blue

Μήπως ζηλεύετε που ένα παρόμοιο με το δικό μου έχει η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "η κόρη μου η σοσιαλίστρια"?

α (όπως λέμε άσχετος) Ευχαριστώ :)

Δεν ξέρω για το Tri-AC , αλλά επειδή μου φαίνεται πολύ λογική απαίτηση για τα περισσότερα πετάλια της Tech21, γκούγκλαρα και βρήκα αυτό : http://pztronics.com/mike/new/mods.htm

Γι αυτο θα σας παρακαλέσω να με παραπέμψετε σε δισκους του, που πιστεύετε οτι θα μου αρέσουν ή σε αυτούς που οφείλει κάποιος που λεει οτι παιζει κιθάρα να έχει ακούσει.

έχει πάρει το μάτι μου ένα καινούριο κατάστημα στην Ιπποκράτους που εμπορεύεται βινταζ αντικείμενα (είχε κανα 2-3 φορητα πικάπ σαν το δικό μου στη βιτρίνα). Όταν ξαναπεράσω θα ρωτήσω εκεί αν μπορούν να με παραπέμψουν σε μάστορη και θα ενημερώσω για μελλοντική αναφορά, απλά ήλπιζα να πάρω την πληροφορία έτοιμη από εδώ :P

τι να σχολιάσουμε? Τα ίδια λέγονται και στο θέμα με τα διόδια :D Αυτό που δεν κάνει καλά το κράτος, το επιβαρύνεται διπλά ο πολίτης. Δεν βλέπω ανεντιμότητα, καθώς όπως λες κι εσύ δεν υπάρχει δόλος. Επιπλέον δε στέκεται λογικά μια διαφορετική οπτική στο θέμα : είτε ο μαθητής θα έχει αντιγράψει από κάπου (και το νόημα είναι να απαντάει στην ερώτηση διασταυρώνοντας τα ουσιαστικά από κάθε πηγή και όχι να κάνει ξερό copy-paste από αμφίβολης σοβαρότητας κείμενα) είτε θα έχει πάει από μόνος του στο αστεροσκοπείο να πάρει data για τον Πλούτωνα και να τα μεταφράσει με τις γνώσεις ενός αστροφυσικού ;D (αν συζητάμε για το γεγονός οτι η κοινωνική υποκρισία έχει αλλοιώσει τόσο σοβαρά την πραγματικότητα ώστε να βρεθεί άνθρωπος που να θεωρήσει μια σχολική εργασία ως επιστημονικό τεκμήριο, τότε μιλάμε για διαφορετικό θέμα). Είναι ανέντιμο λοιπόν να γίνεται το ούτως ή αλλως copy-paste (εποικοδομητικό ή στεγνό), απλά αν μάθουμε να βάζουμε και τις πηγές όπως ορίζουν οι κανονισμοί γινόμαστε περισσότερο επιστήμονες? Δεν είναι αυτό το πράμα η παπαγαλία, αλλά η έκπτωση στην ιδέα της αναζήτησης του "how things work". Οι κανονισμοί (της παραπομπής στη βιβλιογραφία) ορίστηκαν μεν για την αποκατάσταση της αλήθειας (σε άλλο επίπεδο από το σχολικό), αλλά στη μέση εκπαίδευση δεν είναι δυνατό να εξυπηρετούν διαφορετικό στόχο από τη διδασκαλία συγγραφής ενός ευανάγνωστου κειμένου με σωστή δομή και λογική ταξινόμηση της σκέψης του μαθητή. Αυτό "ελέγχεται" (δήθεν, αλλά άλλο θέμα αυτό) στην έκθεση ιδεών και δεν είναι δυνατό να το περιμένουμε από 15χρονους μαθητές που τους ζητάμε την αποψη thesis τους (;D) για θέματα στα οποία οφείλουν να μην έχουν ιδέα.

