blue

+1 +1000 ;D

1) Walk Hard: The Dewey Cox Story (http://www.imdb.com/title/tt0841046/) : σαρκάζει σχεδόν όλα τα κλισέ που παρουσιάζονται σε μουσικές ιστορίες 2) Leningrad Cowboys Go America (http://www.imdb.com/title/tt0097728/) : πιο ροκ δεν πάει.

(http://nicksworldofsynthesizers.com/springs.php) Κοινώς, αγγούρι καλό για πρίμα. Εύγε.

Είναι ανήθικο να εξετάζουμε τις συνέπειες της τέχνης, γι αυτό στον όμιλο εταιριών μας δεν έχουμε ντραπεί λεπτό για τις επιλογές μας σε Κωνσταντίνα, Πωλίνα, Μαζώ, Βανδές, Βίσσες, Έφη Σαρρή, "κάποια από αυτά τα χιπ-χοπ" κλπ κλπ. Όταν όμως παίζει Φανή Δρακοπούλου - Θέλω να τα πιώ, ε, με πιάνει μια μπέσα ;D fani drakopoulou frangeliko 2010 thelo na ta pio part 1.

Υπερπλήρες το ποστ του TGL, αλλά υπερθεματίζω : νομίζω οτι είναι μεγάλη καρκινιά να ακούμε clips από ηχειάκια netbook/laptop (btw τελευταία έχω την εντύπωση οτι τα κακά συστήματα ακρόασης βλάφτουν τη μουσική :) ). Επίσης όταν μιλάμε για testing θεωρώ οτι δεν πρέπει να βάζουμε το υπό εξέταση εργαλείο (πετάλι, κιθάρα, μαγνήτη) πάνω σε backing track, αλλά να το γράφουμε μόνο του, προσπαθώντας να "δείξουμε" τι θα άκουγε στο περίπου κάποιος που θα δοκίμαζε το μηχάνισμα σε κάποιο κατάστημα. αρκετοί μεγάλοι εικαστικοί, όπως ο blue, την περίοδο που ξεκινούν να γράφουν (direct) "στήνουν" τον ήχο τους στο σύστημα που θα ακούσουν και τη μίξη. Πολύ win-win η κατάσταση ΑΝ ο ήχος σου δεν απαιτεί τερματισμένους 100ρηδες Marshall σε 4x12 καμπίνες.

Προσωπικά μ' αρέσει όταν κάποιος μπρουτάλ κιθαρίστας επιλέγει έναν πιο ρετρό προσανατολισμό στην εμφάνιση της κιθάρας του. Πιστεύω, προσωπικά, εγώ, σαν blue, οτι αν τη συνδυάσεις με ένα κατάλληλο ποστ-μπαρόκ καπέλο θα έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.

;D +1

πάω στα μπαρ και με κερνάνε ποτά γηραιότεροι ;D

πριν γεννηθώ σαν blue ήμουν πόρνη πολυτελείας.

+1

είναι τόσο ωραία αυτά που παίζει ο τυπος που το γεγονός οτι παίζει με τελε δεν έχει καμία απολύτως σημασία πέρα από το οτι με οποιαδήποτε άλλη κιθάρα θα ακούγονταν χειρότερα :D Η κιθάρα του πάντως εχει τρομερό χρώμα και πολύ καλά τοποθετημένη τη βρώμα στην ταστιέρα ;D

