geofrantz

Την πήραμε και τη Eurovision... Μόνο η Πόλη έμεινε. Πολύ θα ήθελα να μάθω τις απόψεις των μελών του Noiz για τις τελευταίες εξελίξεις (πρωτιά στην Ουκρανία, ανάθεση διοργάνωσης της επόμενης Eurovision στην Ελλαδα κλπ). Για να σας δώσω λίγη τροφή για σκέψη (και να ανάψω και λίγο τα αίματα) σας λέω ότι προσωπικά δεν χάρηκα καθόλου. Περισσότερα στην πορεία...

Εχετε ενα ταλέντο βρε παιδιά να παίρνετε ένα θέμα και να του αλλάζετε τα φώτα! Εγώ ζήτησα πληροφορίες για τον Μορικόνε... Εντάξει, το πότε έρχεται το μάθαμε. Μήπως ξέρει κανείς πότε θα ξεκινήσουν οι προπωλήσεις εισιτηρίων, πόσο κάνουν, ποιοί είναι οι χορηγοί, τέτοια πράγματα. Το αν πέθαναν, ζουν ή είναι ζόμπι οι Thievery Corporation και λοιποί συγγενείς ποσώς με ενδιαφέρει... Μήπως όλα αυτά είναι θέμα για ΑΛΛΟ Post;

erxetai o ennio morricone stin ellada? Xerei kaneis tipota gi auto vre paidia?

Να και μια εποικοδομητική ιδέα - για να μη μετατρέψουμε το forum σε πλατεία Κλαυθμώνος, όπου όλοι γκρινιάζουν για τα χάλια μας... και αυτό είναι όλο. Ενα midi, mp3, whatever forum μέσα στο Noiz όπου θα μπορεί ο καθένας - υπό προυποθέσεις για να μην το κάνουμε και μύλο - να καταθέτει τη μουσική του πρόταση υπό μορφή μουσικής! Yameth, πες αλεύρι: Μέσα στον Αύγουστο και το κατακαλόκαιρο, το forum σε γυρεύει... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Φίλε Cos_Dr Εγκρίνω, επαυξάνω και δεν παρεξηγούμαι (εκτός κι αν εσύ μου κλείνεις το γκαράζ με την Alfa Romeo σου). Το μόνο που δεν κατάλαβα ήταν εκείνο το "π......σαν". Μήπως εννοείς "γ......σαν"; Κατά τα άλλα καλά, και πάω διακοπές οπότε όταν γυρίσω θα καλοδεχόμουν ένα νέο topic γιατί αυτό νομίζω ότι, όχι μόνο το εξαντλήσαμε αλλά και το π.....σαμε (ή μήπως γ.....σαμε;) Καλό καλοκαίρι σε όλους! :D :) :o :D :lol: :wink: :) :lol: :D

