atreu73

Ξέρω ότι τις περισσότερες φορές θυμόμαστε κάποιον όταν πεθαίνει αλλά σαν σήμερα γεννήθηκε ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

Πιθανότατα το πολυτελέστερο όχημα της διαλεκτικής να μην απαντιέται στην πολιτική αλλά στο τραγούδι κι αυτό πάλι πιθανώς να οφείλεται στην αντίφαση μιας αρμονίας μουσικής καλοδεχούμενης και ενός στίχου δύσπεπτου και κατά βάθος προσηλυτιστικού αλλά άρρηκτα συνδεδεμένου με μια μουσική που μας έλκει. Στην δική σου περίπτωση δεν συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω. Στην θέση σου θα ξεκινούσα αφαιρώντας την απαγγελία από ότι έχω κάνει για να επικεντρωθώ αμέσως μετά στην φωνή.

Όχι βρε μπαγάσα μην μπαιλντίζεις. Θα το αφήσουν για να γίνει τζερτζελές.

Ήταν επόμενο ότι η συζήτηση θα πήγαινε προς τα εκεί. Νομίζω επιπλέον ότι η επικαλούμενη αδυναμία σου στα ελληνικά είναι προσχηματική και ο σκοπός σου εξαρχής ήταν να μας πεις ότι γενικώς δεν είμαστε απόγονοι του μεγα Αλέξανδρου και του Περικλή. Και αυτό χωρίς να βρεθεί ένας εδώ μέσα να σου κουνήσει την πιο υποθετική σημαιούλα. Άντε να πούμε ποστάρω αλλά γιατί να το γράψουμε ρε συ freerock; Χάθηκε το δημοσιεύω; Απόσπασμα από συνέντευξη Μπαμπινιώτη. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας

Δεν ξέρω που το άκουσες αυτό. Μια απλή μετάφραση του cd όμως θα ήταν: μικρός δίσκος. Mικρός από το compact και δίσκος από το disc. Και για να πούμε και κάτι για την καθαρεύουσα. Από ότι θυμάμαι επινοήθηκε κυρίως για να αποβάλλει από την ελληνική διάφορα τούρκικα δάνεια. Προσωπικά διαβάζω Εμπειρίκο και Καζαντζάκη με την ίδια ευχαρίστηση και πιστεύω ότι κατά βάθος μιλούν μια γλώσσα δική τους.

Δεν διαφωνώ. Σαφώς αρχαία ελληνικά ούτε μιλάω ούτε μπορώ να καταλάβω επαρκώς με μία στείρα εκπαίδευση στα νέα ελληνικά ωστόσο αυτό που δεν νομίζω ότι ισχύει είναι ότι τα αρχαία ελληνικά είναι μια νεκρή γλώσσα. Έχουν μπολιάσει καθώς λες και συ τις δυτικές γλώσσες με τρόπο μοναδικό. Αυτό που εννοεί ο Ελύτης προφανώς είναι ότι μας έχει χαριστεί ένας πλούτος εννοιών και νοημάτων μέσα από λέξεις που ακόμα χρησιμοποιούνται όπως και στον Όμηρο από μια γλώσσα που κατά την γνώμη μου συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Εγώ πάλι αντίθετα από τον blue monk αυτό που βλέπω στα διάφορα forum είναι μια προσπάθεια εκ της συντονιστικής αρχής κατ’ αρχήν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή ως προς τον περαιτέρω αν μπορώ να πω απεμπλουτισμό μιας γλώσσας που όπως λέει κι ο Ελύτης « μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές». Τα κίνητρα πίσω από αυτή την πολεμική μου είναι άγνωστα. Υποπτεύομαι πρόκειται για μια ενστικτώδη αντίδραση στην άλλη πολεμική και στα συμφέροντα που η άλλη η κάπως ακραία και ρατσιστική εξυπηρετεί. Αναπόφευκτα κάποια στιγμή και τα δύο στρατόπεδα θα καταλάβουν ότι μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα. Το ότι είναι κάποιος ανορθόγραφος όπως κι εγώ άλλωστε δεν είναι λόγος να απλοποιηθεί ξανά η γλώσσα μας με τον ίδιο τρόπο που όπως κάποιος που δεν μπορεί να πετάξει δεν αποφασίζει να εξολοθρεύσει ότι πετούμενο.

Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι που δεν μεταλαμβάνουν από το δισκοπότηρο της πλήρης παρανόησης όταν πρόκειται να τοποθετηθούν απέναντι στο ελληνικό ροκ και αναγνωρίζουν ότι πρωτίστως πρέπει να είναι ελληνόφωνο. Ένα cd που αξίζει να αγοραστεί και να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση γενικώς. υγ. Εννοούν ίσως. http://en.wikipedia.org/wiki/Black_Rain

Ενώ ακούω την δυσφορία και μια γενική περιπαικτική διάθεση δεν ακούω πουθενά την φυσική κατάληξη του are you talking to me. Δεν ακούω καμία κάθαρση. Ίσως αυτό να είναι και το ζητούμενο αλλά για μένα δεν είναι αρκετό.

Όντως. Το πρόβλημα βρίσκεται στην τεχνική που απαιτεί και επιβάλλει κάθε όργανο στο παίξιμο λόγω μορφολογίας. Εκεί βρίσκεται και η μοναδικότητα του που κανένα πρόγραμμα από αυτά που έχω ακούσει εγώ τουλάχιστον δεν μπορεί να αναπαράγει. Όχι στον ήχο αλλά στην ερμηνεία μιας φράσης. Μπορείς να διαλέξεις να παρακάμψεις τις κλασικές δομές τελείως ή μερικώς βλέπε Παπαθανασίου αλλά δεν μπορείς να αναπαράγεις πειστικά κλασικά έργα.