Λατρεύω τα threads που περιέχουν το brand name "blue", μετά την αναφορά του οποίου η συζήτηση γίνεται φιλοσοφική ;D : το τι νομίζω οτι ξέρω για μένα δεν ενδιαφέρει κανέναν γι αυτο τροποποίησα αυτό που είχα γράψει αρχικά , απλά ήθελα να σε ευχαριστήσω που λες τα πράματα με το όνομά τους που και που ;) Για τα σημαντικότερα, συμφωνώ με MC κοστρι : φυσικά κάθε μουσική δεν είναι για τον καθένα, αλλά η απόκρυψη της μουσικής σου (όχι της δικής σου) από ένα ανομοιογενές κοινό -αν τη θεωρείς παρουσιάσιμη "για κάπου"- νομίζω οτι είναι εκλογικευμένη φοβία. Η θεωρία των "λίγων και καλών" ακροατών έχει τόσες λογικές τρύπες που τείνει (ευτυχώς) να εξαλειφθεί, αλλά στέκει σαφέστατα στο τεχνικό κομμάτι (όπως τόνισες και όπως μπορεί να φανεί σε αναρτημένα δείγματα). Από πολύ παλιά (με pstn γραμμή ;D) έθεσα τον εαυτό μου σε ιντερνετική κριτική για έναν και μοναδικό λόγο : να μη σπάω τα @@ των φίλων μου, καθώς σιχαίνομαι την ώρα που περιμένεις να κυλήσει το κομμάτι σου, που παρατηρείς τον κολλητό σου να προσπαθεί να προσέξει, να προσπαθεί να έχει κάτι να πει (ενώ δεν είναι απαραίτητο) κλπ. Και κάτι πιο σημαντικό : σε μια ανοιχτή κριτική από αγνώστους μαθαίνεις οτι δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους, γνωρίζεις οτι πάντα θα υπάρχει πολύς κόσμος (ανάμεσά του σοβαροί και ειδήμονες μουσικοί και άνθρωποι) να θεωρεί χεσταίο αυτό που θεωρείς σημαντικό (τον κόπο σου και την αισθητική σου), αλλά και οτι πάντα θα βρίσκεται κάποιος να του απευθύνεται αυτό που έχεις να πεις (όσο μάπα και να είναι). Πιστεύω οτι τα βλέπεις αυτά κι εσύ. Σύμφωνα με αυτά λοιπόν, "ενα κλιπ στο ιντερνετ" kate me δεν είναι μια απλή τροφοδοσία ενός παλιού ψώνιου ούτε πολυπιστεύω αυτούς που ζητούν βελτιώσεις στη σύνθεση (γιατί μπορούν να πάνε σε δάσκαλο, θα τους τα πει πιο άμεσα, πιο κατανοητά και συνολικά πιο φτηνά), αλλά μια "ρίχνω άδεια για να πιάσω γεμάτα" προσπάθεια για επικοινωνία με ανθρώπους της ίδιας μουσικής "ράτσας". Έχοντας (κυριολεκτικά) γνωρίσει και συμπαίξει (κανονικά, όχι σε noiz jam/open day) με πολλά μέλη, j;erv kala οτι αν δεν επαρκούν "αυτοί" τότε ή δεν τους ξέρεις καλά (όχι εσύ, αμάν ;D) ή το υλικό σου "δεν έχει αποδέκτη". Και τώρα θα εξηγήσω γιατί μιλάω τόσο πολύ ;D και αν μου επιτρέπετε θα κάνω ιντερλινκ στο ερώτημα "πού είναι όλοι αυτοί?" που τρέχει σε παράλληλο θέμα. "Όλοι αυτοί" διαβάζουν, ακουν και κρίνουν, ενώ σπανιότατα συμμετέχουν. Μερικοί θεωρούν οτι δεν έχουν κάτι σημαντικό να πουν επειδή το τεχνικό κομμάτι παίζει ψηλά τη μπάλλα και δεν έχουν κάτι να προσθέσουν (δεκτό), αλλά παράλληλα θεωρούν οτι "στο νόιζ η μουσική κατεύθυνση είναι αυτή (πχ τα blues) οπότε αν γράφω εγώ για ιρανικό κινηματογράφο δεν αφορά κανέναν" ;D. Aυτή η πρόταση μοιάζει με δεκτή, αλλά δεν είναι και παρότι είναι καλή η αυτολογοκρισία σε ένα δημόσιο βήμα, είναι ανόητος ο προϊδεασμός για το "πώς είναι οι μουσικοί που διαβάζουν νόιζ", γιατί οκ, μπορεί να έχεις ψυχολογήσει σωστά τους "αρθρογράφους" αλλά δεν έχεις ιδέα ποιος διαβάζει και τι ακούει. Το αν θα πάρεις feedback (αυτό που θα ήθελες) δεν μου είναι γνωστό, αλλά νομίζω οτι ξέρω οτι αν δώσεις κάτι προσεγμένο θα απευθύνεται κάπου. Τα περισσότερα καλά μου ποστς, εκείνα που θεωρώ οτι έχω βρει κάτι καλό και θέλω να το μοιραστώ έχουν μηδέν απαντήσεις (μηδέν νά 'ναι οι ώρες τους ;D) , ενώ η καλύτερη μουσική που έχω ακούσει εδώ μέσα είναι ο δίσκος της May Roosevelt που ο matawan παρουσίασε σε ΑΥΤΟ το (υποτιθέμενο) δείγμα αναγνωστών. Προσωπικά ακούω σχεδόν όλα τα clipσ και όποτε "διαβάζω" παρόμοια πρόθεση (με τη δική μου) από τους ποστερς, προσπαθώ να την ενθαρρύνω, γιατί ενώ τα λες καλά για την έννοια της κοινότητας, δεν υπάρχει κανένας πραγματικός περιορισμός στο να παρατηρούνται πολλές κοινότητες (μέσα στο noiz) , κι εγώ νομίζω οτι έτσι γίνεται.

