Tthawth

Α πολύ σωστά. Για 5χορδο σετ μίλαγα. Οποτε ακόμα φθηνότερα για το 4χορδο. Για μαζική παραγγελία απο thomann δεν το συζητω...

Επίσημα τις βρίσκεις στον αντιπρόσωπο Art Music Ακαδημίας 69 Αθήνα με 55ευρω. Αλλα τις βρίσκεις με 10 ευρώ λιγότερα (π.χ. στον Δήμου, δυο βήματα παρακάτω Εμ.Μπενακη 27). Ο ίδιος τις προμηθεύεται άμεσα απο τον αντιπρόσωπο. Μεταπωλητές παιδί μου, τι τα θες...

Να προσθέσω οτι πειράζοντας το intonation αλλάζουμε ελάχιστα και το action. Αυτο για τους μανιακούς του χαμηλού action με κακή ταστιέρα που θα ακούσουν ξαφνικά τα τάστα τους να τρίζουν. Πιθανό λοιπόν να χρειαστεί και σήκωμα η χορδή, ίσιωμα η ταστιέρα, ανακάτεμα ο φραπές και βουτιά στην παραλία. Μετεα ξαναμανά κούρδισμα σε κάθε χορδή και φυσικά ελεγχο ξαναμανα στο Intonation. Α! Και μην ξενάμε οτι το Intonation θέλει ελεγχο με κάθε νεο Set χορδών. Αλλαχτε τες πριν ασχοληθείτε για να κερδίσετε χρόνο. Αυτα τα ολίγα απο την εμπειρία μου στο μπασο. Happy ασχετο Hint: Εαν πιάνει το χέρι σας (ενα κατσαβίδι υπόθεση ειναι), ξεβιδώνετε την ταστιέρα και την σηκώνετε (με λιγη φαντασια θα βρειτε πως) για ακόμα πιό τρελλό action. Με λίγα πειράματα φέρνετε το οργανο σας στα ορια του και αγγίζετε τις ιδανικές ρυθμίσεις. Τι νομίζατε? Οτι θα περάσετε την άδεια σας με κοπέλες στην παραλία? Αγκαλιά το έγχορδο και τις βίδες του και ρυθμίστε :Ρ

σε ποιά τάστα ακούγεται? Ειχα παρομοιο πρόβλημα. Μετα απο νεο σετ χορδών, έπεφτε τρίξιμο μέχρι και το 5ο τάστο! Τρία βασικά λάθη μπορώ να πω οτι συνέβησαν κατα την αλλαγή του σετ: Α) έβγαλα ολες τις χορδες μαζι και άφησα το μπράτσο ελευθερο να το καθαρίσω. Β) έβαλα αρκετό λαδάκι στην ταστιέρα Γ) εκεινες τις ημέρες έβρεχε και η υγρασία γύρω απο το μπάσσο ήταν ανεβασμένη. Όλα αυτα που ανέφερα, οδήγησαν το μπράτσο στο να πάρει μία ανάποδη κλίση απο το 4ο τάστο προς τα nuts. Ρύθμισα ανάλογα το truss rod και το μπράτσο ήρθε στα σωστά του. Έτσι είπα αντίο στο ξαφνικό τρίξιμο και βέβαια θα προσέχω να βγάζω-βάζω μια μια τις χορδές. Αυτο που δε ξέρω ειναι πως θα καθαρίζω την ταστιέρα :Ρ

Να παραθέσω και το δικό μου λιθαράκι για αγγλομαθείς: http://www.videohelp.com/ Θα βρεις τα πάντα για μετατροπές και επξεργασία βίντεο ενω σου δίνει χρησιμα εργαλεία (με οδηγίες).

Εαν κάνω μοντάζ σε πορνοταινία είμαι π...άνα? :Ρ Παρακολούθησα τις λιγοστές σελίδες και νομίζω πως δεν σημειώθηκε ο διαχωρισμός μεταξύ 'μουσικού' και 'δημιουργού'. Στο χώρο της μουσικής ανήκει ο κάθε dj αλλα εαν έχει το σχετικό ταλέντο μπορεί και να δημιουργήσει-μεγαλουργήσει. Εαν όχι, απλα παραμένει με τα αγαπημένα του album στα χέρια και την παλεύει να κάνει τον κόσμο να ξεχαστεί και να χοροπηδήσει. Και δε νομίζω οτι το δεύτερο υστερεί σε απαιτήσεις δεξιοτεχνίας και μουσικής παιδείας (στον ανάλογο χώρο). ¶! Υπάρχουν και οι Dj της διπλανής πόρτας που κάνουν το κέφι τους εις βάρος της ψυχαγωγίας μας. Για τους κακους dj μιλάω. Δε πιστεύω να κάτσετε να μαλώνεται για δαύτους?