τα γράφεις μόνος σου από κάτω :) Η βαθμοθηρία δρα εις βάρος της ουσίας, το ίδιο κάνουν και τα πανεπιστήμια, αλλά και κάθε πράμα που υπόκειται κάτω από κάτι που λέμε γενικά "αξιολόγηση", χωρίς να αναρωτηθούμε τα κριτήριά της. Άσχετο παράδειγμα για να δείξω τι εννοώ : ένα αυτοκίνητο στο καντράν του οποίου ανάβει ένδειξη οτι δεν φοράς ζώνη έχει περισσότερα αστεράκια στο NCAP από κάποιο που δεν έχει τέτοιο λαμπάκι. Αυτού του είδους η αξιολόγηση είναι για γέλια και δρα οπωσδήποτε εις βάρος της ουσίας, καθώς προϋποθέτει την ανικανότητα του οδηγού να συνειδητοποιήσει από μόνος του οτι πρέπει να φορέσει ζώνη. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο λοιπόν είναι χειρότερο από το άλλο ΜΟΝΟ αν το δώσεις σε κάποιον ανόητο. +1000 (και χρόνια πολλά!) , αλλά -500 ;D Θυμάμαι πολύ καλά το επίπεδο των εισαγωγικών εξετάσεων για τα αγγλικά πανεπιστήμια στην εποχή μου. Tα foundation courses ήταν επιπέδου 1ης Λυκείου, αλλά απευθύνονταν σε μαθητές της 3ης. Γελοίες εξετάσεις οι οποίες θα επιβεβαίωναν την ικανότητα ενός μαθητή να παρακολουθήσει τις υψηλών διδάκτρων (και υψηλού hype) σπουδές του. Μάλιστα, από το περιβάλλον μου ούτε οι μισοί από αυτούς που "περασαν" σε μια σχολή δεν γύρισαν ως απόφοιτοι της ίδιας, αλλά κάποιας με αντικειμενικά χαμηλότερης δυσκολίας αντικείμενο. Συμφωνώ λοιπόν οτι ο κάθε πικραμένος προορίζεται για να γίνει πανεπιστήμονας, αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ και φοβάμαι οτι το κοινωνικό κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο στις περιπτώσεις που δείχνω. Επιπρόσθετα, θα επεκτείνω τη συζήτηση και αλλού : Εσείς βρίσκετε τις εξετάσεις που δίνουμε στο Βρετανικό Συμβούλιο (που δεν είναι στα πρότυπα της δικής μας εκπαίδευσης, αλλά έχουμε τη χαρά να τις γνωρίζουμε σχεδόν όλοι) ως σοβαρές? Ή μήπως οι εξετάσεις του ECDL (και οι γνώσεις των πτυχιούχων του) μεταφέρουν μια κάποια σοβαρότητα? Καταλήγω επαναλαμβάνοντας : όπως σε κάθε άλλη περίπτωση, έτσι και εδώ, τα προβλήματα στην παιδεία δεν είναι εθνική μας εφεύρεση, αλλά λειτουργούν θαυμάσια παντού. Αν επρεπε να επιχειρηματολογήσω αρνητικά μόνο για τα δικά μας θέματα θα ξεκίναγα και δεν θα τελείωνα ποτέ, αλλά εδώ τίθεται θέμα σύγκρισης με άνισα κριτήρια. Διαφωνώ με την εξιδανίκευση των εκπαιδευτικών προτύπων του εξωτερικού, καθώς ισχυρίζομαι οτι η παιδεία είναι προσωπική (και οικογενειακή) υπόθεση και όχι μονοσήμαντα "ιδρυματική" όπως παρουσιάζεται σε τέτοια άρθρα.

