atreu73

Σοφά περιορίστηκαν (όχι;) τα άτακτα πλήκτρα. Ωραίες κι οι προσθήκες. Κάπου όμως υστερεί σε σχέση με την πρώτη έκδοση. Σαν ένας πονηρός να έχει χώσει την κουτάλα του μες στην κατσαρόλα και να έχει αφαιρέσει τη γεύση. Όχι ο μπάτλερ. Ίσως ο μάστερεεε.

Ανέβασε εικόνα από την μίξη σου. Μάλλον πρέπει να κάνεις αυτό που λέει ο sf.

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όλο. Πρόσεξε λίγο. "Η καριέρα μας εξαρτάτε από αυτό" Εξαρτάται "Εξιδικευμένες" Εξειδικευμένες "Παρακάτω βλέπετε τις μέγιστες ώρες που επιτρέπετε να βρίσκεστε υπό την επήρεια δυνατού ήχου" Επιτρέπεται. Σίγουρα όχι «υπό την επήρεια» δυνατού ήχου.

Πουθενά δεν είπε ο HumptyDumpty ότι είναι από Αθήνα. Μπορεί να είναι από Ορεστιάδα. Στο θέμα μας τώρα. Ένα μικρό παραθυράκι παρουσιάζεται σε όλους εμάς τους επίδοξους ντράμερς για να ακολουθήσουμε την ονειρεμένη καριέρα μας. Αυτό το παραθυράκι παρουσιάζεται αμέσως μετά την απαγκίστρωσή μας από τους πιεστικούς γονείς και λίγο πριν την εξαπάτηση μας από φαινομενικά τρυφερή σύζυγο που εντός 2 μόλις ετών το παραμύθι του «ναι αγάπη μου, ότι θέλεις να κάνεις, ότι σε εκφράζει» μετατρέπεται άγαρμπα σε «άντε ρε τεμπελχανά, που θέλεις να το παίξεις και μουσικάντης. Βλάκα, αντί να κάνεις καμιά δουλειά κάθεσαι και παίζεις ντρουάμς όλη μέρα.»

Να κάνεις αυτό που σου λένε οι γονείς σου. Γιατί και μπάντα να κάνεις τα κορίτσια θα τα τρώνε ο τραγουδιστής και ο κιθαρίστας. Αν ο τραγουδιστής παίζει και κιθάρα θα τα τρώει διπλά. Αν είσαι κλειστός καλόβολος χαρακτήρας θα κουβαλάς στα live όχι μόνο τα δικά σου αλλά σίγουρα και τα πράγματα των άλλων. Επίσης θα ανακαλύψεις γρήγορα ότι ενώ αρχικά θα συμφωνήσετε να μοιράζεστε τα έξοδα για κάποιο ανεξήγητο λόγο εσύ θα είσαι πάντα μέσα. Κάποια στιγμή μπορεί να σου γυαλίσει κάποιο κοριτσάκι και να ανακαλύψεις ότι και αυτή γουστάρει παιχνίδι με έναν drummer. Μέγα λάθος. Και αυτή ακόμα θα σου την φάει ή ο κιθαρίστας ή ο τραγουδιστής ή όπως αναφέραμε και παραπάνω αν ο τραγουδιστής είναι και κιθαρίστας θα σου την φάει διπλά. Κάπου κάπου και μετά από αρκετές μπύρες θα σου λένε ότι είσαι η ψυχή της μπάντας. Ούτε κι αυτό θα ισχύει. Μια μέρα μετά από καιρό, θα σε πλησιάσει ο μπασίστας (που θα είναι κι αυτός δυσαρεστημένος για τους δικούς του λόγους) και θα σου φέρει αναρίθμητα παραδείγματα της εκμετάλλευσης σου από το υπόλοιπο γκρουπ. Μην ξαφνιαστείς. Οι γονείς σου στα λέγανε.

+2. Και το "οι βλάχοι το wah όπως λάχει" είναι καλό.

Φοβερός μίμος ο Ρόμπερτ.

satan metal

Ακόμα ένα αντικειμενικό ποστ. Από τα τόσα που σκούζουν εδώ μέσα. Από αυτά που πλανιούνται και δεν αναφέρονται σε κάποιον συγκεκριμένα. Εγώ θα είμαι πολύ συγκεκριμένος. Τι λες ρε παπάρα; Ποια υποκρισία και ποια ζήλεια; Με ξέρεις κι από χθες και πιστεύεις ότι έχω σώνει και καλά πρότυπο τον Αμπράμοβιτς και τον ζηλεύω για τα λεφτά του; Ξέρεις εσύ ποιόν ζηλεύω εγώ και σε ποιόν θα ήθελα να μοιάζω; Κόψε την πρωινή.

