atreu73

Δηλαδή όχι σαν Βάρναλης.

Ρε πλάκα με κάνετε; Εγώ τον Ινδό τον έφερα έτσι στην τύχη. Διαλέξτε εσείς έναν να πούμε. Να 'ρθει ο Αμερικάνος άμα είναι, δεν με νοιάζει, μόνο να σταματήσουν όλα αυτά τα καπιταλς με τα κοντρόλς και τέτοια.

Ε τα τεμπελόσκυλα. Ουστ. Τα παίρνω όλα πίσω. Να μας κυβερνά ο Ινδός.

Πλάκα με κάνεις sf; Εγώ θέλω αφεντικό Γερμανό ρε συ. Να πηγαίνω που και που να τον βλέπω και να του λέω: thou art νιχτ mortal... thou art νιχτ mortal... Δεν θέλει πολύ για να τον νανουρίσεις. Είναι εξουθενωμένος από τη δουλειά.

Ωραίοι άνθρωποι οι Γερμανοί. Σκληροί μα έντιμοι. Είναι η ψυχή του Γερμανού άραγε σαν τα μαύρα σύννεφα που προμηνύουν καταιγίδα; Δυσδιάκριτη και μη προσβάσιμη σαν ακρογιαλιά με πολλά σκαλοπάτια; Κι αν του πρέπει του Γερμανού να διοικεί τον κόσμο γιατί όχι; Να το κάνει. Είμαι της άποψης ότι ο Γερμανός είναι προορισμένος να κυβερνά. Κάποιες φορές λέει "όχι"; Τι όχι; Μαλάκας είσαι ρε Γερμανέ;

Μέχρι να εμπεδώσουμε ένα κούρεμα περνάει η μόδα του.

Με την εθελούσια του Σάμυ θα σταματήσει να ποστάρει κι ο Καταρράκτης. Βλέπεις Σάμυ. Μισογεμάτο το ποτήρι.

Τις προάλλες που ήμουν στην καρδιολόγο γυρνάει και μου λέει: όλα καλά με την καρδιά σου απλά φαίνεται λίγο μεγάλη η αριστερή πλευρά, να το κοιτάξουμε ξανά σε 5-6 μήνες. Εντάξει γιατρέ, της λέω, υπάρχει περίπτωση να μικρύνει; Όχι, μου λέει, δηλαδή... μπορεί... δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς, είναι όλα τόσο περίπλοκα. Ήταν και μια γιαγιά εκεί και μου είπε να μην ανησυχώ γιατί και αυτή αριστερή ήταν ειδικά από την πλευρά του μπαμπά της. Της εξήγησα ότι δεν είμαι αριστερός και ότι μόνο η καρδιά μου ήταν αλλά αυτή δεν κατάλαβε και μου έδωσε μια κάρτα του γιου της που ήταν οπτικός αν ήθελα ποτέ γυαλιά.

Περιφρόνησα εγώ ποτέ δώρο; Τι λέτε τρόλευς; Ποιο δώρο; Τέλος πάντων. Να, σας αφιερώνω και εγώ ένα τραγουδάκι που μάλλον μιλά για Γερμανούς για να μη νομίσετε ότι σας περιφρονώ.

Μα ο "σπάνια όμορφος" ήχος θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλών συντελεστών. Αυτό από μόνο του θα καθιστά την επανάληψή του δύσκολη.

Δεν θέλω δώρα κε Σάμυ κι ούτε τα δέχομαι. Για κάθε Πόντιο που θα με φέρνει θα αφαιρείται απ' το χρέος 1 €. https://soundcloud.com/gevangelatos/ynzryana9vvf

Μα θέλει και ρώτημα αγαπητέ πιπιτύρι; Πάρ' το. Πάρ' τα όλα. Όταν θα φτάσεις όμως στα 50 δις εισπράξεις ρίξε κάτι και σε μας ε;

Εγώ πάλι μάγκες και magna δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά διότι στην περιοχή μου εδράζουν και λειτουργούν πολλά νυχτερινά κέντρα που ποσώς ενδιαφέρονται δια την ομαλή διεκπεραίωση των νυχτερινών μου αναγκών. Εις τους ενοχλητικότερους εκ των νυχτερινών ούτως ειπείν γλεντζέδων του υφαρπαχθέντος δίκαιου ύπνου μου μα και θανάσιμων εχθρών του φίλου Μορφέα κατατάσσω αρχικά τους Ρομά (οι επονομαζόμενοι και γύφτοι εις την καθομιλουμένη) και κοντινούς δευτέρους τους πολυαγαπημένους πλην φασαριόζους αχλαδοκώλους Ποντίους. Το χθεσινό γλέντι επικράτησε και αντήχησε σε όλη την περιοχή της άμοιρης δυτικής Θεσσαλονίκης με ποντιακούς ρυθμούς εις την διαπασών με αποτέλεσμα το πρωινό να με βρει βαρύ από ύπνο κακό και γεμάτο αμυδρές μνήμες ενός ολέθριου ονείρου. Ήμουν λέει κάποιος κρατικός λειτουργός και είχα να κάνω με ανθρώπους πολύ σημαντικούς ενώ ένιωθα έντονα ότι τα μαλλιά μου δεν ήταν όπως πρέπει κουρεμένα. Αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι λοιπόν αρχικά με έβαλαν να χορέψω ποντιακά και έπειτα να κάνω στριπ-τιζ με μουσική υπόκρουση των Boney m. Ακολούθησε ένα μεγάλο γλέντι.