Ομολογώ οτι ειναι ενα θέμα που έυκολα σε παρασύρει σε μονοπάτι περι ηθικής και αξίας της τέχνης. Έχω απο καιρό συμφωνήσει με τον εαυτό μου οτι ο καλλιτέχνης έχει ισόβια δικαιώματα πάνω στο έργο του. Είτε ειναι ελαιογραφία, είτε γλυπτό, έιτε μουσικό έργο κλπ. Με ελάχιστη προσοχή ξεχωρίζουμε κάποιες ιδιαιτερότητες ανάμεσα σε γλυπτό-ελαιογραφία και στην μουσική. Το γλυπτό, παρουσιάζεται προς απόλαυση σε ένα τεμάχιο σε συγκεκριμένο χώρο. Το μουσικό έργο, 'κοβεται' και πωλείται μαζικότατα και ο καθένας μπορεί να πληρώσει για να το απολαμβάνει ισοβίως και ο μουσικός δημιουργός λαμβάνει μερίδιο απο κάθε πώληση. Μετά μπορεί να ζητήσει και μερίδιο απο κάθε αναπαραγωγή του σε δημόσιο χώρο. Ίσως και γλύπτης να μπορεί να ζητήσει μερίδιο απο φωτογραφίες των έργων του που κοσμούν τους τοίζους μιας καφετέριας. Αυτο συμβαίνει και ας το δεχτούμε χωρις να μαλώνουμε. Απλά να λέμε την άποψη μας. Γουστάρω-δε γουστάρω. Βέβαια δεν έχω ακουσει για φόρο αντιγραφής σε σφυριά ή καλέμια. Ούτε και σε μουσαμάδες, τέμπερες, πινέλα. Ίσως να υπάρχει και κάτι τέτοιο. Ίσως να φορολογείται και οποιοδήποτε Β3 χαρτί που πιθανον προορίζεται για εκτύπωση αφίσσας έργου τέχνης? Ενώ οι ερχικές μου απορίες ήταν καθαρά προς ενημέρωση μου, αρχίζω να αναρωτιέμαι για το πόσες φορές, καλούμαι να πληρώσω μερίδια προστασίας δικαιωμάτων, χωρίς να το γνωρίζω. Και όχι δεν ειμαι επαγγελματίας μουσικός. Χόμπι το έχω. Και θα συνεχίσω να το έχω οτι και αν αναφέρει ο οποιοσδήποτε σε αυτο το forum. Αλλα μήπως τελικώς η πειρατεία δεν θα πρέπει να αναφέρεται μονο εις βάρος του φτωχού καταναλωτή? Να ανφερθώ σε διάφορες ιστορικές στιγμές εις βαρος του καταναλωτή όπως το υπερογκο Πάγιο του ΟΤΕ (ασχέτως χρήσης) και την υποχρεωτική συμβολή υπερ της ΕΡΤ στο λογαριασμο της ΔΕΗ (κι ας μην έχεις τηλεόραση)?

Πρωι ειναι ακόμα και ίσως δεν λειτουργώ πλύ καλα. Υποθέτω οτι όταν αγοράσω ένα δίσκο της Δημητρας Γαλάνη (τυχαια επιλογη), πληρώνω δικαίωμα κατοχής, αναπαραγωγής, προσωπικής ακρόασης κλπ. Αγοράζοντας ένα CD για να αντιγράψω νόμιμα αυτο το δίσκο, πληρώνω δικαίωμα αντιγραφής, πηγαίνοντας σε καφετέρια, club, τυροπιτάδικο, ταξί, κτελ, πληρώνω δικαίωμα δημόσιας ακρόασης (διοτι μη μου πειτε οτι το χαράτσι το δίνει ο καταστηματάρχης απο την τσέπη του. Στις τιμές προιόντων πέφτει η επιβαρυνση). Να υπολογίσω οτι για τον δίσκο της παντα αγαπητης Γαλάνη, θα καταλήξω να πληρώσω 3 φορές δικαιώματα, το ένα εκ τον οποίων (ακρόαση), δύο φορές? Και καλα να ειναι η Γαλάνη. Αλλα το κάθε ζωντόβολο που γράφει δίσκο θα επιβαρύνει την διασκέδαση μου και την ψυχαγωγία μου? Γιατι πες οτι χαζοδίσκους δεν προκειται να αγοράσω. Εαν πάω σε καφετέρια και μέσα στην Playlist βρίσκεται καμια Τσίλα, τι θα κάνω εγώ? Θα τα πληρώσω όλα στο ίδιο τσουβάλι? Αμελητέα η συνδρομή μου αλλά. Αυτο το θέμα περι προστασίας της ερμηνείας, κάπου μπάζει...

