Προς το περιεχόμενο

blue

Solist
  • Αναρτήσεις

    5571
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Ημέρες που κέρδισε

    9

Ότι δημοσιεύτηκε από blue

  1. http://cargocollective.com/teflon_test/apoixos Εξαιτίας της γνωριμίας μας με τους τεφλόν δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι με είχε κερδίσει από την 1η στιγμή που το άκουσα. Δεν το θεωρώ απλά συμπαθητικό/καλό "για τα ελληνικά δεδομένα" ή απλά αξιοπρεπές, αλλά με κάνει να τους κατατάσσω σε εκείνους τους μουσικούς που θαυμάζω. Με την άδειά τους, το παραθέτω για ακρόαση/σχολιασμό.
  2. χρειάζεται να έχει κανείς ανοιχτό και wah και treble booster? Αφού το wah σε ορισμένη θέση είναι πρακτικά ένα treble booster :)
  3. blue

    Lower Cut - 3.3

    πολύ ωραία δουλειά και πολύ καλή η φωνή. Ξεχωρίζω το Trickery από την 1η ακρόαση. Το ΕΡ που το βρίσκουμε?
  4. πολύ ενδιαφέρον θέμα! Αποθηκεύεται για διάβαζμα :)
  5. blue

    One Note Melody

    Ωραίος ! Υποθέτω οτι θα ξέρεις την one note samba ε ;
  6. πολύ ευχάριστο να βλέπεις φίλους επί τω έργω :) Και πολύ ωραία δουλειά στη μαρμάρινη σκάλα ;D ;D και boomie είδα ;D
  7. oτι έχεις δίκιο. Το "αναγνωρίζω" μέσα στην πρότασή μου δεν προσδίδει καμία αξία σε εμένα, εννοούσα οτι όλοι καταλαβαίνουν μεγάλα έργα (ή μέρος αυτών) χωρίς να έχουν σπουδάσει ιστορία τέχνης.
  8. ένα από τα προβλήματα που οφείλουμε να ξεπεράσουμε σαν όντα είναι η γενική απαξίωση για ό,τι δεν καταλαβαίνουμε/δεν έχουμε ιδέα (ιστορικά)/δεν ασχοληθήκαμε ποτε να ερευνήσουμε. Με τη χωροχρονική τοποθέτηση προσωπικά δεν πολυ-αδειάζω, καθώς τυχαίνει να αναγνωρίζω αριστουργήματα του '30 ή και παλιότερα χωρίς να έχω ιδέα για το πλαίσιο στο οποίο δημιουργήθηκαν (αγροκαλλιεργητής ων). Μετά τη μετα-εφηβεία μου (post-post-) και έχοντας ήδη αραδιάσει ένα σωρό μαλακίες ικανές να γεμίσουν έναν ωραίο τόμο (δερματόδετο κατά προτίμηση), συνειδητοποίησα οτι όποιος δεν αναγνωρίζει μουσικές-κινήματα και μουσικούς που αποτελούν αναμφισβήτητα ιστορικούς σταθμούς (ήτοι : έχουν γραφτεί βιβλία, έχουν γυριστεί ταινίες και ντοκιμαντέρ, αναφέρονται στις επιρροές αξιόλογων σημερινών μουσικών) είναι απλά hopeless case. Eντωμεταξύ, είναι εντυπωσιακά δημοφιλείς αυτοί που κράζουν με ωραίο τρόπο, αλλά η ωραιότητα αυτή οφείλεται (τελικά) αποκλειστικά και μόνο στη βαθιά τους γνώση ενός αντικειμένου=> και αυτοί είναι λίγοι. Ο αδαής που κράζει πέρα από γραφικός ανόητος μου φαίνεται πλέον και λίγο επικίνδυνος.
  9. επίσης μπορείς να πάρεις ένα volume pedal.
  10. ένας φίλος μου έστειλε ένα από τα αγαπημένα μου του Παπαδόπουλου : ΥΓ. Το Σάββατο παίζει στο Γαγαριν (http://www.gagarin205.gr/babis-papadopoulos/)
  11. χρονια πολλά :) Το eksi όπως το παίξαμε στο πρόσφατο live μας στο 6δογς. Ήχος από (μία) κάμερα, αλλά 'ντάξει ;D
  12. χωρίς να κσέρο πολλά, το εντελώς τυχαίο είναι δύσκολο πράμα για να το "find everywhere". Έτσι το τι είναι random μάλλον θέλει αρκετή κουβέντα. Υπάρχει η πιθανότητα η παραπάνω παράθεση της παράθεσης (:D) να είναι biased προς την άποψη οτι "για να παίξεις atonal πρέπει να είσαι πρώτα μουσικός ενώ για να παίξεις noise αρκεί να γυρίσεις μερικά knobs" η οποία συναντάται συχνά, αλλά δεν νομιζω να είναι (και πολύ) σωστή.
  13. blue

