december, εγώ ξέρω τι είναι η μουσικοθεραπεία, έχω διαβάσει σχετικά πανεπιστημιακά συγγράματα και εκτιμώ το ρόλο της. Σε καμία ανάγνωση δεν έπεσε το μάτι μου σε όρους όπως παγκόσμια ειρήνη, πλανητες, ηχοκαθάρσεις κ.α. Φυσικά και στον ορισμό της μουσικοθεραπείας που έβαλες δεν αναφέρονται οι ίδιοι όροι.
Εφόσον λοιπόν συμβαίνει η ακολουθία ενεργειών : προσβάλλεται η νοημοσύνη μου->παρουσιάζεται ένα αναντίστοιχο επιστημονικό περιβάλλον->"κάπως" συγχέονται/συναντιούνται οι έννοιες->με καλείς να open my mind, οφείλω να σε ενημερώσω οτι το άνοιγμα του μυαλού γίνεται και από την άλλη μεριά, από εκείνη που όταν το σημαινόμενο αμφισβητείται, οι απαντήσεις είναι μονοσήμαντες και καθολικές.
Δε φτάνει που ο κάθε αυτόκλητος μπορεί να υπαγορεύσει ως πνευματικό προϊόν ό,τι στρεβλωμένο του κατέβει, δε φτάνει που το παρουσιάζει ως δεδομένη κοινή γνώση που οφείλει να βρει αποδοχή στους "ανοιχτόμυαλους", αλλά πρέπει να αντιτεθεί (αυτό and whose army?) στον ορθολογιστικό τρόπο σκέψης (αυτόν που ο ίδιος επικαλλείται μέσω μιας υποτιθέμενης και αόριστης σύνδεσης με τις ολιστικές απόψεις).
Αυτά τα κείμενα "επιβιώνουν" εξαιτίας της κατάχρησης της έννοιας της ελευθερίας του λόγου και σήμερα είναι τόσα πολλά και έτσι διαρθρωμένα που χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την ελαστικότητα -αλλά και τη μέθοδο "με ρωτάνε κάτι, απαντάω κάτι άλλο" (πχ "είσαι κλειστόμυαλος") - για να καταλήγουν πάντα στη διαπίστωση οτι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση (Α : 1+1=2, Β : 1+1=3, Γ {"η αλήθεια είναι κάπου στη μέση"} : 1+1= 2,4-2,6 ). Φυσικά, στους φυσικούς τους χώρους έκφρασης (τα blogs που δεν επιτρέπουν σχολιασμό), η ελευθερία του λόγου εφαρμόζεται σε ένα μικρό υποσύνολο απόψεων.
Πίσω στο θέμα μας, η αλήθεια που μπορεί κάποιος να ισχυριστεί οτι στέκει δεν είναι κάπου στη μέση. Δεν περιμένω να σταματήσει ποτέ αυτή η μουστάρδοποίηση καλοστεκούμενων και αποδεδειγμένα απορριπτέων θεωριών, αφού η έννοια του κατηγορηματικού λογισμού (ο blue είναι άνθρωπος + οι πυροσβέστες είναι άνθρωποι => ο blue είναι πυροσβέστης), αλλά και άλλες σημειολογικές, φιλοσοφικές και κοινωνικές ερμηνείες, έχουν καταφέρει να ορίσουν το ακριβές σημείο διαχωρισμού των φιλοσοφικών ερωτημάτων από την ατεκμηρίωτη απόπειρα κατήχησης απόψεων.
Τέτοιες απαντήσεις θα έχετε ξαναδεί, πιθανότατα πιο σπάνια από τις διατυπώσεις όπως του 1ου ποστ. Αυτό συμβαινει και για τον εξής λόγο : Οι πολλαπλοί αποδέκτες των μηνυμάτων του 1ου ποστ το προσπερνάνε στα γρήγορα, το στέλνουν σε κανα φίλο για να χαμογελάσει ή να προβληματιστεί με τη φτωχή λογική δομή του και σπάνια απαντούν σε σοβαρό τόνο, γνωρίζοντας εξαρχής οτι όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεται, γνωρίζουν ήδη το περιεχόμενο της απάντησης. Δεν γίνεται κάθε τρεις και λίγο να πρέπει να αποδεικνύεται η άρνηση της άρνησης, οπότε μη φανταστείτε ποτέ οτι η παρουσία λιγοστών αντιθέσεων δίνει στατιστικό δείγμα που επηρεάζει την εικόνα γύρω από την κοινή λογική.
Γαιτί πολύ απλά, δεν μπορείς κύριος να παίρνεις τα μισά από εδώ και τα μισά από εκεί για να συνθέσεις το όλο που ταιριάζει σε αυτά που καταλαβαίνεις και μετά να το παρουσιάζεις και ως δύσκολη μεταγνώση που απαιτεί άνοιγμα πυλών για την κατανόησή του. Ιδιαίτερα όταν τα δεύτερα μισά ανήκουν στην αντεπιχειρηματολογία της ερμηνείας σου.
Ω, Γαία ;D