Αγαπητέ cos_dr Λιγα διαβασες, πολλα υπέθεσες. Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους λοιπόν, ανακεφαλαιώνω εν συντομία: Δεν είμαι ιδιοκτήτης ωδείου, δεν παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα, δεν έχω μετοχές στον Νάκα ή οποιαδήποτε άλλη ιδιωτική επιχείρηση που προσφέρει μουσικές σπουδές. Για την ακρίβεια ήμουν μαθητής στο Εθνικό Ωδείο αλλά εγκατέλειψα γιατί έκανα το λάθος να πιστέψω ότι το ταλέντο μου δεν χρειαζόταν ακαδημαϊκή αρωγή (τώρα που το σκέφτομαι, ούτε καν έκανα τέτοια σύνθετη σκέψη στην ηλικία των 14 ετών - απλά προτιμούσα να κάνω κοπάνες και να πηγαίνω για καφέ με τους φίλους μου). Δεν μισώ τους αυτοδίδακτους μουσικούς. Οι περισσότεροι μουσικοί που εκτιμώ βαθιά είναι αυτοδίδακτοι. Δεν μισώ κανέναν - εκτός από έναν τύπο που έρχεται και παρκάρει επίτηδες μπροστά στο γκαράζ μου. ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ ομως, έχοντας πλήρη συνείδηση της βαριάς αυτής κουβέντας, εκείνους που προσχηματικά επιχειρηματολογούν για το πόσο περιττές είναι οι σπουδές σε οποιονδήποτε τομέα επειδή δεν έχουν την υπομονή, το χρόνο, τη διάθεση, τα κότσια και τον κώλο να διδαχτούν από όλους εκείνους που κατανάλωσαν ατέλειωτες ώρες ΣΠΟΥΔΑΖΟΝΤΑΣ μουσική. Και επειδή σπουδάζω σημαίνει "ασχολούμαι συστηματικά με κάτι μέχρι να το μάθω", (δώστε ιδαίτερη προσοχή στο "συστηματικά") εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι προς όφελος του σπουδαστή να εκμεταλλευτεί ένα σύστημα που ανέπτυξαν - επι σειρά δεκαετιών ή και αιώνων - κάποιοι άλλοι αντί να πελαγοδρομεί ανάμεσα σε εκείνα που του φαίνονται χρήσιμα και εκείνα που κρίνει ο ίδιος ως παρωχημένα και περιττά. Αυτό είναι όλο, βρε παιδιά. Τα ωδεία δεν κατέχουν το αλάθητο των συστηματικών σπουδών. Ούτε όλοι οι καθηγητές είναι το ίδιο καλοί δάσκαλοι. Είναι όμως η καλύτερη πρόταση για να διεισδύσει κανείς στον κόσμο της μουσικής και - ελλείψει άλλης - λέω να την κρατήσουμε. Από την άλλη, αν κάποιος θέλει ντε και καλά να ανακαλύψει μόνος του, καταναλώνοντας πολλαπλάσιο χρόνο, εκείνα που μπορεί να βρει κωδικοποιημένα σε ένα ωδείο, με γειά του και χαρά του! Δικός του είναι ο χρόνος, δικό του το καρπούζι, δικό του και το μαχαίρι. Καλοφάγωτο! Αυτά, αν και νομίζω ότι θα έχουμε και συνέχεια. Δε βαριέσαι, σε δουλειά να βρισκόμαστε...

Φιλοι μου, ακούστε τούτο: Πήγε σε ωδείο για κιθάρα, και μπάσο και τύμπανα και τα παράτησε σε 2 μήνες! Εχει όμως ακόμα μπροστά του να δοκιμάσει: Πλήκτρα, πνευστά, φωνητικά οπότε ας μην βιαζόμαστε να τον κρίνουμε... Σοβαρά όμως: Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να σπουδάζει κανείς τη μουσική. Σπουδάζω σημαίνει και ακούω τις δουλειές των άλλων, και τις αναπαράγω, και δοκιμάζω τους δικούς μου πειραματισμούς. Ποιός σου είπε εσένα, καλέ κύριε, ότι στα ωδεία δεν βάζουν τους μαθητές τους να ακούν με τις ώρες ηχογραφημένα έργα άλλων συνθετών? Πού το είδες να μην πηγαίνουν οι μαθητές των ωδείων σε συναυλίες για να δουν τί άλλο προσφέρεται στον κόσμο της μουσικής? Το ξέρεις ότι, οι πιο συχνοί πελάτες του Μεγάρου Μουσικής είναι μαθητές ωδείων? Μπα, δε νομίζω... Αλαζονεία, ξιπασιά, αυθάδεια και μισσαλοδοξία ήταν - και ανέκαθεν θα είναι - τα όπλα των αδαών. Εκείνων που απλά βαριούνται να στρώσουν τον κώλο τους κάτω και να μελετήσουν, διακυρήσσοντας ότι το ταλέντο φτάνει και περισσεύει για να γίνει κανείς μουσικαράς! Και συνήθως πιπιλάνε την καραμέλα μεγάλων μουσικών (όπως οι Beatles) που δεν ήξεραν να γράφουν νότες όταν έπαιζαν στα καταγώγια του Λίβερπουλ, αλλά τους διαφεύγει ότι, όταν οι Beatles άρχισαν να ανεβαίνουν μελέτησαν σκληρά - επαναλαμβάνω ΣΚΛΗΡΑ - όλα τα είδη μουσικής που βρήκαν στο διάβα τους, από την σκληροπυρηνική "κλασική" μέχρι τις μονόχορδες ψαλμωδίες του Ραβί Σανκάρ... Για να τελειώνει εδώ το ανόητο αυτό debate: Είτε θες να πας σε ωδείο, είτε δεν σου ταιριάζει το πρόγραμμα τους και προτιμάς να μελετήσεις μόνος σου, η μελέτη, η αφοσίωση, το πάθος είναι τα μόνα πυρομαχικά για να κερδίσεις τη μάχη της μουσικής. Το ταλέντο είναι το όπλο. Ομως, ένας ατάλαντος αλλά επιμελής μπορεί να γίνει καλός μουσικός. Ενας ταλαντούχος τεμπελχανάς, όχι... Peace

