atreu73

Η εμπειρία μου έχει διδάξει ότι δυο λογιών άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο. Αυτοί που ξέρουν ότι παρανομούν συστηματικά και αυτοί που κάνουν πως δεν το ξέρουν ή τελοσπάντων θεωρούν ότι ο σουβλατζής που επιτρέπει το κάπνισμα στο μαγαζί του διαπράττει μεγαλύτερο αδίκημα. Στον ρουφιάνο που θα σε δώσει το λοιπόν να λες ευχαριστώ γιατί αν μη τι άλλο θα σου έχει ανοίξει τα μάτια. Θα καταλάβεις ότι το να είσαι εντάξει έχει τόσες ερμηνείες όσες και διαβαθμίσεις.

Gdevelek να θυμίσω ότι πολλοί κατεβάζουν μουσική παρανόμως από τα ιντερνέτ. Πρόσεχε φίλε μου. Πάνω από όλα η νομιμότητα.

Sf κάποιοι μπορεί να σε πούνε ρουφιάνο. Τι απαντάς σ' αυτούς;

Με τον καπνιστή τελειώσαμε. Τώρα θα εξετάσουμε τον φίλο του. Τον φίλο-καπνιστή ή γνωστό και με την λατινική του ονομασία φιλόκαπνους πονοψύχους. Περάστε κόσμε.

Εγώ βρήκα. Προφανώς είχε πέσει πρόστιμο πρόσφατα. Η κοπέλα με πληροφόρησε ευγενικά ότι δεν υπάρχει τασάκι αλλά αν ήθελα να καπνίσω θα μπορούσα να το κάνω διακριτικά με δική μου ευθύνη. - και τις στάχτες που θα τις ρίχνω; - κάτω. Εντάξει. Κι οι αρκούδες χέζουν στο δάσος οπότε... εντάξει.

Ο καπνιστής δεν είναι μειοψηφία στην Ελλάδα. Ο καπνιστής στην Ελλάδα βγάζει κυβέρνηση. Λευτεριά στον Μπάφο. Όλοι με τον Αλέξη.

Αφήστε τα πούρα και πιάστε τα μούρα.

Ο μεθυσμένος οδηγός δεν τιμωρείται αυτόματα από το νόμο. Μάλλον την τιμωρία του την βρίσκει συχνά καθοδόν. Πράγμα που δεν θα συνέβαινε φυσικά αν το αλκοόλ ήταν παράνομο. Για μένα οτιδήποτε καταντά εθισμός είναι επικίνδυνο. Μπορεί ωστόσο κάποιος να βρει τη χρυσή τομή, δηλαδή το σημείο εκείνο που η χρήση είναι ωφέλιμη χωρίς να γίνεται κατάχρηση για τον εαυτό του ή για τους άλλους.

Δεν έχεις πέσει σε μεθυσμένο οδηγό γι' αυτό τα λες αυτά.

Johnny.T πως καπνίζεις ρε συ; Δεν σου βρωμάει; Αφού βρωμοκοπάει το μπάσταρδο. Χώρια τις μπουγάδες για τα ρούχα. Προσωπικά θα ήμουν διατεθειμένος να ξεκινήσω το κάπνισμα κανονικότατα αν δεν βρωμούσε. Πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν κάτι για την βρώμα.

Σκεφτείτε όμως ότι αυτοί που καπνίζουν δεν καταναλώνουν ταυτόχρονα άλλα πράγματα. Όποτε είναι 1-1 το σκορ. Δίνεις 4 € για έναν καπνό και ξενοιάζεις από τσιμπολογήματα. Σου κόβει την όρεξη. Κάνεις ωραία φυσίκ. Ας μιλήσουμε όμως και για την προοπτική της κάνναβης και τα έσοδα που αυτή θα αποφέρει σε μια λιμνάζουσα οικονομία.

Αχαχαχαχαχα!

Μα η μελέτη επικεντρώνεται σε ηλικίες κάτω των 65. Πάνω των 65 να δεις τι γίνεται.

Το άρθρο, που δεν είναι τόσο δίκαιο εδώ που τα λέμε, αναφέρει και μια ταινία που πραγματεύεται με ειρωνικό τρόπο αυτόν τον μυστήριο τρόπο έκφρασης/τέχνης/ξερωγωτι. Στην ταινία μια κοπέλα φοράει κουκούλα, τρέχει επάνω σε πλατφόρμα και κουτουλάει ανελέητα επάνω στις πέτρες αρχαίου υδραγωγείου αν δεν κάνω λάθος. La Grande Bellezza λέγεται και προτείνεται ανεπιφυλάκτως. Στιγμιότυπο από την σκηνή.

Αυτό δεν είναι τίποτα. Εγώ σε τρυφερή ηλικία είδα μια τσόντα (γερμανική φυσικά) που η πρωταγωνίστρια έβαζε αυγά στο αιδοίο της και τα έβγαζε βαμμένα. Βαμμένα χρυσά.

Πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι ο κοστοβόρος καρκίνος δεν είναι η μόνη ασθένεια που παίρνει τους καπνιστές. Στα πλέον γρήγορα, ανέξοδα και θανατηφόρα καρδιακά επεισόδια συντελεί με πανηγυρικό τρόπο. Οι καπνοβιομηχανίες καλούνται απελπισμένα να βρουν τρόπο να ξεκάνουν τους πελάτες τους μια κι έξω δια την αποφυγή δικαστικών και άλλων περιπετειών με ασφαλιστικές εταιρίες και κράτη. Αυτό θα ήταν μια win-win κατάσταση, που έλεγε κι ο Πρωθυπουργός μας, γιατί από την μία, όπως είπαμε, οι ενδιαφερόμενοι θα καταλήγουν στην σκοτεινή αγκαλιά της πεθεράς του Μορφέα γρήγορα κι ανέξοδα και από την άλλη θα το κάνουν σε μια ηλικία που οι μεγάλες παραγωγικές τους μέρες θα είναι πια παρελθόν. Όντας με λίγα λόγια πολύ λίγο χρήσιμοι εις την κοινωνίαν και, ας το παραδεχτούμε, κοντύτερα σε εκείνες τις χρυσές παρασιτικές μέρες που απλά κάθονται και δεν κάνουν τίποτα.