το άρθρο μιλάει για τη μέση εκπαίδευση ενώ τα περισσότερα σχόλιά σας αναφέρονται στην ανωτέρα. Πώς θα βγάλουμε ακρη? :) Εγώ πάντως σε ελληνικό σχολείο πήγα και έμαθα γράμματα για την ποιότητα των οποίων δεν ντρέπομαι. Ίσως να έπεσα σε καλούς δασκάλους, δεν ξέρω. Για το ελληνικό πανεπιστήμιο στο οποίο φοίτησα έχω να πω πολλά άσχημα (όπως και για το απαράδεκτο σύστημα πανελληνίων το τότε, αλλά και το χειρότερο τωρινό), αλλά δεν τα ισοπεδώνω όλα, κάτι έμαθα κι εκεί, μάλιστα ενώ ντρέπομαι για το λογαριασμό πολλών συναδέλφων μου, για το δικό μου χαρτί δεν έχει τύχει να ντραπώ ακόμα. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μου, από την αντίληψή μου για την αγωγή των ελλήνων οδηγών μεχρι την τυπική ευγένεια στις μεταξύ μας σχέσεις. Εξάλλου, όταν ένας μουσικός δεν το πολυ-έχει δεν κατηγορούμε το ωδείο της γειτονιάς του, αλλά γνωρίζουμε με βεβαιότητα οτι αυτός φέρει την ευθύνη της κουλαμάρας του (μου). Πάντως η βιομηχανοποίηση των σπουδών στην Αγγλία (συγκεκριμένα) και η εξιδανίκευση του "σπουδαγμένου στο εξωτερικό" είναι μια πτυχή που χρειάζεται και μια διαφορετική προσέγγιση κατά την ταπεινή μου άποψη : ένα από τα προβληματικά σημεία στη μέση εκπαίδευση είναι η ενθάρρυνση της βαθμοθηρίας εις βάρος της ουσιαστικής γνώσης (που όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε συνεπάγεται την ανοχή της παπαγαλίας). Όταν τα ίδια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα υποβάλλουν τον εαυτό τους σε βαθμοθηρία για την ανέλκυσή τους σε αυτές τις λίστες κατάταξης, τι κάνουμε? :)

δεύτε λάβετε φώς 8) Κι εμείς βρήκαμε το παλιό πικάπ (Sharp RP660) και θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει κανείς τεχνικό που επισκευάζει/έχει (βρίσκει) ανταλλακτικά για τέτοια πράματα : http://www.radiomuseum.org/r/sharp_rp660rp_66.html

τότε δε σώζεται με noise supressor ;D Κάνε αυτό : και μετά αυτό : dist->wah->whammy YΓ. Υποθέτω οτι έχεις ελέγξει οτι μόνο του το whammy δεν έχει πρόβλημα και οτι δεν υπάρχει θέμα καλωδίου ή τροφοδοσίας

oρίστε ωραίο tag : insomnia healer, yawn generator, lexo substitute ;D ;D ;D Φαντάζομαι θα μπήκε το 2ο κομμάτι. Μην ακούς την ώρα που ποστάρεις ;D ;D ;D @Earendil : στα κατάλληλα ηχεία θα ακούσεις επιρροές από Βίνα. Απλά τη φωνάζουμε Ελίζαμπεθ (και αυτή με φώναζε Σεμπάστιαν).

whammy + wah μαζί δεν έχω ξανακούσει...καθιστός παίζεις? :D Δοκίμασες wah->dist->whammy? Τι εννοείς "το whammy επηρέαζε το Wah"? Τι του έκανε δηλαδη?

από τις επικρατούσες αντιλήψεις στην αγορά γενικοτερα, αυτή κατα τη γνώμη μου είναι η πιο προβληματική. (σόρι για το οφτόπικ)

Κατά την εμπειρια μου και τις απαιτήσεις μου, νομίζω οτι ένα reverse delay πρέπει να έχει tap tempo, διαφορετικά είναι πρακτικά άχρηστο. Aυτό που συμπάθησα περισσότερο ηχητικά ήταν της Tonelab SE, ενώ βρίσκω μέτριο αυτό της Line6 (DL4, M9/13 κλπ). Από τα δημοφιλή που διαθέτουν tap tempo μένει το Boss DD-20 και το Nova Delay (από όσα γνωρίζω). Θα σου έλεγα να τα ακούσεις από κοντά, αλλά θα ακούσω σύντομα το Nova και θα ποστάρω την άποψή μου (αν δεν έχεις καταλήξει στο μεταξύ).

