Δε νομιζω να διαφωνει κανεις οτι πρεπει να δουλευεις τις ατελειες σου ειτε ως
μοναδα ειτε ως μπαντα για να τις ξεπερασεις ασχετως απ τη μουσικη η το οργανο που παιζεις.Οσο περισσοτερο το κανεις τοσο καλυτερα.
Απ την αλλη αυτο το ειδος που παιζουν τα παιδια-ειδικα σ ενα αργο μπλουζ σαν αυτο
που βλεπουμε στο βιντεο-δεν εχει παντα σαν προτεραιοτητα το τελειο η το αψογο ουτε
παιρνει παντα απολυτη αναλυση.Δεν ειναι μονο τεχνικο το θεμα.
Αν το feel που βγαζει ειναι το "σωστο"τοτε πολλες φορες οι ατελειες στο παιξιμο ερχονται σε δευτερη μοιρα.
Αποδειξη πολλοι δισκοι που θεωρουνται κλασσικοι στο ειδος τους και που παιζουν τερατα
εχουν μεσα πολλες"ατασθαλειες".
Λ.χ το Hoodoo man του Junior Wells οπου δεν υπαρχει κομματι που να μην τρεχει,-μερικα
δε γινονται hardcore ;D-δεκαδες live του BB King αλλα κι αυτο το Irish tour του Gallagher
δεν εχει κομματι που να μην αλλαζει ταχυτητα-ειδικα τα αργα οσο περνα η ωρα καθονται-συζηταμε για τον σπουδαιο Rod de'Ath-μερικα μαλιστα απελπιστικα.
Παρ ολα αυτα εχουν μεινει ιστορικοι και εχουν στιγμες που σε κανουν να ανατριχιαζεις.
Δε νομιζω οτι καποιοι απ αυτους δεν μπορουσαν να παιξουν καλα ενα στεντυ ρυθμο,απλα δεν πιστευω οτι ηταν το πρωτο που τους ενδιεφερε.Εδιναν αλλου μεγαλυτερη βαση.
Για να ξαναρθουμε λοιπον στο βιντ νομιζω οτι αυτο που παιζουν τα παιδια"βγαινει"-
η γνωμη μου βεβαια-παρα το οτι το κομματι τρεχει και φαινεται.
Προτιμω κατι τετοιο απο μια μπαντα που παιζει "σωστα" αλλα δεν βγαζει αυτο το "κατι".
Ολα τουτα ασφαλως και δεν αποτελουν μομφη σ αυτα που λεει ο Θοδωρης που και μουσικαρα ειναι και αυτα που λεει ισχυουν γενικα και μπορει να βοηθησουν τα παιδια
να βελτιωθουν-ποιος αλλωστε δε χρειαζεται βελτιωση.
Απλα και μονο ειναι λιγο διαφορετικη η γνωμη μου για την ουσια του πραγματος-καλαμπορτζικη ισως-κυριως σ οτι αφορα τα μπλουζ και αλλα συναφη ιδιωματα.
Μπορει και να μαι λαθος ομως.