1) τα velamos τα έχουμε ξανασυζητήσει στο νοιζ : http://www.noiz.gr/index.php?topic=151902.msg164426#msg164426 :D) 2) από ΒΜΧ είχα (κ έχω ακόμα) ένα homeless mack. Πλέον θεωρείται vintage (όπως κάθε τι που παίρνω αποκτά αξία επειδή το είχα) : http://www.vintagebmx.com/community/lofiversion/index.php/t27039925.html 3) το ταχύμετρο του korgious ΔΕΝ ήταν χαλασμένο, απλά δεν το είχε ρυθμίσει σωστά. Αυτά μετράνε στροφές στη μπροστινή ρόδα, αλλά πρέπει να τους δώσεις και την απόσταση από το κέντρο όπου έβαζες το μαγνητάκι. 4) Μπράβο kostri για το γυναικείο σου ποδήλατο.

το 1ο δεν το εγραψα εγω ;D το 2ο ηταν ρητορικο, ναι, ξερω ποσο πονάει ;D, αλλα λεω οτι δεν είναι και τεράστια καταστροφή :) .

Έστω οτι είναι σωστά όλα τα παραπάνω... Σε σύγκριση με τα θετικά τι βγάζεις? Το οτι κάτι μπορεί να υλοποιηθεί και καλύτερα, δεν εκλογικεύει τη γκρίνια. Δηλαδή θα ήσουν ικανοποιημένος αν : - οι ποδηλάτες λάμβαναν οδική αγωγή (ορισμός "αγωγης" pending ;D) - είχαμε καλύτερους ποδηλατοδρόμους ;D ;D ;D ;D Ε, ντάξει, εγώ χαίρομαι που λιγοι ανθρωποι δείχνουν μια πρόθεση τουλαχιστον να αποσυμφορήσουν το κέντρο και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους. Και λίγο πιο σοβαρα, μεταξυ τοσων εγκληματιων που κυκλοφορουν με αυτοκινητο, ποσο σοβαρο ατυχημα μπορει να κανει ενας κακος ποδηλατης? Το πολύ να πέσει. Κλείνω με τη γνωστη κινέζικη παροιμία : το ποδήλατο είναι σαν το ποδήλατο, δεν ξεχνιέται.

Έχω ακούσει οτι σε πoλεις χωρίς μετρό μοσχοπουλάνε τα dahon και μου φαίνεται όντως αστείο, αλλά δεν μπορώ με τίποτα να χ3σω μια "μόδα" που μόνο καλό κάνει. (το αυτο και για τις βέσπες) Είναι σαν να λες "μου τη σπάει η μόδα τoυ αντικαπνισματος" ;D ;D Και επειδή κσέρεις : http://www.southparkstudios.com/clips/388734/i-have-cynicism#tab=featured ;D

παντως στο χιπχοπ ο σεβασμοσ που αποδιδει ο ενας MC στον αλλονα ειναι για 3 πραματα πρωτον flow, δύο ρίμα, τρία να κρατάει τη φάση αυθεντική. Μου έχει τύχει να φάω diss στα καλά καθούμενα και χωρίς να έχω προκαλέσει, άλλα έδωσα respect γιατί η ρίμα έρρεε φίνα ;)

παρα πολύ καλό, μπράβο !

