atreu73

Οκ. Δε διαφωνώ ότι είναι θέμα γούστου. Για τον εαυτό μου μιλάω όταν λέω ότι το κομμάτι είναι βαρετό. Σίγουυρα σε κάποιους άλλους θ αρέσει. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι δεν έχει αρχη μέση ή τέλος και παίζει σε λούπα για 5 λεπτά.

Δεν ξέρω τι εννοείς. Πάντως αν βρεις ένα κομμάτι που έχει το τισ ίδιες τεσσερις νότες σε λούπα για 5,30 λεπτά τότε, ναι, θα μοιάζει με το κομματι του Πάνου. Αν θέλεις μπορείς να μου πεις και τι εννοείς βέβαια.

αν εννοείς ότι αυτό έχει κάποια σχέση με το κομμάτι που έβαλε ο Πάνος κάνεις λάθος.

Αδιάφορο, επαναλαμβανόμενο και τεράστιο στα 5 λεπτά. Και γιατί φίλε πάνο μας βάζεις leftovers κι όχι κάτι από το άλμπουμ;

Συγγνώμη φίλε μου. Τόση ώρα όλα αυτά που γράφω τα διαβάζεις; Δεν ξέρω ούτε τον φίλο σου ούτε εσένα. Ο στίχος, έχω συγκεκριμένα βάλει σημεία του, είναι λάθος. Οι περισσότερες από τις εκφράσεις του δε λέγονται στα αγγλικά και κάποιες δεν βγάζουν νόημα ούτε στα αγγλικά ούτε στα ελληνικά. Αν είστε όπως λες καλοί χειριστές της γλώσσας ίσως πρέπει να δείξετε περισσότερη προσοχή την επόμενη φορά.

Δεν σου είπα ότι αν δεν έχεις τι να αντιτάξεις η συζήτηση θα κάνει κύκλους; Δεν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για ένα στίχο λάθος γραμμένο. Η έλλειψη γνώσης αγγλικών δεν είναι άποψη. Δεν μπορώ να το πω πιο απλά.

Αν εσύ νομίζεις ότι δεν έχω επιχειρήματα γιατί δεν τα καταρρίπτεις αγαπητέ μου; Για πολλοστή φορά λοιπόν. Δεν είναι άποψή μου ότι ο στίχος πάσχει ούτε κρατώ κάποια ιδιαίτερη θέση σε κάποιο γνωστικό πάνθεον. Είναι η πραγματικότητα. Δείξε τους στίχους σε έναν αγγλόφωνο φίλο σου. Θα σου πει τα ίδια. Αν θέλεις όμως σοβαρά να αντιταχθείς παρακαλώ να το κάνεις ειδάλλως η συζήτηση θα κάνει κουραστικούς κύκλους. Επίσης, δεν έκανα κουβέντα για την μουσική, μίλησα μόνο για τον στίχο και φυσικά ήμουν ευγενέστατος. Κι επιτέλους, η καλλιτεχνική ευαισθησία δεν μετριέται με το πόσο αποστρέφεσαι τα δύσκολα σχόλια. Από δικής μου πλευράς το μόνο που θέλω να κάνω είναι να βοηθήσω. Πιστεύω ότι το κάνω με πολύ αποτελεσματικότερο τρόπο από κάποιον που θα πει "ωραίο τραγουδάκι".

Φίλε μου. Δεν σου είπα ποτέ να χρησιμοποίησεις ότι έγραψα. Σου έδωσα κάποια παραδείγματα πως ο αντικειμενικότατα ασυνάρτητος στίχος σας θα μπορούσε να βγάζει κάποιο νόημα. Σου εξήγησα επίσης ότι όπως έχει δεν βγάζει. Σου έφερα επιχειρήματα. Δεν σκέφτηκα ποτέ να ξαναγράψω τους στίχους του φίλου σου. Αλίμονο. Θα ήταν όμως καλό ο φίλος σου να τους ξαναγράψει. Και ναι, αφιέρωσα χρόνο και στην ακρόαση και στις απαντήσεις μα αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί.

Σα δουλειά χωρίς να είμαι ειδικός μου ακούγεται επαγγελματική κι ενδιαφέρουσα ως ένα σημείο. Δεν μου αρέσει ο αργότερος ρυθμός ούτε τα χαμηλά "ου". Το μιλητό νομίζω παρακινδυνευμένο. Το σόλο είναι πολύ ωραίο και ταιριαστό.

Δεν υπάρχει τίποτα υποκειμενικό σ' αυτά που λέω. Ο στίχος είναι λάθος. Δεν θα πει κανείς ποτέ στα αγγλικά: I’ve been walking around this world for you In a world that’s turning from me to you I will be the notes that you sing αυτό ούτε στα ελληνικά βγάζει νόημα: I’m gonna shoot all the stars around your heart Cause there’s only room for one to start Stars are all too black for me to stare I don’t really care cause you’ re not there Τώρα. Φυσικά μπορείς να είσαι δημιουργικά ασαφής μα ο φίλος που έγραψε τον στίχο δεν είναι. Ακόμα και σε νοηματικό επίπεδο ο στίχος πάσχει. Ο ήρωας θέλει να προσεγγίσει την γκομενίτσα, όχι να κάψει τον κόσμο. Το να θέλει να κάψει όλο τον κόσμο επειδή δεν έχει ακόμα φτάσει στο αντικείμενο το πόθου δηλώνει διαστροφή. Όχι παρορμητικότητα. Ποιος εικοσάρης στα καλά του θα ταυτιστεί μ' αυτό; Δεν θα ήταν πιο πρέπουσα μια αυτοκτονία για αυτόν που δεν μπορεί να είναι με το ταίρι του;

η μουσική είναι συμπαθητική μα οι στίχοι, Νίκο, δε βγάζουν νόημα. Π.χ.: I’ve been walking around this world for you φαίνεται ας πούμε ότι περπατάς πάνω στον κόσμο έτσι χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και το κάνεις γι' αυτήνα. Καλύτερα θα ήταν να έλεγες: I ve been searching all over this world for you Ύστερα λες: In a world that’s turning from me to you τι εννοείς σε ένα κόσμο που γυρνάει από εμένα προς εσένα; Δηλαδή ο κόσμος μπορεί να γυρνάει αλλά μαζί του γυρνάτε κι εσείς. Το να γυρνάει από εσένα προς εκείνη δεν θα σε φέρει πιο κοντά της. Μπορείς να πεις ξερωγω: With my dusty shoes worn and my soul anew Got my head in my hands and its singing a songGot my feet on the ground, you were there all along Εντάξει, το κεφάλι σου τραγουδά ένα τραγούδι μα έχεις τα πόδια σου στο έδαφος και ήταν κι εκείνη εκεί όλη την ώρα; Στο πόδια σου ή στο έδαφος; θα μπορούσε να έιναι Got a doll in my hand and its singing a song got my hand down my pants, you were there all along I could burn this world down to the ground I don’t care cause you are not around I will be the rain in your sky When you’re thirsty I will pour I will be the notes that you sing I will spin until your world collides Πως ξαφνικά αποφασίζεις να κάψεις τον κόσμο επειδή δεν είναι εκείνη μαζί σου αφού τόση ώρα μας λές πόσο αταλάντευτος είσαι στο να την βρεις; Και γιατί να κάψεις τον κόσμο φίλε μου; Δε σκέφτηκες ποτέ ότι ο κόσμος που θα κάψεις περιέχει κι εκείνη; Όπως και να χει το κάψιμο του κόσμου φαίνεται παιδιάστικη πράξη, από κάποιον βαριεστημένο, ίσως, γιο του Εωσφόρου. Εσύ δεν είσαι τέτοιος. Εσύ λάμπεις από έρωτα. ετούτο μ' άρεσε. I will be the rain in your sky When you’re thirsty I will pour αλλά αυτό: I will be the notes that you sing I will spin until your world collides πρέπει να το αλλάξεις. πες ξερωγω: I will be the songs that you sing I will bind your soul to my desire Kι από κει δεν γίνεται καλύτερος I’m gonna shoot all the stars around your heart Cause there’s only room for one to start I’m miles away It’s gonna be OK I’m gonna swim a sea of thorns I know I’m gonna fly as high as I can go Stars are all too black for me to stare I don’t really care cause you’ re not there Οπότε φίλε μου. Ξαναγράψε τον στίχο.

Ο ένας εκ των δύο ζωντανών μου δε χρειάζεται να ανησυχεί.

Ναι. Πάντα μιλάμε για αττική διάλεκτο που μάλλον ήταν πιο κοντά στον Όμηρο απ' οτιδήποτε ακολούθησε. Ο φίλος σου έχει δίκιο. Μα πως θα πεις Βάκχος; Μπάκ-κχος; Πως θα πει "συγκαλέσας"; σ(ιου)γκ-καλέσας; Το συνετό είναι να ξεπεράσω τούτες τις δυσκολίες κάμπτωντας λίγο το "κ" στο "χ" ή το "ντ" στο "ζ". Δε νομίζω να το τελειώσω ποτέ καθώς οι δυσκολίες είναι πολλές. Κάποιες από αυτές είναι: α. Η απουσία φωνών. Χρειάζομαι πολλές φωνές, κυρίως γυναικείες. Η σύζηγος μου απαγόρευσε κάθε επαφή με θηλυκά κάτω των 50 κι η ίδια ορκίστηκε ότι δεν πρόκειται ποτέ να κάνει αυτή την ημι-ερασμιακή προφορά. β. Δεν έχω αρχαία όργανα και όσο κι αν παρακάλεσα ανθρώπους που έχουν κανείς δεν δέχεται να παίξει τζάμπα. Δεν έχω ούτε ηλεκτρικές κιθάρες κι γιος μου δεν πρόκειται ποτέ να παίξει σε τραγούδι μου. γ. Φωνολογία, ίσως η μεγαλύτερη δυσκολία. Κάθε λέξη έχει δική της προφορά και μουσικότητα. Αρκετά διαφορετική από τη νεοελληνική προφορά. δ. Ακόμα κι αν ξεπεραστεί η προφορά το κείμενο πρέπει να γίνει κατανοητό από μένα πρώτα. Πρέπει να ξέρω τι λέω.

Φίλε Πάνο το κομμάτι σου είναι πολύ όμορφο. Υποβλητικό, ρέων, καλά φτιαγμένο. Είναι δυστυχώς όμως πολύ μεγάλο και οι μουσικές ιδέες καθώς κι ο εμπλουτισμός τους εξαντλούνται γρήγορα. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν χαλί σε κάποιο κλιπ, αφήγηση ή ταινία μα όχι μόνο του. Πρόσεξε τα μπάσα. Είναι δυνατά. Η υπόλοιπη παραγωγή μου φαίνεται άρτια.

Και μένα. Κι η ερμηνεία είναι γιατονμπουτσο. Θα το ξαναγράψω. Πρέπει να πλησιάσω σε κάτι τέτοιο στην προφορά. ή καλύτερα σ' αυτό:

Νομίζω ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα γράψω άλλους 100 με 150 στίχους και το πάσχα θα έχω τελειώσει το μισό πρώτο βιβλίο. Η διάρκεια δε νομιζω να πάει τόσο. Υπολογίζω κάπου 2 μέρες και 10 ώρες το πολύ. Έχει σημεία που πρέπει να παιχτούν γρήγορα. Ναι η φωνή είναι ψηλά αλλά το ξανανέβασα με κατεβασμένη φωνή και βάζοντας καλύτερα το κείμενο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον ήχο. Ωστόσο, δεν πιστευω ότι το γ το λέγανε γκ ή το δ ντ και σε κάθε περίπτωση δε μου βγαίνει. Το ω-μέγα είχε σίγουρα μεγαλύτερη διάρκεια ενώ μπορεί σε σημεία να έπαιζε σε δυο τόνους. Το ήτα μάλλον ήταν μεγάλο ε. Το ύψιλον είναι ειδική περίπτωση και κατά τους ειδικούς ακουγόταν σαν "ου" γαλλικό. Κάτι μεταξύ "ου" και "ι". Η δασεία ακουγόταν μάλλον σαν το αγγλικό αχνό h. Όπως θα έλεγε ένας άγγλος το "ήρωας". Hero. Τα "αι" και "ει" τα λέγαν είτε σαν σύντομα α-ι και ε-ι είτε σαν το αγγλικό. Κάτι μεταξύ α και ε για το αι και ε και ι για το ει. Ήταν σίγουρα πολύ σύντομα αν ήταν δυο ήχοι γιατί μετράνε σαν ένας φθόγγος.

Εδώ και κάτι μήνες ξεκίνησα την Ιλιάδα. Σε περίπου τρεις μήνες κατάφερα να μελοποιήσω 21 στίχους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου θα έχω τελειώσει την άνοιξη του 2134. Κάθε κριτική ευπρόσδεκτη. Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληιάδεω Ἀχιλῆος οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε, πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή· ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς. Τίς γάρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι; Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός· ὃ γὰρ βασιλῆι χολωθεὶς νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὦρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί, οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα Ἀτρεΐδης· ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ’ ἀπερείσι’ ἄποινα, στέμματ' ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς, Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν· «Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί, ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ’ οἴκαδ’ ἱκέσθαι· παῖδα δ' ἐμοὶ λύσαιτε φίλην, τὰ δ’ ἄποινα δέχεσθαι, ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον Ἀπόλλωνα.»

Φίλε μου έχεις σχεδόν δύο λεπτά με τα ίδια ακόρντα και την ίδια μελωδική γραμμή. Μετά μπαίνει το σόλο που διαφοροποιείται λίγο από τα προηγούμενα. Στη γέφυρα ελπίζουμε για κάτι καλό για να ανακαλύψουμε ότι θα πας μέχρι 3,28 πάλι με επαναλήψεις. Ο ήχος δεν διαφοροποιείται κι οι δυναμικές δεν αλλάζουν. Και το κομμάτι κρατά 5 λεπτά. Απαιτείς πολύ χρόνο από εμάς και μας δίνεις πολύ λίγα.

Νομίζω ότι στο τέμπο που παίζει ο φίλος αυτό δεν μπορεί να γίνει. Είναι σωστά όσα λες αλλά πρέπει να γίνει πιο αργό το κομμάτι για να πετύχουν.

Αν συνεχίσεις έτσι σε λίγα χρόνια δεν θα έχεις φωνή ούτε για να φωνάξεις στη γυναίκα σου: Πλύνε κάνα πιάτο ρε τεμπέλα.