    Snoozeloop & Π. Στόικος - eksi

    Ασε μας ρε φιλος ;D Η ιστορία της φωνής είναι λίγο μεγάλη και καλύτερα να την πει ο Μίλτος που επιμελήθηκε τη δημιουργία της (εγώ ασχολήθηκα μόνο με την καταστροφή της ;D). Πάντως είμεθα υπερήφανοι που το sample είναι χειροποίητο :) Eπίσης, http://snoozeloop.bandcamp.com/track/eksi
  14. blue

    Snoozeloop & Π. Στόικος - eksi

    Επίσης, στο τελευταίο live ο kostri έπαιξε μπάσο (5χορδο Cort) δίνοντας μια διαφορετική διάσταση στα κομμάτια μας, μεταφέροντας την πολυετή εμπειρία του από τα λαϊκά πάλκα.
  15. πολύ ωραία και τα 2, ανυπομονώ να ακούσω το σύνολο. Τα περίμενα πιο "κιθαριστικά" όπως τα απολύτως προσωπικά σου, αλλή ήταν καλή έκπληξη η "τραγουδοποιΐα" :). Ωστόσο, θα μ' άρεσε η ιδέα να μπουν και 1-2 κομμάτια από τα "παλιά" σου με μια ακουστική κιθάρα και καλά γραμμένη φωνή (γενικά να με ρωτήσεις πριν ετοιμάσεις το υλικό ;D ;D) Και λάιβ θα είναι πολύ ωραία :)
  16. blue