@odis : σε είχα για πιο up to date, ο Foris είναι mainstream (μετα τη συνεργασία του με την Τάμτα), τώρα όλοι ακούμε MC Tolis ;) Οι πρόκληση πάντως εξηγούν τι παίζει με τη φάση :

παιδιά, εγώ έχω παίξει με κινέζικη ρέπλικα rickenbacker και μάλιστα hollow body, άρα...υπάρχουν ή τουλάχιστον υπήρξαν (είχε παίξει και στις αγγελίες η συγκεκριμένη)

Ένα μέρος της απάντησης αφορά στο πρακτικό κομμάτι , της ενορχήστρωσης -όταν μιλάμε για τραγούδια που πρέπει να αποδοθούν απο συγκεκριμένα όργανα- και ένα άλλο αφορά στη θεωρία και σχετίζεται με το πόσο ακριβές είναι το συγκερασμένο μουσικό σύστημα. Όπως είπε και ο alexi δηλαδή. Είναι γνωστό οτι η υποδιαίρεση μιας οκτάβας σε 12 ημιτόνια, δημιουργεί κάποιο υπόλοιπο (στις διαιρέσεις), ώστε ορισμένες νότες σε ορισμένες κλίμακες και ορισμένα όργανα να μην εχουν το τονικό ύψος που θα έπρεπε να έχουν. Αυτό πρακτικά σημαίνει οτι (σε κάποιο επίπεδο ακριβολογίας), δύο διαφορετικές κλίμακες δεν περιέχουν νότες που ισαπέχουν αντίστοιχα, άρα κάνοντας τρανσπόρτο σε μια μελωδία, δεν παίζεται ακριβώς η ίδια μελωδία (σε άλλο τόνο), γιατί οι αντίστοιχες μετατοπίσεις δεν είναι ακριβώς ανάλογες. Από πλευράς ερμηνείας, στα άταστα όργανα, το θέμα ανάγεται στο αυτί του ερμηνευτή, ο οποίος κάνει μικροδιορθώσεις ώστε οι αναλογίες στα διαστήματα να μη δημιουργούν υπόλοιπα, απο πλευρά οργανοποιΐας στα ένταστα έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα σφάλματα του συγκερασμένου συστήματος (όπως το true temperament system : http://www.truetemperament.com/site/index.php ) και ένα άλλο θέμα είναι οτι οι ίδιες οι νότες ιστορικά έχουν ένα τονικό ύψος που έχει αποφασιστεί και δεν ήταν πάντα αυτό που παραδεχόμαστε σήμερα (Α=440Hz). Σύμφωνα με τα παραπάνω, η άποψή μου είναι οτι ένα κομμάτι πρεπει να παίζεται στο κλειδί που έχει αποφασίσει ο συνθέτης και το τρανπόρτο θα πρέπει να γίνεται όταν έχει τέτοια ανάγκη η μπάντα που θα το ερμηνεύσει. Έτσι, για το γιατί σου ακούγεται διαφορετικό το Ave Maria αν το παίξεις σε άλλο κλειδί, λέω οτι η "διαφωνία σου" στέκεται θεωρητικά, αλλά δεν αποκλείεται και να το έχεις συνηθίσει στο κλειδί που γράφτηκε και να έχεις την ευαισθησία να ακούς τη διαφορά και να σε ενοχλεί. Το αν έχει ψυχή έτσι ή αλλιώς και το αν ο συνθέτης αποφάσισε να το γράψει σε αυτό το κλειδί ή απλά έτυχε είναι φιλοσοφικά θέματα :) ΥΓ. ωραίο λινκ για τα συστήματα κουρδίσματος (από παράγραφο 4 και μετά) : http://panadam.wordpress.com/2008/04/29/welltempered/

κομματάρα ! και συμφωνώ για προσωπικό ύφος, για να παρατήσω τη μουσική κλπ. ;D Και έχω κι εγώ μια παρατήρηση : ΜΗ βάλεις percussion στην αρχή, είναι ένα ωραιότατο κομμάτι (και ενορχηστρωτικά) Mπράβο και πάλι, θα τολμήσω να πω οτι είναι από τα πιο ωραία σου :) ΥΓ. το ακούω 3η φορά ήδη

+1, μπράβο το κορίτσι

Σιτάρ παιδί μου ;D