blue

Αυτή είναι η αντιπαράθεση :) Eγώ ισχυρίζομαι οτι ο μουσικά-χρήσιμος-ήχος αποτελεί ορολογία, επειδή τον έχω συναντήσει σε σχετικά βιβλία και δε θα διαφωνούσα ποτέ με τον ορισμό οτι χρήσιμο είναι κάτι που έχει χρήση, όπως δε θα διαφωνούσα ποτε οτι ψυγείο είναι κάτι που έχει ψύξη ;D H τεκμηρίωσή μου περιλαμβάνει τον ορισμό του μουσικού ήχου (που το βρήκες άσχετο με το θέμα), για να εξηγήσω οτι ακόμα και η συνήχηση 2 ή περισσότερων μουσικών ήχων μπορεί να δημιουργήσει μη μουσικό ήχο (εξαιτίας της ενδοδιαμόρφωσης). Όπως ανέφερα επίσης, το τι είναι "αποδεκτό" είναι κάτι που μεταβάλλεται και όπως σωστά ανέφερε και ο schreivox , παλιότερα πολλά διάφωνα διαστήματα θεωρούνταν μη μουσικά. Στο "Α musical Distortion Primer" που είναι το 1ο κείμενο που διάβασα για τα εφέ, η πρώτη πρόταση είναι : This is an introduction to the basic means of distorting a signal in a musically useful way. http://www.geofex.com/effxfaq/distn101.htm Γι αυτό, και επειδή έκτοτε έχω συναντήσει τον όρο άπειρες φορές, μου φάνηκε πολύ waste of time να συζητήσουμε σε μορφή διαφωνίας, πολλώ μάλλον δε εφοσον τον όρο δεν τον έβγαλα εγώ ούτε εξέθεσα πουθενά την προσωπική μου άποψη για το τι είναι χρήσιμο. @οdis : ναι, σύμφωνα με αυτούς τους ορισμούς, τα κρουστά δεν παράγουν μουσικο ήχο. Αλλά δεν πρέπει να υπάρχουν παρεξηγήσεις : η ανάλυση αφορά μουσικά όργανα που παράγουν νοτες και παίζουν μελωδίες. Από εκεί και πέρα, κι εγώ διαφωνώ με 1.000.000 ορισμούς στην τέχνη, αλλά και αδιαφορώ για "πρέπει" και "δεν πρέπει" στη μουσική και στην επιλογή ήχων. Και αυτή είναι η γνώμη μου για το "μουσικά χρήσιμο" και τη γράφω για πρώτη φορά στο νήμα. Τα υπόλοιπα δεν είναι η γνωμη μου, αλλά η προσπάθεια να πείσω οτι ο όρος είναι δόκιμος και τον εμπιστεύομαι μέχρι την τελευταία του σταγόνα.

με πολύ πρόχειρο googling : Ηχητική Εγγύτητα : ένα μοντέλο ταξινόμησης ήχων στην ηλεκτροακουστική μουσική Κι αν δεν υπήρχε ΠΑΟΚ, πάλι ΠΑΟΚ θα ήμουνα. Προφανώς η απάντηση δεν συνοψίζεται σε 2 γραμμές και προφανέστερα το μεγάλο μου ποστ δεν είναι καθόλου άσχετο με το θέμα. Αλλα σε μορφή στείρας αντιπαράθεσης δεν εμφανίζομαι φέτος. Είπα βιβλιογραφία, είπα οτι δεν είναι η άποψή μου, εσύ λες τη δική σου. Οκ, δημοκρατία.

