Διαβάζω βιογραφίες, κυρίως μουσικών, δεν ξέρω να εξηγήσω αυτή τη βίδα, μάλλον απλά έτυχε να βρεθούν τέτοια βιβλία στο δρόμο μου. Συχνά τις διαβάζω χωρίς καν να γνωρίζω το έργο του μουσικού ή του καλλιτέχνη για τον οποίο έχει γραφτεί το βιβλίο, αλλά όταν πρόκειται για κάποιον που βρίσκω το έργο του σημαντικό, ζορίζομαι μήπως τον κοσκινίσω υπό το πρίσμα της ειλικρινούς του έκθεσης, τον βγάλω σκαρτο, ασυνεπή, πουλημένο ή ασήμαντο να θέτει φιλοσοφικά ερωτήματα και αυτό έχει επίδραση στη ιδέα που έχω για το ίδιο του το έργο.
Ανοίγοντας το Things the Grandchildren Should Know διάβασα στο εσώφυλλo οτι "The following is a true story. Some names and hair colours have been changed", oπότε διαπίστωσα οτι δεν είχα να φοβηθώ τίποτα από τα παραπάνω.
Γράφει ευθέως, χωρίς λογοτεχνικά στολίσματα και βαρετές αναπαραστάσεις που θα έδειχναν προς την κατεύθυνση ενός ταλαντούχου ναρκισιστή, παραθέτει απλά τα γεγονότα και τα διαχωρίζει από την άποψη που έχει για αυτά, δίνοντας την εντύπωση οτι αξίζει πραγματικά να δει κανείς "τι έχει να πει αυτός ο τύπος", άσχετα αν η μουσική του συνάδει με το γούστο του αναγνώστη, ιδιαίτερα αν ο ανανγώστης τυχαίνει να είναι μουσικός. Παρόλαυτά εγώ το διάβασα λιώνοντας το hombre lobo και το useless trinkets.
Το βιβλίο είναι τόσο σημαντικό που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά (από όσο ξέρω).
http://books.google.com/books/about/Things_the_grandchildren_should_know.html?id=n4D4HIH1gmsC