    Snoozeloop & Π. Στόικος - eksi

    ευχαριστούμε πολύ :)
  17. blue

    Snoozeloop & Π. Στόικος - eksi

    Ευχαριστώ πολύ για το feedback. Αυτά που λες είναι πολύ ωραία θέματα συζήτησης που προσωπικά με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα είτε μιλάμε για κάτι που με περιλαμβάνει είτε γενικά. Έχω και λίγη άποψη, αλλά δε μου φαίνεται κομψό να τη διατυπώσω κάτω από μια μουσική δημοσίευση που συνυπογράφω, γιατί δεν θα μπορούσα να πείσω οτι οι απόψεις μου δεν έχουν στόχο την απόκρουση της κριτικής. Ελπίζω να τύχει να κάνουμε αυτή την κουβέντα σε κάποια άλλη περίσταση. Δεν ακούγεσαι σαν κακιασμένος, εκτιμάται η ειλικρίνεια :)
  18. αυτες οι περιπtώσεις περιλαμβάνονται στο 1ο μου ποστ : υπάρχουν οι κατα φαντασία ασθενείς που η ασθένειά τους έχει το ρόλο της δικαιολόγησης της συνειδητής συμπεριφοράς τους και υπάρχουν και εκείνοι που αυτό που λέμε "στάση ζωής" ορίζεται από την εγκεφαλική τους "βλάβη". Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι τσακώνονται με τους νευροεπιστήμονες, οπότε μάλλον το θέμα είναι πιο σημαντικό από τις απόψεις μας. Γιατί εγώ δεν μπορώ να διακρίνω ποιός ανήκει στη μια κατηγορία και ποιός στην άλλη. Εσύ μπορείς? το τελευταίο δε χρειαζόταν -με ή χωρίς smilies- γιατί μπορεί να γίνει both ways. Στα γραπτά σου απαντάω : δε συμφωνούμε στη διάκριση γιατί είναι λάθος. Σου εξηγώ οτι η βιολογική ψυχολογία εξηγεί ΚΑΘΕ συμπεριφορά οργανικά και οτι το τι είναι υγιές και τι όχι είναι μια κοινωνική απόφαση σύμφωνη με τις συνθήκες του πλαισίου. Το πλαισίο ΔΕΝ είναι αυτή η καρικατούρα της ψυχολογίας που παρουσιάζεις (αν και υπάρχει συζήτηση εδώ και οι απόψεις οφείλουν να είναι σεβαστές όσο και σεμνές), αλλά το όσο πιο έγκυρο συμπέρασμα μπορούμε να έχουμε, στο οποίο έχει καταλήξει η επιστημονική κοινότητα. Φιλικά :)
  19. ;D Don' t lawyer me ;D, δεν είπα για εξαρτήσεις μόνο, και λέμε το αντίθετο : το "τράυμα" που περιγράφεις μπορεί να φαίνεται αστείο και ανούσιο (γκομενιά) σε κάποιον πιο προσαρμοστικό (αρετή είναι αυτό για κάποιους, δεν το λέω υποτιμητικά), αλλά αυτό που βιώνει ο παθών (αν τελικά είναι τραύμα χωρίς εισαγωγικά) η hard science το αντιμετωπίζει σοβαρά και πολύπλευρα (όπως οφείλει). Το πώς το αντιμετωπίζει ένας τηλεοπτικός ψυχολόγος (κάτω από τον τίτλο "ειδικός") είναι το κομμάτι στο οποίο επιτίθεσαι και σε αυτό έχω συμφωνήσει ήδη. Για να μην παρεξηγηθώ : σύμφωνα με αυτά που λέω θα έπρεπε ο κάθε γονιός να είναι ψυχίατρος, όμως ο κόσμος δεν δουλεύει έτσι και είμαστε πολύ τυχεροί για αυτό. Η τοποθέτησή μου αφορά μόνο στο χονδοειδή διαχωρισμό που επέλεξες για τις δύο διακριτές επιστήμες (που όπως είπα είναι περισσότερες) και μάλιστα με νομικό υπόβαθρο (φοβερό άλμα αναλογικής σκέψης). Η γνώμη μου για τα υπόλοιπα είναι οτι το να είσαι γονιός πρέπει να είναι το πιο δύσκολο πράμα στον κόσμο και έχω προσωπική αρχή να μην έχω άποψη για το ποιά ανατροφή επιλέγει (και μπορεί να επιλέξει) μια μάνα (που είναι στα καλά της :) ) εκτός αν με ρωτήσει.
  20. επί του θέματος ψυχολογία vs. ψυχιατρική, την απάντηση την έδωσε ο Jazzjoker : Προεκτείνοντας, ας μην ξεχνάμε οτι όταν λέμε στην Ελλάδα "ψυχολογία" εννοούμε ένα πρόσωπο που βρίσκεται ένα σκαλί πιο πάνω από τον αστρολόγο σε ένα πρωινάδικο. Οι προσεγγίσεις και τα διαφορετικά θέματα με τα οποία πιάνεται η ψυχολογία (την οποία στα επιστημονικά περιοδικά τη βρίσκουμε μαζί με τη Φιλοσοφία) είναι τόσα (κοινωνική, γνωστική, κλινική, εξελικτική, βιολογική, κλπ) που αν προσθέσουμε και την ψυχανάλυση μιλάμε για ΠΟΛΛΟΥΣ διαφορετικούς κλάδους. Όσον αφορά το πρόβλημα της "πολυτέλειας", η βιολογική ψυχολογία έχει αντίθετη άποψη : αυτή αποπειράται να εξηγήσει κάθε "συμπεριφορά" στο φυσικό της υπόβαθρο (το βιολογικό), χωρίς βέβαια να αρνείται την κοινωνική επίδραση. Έτσι, το επιχείρημα "σε αυτά δε δίναμε σημασία κάποτε" καταρρέει αυτόματα αν αναλογιστούμε οτι η ιστορία της επιστήμης είναι γεμάτη μαύρες σελίδες, από λοβοτομές σε υγιείς ανθρώπους μέχρι ξύλο σε αριστερόχειρες και δυσλεκτικούς. Το τι είναι ψυχολογικό πρόβλημα και το τι όχι είναι σε μερικές περιπτώσεις υπό συζήτηση και αυτό είναι φιλοσοφικό θέμα (όπως το τι είναι "κανονικό") : πχ η ομοφυλοφιλία ήταν πάθηση μέχρι το '70 (!!!). Αντίθετα σήμερα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η bad mood λογίζεται ως "καταθλιψάρα" (που χρήζει prozac) ή το να είσαι κ#λοπαιδαράς "εξηγείται" από κάποια Φροϋδική παρανόηση ενός βιβλίου αυτο-βοήθειας. Η κλινική ψυχολογία όμως, ξεχωρίζει πάρα πολύ καλά τις κλινικές περιπτώσεις και εκεί δεν χωράνε "πολυτέλειες" (ακόμα και αν οι κοινωνικές συνθήκες έχουν συνεισφέρει σε τέτοια αποτελέσματα).
  21. blue

    Snoozeloop & Π. Στόικος - eksi

    κάθε κριτική είναι (αυτονόητα) ευπρόσδεκτη :)
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου