To Πεσκανδρίνι εισήχθηκε από Ισπανούς εξερευνητές στα τροπικά δάση της Βραζιλίας για να αντιμετωπίσει το λεγόμενο Μυρμήγκι του Πυρ (fire ant) του γένους Solenopsis. Ένα από τα ελάχιστα μυρμήγκια που διαθέτουν δυνατό δηλητήριο που προκαλεί τρομερούς πόνους αρχικά και κατόπιν μια ευφορική κατάσταση.
Το Πεσκανδρίνι έκανε καλά τη δουλειά του με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί το εν λόγω μυρμήγκι από το τροπικό δάσος. Αυτό όμως που δεν γνώριζαν οι Ισπανοί εξερευνητές ήταν ότι το μυρμήγκι αυτό το χρησιμοποιούσαν ντόπιες φυλές σε τελετές μύησης των παιδιών τους στην ενηλικίωση.
Η διαδικασία συμπεριλάμβανε γάντια φτιαγμένα από λεπτό φλοιό κορμού που μέσα τους φώλιαζαν ναρκωμένα μυρμήγκια. Οι μικροί μας φίλοι φορούσαν αυτά τα γάντια και χόρευαν γύρω από τη φωτιά σε αναμονή του ξυπνήματος και των επώδυνων αλλά ακίνδυνων τσιμπημάτων.
Μετά από τον τρομακτικό πόνο που κρατούσε γύρω στις δύο μέρες οι μικροί μας φίλοι βίωναν μία κατάσταση τρομερής ευφορίας που ήταν αποτέλεσμα μιας έκρηξης αδρεναλίνης και απελευθέρωσης της στον οργανισμό. Αυτή η ευφορία τους έκανε καλύτερους κυνηγούς, καλύτερους ψαράδες, καλύτερους πολεμιστές και το κυριότερο καλύτερους εραστές σηματοδοτώντας έτσι το πέρασμα στην ενηλικίωση.
Με την έλευση των Ισπανών κατακτητών λοιπόν και την εξαφάνιση του Μυρμηγκιού του Πυρ, οι ντόπιες φυλές καταδικάστηκαν να μείνουν για πάντα παιδιά.
Ο Office ο αλεμανός;