Σε μένα τρομερή εντύπωση έκανε πάντα και αυτό. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%B1

Συμφωνώ με αυτά που λες αλλά γιατί σου είναι αντιπαθής ο Σαββόπουλος;

Και ένα απόσπασμα ακόμα. Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων. Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε. Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής: Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν' ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας "Λύρα", προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες. Είναι δύσκολο ν' απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν "κύλαγε" όπως λέμε( οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές. Το πράγμα με απησχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (...) και τα συνέκρινα μ' αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διεπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μια περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί που υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδή η μουσική κινείται αντίθετα -προσέξτε, αντίθετα όχι στο ρυθμό τού ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του- τότε όσο έξυπνη και να 'ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό. Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ' ένα ρυθμό ή σ' ένα μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η πείρα που περιέγραψα, δεν τηρείται. Αυτό όμως θα συμβεί μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς. Και πάντα η βιασμένη λέξη θα τοποθετείται έτσι ώστε να προηγούνται και να έπονται επιτυχείς στιγμές, ώστε να μειώνεται η εντύπωση τής ατασθαλίας, η οποία έτσι συνδυασμένη ωφελεί, διότι το τραγούδι αλλιώς θα ήταν μηχανικό. Κάτι τέτοιο δεν το είχα προσέξει. Και ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι οι τόνοι και τα πνεύματα ίσως να μην ήταν διακοσμήσεις, ίσως να είχαν λόγο. (...)

Ωστόσο bloody sunday θα μου επιτρέψεις να έχω την γνώμη μου για την υποκρισία ή όχι κάποιου φεστιβάλ και γενικώς την ελευθερία να την εκφράσω σε ένα νήμα με τίτλο αντιρατσιστικό φεστιβάλ ε; Λυπάμαι και πάλι που δεν συμφωνούμε όλοι σε όλα ακόμα ίσως και σε ζητήματα αισθητικής αλλά έτσι είναι η ζωή. Λυπάμαι επίσης που δεν γίνεται να είμαστε όλοι παλιοί καλοί φίλοι αλλά σίγουρα μπορούμε να σταματήσουμε να προσβάλουμε δίχως λόγο ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Ε; Τι λες;

Λυπάμαι αλλά όταν ακούω για αντιρατσιστικά φεστιβάλ Και σώστε τα δάση του Αμαζονίου αισθάνομαι μια ανυπέρβλητη φαγούρα. Είμαι σίγουρος ότι ο Πακιστανός που ζει σε παγκάκι επωφελείται και ένα ικανοποιημένο και μακάριο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του όταν οι last ride παίζουν σε αντιρασιστικά φεστιβάλ. Πάντωσ αν συζητούσαμε σε παρέα και ο φίλος μου με εξέπληττε με μια σοβαροφάνεια για το δήθεν κρίσιμο της υπόθεσης θα του απαντούσα απλά με την ίδια περισπούδαστη πολιτικά ορθή δόνηση ότι ναι τώρα μπορεί να πάει να αναπαραχθεί.

Είστε σίγουροι ότι είναι αντιρατσιστικό εγώ μόνο άσπρους βλέπω.

Ακούγεται ευχάριστα, τώρα το μόνο που μένει είναι να κάνετε κάτι για τους στίχους.

Ωραίο αλλά λίγο μεγάλο και η φωνή σε σημεία, ειδικά προς το τέλος, βεβιασμένη.

Γαμάτο.

Σε μένα πάλι δίνει την αίσθηση ενός εγχειρήματος αυστηρά προσωπικού που έτυχε να κρυφακούσω. Την ίδια αίσθηση είχα όταν άκουσα το the final cut του Roger Waters.

Δοκίμασε vlc-file-streaming/exporting wizard-transcode/save to file.

Άμεσα όχι. Μέσω άλλου προγράμματος μπορείς να αποθηκεύσεις και να μεταφέρεις στο logic.

Θα ήθελα με την ευγενική συνεπικουρία των συνδαιτυμόνων εδώ και ακριβώς επειδή η σύνθεση είναι μια λέξη σύνθετη να προσεγγίσουμε όσο αυτό είναι δυνατό και μέσα στα πλαίσια που το forum επιτρέπει την συμβολή των διαφόρων ουσιών παραγομένων εντός του σώματος ή όχι στο δημιουργικό μέρος μιας παραγωγής, στην δημιουργία ενός πνευματικού έργου ή στην εκτέλεση αυτού. Και τελικά αν αυτή η διάθεση για δημιουργία μπορεί να επιβληθεί με κάποιο τρόπο σε ένα σταθερό καθημερινό πλαίσιο. Από αυτές ας μην αποκλειστούν οι ουσίες αυτές που συχνά μπερδεύουμε με μούσες.

Εννοώ ότι ένας πειραματισμός αρχίζει να ακούγεται καλύτερα από διάφορα άρτια χιλιοειπωμένα όσο κακός κι αν είναι σε σύλληψη και εκτέλεση. Αυτό φυσικά εκφράζει μόνο εμένα φίλε axtarmas.

Το λυπηρό είναι ότι μου αρέσει. Αλλά αφού μπαίνεις στον κόπο κάνε και έναν ορθογραφικό έλεγχο. Είναι liars,όχι liers. Για το θέμα του τραγουδιού πάντως αν πρόκειται για παιδεραστή προσωπική μου άποψη είναι ότι σε μια πολιτισμένη κοινωνία θα έπρεπε να τους τα κόβουν χωρίς δευτερολογίες. Για την περιουσία τους λίγο με νοιάζει που θα πάει.