atreu73

Μάστορα. Το ξέρεις ότι δεν βγάζεις κανένα νόημα έτσι; Θα κριθείς φίλε μου. Θα κριθείς αυστηρά κι εσύ. Δεν έχεις σέβας. τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι και η αγωνία μου φουντώνει. Ο κόσμος αποφάσισε ότι είναι ιστορικό κομμάτι. Χα χα χα. Τι γράφετε ρε;

Και αυτοί που κρίνουν τους επικρίνοντες θα κριθούν ανάλογα επίσης. Για να μη σου πω ότι θα κριθούν κι αυτοί που κρίνουν τους κρίνοντες που επικρίνουν μετριότητες.

Θα έρθουν φαντάζομαι και με πολύ καλύτερα τραγούδια από το τσαι με λεμόνι στο μπαλκόνι. Είμαι σίγουρος δηλαδή.

Μιλάς για τραγουδιστές προφανώς. Φυσικά και βγαίνουν. Δεν λείπουν οι καλοί τραγουδιστές. Ποτέ δεν έλειπαν. Εκτός αν αναφέρεσαι σε κάτι άλλο.

Οκ κρίμα ο άνθρωπος μα εντάξει, δεν ήταν ποτέ κάτι ιδιαίτερο. και τι θα πει λιγοστεύουμε; Γιατί λιγοστεύουμε, επειδή πέθανε ο Δάκης;

Λοιπόν φίλε Τάκη παρά τα προβλήματα του αυτό είναι το καλύτερο που έχεις ανεβάσει. Βελτίωση στη μίξη και στην ερμηνεία.

Δυστυχώς ο Βαγγέλης έδινε λογαριασμό στις δισκογραφικές εταιρείες. Αυτές οι κακομοίρες εάν δεν πουλήσουν δεν προωθούν και ο Βαγγέλης σαν ελεύθερη ψυχή που ήταν δεν τον ενδιέφερε να είναι διάσημος. Του έλειπε ο ναρκισσισμός. Θεωρούσε όμως μέχρι το τέλος ότι η μουσική του ήταν παρεξηγημένη και ήταν έτσι γιατί έπρεπε να γράψει κάποια hit. Αναγκάστηκε να γράψει κάποια hit για να εχει τα εργαλεία που χρειαζόταν. Το εύρος της μουσικής του, που είναι τεράστιο, δεν προβλήθηκε ποτέ. Είχε λοιπόν να δώσει λογαριασμό σε μια βιομηχανία που είναι στην ουσία διαφημιστική. Αυτό τον Έφθειρε. Δεν είχε social media δεν είχε Twitter. My αλήθεια είναι πως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης έχει το κοινό του. Μπορεί να μην είναι μεγάλο, αλλά το έχει.

Δεν είναι μόνο το ελληνικό κράτος που καμιά βρισιά δεν είναι αρκετή γι' αυτό. Είναι το μουσικό κατεστημένο της ελλάδας. Εδώ επιτρέπεται να μιλάμε μόνο για χατζηδάκις και θεοδωράκης και γι' αυτούς ακόμη, στις άκρες τους κι επιφανειακά. πχ το 3ο πρόγραμμα που είναι ό,τι καλύτερο στο ραδιόφωνο, ποτέ ποτέ δεν έπαιξε Βαγγέλη παρά μόνο την ημέρα του θανάτου του. Το κατεστημένο τον θεωρούσε παρία. Δεν καταλάβαινε το μεγαλείο του. Ήταν εχθρός του. Θα πω και το εξής. Ο Βαγγέλης αντίθετα από μισέλ ζαρ ή όποιο άλλο επίδοξο παλικάρι μιλούσε σε ώρες μια γλώσσα τρομακτική και μακρινή. Εκτός του κόσμου μας. Μιλούσε με την ψυχρή ουδετερότητα του σύμπαντος. Αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τη φωνή του θεού.

Ωραίοι στίχοι. Ίσως "ψάχνεις ψεμα κορμιού αρμονία" να το ξανακοίταζες Κάποια "μα πως" ίσως θα μπορούσαν ανατικατασταθούν με "γιατί", ειδικά στο τέλος της πρώτης στροφής. Η φωνή είναι αρκετά μπροστά. Κάπου στο 0.30 τα μέτρα θα έπρεπε να είναι δύο κι όχι τέσσερα. Κόβουν από τη δυναμική που χρειάζεται το ρεφρέν. Εκεί μου θυμίζεις λίγο ξύλινα σπαθιά θα μαι πάντα εδώ λιωμένο παγωτό κτλ. στο ρεφρέν πρόσεξε λίγο αυτό: Μα το ποτό ζαλίζει και το μυαλό χαλάει (δοκίμασε χαλά σκέτο) Θα θυμώσεις ή όλα καλά; Μα πως γερνούν τα σκυλιά... Και όλη η γη γυρίζει Μα το μυαλό κολλάει (δοκίμασε κολλά σκέτο ή κάποια άλλη λέξη που τελειώνει σε λα) Θα ξυπνήσεις ή όλα καλά; Να πως γερνούν τα σκυλιά! το ορχηστρικό στη γέφυρα αδιάφορο και πάλι πολλά μέτρα πριν το ρεφρέν. εκεί στο 2,30 μπαίνουν κάτι απαράδεκτα πλήκτρα που πρέπει να φύγουν άμεσα και αμέσως μετά η αλλαγή κλίμακας δεν βοηθάει στην επανάληψη του ρεφρέν. Ίσως αν στην ίδια μελωδική γραμμή να έγραφες νέους στίχους. Επίσης, μην επαναλαμβάνεις τον τελευταίο στίχο. Ακούγεται επιτηδευμένο. Βασικά όλο το κομμάτι ακούγεται επιτηδευμένο. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι είναι άσχημο. Είναι πολύ καλύτερο απ΄ τη σαβούρα που παίζουν τα ραδιόφωνα κι έχει ωραίο στίχο.

Αναφορικά με την μουσική του για το Blade Runner ποτέ ένα σάουντρακ δεν παρουσίασε τέτοια απόλυτη ταύτιση με το εικαστικό και το νοηματικό βάθος μιας ταινίας κινούμενο όχι σαν ηχητικό εφέ μα σαν βαθιά, σχεδόν μεταφυσική, υπαρξιακή έκθεση. Κι η συγκεκριμένη ταινία ήταν τέτοια που λίγοι συνθέτες θα μπορούσαν να μεταφράσουν. Θα έμοιαζαν μετά τον βαγγέλη σαν μικρά παιδιά. Όταν ο διευθυντής της ερτ πήρε τηλέφωνο στον Βαγγέλη και τον ρώτησε πόσα θέλει για το κομματάκι που έγραψε αυτός ο τεράστιος τύπος απάντησε: Δεν παίρνω χρήματα από την Ελλάδα. Στείλε μου λάδι. Βέβαια αν ο μακαρίτης το έλεγε αυτό σήμερα ο διευθυντής θα προτιμούσε να τον πληρώσει.

Ακριβώς.

καλύτερα απ το μέγαρο.