Σου έδειξα οτι και ο ορισμός της συμφωνίας δεν είναι ένας. Κοίτα λοιπόν πώς είναι μουσικοτεχνολογικό το θέμα (αν και το εξήγησα ήδη). Ο ΜΗ μουσικός ήχος διαφέρει από τον μουσικό ήχο στο οτι ΔΕΝ είναι νότα. Μπορεί να έχει pitch, ένταση, ενέργεια, αρμονικούς, φάση και σχετικά μεγέθη παρόμοια με αυτά της νότας αλλά ο τρόπος με τον οποίο όλα αυτά έχουν συντεθεί (η μαθηματική ακολουθία) να μην είναι τέτοια ώστε να χαρακτηρίζεται ως "μουσικός ήχος". Φυσικα, το αν είναι ή δεν είναι δεν το καθορίζω εγώ ή τα μαθηματικά ούτε καν η μουσικολογία, αλλά η ανθρώπινη αντίληψη, η οποία κατά μεγάλο ποσοστό είναι κοινή στους υγιείς ανθρώπους. Ευτυχώς, υπάρχει η πληρέστατη εξήγηση για να είναι τα πράματα σαφή και όχι ζήτημα του τι πιστεύω εγώ και τι εσύ. Έτσι ένας τόνος (και όχι νότα) 440Hz δηλαδή ο ήχος που ακούγεται από την ταλάντωση που περιγράφεται από τη σχέση y(t)= Aημωt, με ω=440Ηz, ΕΙΝΑΙ ένας ηχος που έχει pitch ίδιο με αυτό που έχουμε πει για τη νότα Λα αλλά ΔΕΝ είναι μουσικός ήχος, γιατί κατά τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του (που στο συγκεκριμένο παράδειγμα απουσιάζουν) δεν γίνεται αντιληπτός ως τέτοιος αλλά σαν ένας απλός βόμβος συκεκριμένης συχνότητας. Το γιατί και το πώς είναι ίσως εξελικτικό θέμα, ψυχολογικό και σαφώς εγκεφαλικό (όπως και όλη η μουσική αντίληψη διαφοροποιείται από την ηχητική εξαιτίας ανώτερων νοητικών λειτουργιών που διαθέτει ο άνθρωπος) Αν χτίσουμε πάνω σε αυτό τον τόνο με πολλαπλάσια συχνοτήτων που θα πρέπει να βρίσκονται σε πολύ συγκεκριμένες θέσεις, τότε αρχίζουμε και παίρνουμε νότες (μουσικούς ήχους). Αντίθετα, αν αρχίσουμε να χτίζουμε με (όχι ακριβώς) πολλαπλάσια, τα οποία ΔΕΝ θα βρίσκονται σε συγκεκριμένες προκαθορισμένες θέσεις, τότε είναι πιθανό να πάρουμε ήχο που ΔΕΝ είναι μουσικός. Οπότε, ενώ δεν απαγορεύει κανείς σε κανέναν να ηχογραφήσει μη μουσικούς ήχους και να τους παρουσιάσει μέσα σε μια μουσική σύνθεση, αυτό δε σημαίνει οτι οι ήχοι που έγραψε είναι μουσικοί, απλά και μόνο επειδή εξυπηρετούν τη μουσική. Από εκεί και πέρα το θέμα είναι υποκειμενικό (αν και υπάρχουν πολλές ενδείξεις οτι είναι φιλοσοφικό και μάλιστα οτι το αποδεκτό είναι κάτι μεταβαλλόμενο). Επιπλέον, όταν τέτοιοι ήχοι που ΔΕΝ είναι νότες, καλούνται να συμβιβαστούν με μια ακόμα πολυπλοκότερη ακολουθία (αυτή της κλίμακας), δηλαδή ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να παίξουν μια μελωδία, τότε λέμε οτι αυτοί οι ήχοι δεν είναι μουσικά χρήσιμοι. Γιατί ΔΕΝ μπορούν να παίξουν μια ακολουθία από νότες ούτε οριζόντια (σαν μελωδία) ούτε κάθετα (σαν αρμονία). Wiki για το ανεπιθύμητο : http://en.wikipedia.org/wiki/Intermodulation

Το οτι δεν συμφωνείς με την επίσημη ορολογία δεν σημαίνει οτι δεν είναι αποδεκτή. Σε τεχνολογικό θέμα δεν μας νοιάζει τι λέει το λεξικό εκτός αν πρόκειται για λεξικό τεχνικών όρων. πχ. ποιος ειναι ο ορισμος της συμφωνίας και της διαφωνίας σύμφωνα με το λεξικό? ποιος είναι ο ορισμός της συμφωνίας και της διαφωνιας σύμφωνα με τη θεωρία διακροτημάτων του Helmholtz? Πιστεύεις οτι είναι θέμα άποψης το ποιόν από τους 2 ορισμούς θα κρατήσουμε όταν μιλάμε για ένα πετάλι?