Για το organ donor είχα ανοίξει παλιότερα αυτό το θέμα : http://www.noiz.gr/index.php?topic=171408.0 Με την αναζήτηση για το θέμα μου βρήκα και μια αναφορά του Λάρυγγα στο endtroducing : http://www.noiz.gr/index.php?topic=2994.msg34298#msg34298 Ηθικό δίδαγμα : δεν είναι ολα τα θέματα για συζήτηση, εγώ παρακολουθώ το τοπικ με ενδιαφερον χωρίς να έχω κάτι να προσθέσω (εκτός από αυτό το ποστ που δεν έχει και καμία σημασία) :)

εδω όμως φαίνεται οτι η προσαρμογή έχει αντίθετη φορά, αυτό είναι το ενδιαφέρον. Φυσικά και χρειάζονται μεσάζοντες, και βέβαια κατέχουν σημαντικό ρόλο και αυτή τη στιγμή, σε βαθμό που δεν είναι διακριτός ο διαχωρισμός μεταξύ των βραχυπρόθεσμης αξίας οπορτουνιστών και των όσων συμβάλλουν σε μια θετική για τους μουσικούς διαφοροποίηση. Αξίζει να αναλογιστούμε τι ΑΚΡΙΒΩΣ προσφέρει τελικά η δέσμευση σε μια εταιρία, τη στιγμή που ακόμα και η ίδια η εταιρία καταφεύγει στα τεχνάσματα των unsigned συγκροτημάτων. Το θέμα πάντως είναι οτι αυτή τη στιγμή οι όροι είναι διαπραγματεύσιμοι και δεν πρέπει να μπερδεύουμε την πηγή της επιχειρηματολογίας της κάθε πλευράς. @Ray : ναι, επρεπε να καταστήσω με σαφήνεια το διαχωρισμό. Δεν λέω τους radiohead DIY, αναφέρομαι σε αυτούς που το ίδιο έκαναν και πιο πριν, αλλά και αυτούς που παραδειγματιστηκαν όταν το έκαναν οι radiohead, o Frusciante και ενα σωρό άλλοι (αλλά δεν είχε σημασία γιατί εμείς οι ακροατές εκφυλίσαμε το πρόβλημα της μουσικής υπερπροσφοράς στη δημιουργία ανάγκης "σκληρών" τηλεοπτικών κριτών). Σου απαντώ λοιπόν (χωρίς να υποστηρίζω οτι οι απόψεις μου δεν έχουν κενά ή λανθασμένες βάσεις) οτι άλλο το κομμάτι του κειμένου μου που αφορά στους radiohead και άλλο το κομμάτι που αναφέρεται στους DIYers.

