Καλε φιλε Μπαμπη οτι γραφεις ισχυει.
Παρολα αυτα οσο προχωραει το κομματι τοσο στρωνουν τα σηκωματα τονικα.
Και τελικα,ποιος νοιαζεται για τετοια πραγματα?
Εχω ακουσει παρα πολλα λαιβ του Moore απο το '71με τους Σκιντροου και τους Λιζζυ,μεχρι και κατοπινα λιγο πριν πεθανει.
Υπηρχαν περιοδοι που γαζωνε και αλλες-Wild frontier και After the war era-που δεν ηταν στα καλύτερά του.
Τεχνικα μιλωντας.
Σε οτι αφορα ομως το pitch ηταν,σχεδον παντα,αλανθαστος.
Εδω που τα λεμε ποιος ακροατηςενδιαφερθηκε για ολα αυτα?
Κανεις.
Ο Moore σε επιανε απο τα μουτρα με το παιξιμο,το φραζαρισμα και την ψυχη που εβγαζε.
Αυτο ηθελες και για αυτο τον ακουγες.
Τα αλλα περισσευαν.
Για να ερθουμε τωρα στα δικα μας,το εχεις Μπαμπη και φαινεται.
Τα "βρωμικα" μερη μπορουν να φτιαξουν με διαφορους τροπους.
Η ουσια ειναι οτι το γουσταρεις,το βγαζεις.
Μας πιανεις απο τα μουτρα οπως ο γιγαντας και μας πας.
Εχεις το τουσε που λενε και οι γαλλοι.
Τα αλλα επονται.
Εξαλλου εμιλησαν πριν και οι πραγματικοι γνωστες(βλεπε Φασιον).
Μπραβο ρε φιλε,να βαζεις να γουσταρουμε.
Μας εφτιασες οσο δεν παει!