atreu73

Βοηθάει και κάνα κιλό ουίσκυ. Ελιτιστικό γιατί;

Σε μένα πάντως το κομμάτι αφήνει την αίσθηση ότι ο χρόνος είναι αρκετός.

Το τραγουδάκι είναι εμπνευσμένο από το πασίγνωστο άσμα του μεγάλου αοιδού ΛεΠα που λέει μεταξύ άλλων: Μείνε μαζί μου έγγυος Είμαι πολύ φερέγγυος Maria_B.mp3

Η Μπιγιονσέ είναι κυρία και επαγγελματίας. Στον τομέα της ικανοποίησης προτιμώ τον ερασιτεχνισμό.

Με την Sabrina ο χορός και η κίνηση γίνονται ευχαρίστηση. Ανέκαθεν.

Ξέρετε μήπως καμιά ντισκοτέκ καμιά παλιά ντισκοτέκ που μπορεί να πάει ένας σοβαρός νέος κανένα Σάββατο να κουνήσει την κορμάρα του Θεσ/νικη μεριά; http://www.youtube.com/watch?v=cs6r6Ud0GGU

Τώρα που το λες, μάλλον έχεις δίκιο. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Γιατί ποιος καταλαβαίνει τι λέει ο Ντύλαν;

Προσγειωμένος ο Ρίτσι. "Σκέφτομαι πολύ τον θάνατο. Ο θάνατος είναι σημαντικός. Νομίζω θα συμβεί σε όλους μας - στους περισσότερους από μας - κάποιοι μπορεί να την πηδήξουν." Αυτός δεν παίρνει ναρκωτικά ρε σεις. Δεν τα χρειάζεται.

Ωραίο. Με εμφανείς επιρροές από Nick Cave.

Για κοντινές αποστάσεις Τράγκα Χατζηνικολάου και Σια αλλά πολλές οι διαφημίσεις ρε παιδί μου. Για μακρινές κάποτε άκουγα ελληνική ραδιοφωνία που εξέπεμπε παντού αλλά τώρα οργανώνω το ταξίδι με κάνα καλό cd ή αν δεν βαριέμαι κάνα ηχητικό βιβλίο.

Ωραίο κι αυτό. Απλά (δεν ξέρω αν το λέω καλά) θα προτιμούσα ένα καθαρότερο ήχο στην κιθάρα και όχι όλο αυτό το tremolo.

Μπράβο και πάλι.

Αν τα τσάκρα είναι μαύρα και τα μούρα μας μαβί Όταν όλα γίνουν ένα θα ‘ναι χρώματος σκατί. Τσαο Τσεν (330-360)

Ρε Μάριος, αυτό είναι από το Χόμπιτ.

Αγαπητέ, σερί και μονοκοπανιά για έξι ώρες δεν μπορείς ούτε την ωδή στην χαρά να αντέξεις. Κάτι άλλο παίζει. Κάτι σημαντικό εις στο οποίο οφείλουμε πάραυτα να εμβαθύνουμε. Εικάζω ότι οι έξι αυτές ευδαιμονικές ώρες συνεχούς ενασχόλησης με το εν λόγω κομμάτι συντηρούνται από κάποιου είδους ευφορίας που πηγάζει από το γεγονός ότι δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι κάτι που ακούγεται ωραίο στα αυτιά σου έχει γραφτεί από σένα. Αυτή η μέθεξη. Αυτή η γέφυρα -αν προτιμάς- από τον αισθητό κόσμο στον κόσμο των ιδεών δηλητηριάζει το αισθητήριο εκείνο της αναπόφευκτης ανίας που καραδοκεί κατά προσέγγιση περί της Τρίτης με Τέταρτης στροφής του καλλιτεχνικού τροχού και ποτίζει με εκμαυλιστικούς χυμούς τον εγκέφαλο, προτρέποντας στην ανάταση, στην κατάφαση, στην επανάληψη. Αυτός ο δαίμων της επανάληψης αγαπητέ είναι ο διάβολος και πρέπει να ξεριζωθεί από το είναι μας με δύναμη 40 οικοδόμων. Κάποιοι θα έχουν σίγουρα αντίρρηση. Κάποιοι θα πουν ότι η βαρεμάρα αντίκειται στο πνεύμα της δημιουργίας. Σε αυτούς θα πούμε: Το να βαριέσαι εύκολα, ναι είναι αμαρτία. Το να βαριέσαι όμως την κατάλληλη στιγμή είναι αρετή και θείο δώρο.

Βρε Dreamdancer έστω ότι το ξύλο δεν προσθέτει τίποτα στον ήχο. Γιατί να μην θέλει κάποιος να σκάσει και κάτι παραπάνω για μια κιθάρα φτιαγμένη από μαόνι π.χ. και όχι από νοβοπάν;

Να συμπληρώσουμε ότι δεν είναι μόνο οι αλλεπάλληλες παραθέσεις που προσθέτουν όγκο. Είναι κι οι φωτογραφίες.

Ε ρε κύττα κάτι πράματα, τώρα στα γεράματα θα αρχίσουμε να ακούμε ηλεκτρονική μουσική. Ωραίο. Και μπράβο στην γυναίκα σου για την υποστήριξή της στις καλλιτεχνικές σου ανήσυχες περιπλανήσεις. Τα σέβη μου γενικώς και για την λάμψη. Για την δύναμη και για τα πάντα όλα γενικώς.

