Προτείνω μία ενότητα που ορθά θα ονομαστεί αγορά μα δεν θα είναι θεατή σε όλους όπως έχει ήδη ειπωθεί παρά μόνο σε αυτούς με 1900 δημοσιεύσεις και άνω. Εκεί, μέλη της διαχειριστικής ή αρχής του μέτρου θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα δεύτερο προφίλ όπου θα έχουν την ελευθερία να λειτουργούν με τρόπους που απεχθάνονται.
( Έτσι θα επιτύχουν και μια άλλη πρωτιά σε σχέση με ζητήματα ψυχολογίας πλέον γιατί η διάσπαση του εγώ θα επιτευχθεί πανηγυρικά.)
Σε αυτή την μικρή ομάδα λοιπόν, οι γωνίες θα είναι στρογγυλεμένες, η αίσθηση της παρέας και της καλής καρδιάς θα ακμάζει κι ο καθένας θα νιώθει σαν το σπίτι του αφού θα αναγκάζεται στις θέσεις του να κάνει μόνο παραχωρήσεις και συμπληρώσεις του τύπου.
«τα φιστίκια είναι 12- (και τα μπούτια σου φωτιά.)»
Ως αρχή θα τεθεί το ότι το ζήτημα της κοινωνίας μας πρέπει να ειδωθεί μέσα από οικονομικούς όρους ενός κράτους που δεν θα υφίσταται αφού δεδομένη θα είναι η παντοδυναμία των αγορών. Το ωχ μωρέ θα απευθύνεται σε όσους-φίλους παρεκκλίνουν με τρόπο χιουμοριστικό που πλέον θα παίρνει την μορφή αθώου πειράγματος.
Με λίγα λόγια, άνθρωποι έξυπνοι με υψηλή αισθητική και άποψη για τα πράγματα θα συμφωνούν μεταξύ τους. Μια μικρή κοινωνία εντός μιας άλλης μικρής κοινωνίας δηλαδή, αθέατη, με γούστο και όραμα.