Αυτό που βλέπω εγώ είναι μια στροφή στον καπνό και στο στρίψιμο. Είναι θαυμαστός ο τρόπος που τα τσιγάρα καίγονται χωρίς να τα καπνίσεις. Τα στριφτά δεν συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Το στριφτό πρέπει να το ρουφήξεις για να μείνει αναμμένο. Το στριφτό θέλει διαδικασία για να γίνει σωστά. Θέλει φροντίδα, προσωπική επένδυση που ενισχύει την ευχαρίστηση του καπνίσματος. Σε κάνει κοινωνό στην παραγωγική διαδικασία. Όσοι αντιτάσσονται σε φοροδοτικές συμμετοχές τους στην θεραπεία καπνιστών θα πρέπει να ξέρουν ότι η φορολόγηση του καπνού ή/και των οινοπνευματωδών υπερκαλύπτει με το παραπάνω το κόστος της θεραπείας τους.

Για κάποιο λόγο μου θύμισε τραγούδια του Nick Cave από τον τελευταίο του δίσκο. Τα δικά του σέρνονται, το δικό σας με νεύρο. Ατμοσφαιρικό, ωραίο. Ένα πράγμα μόνο. Ο τραγουδιστής (που αν δεν κάνω λάθος λίγο μιμείται τον Cave;). Πρέπει να είναι λίγο αγχωμένος, λίγο βιάζεται, λίγο η προφορά, λίγο η τονικότητα που ήθελε λίιιιιγο πιο χαμηλά. Όπως και να το κάνεις όμως, επαγγελματική δουλειά.

Κάποιοι προτιμούν το soundcloud για τον ίδιο λόγο. Ευλογημένη άγνοια.

Είσαι μεγάλος κι ανεπανάληπτος. Με κάποια δεν συμφωνώ ότι είναι αντιγραφές αλλά στα περισσότερα έχεις πέσει μέσα. Το περίεργο είναι ότι οι τύποι παίρνουν ένα απολύτως καλό τραγουδάκι και το μετατρέπουν σε απολύτως ηλίθιο. Αυτό από μόνο του πρέπει να είναι ταλέντο. Τον Χατζηγιάννη δεν τον είχα για τόσο αρπάχτρα.

Τώρα την είδα την διαφήμιση. Ε τον μλκ. Όταν λέει γράφει στο χέρι είναι ελεύθερος να φαντάζεται ό,τι θέλει το ντουβάρι. Ουστ. Ταγάρ με τσουλούφι.

Μανοςχ με το «ναφθαλίνη» αναφέρομαι στην επικρατούσα καθώς φαίνεται άποψη ότι η κλασική μουσική θα πρέπει να αποδυθεί κάποιον μανδύα σοβαρότητας για να προσεγγίσει τον μέσο ακροατή. Δεν αμφιβάλλω ότι οι μεγάλοι συνθέτες έχουν κάνει θαυμαστά πράγματα. Υποστηρίζω ότι αυτά τα θαυμαστά πράγματα έχουν στην πραγματικότητα λίγους αποδέκτες. Πολλοί λιγότερους από ότι φαίνεται. Συνήθως είναι αυτοί που έχουν κάποια διόλου ευκαταφρόνητη παιδεία στην μουσική. Στην ελλάδα δουλεύουν όλοι στο τρίτο πρόγραμμα. Για την συνέχεια της μουσικής δεν υπάρχει αμφιβολία. Με τον ίδιο τρόπο όμως που είναι ο Μπαχ σταθερά στο τοπ-τεν είναι κι η Μινάζ συνέχεια του Μπαχ.

Καθίστε ρε παιδιά. Που στον κόσμο είναι η κλασική μουσική μέρος της λαικής κουλτούρας; Αν ήταν έτσι θα είχαμε και κανά δυο Bach στα top ten.

Αναφορικά με μας και τα βαλκάνια αδέλφια μας εγώ κατάλαβα από δημοσιεύσεις του Harris και του Όντιο ότι δεν καταφέραμε ακόμα να αποτινάξουμε από πάνω μας τις ναφθαλίνες της κλασικής (αντίθετα με τους χαρωπούς Βιεννέζους, Αυστριακούς και Γάλλους;) και να απολαύσουμε μια εύπεπτη εκδοχή της. Να ξεκαθαρίσουμε ότι τα δρώμενα στους δρόμους της Βιέννης είναι τουριστικά τεχνάσματα και απευθύνονται στο μέσο αυτί για αυτό και βγαίνοντας από τις κατακόμβες μπορεί να πέσεις μια στην ενάτη και μια στον Έλβις. Αυτό φυσικά δεν είναι κακό. Όταν όμως θα βάλετε το φράκο για να ακούσετε την φιλαρμονική να είστε σίγουροι ότι τα παιχνίδια τελειώνουν και προετοιμάστε το αυτί σας για μέχρι και 4 ώρες αδυσώπητης, λουσμένης με ναφθαλίνη κλασικής μουσικής. Το αυτί του έλληνα σίγουρα δεν είναι γυμνασμένο για τέτοια. Εδώ που τα λέμε, λίγα αυτιά είναι. Κάτι αυτιά βασιλικής καταγωγής και κάτι άλλα από πρώην σοβιετικά καθεστώτα.