Construction It is known for certain that the wood used included spruce for the top, willow for the internal blocks and linings, and maple for the back, ribs, and neck. There has been conjecture that this wood was treated with several types of minerals, including potassium borate (borax), sodium and potassium silicate, and vernice bianca, a varnish composed of gum arabic, honey, and egg white. He made his instruments using an inner form, unlike the French copyists, such as Vuillaume, who employed an outer form. It is clear from the number of forms throughout his career that he experimented with some of the dimensions of his instruments. A recent study in PLOS ONE found no significant differences in median densities between modern and classical violins, or between classical violins from different origins. These results suggest that it is unlikely classical Cremonese makers had access to wood with significantly different wood density characteristics than that available to contemporaneous or modern makers. Comparisons in sound quality Above all, these instruments are famous for the quality of sound they produce. However, the many blind tests from 1817 to the present (as of 2012) have never found any difference in sound between Stradivari's violins and high-quality violins in comparable style of other makers and periods, nor has acoustic analysis. In a particularly famous test on a BBC Radio 3 programme in 1977, the violinists Isaac Stern and Pinchas Zukerman and the violin expert and dealer Charles Beare tried to distinguish between the "Chaconne" Stradivarius, a 1739 Guarneri del Gesú, an 1846 Vuillaume, and a 1976 British violin played behind a screen by a professional soloist. The two violinists were allowed to play all the instruments first. None of the listeners identified more than two of the four instruments. Two of the listeners identified the 20th-century violin as the Stradivarius. Violinists and others have criticized these tests on various grounds such as that they are not double-blind (in most cases), the judges are often not experts, and the sounds of violins are hard to evaluate objectively and reproducibly. In a test in 2009, the British violinist Matthew Trusler played his 1711 Stradivarius, said to be worth two million U.S. dollars, and four modern violins made by the Swiss violin-maker Michael Rhonheimer. One of Rhonheimer's violins, made with wood that the Empa researcher Francis Schwarze had treated with fungi, received 90 of the 180 votes for the best tone, while the Stradivarius came in second with just 39 votes. The majority of the listeners misidentified the winning violin as the Stradivarius. In a double-blind test in 2012 published in the study "Player preferences among new and old violins", expert players could not distinguish old from new instruments by playing them for a short time in a small room. In an additional test, performed in a concert hall, one of the Stradivarius violins placed first, but one of the participants stated that "the audience in the concert hall were essentially equivocal on which instruments were better in each of the pair-wise instrument comparisons" and "I could tell slight differences in the instruments...but overall they were all great. None of them sounded substantially weaker than the others" While many world-class soloists play violins by Antonio Stradivari, there are notable exceptions. For example, Christian Tetzlaff formerly played "a quite famous Strad", but switched to a violin made in 2002 by Stefan-Peter Greiner. He states that the listener cannot tell that his instrument is modern, and he regards it as excellent for Bach and better than a Stradivarius for "the big Romantic and 20th-century concertos." http://en.wikipedia.org/wiki/Stradivarius

Βαπτίζω αληθείς όλες τις παραπάνω προτάσεις. Όταν θα γίνω διάσημος και παρατήσω την γυναίκα μου που όλο με λέει τεμπέλη το πρώτο πράγμα που θα κάνω θα είναι να την πέσω στον καναπέ για κάνα δυο μήνες. https://soundcloud.com/atreu73/tracks

Φοβερή φωνή.

Αμ το ξερα ότι κατι βρωμάει στον οικο των Γουίλσον. Να παραθέσεις τα παραπλήσια σφακου ειδάλλως το αλμα πίστεως να το κάμεις μοναχος. Δεν πηδάμε αν οι γρύλλοι δεν λαλάνε.

Δεν είναι αυτός του αρχικού ποστ με τους γρύλλους τους πιτσαρισμένους Παράγκα. Είναι ο άλλος που δεν τους έκανε πιτς. Ο Jupiter γράφει καλύτερη μουσική από τον Jiminy Cricket πάντως.

Δεν ξέρω. Μάλλον το αρχικό κομμάτι έχει υποστεί περεταίρω επεξεργασία εκτός από μια επιβράδυνση (η οποία παραμένει σταθερή καθ' όλη τη διάρκεια?). Εδώ πραγματική επιβράδυνση ήχου γρύλλων. https://soundcloud.com/darangatang/dawkins_chorus_of_crickets

Μπορεί να ισχύει κι αυτό: Allegedly, this is just a two-track recording of crickets: one at normal speed, and one slowed-down, with the pitch also dropped. It sounds amazing and beautiful, like a heavenly choir of opera singers. But is this merely a recording of crickets? As much as you’d like to believe that nature is exactly this beautiful to our own ears, that’s not quite the case. Here’s what really happened, as told by opera singer Bonnie Jo Hunt: I had these messages saying that Robbie Robertson said to get in touch with me. So we went in studio. He said, `I want you to do whatever you feel like. And, now, these are crickets.’ So I thought, oh, my goodness. I’m to accompany crickets, see? And when I heard them, I was so ashamed of myself, I was so humbled, because I had not given them enough respect. Jim Wilson recorded crickets in his back yard, and he brought it into the studio and went ahead and lowered the pitch and lowered the pitch and lowered the pitch. And they sound exactly like a well-trained church choir to me. And not only that, but it sounded to me like they were singing in the eight-tone scale. And so what–they started low, and then there was something like I would call, in musical terms, an interlude; and then another chorus part; and then an interval and another chorus. They kept going higher and higher. They were saying cricket words. I kept thinking, `Oh, I almost can understand them. It’s a nice, mellow tone. And they never went off pitch until one of the interludes, where they went real crazy and they got back on again to where they were. And I know that people do not know that they’re listening to crickets unless they’re told that that’s what that is. So yes, you are listening to two cricket tracks: crickets at normal speed (in Jim Wilson’s backyard), crickets slowed down with the pitch dropped (by Wilson and possibly Robbie Robertson), but it’s also accompanied by Bonnie Jo Hunt‘s beautiful, human singing. Still beautiful, still fascinating, but not just crickets alone!