Δεν τον ξέρω, αλλά δεν έχει σημασία : http://en.wikipedia.org/wiki/Ad_hominem

Με αφορμή πρόσφατο δελτίο τύπου που δείχνει την αυτάρεσκη συμμετοχή δισκογραφικής εταιρίας (και άλλων χορηγών) στη νόμιμη δωρεάν διακίνηση μουσικής, ανοίγω αυτό το θέμα για να διατυπωσω μερικές απόψεις και να εισπράξω καλύτερες :) Ξεκινάω από τη βάση οτι όπως σχεδόν σε κάθε επίσημο δελτίο τύπου, η περιεχόμενη πληροφορία δεν έχει κανένα λόγο να ανταποκρίνεται στην κοινή αντίληψη για την πραγματικότητα, αλλά υπακούει σαφώς στην ελαστικότητα των κανόνων δεοντολογίας της διαφήμισης. Το ενδιαφέρον της εξέλιξης, που παρουσιάζεται στο δελτίο, βρίσκεται στην επίσημη (για τα ελληνικά δεδομένα) συνειδητοποίηση της θέσης της μουσικής στην αγορά και την αντιμετώπισή της ως προϊόν τόσο κακοποιημένο από μουσικούς, ακροατές και έχοντες οικονομικά συμφέροντα (τρεις διαφορετικές κατηγορίες συμμετεχόντων), ώστε να υπόκειται πλέον σε αυστηρά οικονομοτεχνικά πεδία πλήρως αποστασιοποιημένη από την απεύθυνση στα ανώτερα ένστικτα του ανθρώπου (όπως οφείλει ό,ποιο νοητικό προϊόν). Αυτό που με ενοχλεί είναι οτι το πλέον αυτονόητο παρουσιάζεται ως καινοτομικο στους κανόνες της αγοράς, εκ των υστέρων και φυσικά προσομοιώνοντας (σε κακό bitrate) τις προσπάθειες μουσικών που πρώτοι κατέδειξαν την πρόσφατη μη αναγκαιότητα των άσχετων με τη μουσική μεσαζόντων. Οι ίδιοι οι μουσικοί είναι που υπέκυψαν στις κραυγές των κακώς καταρτισμένων μαρκετιστών και σε αυτό που λέμε "pay to play" ενώ οι περισσότεροι μεσάζοντες απήλαυσαν ανερυθρίαστα το μεγάλο μερίδιο που μέχρι και τώρα θεωρούν οτι τους αναλογεί. Η παραπάνω διατύπωση λοιπόν παραβιάζει τη λογική συνέχεια των πραγμάτων και χρονικά αλλά λειτουργει και προκλητικά απέναντι σε πραγματικά καινοτόμες αντιλήψεις που διατυπώθηκαν όταν έπρεπε (radiohead-in rainbows και άπειροι που ακολούθησαν και το έκαναν από θέση ισχύος και όχι ως ύστατη λύση ανάγκης) απαξιώνοντας τις περιττές υπηρεσίες και αναγνωρίζοντας τις υπαρκτές δυνατότητες διατήρησης της μουσικής ενασχόλησης αξιοπρεπώς. Η μουσική αποτελεί εσωτερική ανάγκη και απευθύνεται σε εσωτερική ανάγκη, για αυτό το λόγο δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εκλείψει ως γεφυρα αυτης της επικοινωνίας, και γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε την απόστασή της από τις περιβάλλουσες "αξίες" που διαρκώς μεταβάλλονται άναρχα (ασεβώς υποτιμώντας την αλήθεια της αυτονόητης αυτής θέσης) και να μη νομιμοποιούμε την τοποθέτησή της στο υπόβαθρο της ζωής μας ως κάτι ημι-αχρείαστο που βρίσκεται εύκολα παντού και δωρεάν. Πολύ περισσότερο δε, θα πρέπει να θυμίζουμε στους μεσάζοντες οτι αυτοί έχουν ανάγκη εμάς και όχι εμείς αυτούς, αλλά και οτι δεν μπορούν μια μέρα να προσπαθησουν να χρησιμοποιουν το ρομαντισμό της DIY αντιμετώπισης και συνειδητοποίησης ως δική τους ιδέα, γιατί η ανάγκη για τη σύλληψη αυτής της ιδέας προκλήθηκε από τη δική τους οριοθέτηση των συνθηκών όταν κρατάγαν και το καρπούζι και το μαχαίρι. Η δωρεάν προώθηση προ του ίντερνετ εξυπηρετούσε σαφώς παράπλευρα συμφέροντα και αυτή είναι η βασική διαφορά της DIΥ προσέγγισης από αυτή που έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε από τα περιοδικά ελλιπούς περιεχομένου, που αρνούνται να διαφημίσουν την υλη τους, αφού αυτή αδυνατεί να δικαιολογήσει την υπόστασή τους, αλλά προβάλλουν το "εξτρα δώρο".Μαλιστα, είναι γνωστές οι ιστορίες των 2 γνωστότερων ελληνικών συγκροτημάτων που είδαν τον πρώτο τους δίσκο να κυκλοφορεί δωρεάν μαζί με περιοδικό, εξαιτίας του κακού deal που είχαν κάνει ως άγνωστοι. Για το άνωθεν φαινόμενο θα παραπέμψω σε τεύχος Asterix που εύχομαι να έχετε διαβάσει : "Με κάθε Μενίρ, δώρο ένας σκλάβος". Όμοια, οι DIYers δεν πρέπει να καταχραστούν την ευκολία της δημόσιας προβολής, γιατί η ευκολία αυτή δεν εμφανίστηκε ξαφνικά και τυχαία, αλλά χάρη στον κόπο και το όραμα αναρίθμητων τεχνοκρατών που γνωριζουν καλά την "art of sharing" στα πεδία της πληροφορικής, της μουσικής τεχνολογίας, της αγοράς και όλων των επι μέρους συστατικών που συμβάλλουν στη διαμόρφωση αυτής της ευκολίας. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν αξίζει να τα ανοίγουμε όλα μαζί, απλά καμιά φορά θα πρέπει να αποδίδουμε και στον Καίσαρα αυτά που του αναλογουν.

