Εδώ βάζω το τελικό με δική μου μίξη ας πούμε. Η αλήθεια είναι πως το σιχάθηκα μετά από τόσες ώρες δουλειάς και περιέχει πολλά λάθη μα είναι νομίζω καλύτερο από τα προηγούμενα. Και από την εκδοχή του Σίγκαρετ α χα χα χα χαχαχα που και πάλι ευχαριστώ δημοσίως για την πολύτιμη βοήθεια και στα γουαβ με τα χερτζ. Τέλως πάντων. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι να υγιαίνετε.
Σε μυστικό κουτί πάνω στο ράφι
Έκρυψα θυμό και αγωνίες
Λόγια που με κρατούν και με τρομάζουν
Φαντάσματα που στέκουν στις γωνίες
Ανήλεης, ακλόνητος και νέος
Με χάρη, με τρόπους, με αξίες
Τους άλλους θ’ αντικρίζω
Τους άλλους θα κοιτώ
Πίσω από ωραίες πανοπλίες
Χρήματα, ακίνητα δικά μου
Κι ανάσες σε υστερικές πορείες
Τρίμματα από χαρτί στην άμμο
Τα παιδικά μου χρόνια
Η άγρια χαρά
Που έχασα στις πολυκατοικίες
Και πρώτος στο βουνό με θάρρη στο θεό
Τρέξτε πόδια, χτύπα δυνατά καρδιά μου
Κάποιος με κυνηγά μα ρίχνω μια ματιά
Και βλέπω πάντα μόνο τη σκιά μου
Μακριά η ανηφόρα εμπρός μου
καθρεφτίζεται εντός
μ' αγαπά όπως ο άδελφός μου
γνέφει σαν φίλος παλιός
Ήλιος, μυρωδιά του δάσους, στέμμα ιδρώτα, φως
Όλο μου το σώμα Αχίλλειος πτέρνα
Αν μπορούσα να γυρίσω, να ήμουν αλλιώς
Τρέχω με τα πόδια μου δεμένα
Και στο δρόμο μου μαζί
Ο πατέρας μου
το κουτί μου δε χωρά
Ένα τέρας μου
κι αν μπορώ να λυτρωθώ στην άνοδο
Και να μείνω εδώ, να μείνω εδώ
Ένα σύντομο φαί για απόλαυση
Ένα σύντομο φιλί για τη χώνευση
κι η αλήθεια να περνά
τόσο ασήμαντη
τόσο θλίβερη
τόσο εφήμερη