Άλλο και τουτο ;D Mουσικά χρήσιμο είναι αυτό που βρισκω εγώ χρήσιμο, αυτο είναι. Πέρα από την πλάκα, είναι ένα πρόβλημα η γλώσσα όταν νομίζεις οτι οι όροι που χρησιμοποιεί κάποιος είναι αυθαίρετοι, αλλά στην προκειμένη δεν τον αποφάσισα εγώ : ο "μουσικά χρήσιμος" ήχος αναφέρεται συχνά στη βιβλιογραφία των εφέ και περιγράφει εκείνο τον ήχο που δεν είναι τόσο "harsh" ώστε να λειτουργεί μουσικά (δηλαδή να μπορεί να παίζει νότες όταν το προστάζει ο μουσικός να παίζει νότες). Όταν το intermodulation distortion είναι σε τέτοια ποσότητα που το harshness ΔΕΝ επιτρέπει να παίξεις μελωδία (γιατί κάθε επόμενη νότα δεν θα πέφτει in tune), τότε λέμε οτι ο ήχος δεν είναι χρήσιμος μουσικά (μπορεί να είναι χρήσιμος sound design-ικά). Σε πολλές περιπτώσεις στο GC παίζεις μια κλίμακα και ακούς "γκ-γκ-{κενό}-γκ-κ-γκ-γκ-γκ". Αυτό είναι ήχος, αλλά όχι μουσικά χρήσιμος (με αυτό τον ορισμό). Από την άποψη οτι μπορούμε να κάνουμε μουσική από κρότους ή από διαφορετικών ενεργειακών σταθμών θορύβους, το πετάλι είναι η συμφωνική της Βιένης ;D H πλάκα είναι οτι αν κανεις search στο youtube, πέρα από τα demos των γνωστών κιθαρομάγαζων (πχ του proguitarshop), βλέπεις οτι πολλοί το παρουσιάζουν χωρίς να βάζουν κάποιο όργανο στην είσοδό του ;D. Φυσικά, το τι είναι χρήσιμο μουσικά δεν εξαντλείται σε μια παράγραφο, αλλά σου περιγράφω το context μέσα στο οποίο χρησιμοποιώ την έννοια. Ας ανοιξουμε ένα άλλο θέμα για να μιλήσουμε για το τι ΕΙΝΑΙ χρήσιμος μουσικά ήχος (από μουσικολογικής, ακουστικής και αντιληπτικής αποψεως), εμένα με ενδιαφέρει. ΥΓ. το θέμα διαχωρίστηκε από αυτό : http://www.noiz.gr/index.php?topic=182026.0

Mπράβο και πάλι :)

τα λινκς με τα samples δεν μπορώ να τα ανοίξω, αλλά αν είναι αυτά που είχε πάντα η σελίδα, φυσικά και ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Για το θέμα GC vs C.I. δεν μπορώ να πω πολλά γιατί δεν έχω πιάσει στα χέρια μου το C.I. Βρήκα πάντως οτι το GC έχει κυριολεκτικά άπειρες παραμέτρους (που όπως έχω γράψει, δεν είναι όλες χρήσιμες μουσικά) αλλά και οτι μπορείς ουσιαστικά να συνθέσεις κάποιον ήχο από τα συστατικά του. Έχει τύχει να φτιάξω κάποιον ζητούμενο ήχο ξεκινώντας από την εικόνα του wavetable που φαινόταν οτι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω (ξεκίνησα χωρίς να γνωρίζω αν ο ήχος που ήθελα είναι εφικτός από κιθάρα). Τελικά για όσο καιρό έχω το πετάλι έχω καταλήξει οτι για μένα είναι αναντικατάστατο (παρότι το χρησιμοποιώ για 2 ήχους μέχρι στιγμής) καθώς και οτι έχει πολύ πράμα ακόμα μέσα του που δεν έχω ανακαλύψει : ο λόγος είναι οτι δεν έχει και πολύ νόημα να ξεκινήσεις να το ψάχνεις αν δεν ξέρεις που θέλες να φτάσεις και αυτό είναι priceless, το θεωρώ ως δείγμα οτι μπορείς να φτιάξεις σχεδόν οποιονδήποτε "χαλασμένο" ήχο μπορείς να φανταστείς. Για το αν υπάρχει κάπου για δοκιμή δεν ξέρω, αλλά μπορείς να μου στείλεις ένα πμ και η γραμματέας μου θα με ενημερώσει.