θα επεκτείνω λίγο τον ορο του χρήσιμου ήχου για να μην υπάρχει παρεξήγηση από όσους δεν το έχουν δοκιμάσει : όπως ένα fuzz factory έχει τη δυνατότητα να παίζει σαν ιδιαίτερο fuzz, αλλά ΔΕΝ το αγοράζουμε για αυτό, αλλά για τα "εκτός των συνηθισμένων" που μπορεί να κάνει σε διαφορες ρυθμίσεις, έτσι και το Geiger Counter μπορεί να παίξει ΠΟΛΥ καλα σαν ιδιαίτερο distortion, αλλά αυτό που θα περιμέναμε από μία τόσο πρωτοποριακή υλοποίηση θα ήταν να μπορεί (όπως μπορεί το FF) να δωσει το κάτι παραπάνω στο πεδίο της ανωμαλίας, αλλά να είμαστε βέβαιοι οτι ακόμα παίζουμε κιθάρα ;D H μετάβαση όμως από το "σχεδόν κανονικό" στο "πλήρως ανώμαλο" γίνεται πολύ απότομα και η ενδοδιαμορφωσιακή παραμόρφωση (intermodulation distortion) αποδίδεται σε ποσοστό τέτοιο ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να δώσει μουσικό αποτέλεσμα σε διαστήματα περισσοτερο διάφωνα από 5ης. Νομίζω οτι θα ήταν πολύ χρήσιμο ένα mod που θα μπλένταρε τη φασαρία με το καθαρό σήμα σε οποιοδήποτε ποσοστό θα αποφάσιζε ο χρήστης, ώστε η φασαρία να είναι παρούσα σε συνδυασμό με τη μελωδία.

Σπ. Τρικούπη 22 το amola kalimba :) ;)

έγραψα και 1 πρόχειρο κλιπ που περιέχει το 1/οο των ήχων του :) Στο 1ο ριφ η επίδραση του φίλτρου αλλάζει με την παραμικρή αλλαγή στην πενιά, στο 2ο δείχνω ένα οριακό bιt crushing που διατηρεί λίγο την έννοια της νότας και στο τρίτο φοράω Oakley 8) fender tele->WMD GC->tech21 blonde (καθαρό)-> κάρτα ήχου WMD-GC-3.mp3

εντάξει δεν είναι και review, μια πρώτη επαφή με το πετάλι ήταν. Του αξίζει πολύ περισσότερο ψάξιμο αλλά χρειάζεται (σοβαρά) να κρατάω σημειώσεις για να ανατρέχω σε ρυθμίσεις. Αυτό που μπερδεύει πολύ περισσότερο τα πράματα και ξέχασα να αναφέρω είναι οτι ο ήχος του αλλάζει δραματικά με την παραμικρή κίνηση του volume pot της κιθάρας. Κοιτάζωντας τα wave tables των 2 πεταλιών, αναγνωρίζω οτι η πολιτισμένη έκδοση (πολύ πετυχημένος όρος btw) περιέχει τους περισσότερο "κιθαριστικούς ήχους" πάντως. Αναβάλλω την παραίτηση πάντως γιατί πρόκειται για ενα τεράστιο παιχνίδι σε πολύ μικρή συσκευασία, απλά είναι κουραστικό να συνειδητοποιείς οτι μετά από ώρες δεν έχεις παίξει κιθάρα, αλλά γεννήτρια θορύβων με φίλτρα. Τονίζω οτι δεν είναι αντιπροσωπευτικό το review, χρειάζομαι πολύ περισσότερο χρόνο για να το κατανοήσω και να το χειριστώ, οπότε δεν θέλω να αποθαρρύνω κάποιον από το να το δοκιμάσει. Ήθελα απλά να σημειώσω οτι οι ήχοι που μου φάνηκαν χρήσιμοι είναι λίγοι σε σχέση με το σύνολο των πραγματοποιήσιμων και όχι λίγοι γενικά :)