Αυτό κατάλαβα και εγώ ότι λες. Το δυστυχές της καταναλωτικής σου μανίας λοιπόν μέσα από την οποία επιβεβαιώνεσαι, δεν θα ήταν σωστό να το καταλογίζεις στον εαυτό σου σαν ένα ελάττωμα, και όχι στην πλειοψηφία αυτών που μπαίνουν εδώ μέσα; Και σίγουρα όχι με τρόπο αρνητικό απέναντι σε αυτούς που δεν την εφαρμόζουν; Δηλαδή κοντολογίς και για να είμαστε και εντός θέματος. What’s wrong with this picture? Αν μου πεις τίποτα. Τότε με αγάπη πανολύδια, σταματώ την συζήτηση και τις προσβολές.

Ας τα πάρουμε ένα ένα μπας και βγάλουμε άκρη με τον Theoctapus. Δεν εννοείς λοιπόν ότι «είναι ωραία να έχεις πράγματα που δεν χρειάζεσαι.» όπως έγραψες. Εννοείς ότι είναι ωραία να έχουμε ή να θέλουμε να έχουμε προϊόντα πολυτελείας, ακόμα κι αν δεχτούμε τον δικό σου ορισμό της πολυτέλειας. χρειάζομαι [xriázome] Ρ2.1β (χωρίς μππ.) : 1.θέλω κπ. ή κτ. που το θεωρώ απαραίτητο, έχω ανάγκη από κπ. ή από κτ• θέλω6 Σωστά;

Τι να κάνουμε; Να ξέρουμε τι λέμε καταρχήν. Να γνωρίζουμε την σημασία των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Έπιασες από το λαιμό κάποιον που του φάνηκε σπατάλη (που όλοι ξέρουμε ότι είναι) μια αγορά ενώ μεταξύ άλλων είπες και το μνημειώδες: «Γιατί είναι ωραία να έχεις πράγματα που δεν χρειάζεσαι, κι αυτό βρίσκει ακριβώς εφαρμογή σε ένα φόρουμ μουσικής τεχνολογίας (γνήσιο δείγμα καπιταλισμού και οικονομικής ευμάρειας).» Μας είπες δηλαδή ότι ο χώρος που μας φιλοξενεί έχει και σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Απανταχού παρόντες νεοφιλελεύθεροι ενωθείτε. Να υποθέσουμε ότι κάποιοι από εμάς είμαστε και ανεπιθύμητοι; Αλλά δεν σταμάτησες ούτε εκεί. Συνέχισες να λες ηλιθιότητες ταυτίζοντας αυτούς που δεν γουστάρουν πλουτοκρατία με τους κομμουνιστές. Αλλά δεν το εννοούσες έτσι γιατί άλλο σημαίνει η μία λέξη, άλλο η άλλη κ.τ.λ. Μαλακίες δημοτικού. Μπορείς παράλληλα να συμφωνείς με τις ωραίες διαπιστώσεις του JJ χωρίς ποτέ να υποψιάζεσαι ότι αφορούν εσένα. Προσωπικά εσένα. Θα σου πω και το γιατί νομίζεις ότι δεν σε αφορούν. Επειδή φαντάζεσαι ότι κατέχεις την απόλυτη αλήθεια. Εκεί λοιπόν αγορίνα μου, πράγματι κάθε συζήτηση καταντά μάταιη.

Λεξικό σου βρίσκεται; ταύτιση: το να γίνομαι όμοιος Και παραπάνω δες και την πλουτοκρατία.

Και πως ταυτιζόμαστε (γινόμαστε ίδιοι) με τους κομμουνιστές τότε βρε αγορίνα; Αφού δεν είμαστε. Επίσης, πόσους υφάλους πρέπει να υπερκεράσω για να πλησιάσω τη σκέψη σου; Και πού είσαι. Πλουτοκρατία. Δες εδώ τι είναι για να μαθαίνεις τι δεν μισείς. http://en.wikipedia.org/wiki/Plutocracy

Επιτέλους. (ακόμα) Μια φωνή της λογικής. Όσοι δεν γουστάρετε πλουτοκρατία είστε κομμουνιστές. Τί δεν καταλαβαίνετε; Και για να συνοψίσουμε:

I make it for you better, low price.

I see your χμμs and raise you an ουμφ.