για Παυλίδη : έγραψα οτι θα με ενδιέφεραν οι απόψεις του επειδή με ενδιαφέρει η σκοπιά του. Κι εγώ νόμιζα οτι απλά βάζει ωραίες λέξεις σε σειρά,αλλά μετά ανακάλυψα οτι αφηγείται συγκεκριμένες ιστορίες. Δεν ξέρω αν έχει πολιτική θέση, αλλά αν είχε θα την άκουγα με ενδιαφέρον. Διαφωνώ με την πρόταση "πίνει μπάφους και γράφει ονειρικά" : ας πίνει και τζίνες ;D, αυτό που γράφει έχει απεύθυνση (προφανώς) γιατί είναι προϊόν μιας ιδιαίτερης ματιάς. Όμοια, ο κόσμος ενδιαφέρεται για τις πολιτικές απόψεις πχ νομπελιστών βιολόγων,κωμικών κλπ. για τον Αγγελάκα : δεν έχω χάσει περισπωμένη του, έχω κρατήσει όλες του τις συνεντεύξεις, έχω διαβάσει τα βιβλία του, διάβασα και του Ρεμπώ (αφου σε αυτά παραπέμπει) και τελευταία πέτυχα μια πρόσφατη συνεντευξή του για τη σημερινή επικαιρότητα. Δεν είχε ενδιαφέρον, το κυρίως θέμα της ήταν οτι αυτός τα έκραζε αυτά από πάντα. για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου : προσπαθώ να τον παρακολουθήσω, αλλά επειδή συμμετέχει όντως στα κοινά οι απόψεις του μάλλον παρερμηνεύονται κατά το δοκούν. Σχετικά με το θέμα, υπήρχε μια online διαφωνία με τους ωχρά σπειροχαίτη που τον κατηγορούσαν για το ποσοστό αναρχίας που τον χαρακτηρίζει ;D ;D ;D Eυτυχώς, βρέθηκε κάποιος να πει αυτό : (και το παραθέτω γιατί είναι σχετικό με το θέμα, όχι μόνο όσον αφορά τον Θ.Π.) http://wxra.blogspot.com/2008/02/blog-post.html ;D ΥΓ. Κι εγώ διαβάζω Ζάικο

Αυτό ήθελα να πω, ευχαριστώ που το αποσαφήνισες :). Πάντως εγώ έχω στο μυαλό μου τον Παυλίδη. Τον εκτιμώ για τα λόγια που γράφει, αλλά δεν έχω ιδέα για τις πολιτικές του τοποθετήσεις (ή αν έχει τέτοιες).Θα με ενδιέφερε πολύ να τον ακούσω να μιλάει για τα κοινά γιατί απλά υποθέτω οτι αυτό που θα είχε να πει θα ήταν πιο σημαντικό από κάτι που θα έλεγα εγώ. Παρεμπιπτόντως σε πρόσφατο live του και ενώ κυοφορούσα (;D) αυτή την ερώτηση είπε κάτι που το θυμάμαι ως "να προσέχετε τα πολύ μαζικά γιατί όσο πλαταίνει κάτι τόσο ρηχαίνει" και ήταν kate me πολύ πιο επαναστατικό από οτιδήποτε άλλο έφτασε στα αυτιά μου από σημαντικούς και ασήμαντους.