Ax... Ναι.. Έχω λιώσει Funk δίσκους . Της εποχής που δεν υπήρχαν 24 τάστα.

I love Musicman Musicman Musicman :) :) :) :) (παει. το 'χασα!) Οχι δε το προτείνω. Τιποτα δε προτείνω. Αντε σε μαγαζί grunt να τεστάρεις τα χερια σου και το feeling. Μην βιαστείς. Εαν βιάζεσαι, μην δώσεις παραπάνω απο 300ε ή πάρε ενα fender. Το όνομα αυτο νομιζω πως εχει καλη μεταπώληση.

20???περιεργο εγω νομιζα οτι το μπασο παιζεται στα πρωτα 6 ταστα (και βεβαια μονο στις 2 πρωτες χορδες..... :lol: ) ΡΟΚ θελει να παιξει το παλικαρι τι να τα κανει τα 24 ταστα ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ θα παιξει???? :lol: :lol: :lol: :lol: Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Εχω μάθει στα 24 frets και τα βρίσκω χρήσιμα μερικες φορές. Έτσι για να μην βαριέμαι κι εγω δλδ. Εντυπωσιάζει ένα πετάρισμα στα 20> ταστα όταν έχει πάυσεις το groove! Υποκειμενικά πάντα. Αλλωστε καλυτερα δεν ειναι να το εχεις και να καθεται απο το να σου λειψει?

Μονον 20 frets???? Θα με πιάσουν οι κλειστοφοβίες μου! Οκ. καλο το fender (Προτιμώ warwick απο ομορφιά. Το μονο αρνητικό που έβρισκα στα fender ειναι η κατα την γνώμη μου μονότονη εμφάνιση και τα ογκώδη κλειδιά), αλλά οι τρεις επιλογές που ψάχνει ο φίλος διαθέτουν 24 frets και πιθανολογώ οτι τον απασχολεί ο αριθμός αυτος. Δεν ειναι και κακό να πετάς τσόντες μετά το 20ό τάστο όσo έχεις πάυση. Το θέμα ειναι να εκστασιάζεις τα πλήθη! Όπως είναι σαφές, έχεις να επιλέξεις αναμεσα σε 3 διαφορετικούς ήχους. Jazz bass, P-jazz bass, Soapbar. Και έχεις και το P-Bass του Superfunk. Τα φθηνά Ibanez φοβάμαι οτι θα σου βγουν ...φθηνιάρικα!. Προτείνω σαν πρώτη κίνηση να ξεκαθαρίσεις ποιον τύπο μπάσσου δεν πολυγουστάρεις. Καλό θα είναι λοιπόν να πάς σε ένα κατάστημα να δοκιμάσεις απο έναν τύπο και να παίξεις με τα χέρια σου . Τα αυτιά σου και η αίσθηση σου δε θα σε διαψεύσουν. Εαν δεν γνωρίζεις απο μπασσο ακόμα, τότε το p-bass του superfunk αποτελεί σταθερή αξία (fender). Όσο θα μαθαίνεις, θα κρίνεις μόνος εαν θα σε καλύψει ή εαν το ταλέντο σου σε τραβάει σε κάτι άλλο (jazzbass, soapbar, 5χορδο, 6χορδο κλπ κλπ). Μια άλλη τακτική ειναι να παρεις ενα μπασσο των 200ε. Δεν πρόκειται να σου μείνει. Ειναι μεγάλη ομως η πιθανότητα να βαρεθείς το 1ο σου μπάσσο, και να αγοράσεις κάτι άλλο μετα απο 2 χρονάκια. Οπότε η απώλεια θα ειναι μικρή οικονομικά. Καλή τύχη και καλως μας βρήκες :)

Απο ghs και rotosound που έχω δοκιμάσει, οι rotosound έχουν πολύ καλο και πριμαριστό ήχο στην αρχή αλλα γρήγορα χάνουν την σπιρτάδα τους. Οι ghs έχουν μια σταθερή απόδοση. Παίζουν και DR. Γιατι όχι DR?