Αφού το αφεντικό φαίνεται να επιτρέπει. Μα είναι απλό. Αυτό που θέλει να γίνει ο καπιταλισμός, ο τρόπος που είναι φτιαγμένος έχει να κάνει με μια γερή κορυφή. Πρέπει να τον φανταστείς σαν πυραμίδα sf. Οκ? Η κορυφή πρέπει να είναι αδιάκοπα ευχαριστημένη. Αυτό είναι αξίωμα. Γιατί; Μπορεί να ρωτήσεις. Μα γιατί έτσι θα μπορείς να απολαμβάνεις τα ψίχουλα που πέφτουν από πάνω. Θα είσαι δηλαδή η μεσαία τάξη. Δουλειά σου θα είναι να φοβερίζεις τους λίγο από κάτω σου και τους λίγο από πάνω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα (πράγμα που κάνεις συνεχώς). Ωραία ως εδώ; Θα μπορείς επίσης να τους κατηγορείς για υποκρισία όταν τολμούν να μιλούν για αλόγιστη σπατάλη πόρων για έναν γαμημένο πίνακα λέγοντας. «Ε και τι σε κόφτει εσένα; Δικά σου είναι τα λεφτά; Ζηλεύεις. Είσαι υποκριτής.» Σε όλη την διάρκεια θα αναφέρεσαι και μπορεί και να βλέπεις τον εαυτό σου σαν λαμπρό αστέρι της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Πρόσεξε τώρα. Είναι σημαντικό αυτό. Όπου ελευθερία θα εννοείς: Πλουτοκρατία. Έρχεται ωστόσο η στιγμή που η κορυφή της πυραμίδας περιορίζει τα ψίχουλα της. Πάλι από καπρίτσιο. Το ίδιο που την κάνει να αγοράζει έναν πίνακα 100 μύρια. Τότε λοιπόν θα αρχίσεις να αλλάζεις γνώμη. Αυτή είναι όμως απλά η γνώμη μου ε. Ακόμα ένα αναρχοκομμούνι.

Το αντίθετο είναι να ακολουθούμε το παράδειγμα της εμπάθειας (με την καλή έννοια) όπως αυτή παρουσιάζεται και επιζητείται από κάποιο επώνυμο καπιταλιστικό γουρούνι με ένα μπράβο στο επώνυμο καπιταλιστικό γουρούνι, (Gates) και να ενδίδουμε στους καλύτερους εαυτούς μας. Στο τέλος αυτό είναι που το επώνυμο καπιταλιστικό γουρούνι περιμένει κι από εμάς. Μην το κάνετε για οτιδήποτε άλλο. Κάντε το για τον καπιταλισμό.

Δηλαδή δεν μπορεί να συμβεί το αντίθετο; Γιατί πρέπει το παράδειγμα να μας οδηγεί στην απάθεια; Μην μου πεις, γιατί έτσι είναι ο κόσμος.

Εδώ συμφωνούμε. Άνοιξε νήμα εσύ με τις ευλογίες της διεύθυνσης και εκεί να δεις συμφωνία αγαπητέ. Που να σου σηκωθεί… η τρίχα.

Είναι έτσι. Αλλά το αφεντικό μίλησε.

Υπέθεσα ότι μιλάς για τον χριστιανικό θεό. Λέω επίσης ότι η αγορά στον χώρο της τέχνης είναι φούσκα. Ακραίο κι αυτό; Δεν έκραξα κάποιον που έχει λεφτά ωστόσο. Έκραξα τον τρόπο που τα ξοδεύει. Για αυτό και σου λέω ότι πρέπει να διαβάζεις προσεκτικότερα. Γιατί είναι δύσκολο; 100 μύρια για πίνακα είναι υπερβολή. Ορίστε. Όσο για το δικαίωμα στην παιδεία και δικαίωμα στο ξόδεμα, θα συμφωνήσεις ότι είναι διαφορετικό δικαίωμα το ένα από το άλλο. Non?

Η αξία έγκειται στην ικανότητα αξιολόγησης πράξεων και επιλογής της μίας έναντι της άλλης. Εγώ δεν είμαι κάποιος υπεράνω κριτικής. Αρκεί να κατανοώ σε ποιο σημείο του συλλογισμού μου αυτή ασκείται. Τα γραπτά σου είναι σχεδόν πάντα ένα παραληρηματικό κατηγορώ για οτιδήποτε παρανοϊκά θεωρείς αριστερό και ακραίο και με κάποιο τρελό τρόπο θεωρείς ότι οι συνομιλητές σου θα πρέπει να υποκύψουν στους χαρακτηρισμούς σου, να τους δεχτούν και να αντιπαρέλθουν υπερασπιζόμενοι την δική σου ιδέα για αυτούς. Ρίξε μια ματιά στον "σολιψισμό" που σου αρέσει να χρησιμοποιείς. Δεν σημαίνει αυτό που νομίζεις ότι σημαίνει. Ο καλός θεούλης επίσης είπε αν έχεις δύο, δώσε το ένα. Αν είναι πολυτέλεια να πηγαίνουν τα παιδιά σου σχολείο ομολογώ και γω με την σειρά μου ότι μου αρέσει η μεγάλη ζωή. Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι δικαίωμα να πηγαίνεις τα παιδιά σου σχολείο. Το ότι λείπει από τριτοκοσμικές χώρες δεν το κάνει πολυτέλεια. Παραμένει δικαίωμα που κάποιοι δεν έχουν.

Συμφωνούμε λοιπόν.