Kαι τα άλλα που συζητάτε υπάρχουν : οι going through και οι Ρόδες ταιριάζουν (σε σημεία) μια χαρά στην περιγραφή του OP. Μάλιστα οι Ρόδες είχαν πει στα ελληνικά το Killing in the name κάποτε. Γενικά, όλα υπάρχουν και όλοι κάνουν επανάσταση. Πάντως -σύμφωνα με περιγραφές γραφικότερων από μένα- κάποτε ο "κόσμος" ανέμενε τις προτάσεις ορισμένων καλλιτεχνών (μουσικών) γύρω απο την επικαιρότητα ενώ πρόσφατα συζητήσαμε οτι ουτε ο Waters κατάφερε να πείσει για το ρηξικέλευθο των θεσεών του (γιατί όντως το αίτημα "να γαμηθεί η κυβέρνηση" το μαθαίνουμε στο δημοτικό). Εσείς ποιόν ελληνα τραγουδοποιό παρακολουθείτε και ενδιαφέρεστε ειλικρινά για τις απόψεις του επί των κοινωνικο-πολιτικών? (δε ρωτάω αν πιστεύετε οτι κάποιος μουσικός πρέπει να δώσει λύσεις, αλλά αν ενδιαφέρεστε για τις τοποθετήσεις του επειδή τον εκτιμάτε πνευματικά).

Ωραίες μουσικές, δυστυχώς σνομπαρισμένες στην Ελλάδα. Ευτυχώς ασχολούνται όλο και περισσότερες μπάντες με το ιδίωμα (σαν επιρροή) με παρα πολύ ωραία αποτελέσματα (τα περισσότερα δυστυχώς είναι ερασιτεχνικές λήψεις από live στο youtube). Ελληνικές τέτοιες μπάντες : Δάρνακες Βaildsa Trio Balkano Aν ξέρετε άλλες, θα χαρώ να τις μάθω :)

+1 ΣΕΥΑΣΜΟΣ PE MUNIR

Σωστός, κατ' αναλογία. Βλέπεις συγκρίνεις διπλωματούχους οδηγούς με διπλωματούχους άλλης κατηγορίας. Στο παρόν σχήμα έχουμε πεζούς vs οδηγούς. Πάντως σε αυτή την κουβεντα μιλάω με αντικειμενικά τεκμήρια (χαρτιά, εμπειρία κλπ) και όχι για καλλιτεχνία

kate me είναι άσκοπη η όποια σύγκριση ερασιτέχνη-επαγγελματία. Ο 2ος δεν θα έπρεπε να ασχολείται με τον 1ο και ο 1ος θα έπρεπε να ντρέπεται να κουνιεται κατ' οιονδήποτε τρόπο στον 2ο. Τόσο απλά ;D Να βάλουμε κάτω να μετρήσουμε αγάπες είναι ακόμα πιο άστοχο, αλλά το να σεβαστεί ο ένας το ρόλο και τη θέση του άλλου θα ήταν το ιδανικότερο. personal info : εδώ και καιρό έχω συνειδητοποιήσει οτι δεν θα άντεχα (σωματοψυχικά) τις απαιτήσεις της δουλειάς του μουσικού ούτε για ένα βράδυ οπότε ο σεβασμός μου προς αυτούς (είτε μιλάμε για τον κιθαρίστα της ταβέρνας στην παρακάτω γωνία είτε για τον αναγνωρισμένο "σεσιονά") είναι τεράστιος. Θυμάμαι δε τα εφηβικά μου χάλια που αυθαδίαζα εναντίον τους νομίζοντας οτι η μουσική έχει ποιοτικές διαβαθμίσεις και με χέζω. Από την άλλη μεριά θεωρώ οτι οι επιλογές ενός μουσικού είναι που τον κάνουν σπουδαίο. Σε πιο zen ρυθμίσεις ;D, προτιμώ ο καθένας να κάνει ό,τι μπορεί, όσο μπορεί και να μην ασχολείται με το πόσο "λίγος" νομίζει οτι είναι ο "συνάδελφός" του (με ή χωρίς αποσιωπητικά). Το ίδιο ακριβώς έχω πάθει με την F1, το motoGP, το παρκούρ, το downhill, την αστρονομία κ.α. γι αυτό προτίμησα να ασχοληθώ με κάτι που δεν αγαπώ τόσο, το σκουός (και την υγεία των δοντιών μου) ;D.