Πριν πω κατι παραπάνω: Ότι παίζει σε κατάστημα, πρέπει απαραιτήτως να ειναι original. Εαν μπει ΣΔΟΕ και βρει αντιγραφα να παίζουν, σε περιποιείται (έτσι γνωρίζω). Σε κάθε νόμιμο δισκάκι αναγράφεται η προειδοποίηση: "Απαγορεύεται η αντιγραφή, ενοικίαση, δημόσια αναπαραγωγή κλπ κλπ. χωρίς την απαραίτητη άδεια." Υποθέτω πως εαν κάποιο δισκάκι δεν γραφει τίποτα τέτοιο, είμαστε ελεέυθεροι να το κάνουμε ότι θεμε όπου θεμε (αλήθεια... λέτε να υπάρχει τέτοιο cd?). Και συνεχίζω: It is all about the money. Τι κι αν εγώ αγοράσω ένα cd για να καλώ τους φίλους μου να το ακουμε και να με γουστάρουν ως άτομο. Τι κι αν το κάνω για να αρέσω. Τι κι αν το αγόρασα για να γουστάρω μόνος και να νοιώθω καλύτερα. Εκμεταλεύομαι την προσωπική δουλειά του καλλιτέχνη προς όφελος μου. Και το πλήρωσα το αντίτιμο μία και μοναδική φορα. Διάλειμα. Μέρος δευτερον. Η αγαπημένη μου καφετέρια, αναγκάζεται να πληρώσει χαρατσάκι για να παίζει τραγούδια. Πολύ λογικό, μέρος της επιβάρυνσης να χρεωθεί και στον λογαριασμό που θα πληρώσω εγω. Δηλαδή, το χαράτσι το πληρώνουν οι πελάτες. Εαν όμως ήδη κατέχω πολλά απο τα τραγούδια της Playlist? Εαν έχω ήδη πληρώσει το αντίτιμο έχοντας τους original δίσκους στο σπιτι μου? Είμαι υποχρεωμένος να πληρώνω δικαιώματα ακρόασης εκ νέου κάθε φορά που πάω να πιώ τον καφέ μου? Και να πεις οτι δεν χρυσοπληρώνουμε τα cd... Hint: Τα καταστήματα παίζουν cd αγορασμένα και χρυσοπληρωμένα? Εφόσον προορίζονται για δημόσια χρήση (και το αναλογο χαράτσι θα πληρώνεται μηνιαίως), δεν ειναι λογικό να πιστεύω οτι αυτα τα cd θα πρέπει να αγοράζονται απο τον καταστηματάρχη με πολύ φθηνότερο κόστος? Ακόμα και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί πληρώνουν δικαιώματα αναπαραγωγης. Μία ειναι η κεντρική ιδέα στην βιομηχανία της μουσικής (κατα τα φαινόμενα). Απόλυτος στόχος η μονάδα. Ο ένας καταναλωτής. Εαν 1000 καταναλωτές αγοράσουν 1000 cd είμαστε ευχαριστημένοι. Εαν 1 σταθμός έχει 1000 ακροατές' date=' ίσως μόνο οι 500 θα τρέξουν να αγοράσουν το cd. Αυτη τη χασούρα την πασπαλίζουμε με την αόριστη ιδέα του πνευματικού δικαιώματος και την υλοποιούμε με οργανισμό προστασίας συγγενών δικαιωμάτων. Αφήνουμε να βράσει όσο δε μας πέρνουν με τις πέτρες. Εαν ξεχαστούμε και μας έρθουν πέτρες, αδιαφορούμε και συνεχίζουμε. Σαν αφελής άνθρωπος, μεγάλωσα με την ιδέα των πνευματικών δικαιωμάτων, ως μέτρο προστασίας του δημιουργήματος. Απο αντιγραφή ή όποια άλλη κακοποίηση. Εαν έγραφα ένα καλό τραγουδάκι, δε θα ήθελα να το κλέψει οποιοσδήποτε. Αλλα δεν θα έσυρα στα δικαστήρια έναν σουβλατζή που θα το βάλει στη διαπασών για να φάει ένας χριστιανός την πίτα του. Υποκειμενικά πάντα. Μπορεί και να "χάνω" απο κάπου. Γέρασα πια :Ρ Πολλα και διάφορα έγραψες φίλε evris. Σε κάτι απο όσα ανέφερες, μου βγήκε το εξής νόημα. Να το παλέψει ο καλλιτέχνης λίγο. Να ηχογραφήσει το δίσκο του και μετά να βγει στην γύρα. Να πάει σε όλες τις καφετέριες και σε όλα τα τοστάδικα. Να τους κάνει τον πωλητή. Να μοχθήσει για να τους πείσει οτι το δικό του CD πρεπει να παιχτεί για να ανέβει το image του μαγαζιού. Να πουλήσει το προιόν σε αυτο το είδος του καταναλωτη. Του καταναλωτή που παίζει σε δημόσιο χώρο(είναι δημόσιος χώρος η καφετέρια?). Ειναι μια καλή ιδέα αυτη, αλλα για μια άλλη χώρα. Ο νινο βλέπεις ειναι artist. Δεν ειναι πλασιέ. Ενδιαφέρον... Ερωτησεις για το φινάλε: Που κάνω αίτηση για υπάλληλος αποκωδικοποίησης Playlist στην Ερατώ? Μπορώ να βάζω τα ξαδέρφια μου να τραγουδάνε backing vocals και να δικαιούμαστε όλοι μαζί μεγαλύτερο μερίδιο?

