Λοιπον, θα συμμετασχω κι εγω στο θεμα , προσθετωντας αλλη μια παραμετρο που ελπιζω να ειναι χρησιμη στη συζητηση :)
Πρωτιστως, αναρωτιεμαι εδω και παρα πολυ καιρο γιατι ενω για την πειρατεια γινεται τόσο θεμα κατα καιρους στο φορουμ (με αποψεις νομικών, ανθρωπων της οικονομίας και αλλων σχετικών κλαδων) δεν εχει εναφερθει κατι για το νομικο κομματι της μαϊμούς κιθάρας. Ξεφυλλιζα χτες κατι παλια περιδιοδικα που θα εστελνα για ανακυκλωση και πετυχα ενα αρθρο που συζητουσε για τα μαϊμου κινεζικα προϊοντα (από κινεζικες ηλεκτρονικες συσκευες μεχρι ρουχα και τσάντες Louis Vuitton) . Μου εκανε εντυπωση (κακώς) οτι οι οροι που χρησιμοποιουσε το αρθρο δεν ηταν καθολου διαφορετικοι απο αυτους που χρησιμοποιουνται για τη μουσικη πειρατεία (για το πως βλαπτει την καινοτομία και την εξελιξη υποστηριζοντας κυκλωματα που αντιγραφουν απλα κατι πρωτοτυπο και εχουν μεριδιο στο κερδος χωρις να εχουν συνεισφερει δημιουργικα πουθενα).
Αν καταλαβαίνετε που το παω, υποστηριζω οτι αγοράζοντας μια επωνυμη κιθαρα, αγοραζουμε και την καινοτομία που εφερε η κατασκευή της. Αλλοι το λενε mojo, αλλοι το λενε "το αυθεντικο", αλλα η ουσια ειναι οτι ειναι το κλασικο πρωτοτυπο που εγινε καλόυπι και ειδος προς "ανατύπωση". Αγοράζοντας μια rockinger πχ , πληρωνουμε μια ακριβη κοπια που παιζει καλα. Προσωπικα εχω την απορια γιατί ανάμεσα στους κιθαριστες μια rockinger tele δεν θεωρείται μαϊμού ενω οι καλτσες abibas και puwa θεωρουνται...
Τελικα, καταλαβαινω οτι αγοραζοντας μια τσεχικη/κινεζικη/you-name-it κοπια, πληρωνω τζαμπα μαγκες που δεν προσφερουν τιποτα παραπανω απο μια φωτοτυπια ενος καλου βιβλιου.
ΥΓ. Δε συζηταω για το ποσο καλη ειναι η φωτοτυπια ή αν εμενα μου κανει ή αν ειναι καλύτερη απο το αυθεντικο βιβλιο, γιατι ειναι ζητηματα που εχουν ηδη εξαντληθει.