ε πες ετσι ντε :)

Δεν περιμένω από ένα octaver πετάλι να κάνει τη δουλειά που θέλεις, γιατί καταλαβαίνω οτι οι πράξεις που χρειάζεται να κάνει είναι πολλές και δεν περιμένω να υπάρχει κάποιο που δεν έχει καθυστέρηση (btw αν θυμάμαι καλά, ο RayDTutto έχει πάρει midi πράμα για να "κάνει την κιθάρα μπάσο"). Οπότε συμφωνώ μαζί σου οτι δεν το κάνει καλά, αλλά αυτά που θέλω εγώ τα κάνει καλύτερα από μοντέλα octavers που είχαν οι πεταλιέρες μου (επίσης αυτά που λες ανεπιθύμητα -μέχρι ενός σημείου- για μένα είναι επιθυμητά ;D). Πάντως τη ρύθμιση για 2 οκτάβες κάτω τη χρησιμοποιώ μόνο για να μπερδεύεται ;D και δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί. Ίσως με πολύ ψάξιμο στο blending μεταξύ των oct1 και oct2 να βγάζεις κατά περίπτωση ήχο μπάσου, αλλά πάντα θα υπάρχει μια καθυστέρηση η οποία δεν θα κρύβεται από την ατάκα της direct νότας, oπότε δεν θα έχεις ποτέ groovy (σκέτο) μπάσο. ΥΓ. το αβαταρ σου τα σπάει :)

σωστά, τα RC ΔΕΝ είναι drum machines, απλά έχουν αποθηκευμένους κάποιους έτοιμους ρυθμούς από ντραμς αντί για κλικ μετρονόμου.

Εδώ και καιρό κάνω παρεα με το Boss OC-3, το τελευταίο της σειράς των octavers της Boss. Έψαχνα ένα octaver για να δουλεύει ήπια σε σειρά μαζί με το fuzz μου, αλλά ταυτόχρονα ήθελα και ένα (ξεχωριστό) drive με διαφορετικού τύπου παραμόρφωση από αυτές που διαθέτω ήδη (fuzz factory, Βοss SD-1, WMD bit crusher). Όταν έμαθα οτι το OC-3 διαθέτει και mode "drive" έσπευσα να το δοκιμάσω και έτυχε να αποτελεί αυτό ακριβώς που έψαχνα. Ως octaver με ικανοποιεί απόλυτα (χωρίς να απαιτώ πολλά) : "παίζει" μια οκτάβα χαμηλότερα η οποία μπλεντάρεται με το dry σήμα στο ποσοστό που επιλέγει ο χρήστης, και διαθέτει άλλο ένα mode (OCT 2) στο οποίο εισάγεται μια νότα σε μια οκτάβα ακόμα χαμηλότερα. Οι δύο "νέες" νότες, επίσης, μπλεντάρονται και σε ακραίες ρυθμίσεις αρχίζουν τα bugs (που είναι το ζητούμενο ;D). Tο mode "drive" μου προκάλεσε ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Επιτρέπει τη ρύθμιση του ποσοστού του gain και του ποσοστού της έντασης της πρώτης υποαρμονικής συχνότητας (1 οκτάβα κάτω). Στη ρύθμιση που προτιμώ (drive 1 o clock και oct "ίσα να ακούγεται") παίρνω ήχο που δεν πολυπιάνεις οτι περιέχει octaver, αλλά ακουγέται σαν πολύ πλούσιο (αρμονικά) drive. Τολμώ να πω οτι είναι ένα από τα καλά drives της Βοss. Στo mode "Poly" υποτίθεται οτι μπορείς να παίζεις ακκόρντα με ήχο octaver, αλλά δεν είδα κάποια χρησιμότητα και το βρίσκω περιττό. Κατά τα άλλα το πετάλι διαθέτει δύο είσοδους (ξεχωριστές για κιθάρα και μπάσο) και δύο εξόδους (direct και output). Γενικά, πλέον, βρίσκω το εφέ octaver πολύ χρήσιμο μουσικά και το συγκεκριμένο πετάλι αξιοπρεπέστατο.