Υπάρχουν καταστήματα στην Αθήνα με Pyramid? Αν και βλέπω τσιμπημένες τις 5χορδες :(

Υποθέτω οτι οι οργανισμοί προστασίας συγγενών δικαιωμάτων' date=' κινούνται στα πλαίσια του νόμου περι πνευματικής ιδιοκτησίας. Ή σε κάτι τέτοιο :Ρ . Δεν έρχεται ένας ελεγκτής να σου επιβάλει το δικό του δίκιο απο το πουθενά. Για αυτό δεν πρόκειται να κατηγορήσω τους οργανισμούς αυτούς. Αν ο νόμος και το κράτος το επιτρέπει, ο νόμος θα επιβληθεί. Βέβαια, το πως ακριβώς έχουν οριστεί κάποιες διαδικασίες λειτουργείας και κανονισμών μέσα σε αυτους τους οργανισμούς, καθώς και το πως τα καταφέρνουν να αποδίδουν ορθά (εαν το καταφέρνουν) τα μερίδια και τα ποσοστά, είναι κάτι που αναπόφευκτα παίρνει την θέση του πλάι σε ερωτήματα όπως "Τι ειναι το συμπαν?" . Βαθια μέσα μου έχω την πίστη και την θέληση να καταλάβω εαν υπάρχει κάποιος πρόθυμος να πει δυο λόγια επι του θέματος. Μόνο μη μου πείτε να παρω τηλ. την Ερατώ και να τους ρωτήσω: "κάνετε καλή δουλειά"? Αυτο έχω αρχίσει να το καταλαβαίνω. Βέβαια, εάν το κατάστημα πληρώνει όιπως προαναφέρθηκε, με γνώμονα τα τετραγωνικά μέτρα, τότε ένα απλό τυροπιτάδικο δεν θα δυσκολευτεί να πληρώσει ένα χαρατσάκι για να παίζει Κοργιαλά, όσο οι πελάτες θα προσπαθούν μαζί με τις μπουκιές να χωνέψουν και το κακό που πάθαν τα αυτάκια τους (έλληνας ειμαι, να μην πω την υποκειμενική κακία μου? :Ρ). Τα ΚΤΕΛ όμως τα καημένα, τι θα πρέπει να πληρώσουν για να παίξουν μουσικούλα μέσα στο λεωφορείο ας πούμε? Ερωτήματα που δεν με πολυαπασχολουν, ας τα βρουν μεταξύ τους τα παιδιά :Ρ . Έχω άλλο πολύ μεγαλύτερο ερώτημα να κάνω: Οι παραγγελιές, καταγράφονται στην Playlist?

