χωρίς ελιτιστική διάθεση και χωρίς να υπονοώ πουθενά οτι μπορώ να κάνω "αυτό" που γίνεται σε τέτοια μέρη (δεν είναι απλή μουσική ικανότητα, να εξηγούμαστε), κι εγώ βρίσκω θλιβερό το όλο πράμα.
Σε αυτές τις συζητήσεις πάντα ανακύπτει το δεοντολογικό ψευδοεπιχείρημα κότας-αυγού ("αυτό θα συνέβαινε ούτως ή άλλως χωρίς χειραγώγηση", "ο κόσμος το ζήτησε", "απλά κάνω τη δουλειά μου", κλπ). Δεν ενδιαφέρομαι να εστιάσω εκεί, αλλά έπρεπε να το αναφέρω για να ορίσω ποιό περίπου έιναι το "όλο πράμα" που βρίσκω θλιβερό.
Απλά επειδή είναι τεράστιο θα προσπαθήσω να συνοψίσω πολύ χοντρά στα πολύ κεντρικά σημεία :
η δουλειά ικανότατων μουσικών είναι να υποστηρίξουν (να προσδώσουν σημασία) στην καρικατούρα ενός καλλιτέχνη (εδώ μπαίνει ο διαχωρισμός μουσικού - καλλιτέχνη)
ο καλλιτέχνης είναι καρικατούρα επειδή πρέπει να ικανοποιεί συνθήκες περιφερειακές της τέχνης (που συνοψίζονται στα τηλεοπτικά νεοελληνικά από τη λέξη "πακέτο")
Ο κόσμος πάει εκεί γιατί εκεί πάει ο κόσμος
ο κόσμος έχει εκπαιδευτεί να αποδέχεται αυτό το πράγμα ως κανονικό (ό,τι υπάρχει στην τηλέοραση είναι αλήθεια). Κάθε άλλη εκδοχή κατηγοριοποιείται ως περιθωριακή, με ευθύνη που αποδίδεται στην εσωτερικότητα των καλλιτεχνών (οι τζαζίστες είναι αποτυχημένοι ποπάδες, οι μπλουζίστες δεν δουλεύουν σε βαμβακοφυτείες, η κλασική μουσική είναι μουσειακό είδος, η ηλεκτρονική δεν είναι μουσική).
ο κόσμος έχει επιχειρήματα για να υποστηρίξει το παραπάνω bullet με ένα αφοριστικό "μ' αρέσει". Ποτέ δεν απαντάει στην ερώτηση "πώς ανακάλυψες οτι σου αρέσει" ή "το έχεις συγκρίνει με κάτι άλλο για να δεις ποιο σου αρέσει πιο πολύ"
ο κόσμος δικαιολογεί αυτή την ασυνέχεια στα νοήματα με το εμπορικό επιχείρημα (βγάλε τόσα και μετά μίλα), οπότε η συζήτηση περνάει σε άλλα πεδία ακόμα πιο άσχετα από το αρχικό ζήτημα
Και αφού είπα τόσα, να προσθέσω οτι αυτές κατά τη γνώμη μου είναι οι αιτίες που διέλυσαν τη μουσική βιομηχανία (μουσικοί θα υπάρχουν , "καλλιτέχνες" βρίσκουμε και είναι αναλώσιμοι, ό,τι πουλάει είναι αποτελεσματικό) και όχι η πειρατεία per se. Γιατί με τέτοιες ελαφρές νοοτροπίες που πωλήθηκαν πακέτο με τα παραπάνω καλλιεργήθηκε και η βαθιά ασέβεια στην πνευματική ιδιοκτησία (πρώτα αλλοιώθηκε η έννοια "πνευματικό" και μετά το "ιδιοκτησία")