το N.E.W.S. το έχεις ακούσει?

Παραλείπεται πληροφορία η οποία "υπονοείται" από το αντιληπτικό μας σύστημα, δηλαδή "σχηματίζεται" στον εγκέφαλο επειδή "περιμένει" να είναι υπαρκτή ενώ δεν είναι μετρήσιμη με φυσικές μεθόδους (γιατί δεν υπάρχει). Κοινώς αφαιρούνται συστατικά που ο εγκέφαλος είναι ικανός να τοποθετήσει εκεί που θα έπρεπε να βρίσκονται αρχικά. Ένα απλό παράδειγμα (όχι για το mp3, αλλά για τον αντιληπτικό μηχανισμό που εκμεταλλεύεται) είναι οτι αν απουσιάζει η θεμελιώδης συχνότητα ενός τόνου, τότε αυτή συνάγεται από τις αρμονικές της στο αντιληπτικό μας σύστημα και ένα οπτικό παράδειγμα είναι οτι είναι εύκολο να αντιληφθούμε ένα σχήμα ως κύκλο, ακόμη και αν λείπουν τμήματα από την περιφέρειά του. Μέχρι εκεί κσέρο εγό και δίνω το mic σ' αυτόν που έχει να πει περισσότερα :)

αφου θελετε να φαγωθειτε, τι "ποιους τονους"? Αν από τη διαφωνία έλειπαν τα "αιχμηρά" θα είχαμε να μάθουμε. (έχουμε φτάσει σε καλή αστειότητα : ο mod παρεμβαίνει για το πλέον προφανές για να του την πει ο παλιός οτι παρενέβη πολύ. Στάκα πλιζ και ρισπέκτ την κατανομή των οθόριτιζ)

το ιδανικό για μένα θα είναι να τα έχει μάθει και να τα έχει "φέρει" στα μετρα της προσωπικότητάς του και της πραγματικότητας με την εμπειρία.

Ένα άλλο πρόβλημα με τις έννοιες του τίτλου είναι τα στραβά στερεότυπα. Είθισται "δάσκαλος" να λέγεται ο παιχταράς, η επιστημονάρα, ο εξωτικά σπουδαγμένος ενώ λίγοι είναι εκείνοι που απαιτούν από το δάσκαλό τους πραγματική κατάρτιση στα παιδαγωγικά, στην ψυχολογία της μάθησης και στη μεθοδολογία της εκπαίδευσης του εκάστοτε αντικειμένου. Αυτά μπορεί να φαίνονται φλώρικα, αλλά εξασφαλίζουν κάτι πολύ σημαντικό : να μην κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει, να μη διδάσκει απόψεις αλλά γνώσεις και να διατηρεί μια πραγματικά σοβαρή στάση απέναντι στο λειτούργημά του. Επί του θέματος δηλαδή, προσπερνάω το αυτονόητο, οτι χρειάζεσαι δάσκαλο, αλλά και το κλισέ "να σου κάνει" (λες και είναι παπούτσι). Δεν είναι φιλαράκι ο δάσκαλος, διατηρεί μια απόσταση με σεβασμό και σεμνότητα για όσο καιρό έχει να δώσει στο μαθητή του. Στα βιογραφικά μου : έχω κάτσει χρόνια με δάσκαλο που μου έμαθε σχεδόν ό,τι ξέρω και έχω φύγει από "δάσκαλο" που μου "δίδασκε" αυτά που μπορούσα να βρω και μόνος μου στο ιντερνετ. Ο πρώτος έμαθα μετά από καιρό οτι είχε "πάρει κατεύθυνση" στην εκπαίδευση της μουσικής.

Για την περίπτωση που το έχασες : http://www.noiz.gr/index.php?topic=187565.0