Να ενα ζητημα παλαιοτερο και της λασπης: Η τεχνη γεννησε την τεχνικη ή η τεχνική την τέχνη? Η άποψή μου είναι πως, όπως συμβαίνει με οτιδήποτε απαιτεί κάποια τεχνική, είναι πάντα προτιμότερο να μαθαίνεις τους κανόνες κι ας τους παραβεις αργοτερα, για δύο, κυρίως λόγους: 1. Μπορεί αυτό που νομίζεις ότι μόλις ανακάλυψες μόνος εσύ (στην προκειμένη περίπτωση ας πούμε ότι είναι μια αντισυμβατική αρμονική ακολουθία) να είναι ήδη παρωχημένο και συμβατικό. Αν έχεις σπουδάσει τις τάσεις και τους κανόνες της μουσικής θα γλυτώσεις από τον κόπο και ίσως διοχετεύσεις το ταλέντο σου στο να ανακαλύψεις κάτι άλλο, πραγματικά πρωτοποριακό... 2. Οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη, απαιτεί ταλέντο και - κυρίως - πειθαρχία. Η πειθαρχία χωρίς το ταλέντο μπορεί να οδηγήσει οποιονδήποτε σε ένα ευπρόσωπο αποτέλεσμα. Το βλέπω κάθε μέρα στο ωδείο της γυναίκας μου: Ανθρωποι που εγώ θα σνόμπαρα ως μη έχοντες κανένα μουσικό "άγγιγμα", πειθαρχημένοι όμως και μελετηροί έχουν αγγίξει ένα επίπεδο - έστω και στηριζόμενοι στις πλάτες των ταλαντούχων προκατόχων τους - που πολλοί πραγματικά ταλαντούχοι μαθητές δεν θα φτάσουν ποτέ, ελλείψει πειθαρχίας. Συνεπώς, νομίζω ότι η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι: Μάθε αυτά που γνωρίζουν οι άλλοι, αξιολόγησε τα σύμφωνα με τις δικές σου προτεραιότητες και όσα σου κάνουν κράτα τα... Οσα δε σου κάνουν άστα για τους άλλους... Αυτό ισχύει για όλα όσα απαιτούν γνώση και σπουδή, και φυσικά ισχύει για τη μουσική. Αν βέβαια έχετε διαφορετική άποψη, θα χαρώ να την ακούσω και να σας συντονίσω (μια και ο πολυχρονεμένος βεζύρης μας με διόρισε ύπατο συντονιστή). Αλλωστε, μην ξεχναμε τι έλεγε και ο Βολταίρος: "Διαφωνώ με ό,τι λες, και θα σου ανοίξω το κεφάλι στα δύο σαν καρπούζι, αν εξακολουθήσεις να το λές"... Ή κάπως έτσι