Προσωπικά μόνο απλές αγνες απορίες έχω. Δεν αμφισβητώ τα διακιώματα καλλιτεχνών, δημιουργών συντελεστών. Ενημέρωση και διαφώτιση ψάχνω. Αν και σαν αδαής έλλην θνητός, διαπιστώνω οτι ειναι κρίμα να κατατάσσουμε τα τυροπιτάδικα στην ίδια συνομοταξία με τις καφετέριες. Μία καφετέρια, σαφώς και αυξάνει σημαντικά τα κέρδη της με την Playlist της. Τα τυροπιτάδικα όμως? Θα με κάνει το Χ μπουγατσοπωλίο να προτιμήσω τα δικά του προιόντα εαν παίζει περισσότερο Tool απο το Ψ ζαμπονοτυροπιτάδικο? Σε απειροελάχιστο βαθμο ισως... Τέσπα. Οι βασική απορία ειναι όπως ακριβώς κατατέθηκε. Λειτουργουν τα συγγενικά δικαιώματα? Απασχολούν το κατάλληλο και επαρκές δυναμικό προσωπικό? Πως αποκωδικοποioύνται οι μαλλον χιλιάδες Playlist και μοιράζονται τα δικαιώματα? ΑΞίζει το κόπο να απασχολείται τόσο εργατικό δυναμικό για τα ποσοστά αυτα? (εαν σκεφτούμε οτι απο κάθε συνδρομή και για πάρα πολλά τραγούδια, κερδίζουν μερίδιο περισσότεροι απο έναν συντελεστές). Και για μία 'ξεχασμένη' φορά θα πω και την μαγική λέξη: Παρακαλώ απαντήστε εαν γνωρίζετε :)

Αν και η γκρίνια σε αυτό το θέμα δεν με πολυενδιαφέρει, μπορώ να κάνω την εξής ερώτηση. Εαν η μουσικές επλογές στο ΚΤΕΛ δεν μου αρέσουν, μπορώ να επιλέξω ένα διαφορετικό φορέα υπεραστικών συγκοινωνιών που θα καταφέρνει να συναγωνίζεται καλύτερα σε μουσικό επίπεδο? Εαν ναι , τότε να δεχτώ οτι η αναπαραγωγή τραγουδιών στο ΚΤΕΛ, προσφέρει στον συμπαθή συγκοινωνιακό φορέα, αύξηση εσόδων μέσω των επιβατών που πετάγονται μέχρι την λάρισα με σκοπό να ακούσουν τις αγαπημένες τους επιτυχίες δίχως να χρειαστεί να αγοράζουν το cd. Φοβάμαι δε, οτι σε επόμενες εκδόσεις του Κ.Ο.Κ. θα επιτραπεί να διενεργούνται μπλόκα τροχαίας προς έλεγχο αδειών αναπαραγωγής ασμάτων σε επιβατικό όχημα, όταν θεωρηθεί πως το αυτό όχημα, ξεπερνά συγκεκριμένα ντεσιμπέλ έντασης ήχου με συνέπεια την ψυχαγωγία των περαστικών μέσω καλλιτεχνμάτων που προστατεύονται απο τους προαναφερθέντες οργανισμούς. Χωρίς πλακα. Να τα πάρουν τα ποσοστά τους οι δημιουργοί. Αυτο που δεν κατανοώ.... Δεκάδες χιλιάδες τραγούδια σε λίστες, περνάνε απο τα χέρια υπαλλήλων κ α θ ε μήνα και ταξινομούνται σωστά? Έχουμε τέτοιο προσωπικό στην Ελλάδα?

Εκτός του ότι έχω καραφλιάσει μια ακομα φορά (30 χρόνια έλληνας, δεν έβαλα μυαλό), να υποθέσω οτι πληρώνει ο καταστηματάρχης ξεχωριστό χαράτσι για την ΑΕΠΙ και ξεχωριστό μερίδιο για τις λοιπές (Ερατώ κλπ)? Και πάλι δε το χωρά ο νους μου όσο αφορά τις 'λιστες'. Υπάρχουν υπάλληλοι που επεξεργάζονται δεκάδες χιλιάδες τραγούδια και κατανέμοιυν τα ποσοστά στους δημιουργους? Απασχολεί τόσο μεγάλο πληθος υπαλλήλων το σύστημα προστασίας δικαιωμάτων?