Μόλις παραιτήθηκα από τη διήμερη προσπάθεια να το δαμάσω ;D Είχα σκοπό να το αγοράσω και την τύχη να το δανειστώ για να το δοκιμάσω εκτενώς, αλλά δεν κατάφερε καθόλου να ανταπεξέλθει στις (ομολογουμένως μεγάλες) προσδοκίες μου. περιέχει 252 "Presets κυματομορφών" ενω μπορούμε να παρέμβουμε στις παραμέτρους Gain, Volume, Tone (το tone απενεργοποιείται με διακόπτη), Sample Rate και Bit Depth. Ένας επιπρόσθετος διακόπτης εναλλάσσει 2 λειτουργίες του Bit Depth knob, μίας ως bit crusher και της 2ης ως φιλτρο.Επιπλέον, διαθέτει και τη δυνατότητα χρήσης expression pedal ή LFO για τον ελεγχο των Sample Rate και Bit Depth. To πρόβλημα είναι οτι ενώ παραχωρεί πραγματικά ΑΠΕΙΡΟΥΣ συνδυασμούς όλων αυτών των παραμέτρων, πρέπει να ψάξεις πάρα πολύ για να βρεις οριακά χρήσιμους ήχους. Τα knobs αλληλεπιδρούν με τέτοιο τρόπο ώστε αυτό που άκουσα περισσότερο από το πετάλι να είναι είτε σκέτος θόρυβος που δεν "ακουει" την κιθάρα είτε κάποιο πολύ επιδραστικό φίλτρο (σαν ring modulator) που δεν περιέχει νότα ;D. Μάλιστα στην αρχή θεώρησα οτι το πετάλι είναι χαλασμένο γιατί μου πήρε αρκετή ώρα για να το κάνω να βγάλει ΚΑΙ νότες :D Και αυτά που έβγαζαν νότες δεν υπάκουαν πάντα στην κιθάρα (πχ μπορεί να έπαιζε ήχος στη Μι αλλά όχι στην επόμενη νότα κλπ) Θεωρώ οτι ξεφεύγει πάρα πολύ από τη φιλοσοφια ενός πεταλιού, καθώς υπολογίζω οτι η πολυπλοκότητα των ρυθμίσεών του είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε πεταλιέρα και οτι οι άπειροι συνδυασμοί του δεν μπορεί να ενδιαφέρουν κανέναν απολύτως. Νομίζω οτι το πρόβλημα εγκειται στο γεγονός οτι "εδωσαν" στους χρήστες μια τεράστια παλέττα ήχων, πολλοί λίγοι εκ των οποίων ταιριάζουν ακόμα και στο πιο ακραίο παίξιμο. Στα θετικά : αυτοί οι λίγοι ήχοι που "τρώγονται" είναι πραγματικά ενδιαφέροντες (για μένα). Κάποιοι σε συγκεκριμένες ρυθμίσεις θυμίζουν χαλασμένες παιχνιδομηχανές (και γίνεται να παίξεις αναγνωρίσιμη μελωδία πάνω τους), ενώ υπάρχουν πραγματικά τόνοι distortion που συνδυάζονται με πολύ χρήσιμο τρόπο με τα φίλτρα του. Ευχάριστη έκπληξη μου προξένησε το γεγονός οτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν distortion-fuzz πετάλι (για περιορισμένα είδη πάντα). Από τη συγκατοίκηση μαζί του συγκρατώ τα θετικά και κατευθύνομαι προς τη civilian version που περιορίζει την παραμετροποίηση σε 32 presets (16 wave tables και άλλα τόσα lo-fi), κοστίζει τα μισά χρήματα και θεωρώ (ελπίζω) οτι θα γίνεται να βγάλεις άκρη :D, δηλαδή θα περιλαμβάνει τους ήχους που βγάζουν νότα, αλλά παρουσιάζουν και τη χρήσιμη καφρίλα του bit crushing. Για τα πλήρη specs και των δύο : http://wmdevices.com/geiger.php http://wmdevices.com/gcci.php

Για το H-2 : http://www.noiz.gr/index.php?topic=171385.0 κάνε μια αναζήτηση, έχει συζητηθεί αρκετές φορές εδώ.

Σε αυτό το θέμα : http://www.noiz.gr/index.php?topic=174943.0 γράφουμε ποιά είναι συμβατά με M13/M9. Λογικά, θα πρέπει τα ίδια να ισχύουν και για το DL4, αλλά θα σου πρότεινα να κοιτάξεις στο forum της Line6, γιατί πιστεύω oτι θα υπάρχει σχετικό θέμα