Πολύ ωραία ερμηνεία κύριε άρρωστο άλογο. Δεν είμαι ειδικός αλλά νομίζω έχεις φοβερή φωνή. Μου άρεσαν και τα απότομα σκαμπανεβάσματα.

Και μια που τ' άναφέραμε στο Βερολίνο προχθές τρομερή ζέστη. Υπέροχη πόλη φυσικά. Τα πάρκα, οι βιβλιοθήκες, τα κολυμβητήρια, τα χαμάμ, οι άνθρωποι ευγενέστατοι, τα κορίτσια προσιτά. Ένας άλλος κόσμος. Ένας ωραίος, σίγουρος κόσμος. Το σκέφτομαι σοβαρά το Βερολίνο. Μια δουλίτσα με καλά λεφτά. Ασφάλεια. Τάξη. https://www.youtube.com/watch?v=bEZ3lSurNCI

Σωθήκαμε φίλοι μου. Επιτέλους, φτάσαμε σε συμφωνία. http://www.press-gr.com/2014/05/video_9690. html

Ωραίο. Αυθεντική τρέλα και τομ γουέιτς ον σπιντ, ή ον άις. Όπως θέλεις πέστο φίλε airheads. Η βελτίωσή σου είναι θεαματική.

...sorry gia to akyro. Tha epanorthoso.

Ο τελευταίος δίσκος των Decemberists δεν με ενθουσίασε. Το παρακάτω τραγουδάκι ωστόσο με άρεσε πολύ. And oh my god, What a world you have made here What a terrible world, what a beautiful world What a world you have made here

Μακριά η ζωή μου κι άγρια ψάχνει τις νύχτες με μάτια κλειστά γυμνός κι αλήτης, μοναχός, δε βρίσκω δρόμους γυρνάω σαν τρελός Περνάω τα στέκια που έζησα, πόρτες κλειστές κι ας μη με νοιάζει γι' αυτές μοιάζ' η ζωή μου φυλακή κι ότι έχω κάνει μου βγαίνει καρφί. Λάσπες στο δρόμο, λάσπες και βροχή δεν ξέρω γιατί τρέχω. Eιν' η ανάσα μου βαριά, σε θέλω δεν αντέχω. Γυμνός στα πόδια σου ακουμπώ νιώθω στο αίμα μου πυρετό, βρίζω και σβήνω τις στιγμές όνειρο κι εφιάλτης σαν χθές. Kρατάω ψυχή που σιγοκαίει μικρό παιδί μες στα χέρια μου κλαίει, χρώμα στο ψέμα δηλαδή κι αλήθεια ψέμα για κάθε στιγμή. Λάσπες στο δρόμο, λάσπες και βροχή δεν ξέρω γιατί τρέχω. Eιν' η ανάσα μου βαριά, σε θέλω δεν αντέχω. Στίχος σε γλώσσα μόνη απεγνωσμένα ζητά μεταφραστή.

Τι μουσική ακούτε τώρα; V?

Στο Καλλιμάρμαρο πάντως έχει Σάκη. Θα πει άξιον εστί τα μακαρόνια με κιμά.

Γιατί την έχει άσχημα ο ποιητής αν δεν πιστεύεις στον θεό βρε Τρόλευς; Ο θεός, ο χριστός και τ’ άγιο πνεύμα μπορούν να έχουν συμβολική σημασία που (ανάλογα με τον ποιητή) δυνητικά κυμαίνεται από την ακραία επαναστατικότητα μέχρι την πιο άβουλη υποταγή. Μέχρι και τους άθεους συμπεριλαμβάνει ο ποιητής στην απλοχεριά του. Είναι, με αυτόν τον τρόπο, το αντίθετο από ένα atm. Ο Γκάτσος δηλαδή γράφει και για ‘σένα (αν δηλαδή είσαι άθεος εννοώ) αν όχι πρωτίστως για ‘σένα. Να, το ίδιο ισχύει και ‘δω. Άσχετο. Χθες συνάντησα έναν άνθρωπο που έχασε πρόσφατα την γυναίκα του από καρκίνο και πλέον με τον πιο αξιοθαύμαστο τρόπο μεγαλώνει μόνος του τα τρία παιδιά του. Μιλήσαμε για το ένα και το άλλο και για την κατάσταση που επικρατεί ώσπου κάποια στιγμή μου είπε το εξής: ο έλληνας με το που άκουσε ότι κλείνουν οι τράπεζες έτρεξε να φουλάρει το αυτοκίνητο, αλλά μέχρι που μπορείς να πας με ένα φουλάρισμα; Μην μασάτε κύριοι και magna. Ψυχραιμία, ψηφίστε ότι θέτε, κάντε πλάκα, χάστε λεφτά, θα ζήσουμε. Σας φιλώ εγκαρδίως.

Κι ο Γκάτσος καλό στιχάκι έγραφε όμως. Στα κακοτράχαλα τα βουνά με το σουράβλι και το ζουρνά πάνω στην πέτρα την αγιασμένη χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι. Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής. Δική τους είναι μια φλούδα γης μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα απ’ το τσακάλι και την αρκούδα. Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς. Από την Ήπειρο στο Μοριά κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά το πανηγύρι κρατάει χρόνια στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια. Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός.