blue

δεν μπορώ να το ακούσω ολόκληρο γιατί όποτε φτάνω στο You've met someone μένω εκεί. Κάτι τέτοιο παθαίνω με όλους τους καλούς δίσκους :) Μπράβο ρε παιδί μου. Όχι μόνο που είναι άψογο (τεχνικά και συναισθηματικά), αλλά που είσαι συνεπέστατος με την τέχνη σου ενώ όλα τριγύρω γκρεμίζονται. ΥΓ. "Ποιόν Charmanis ρε, το Σπύρο; Αυτόν τον ξέρω ρε μλκ" ;D

δεν πήγα επειδή είμαι φαν του Frusciante και όχι των Peppers (όχι οτι οι υπόλοιποι δεν είναι αξιολογότατοι) . Ως τέτοιος όμως, είχα καλή γνώση του έργου τους και του fanclub τους. Μου κάνει εντύπωση που δεν έχει αναφερθεί ακόμη το γεγονός οτι οι φανς συμφωνούσαν από πολύ παλιά στο γεγονός οτι λάιβ ΔΕΝ είναι καλοί (όλο και κάποιο DVD τους θα έχεις δει αν είσαι φαν), αλλά και πάλι παρακάλαγαν να τους δουν από κοντά κάποτε πριν πεθανουν. Γιατί άλλο να είσαι φαν και άλλο να κάνεις το μουσικοκριτικό :) Κατά τα άλλα συμφωνώ με το δικηγόρο που αρέσει στα κορίτσια.

στην αριστερή στήλη πατάμε "αντικείμενο" : http://old.phys.uoa.gr/TomeasE/ Δεν έχει speech recognition (αν και ξέρω φυσικούς που έχουν κάνει προπτυχιακά, σε άλλα τμήματα), αλλά έχει ημιαγωγούς και στερεά κατάσταση. Συμφωνώ με odis για κατεύθυνση προς πληροφορική, αλλά υπενθυμίζω οτι υπάρχει και η πιο "μηχανιστική/κατασκευαστική" προσέγγιση. Δεν αποκλείεται στις μεγάλες εταιρίες (του εξωτερικού φυσικά) να είναι χρήσιμες και τέτοιες γνώσεις. Κατά τη γνώμη μου χρειάζονται και τα δύο. Θα συμφωνήσω κι εγώ με όλους :D, αλλά θα υπερτονίσω κάποια πράματα που μπορεί να πέρασαν απαρατήρητα. Αυτό ισχύει για όλες τις σχολές μάλλον. Προσωπικά δεν θα έστελνα ένα παιδί που απλά του αρέσουν οι κιθάρες, τα πετάλια και οι ενισχυτές στο φυσικό, γιατί τα μαθήματα ηλεκτρονικής είναι ξεχωριστή κατεύθυνση ενώ τα συνολικά μαθήματα "κορμού" περιλαμβάνουν εισαγωγικά μεν μαθήματα, αλλά από όλες τις κατευθύνσεις. Έτσι, προτού φτάσει στο σημείο να κάνει DSP θα έχει πικραθεί από Πυρηνική Φυσική, Κβαντομηχανική κ.α. που ενώ συνεισφέρουν σε μια πιο σφαιρική εικόνα του τι γίνεται στον κόσμο μπορεί να το αποθαρρύνουν και να το κάνουν να λιμνάσει σε μια πολύ δύσκολη σχολή. Παρεμπιπτόντως ξέρω πολλούς που κατασκευάζουν κιθάρες, πετάλια κλπ ενώ έχουν παρατήσει το φυσικό :) Συμφωνώ ωστόσο και υπογραμμίζω οτι αυτό που δείχνει να αρέσει στο παιδί είναι κάτι που μπορεί να το καταφέρει και ένας μελετηρός αυτοδίδακτος, αλλά πρακτικά θα πρότεινα σχολή μηχανικών, ηλεκτρονικής ή αυτοματισμών και όχι, δεν είναι υποδεέστερα τα ΤΕΙ, μιας και η προσωπική ενασχόληση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά σε ένα πολύ ειδικό αντικείμενο. Εξάλλου ένας αυτοματιστής είναι πολύ πιο εύκολο να δουλέψει (τοποθετώντας πχ συναγερμούς ή ό,τι άλλο αντικείμενο σκεφτεί και είναι συναφές με το πρακτικό των σπουδών του) ενώ ένας ηλεκτρονικός φυσικός με λόξα στα πετάλια μάλλον θα δουλεύει σε τεχνικό τμήμα τηλεπικοινωνιών (αν μπορεί). Για τις μεταπτυχιακές σπουδές σε ψυχοακουστική κλπ, σημειώνω οτι δεν υπάρχει μεταπτυχιακό πρόγραμμα προς το παρόν στην Ελλάδα. Μια τέτοια κατεύθυνση (που έρχεται φυσικά μετά τα πρώτα γούστα με απλά θέματα ακουστικής) προϋποθέτει μάλλον ξεριζωμό και δεν έχει νόημα να προετοιμάζουμε ένα παιδάκι με τόσο μακροπρόθεσμους στόχους. Εν κατακλείδι, αν είχα πρόσβαση στο παιδί θα του έδινα απλά kits προς το παρόν και αν του τράβαγαν το ενδιαφέρον σε μεγάλο βαθμό θα το έστελνα σε κάποια από τις σχολές που αναφέρθηκαν δίνοντας μεγάλη βάση στα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του για να περιλαμβάνονται και εναλλακτικές διαδρομές στην πορεία του.

den exei pot epeidi trwei prima re. ΥΓ. Σορι για τα γκρικλις αλλα δεν ήξερα πώς να το πω αυτό στα ελληνικά.

μολις εκανα ένα στο paint.

δυστυχώς κάνεις λάθος. Οι φτηνοί μαγνήτες για ακουστικές κιθάρες πιάνουν τη δόνηση ΜΟΝΟ των χορδών και όχι του σώματος, γι αυτό και μοιάζει λίγο ο ηλεκτρικός ήχος σαν ηλεκτρικής. Οι ηλεκτρακουστικές κιθάρες ακούγονται στον ενισχυτή σαν ακουστικές. Ανακεφαλαιώνω : το ποσό που διαθέτεις είναι πολύ μικρό και είναι κρίμα να πάει μέρος του σε ηλεκτρικό σύστημα. Ψάξε για κάποια μεταχειρισμένη ακουστική και απέβαλε την ιδέα οτι ηλεκτρακουστική = ηλεκτρική + ακουστική ;D

απο τη στιγμή που παίζεις για πάρτη σου, δεν καταλαβαίνω γιατί θέλεις ηλεκτρακουστική μήπως έχεις καταλάβει οτι η ηλεκτρακουστική μόλις μπει στο ρεύμα γίνεται (=ακούγεται σαν) ηλεκτρική? κατά τα άλλα με 200€ δυστυχώς δεν παίρνεις "καινούρια και καλή". Καλύτερα κοίτα στα μεταχειρισμένα για κάποια ευκαιρία.

μπράβο, πολύ ωραίο.

Φυσική, Εφαρμοσμένα Μαθηματικά, Πολυτεχνείο, ΤΕΙ Ηλεκτρονικής, ΤΕΙ Αυτοματισμού, Πληροφορική. (η λέξη κλειδί είναι Ανάλυση Σήματος για τα ελληνικά προγράμματα και Acoustics Engineering για τα τμήματα του εξωτερικού)

;D ;D ;D ;D ;D Εγώ θα έγραφα μόνο "όπως αποδεικνύεται από την παρακάτω λίστα ο καλύτερος ντράμερ όλων των εποχών είναι ο Ρίνγκο Σταρ"

καλώς :) Για το δίσκο (for the record) στη μικρή αυτή συζήτηση εμφανίστηκα στη 16η σελίδα της :)

Μεγάλη συζήτηση με καλά κρυμμένη παρανόηση. Η λέξη περιβάλλον που χρησιμοποίησα είναι σαφές (?) οτι αναφέρεται στην παρεξήγηση της πολιτικής κατάστασης που επέτρεψε μια σειρά αλληλένδετων φαινομένων. πχ οτι ένα πρόσωπο που προτάθηκε (και) ως τραγουδιάρα κατέληξε εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται εξαρχής, στην πορνογραφία. Για να υπάρχει αυτή η ιστορία απαιτείται να έχει συμβεί εννοιολογική αλλαγή στο ποιός είναι μουσικός και ποιός είναι πορνοσταρ. Στο ζενίθ αυτής της αλλαγής δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις από φωτογραφίες ποιός είναι τι. Αισιοδοξώ όταν ΠΛΕΟΝ βλέπω καμια ασχημούλα με αιθέρια φωνή στην τηλεόραση. Έτσι, το οτι ένα ελληνικό γκρουπ που προσπαθεί να παίξει νορβηγικό μέταλ μπορεί να υποπίπτει στον ορισμό που δίνεις, δεν περιλαμβάνει το κοινωνικό περιβάλλον που επιτρέπει/προωθεί/επιβάλλει αυτή την τάση ως αναπόφευκτα ισχύουσα (καθώς αποτελεί υποκουλτούρα), άρα δεν αλληλεπιδρά με την κοινωνική παρεξήγηση σε τόσο μεγάλη κλίμακα όσο το σκυλοπόπ παρακλάδι του lifestyle. θα χρειαστεί πολύ περισσότερο ψάξιμο για να εντοπίσεις μια τέτοια ασυνέπεια στα γραπτά μου. Μάλιστα ο κύριος λόγος είναι οτι δεν γράφω για εντυπωσιασμό και γνωρίζω οτι οι απόψεις μου σε αυτό το θέμα είναι σταθερές εδώ και πολύ καιρό. Έχω γράψει οτι δεν μπορώ να αφορίσω κάποιον καλλιτέχνη για τον οποίο έχουν γραφτεί βιβλία, έχουν γυριστεί ντοκιμαντέρ και ταινίες και έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη μουσική οι νεότεροι μουσικοί. Έτσι, ενώ δεν ακούω Tool δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ οτι έχουν κάνει "κάτι", αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για το Φοίβο, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος απασχολεί κυρίως δελτία Star (εμφανίστηκε με τα μπούτια μιανής) ή φυλλάδες τύπου Espresso (αξίζει να παρατηρήσουμε οτι αυτές οι αναφορές σύμφωνα με τη θεωρία μου είναι σχεδόν αυτοαναφορές, μιας και τα brand names που αναφέρω απολαμβάνουν γειτονικές θέσεις κάτω από την ομπρέλλα του lifestyle). Η παραλλαγή που εντόπισες είναι οτι μια βιομηχανία θα έπρεπε να στηρίξει οικονομικά όλα τα παραπάνω για να συμβούν, άρα το σύνολο των καλλιτεχνών στους οποίους αναφέρομαι δεν μπορεί παρά να απολαμβάνουν ΚΑΙ εμπορική επιτυχία (κάτι που συμπεριέλαβα και στο πρώτο μου ποστ σε αυτό το θέμα). Το πρόβλημα λοιπόν που εντοπίζω είναι οτι από όλα αυτά που "απαιτώ" να έχει ένας καλλιτέχης εσύ διαχωρίζεις την εμπορική επιτυχία, όχι ως αξιοκρατικό παρελκόμενο που απορρέει από το γεγονός του διανοητικού επιτεύγματος, αλλά ως αυθύπαρκτη μονάδα μέτρησης. Kαι αυτή παρεμπιπτόντως είναι και η βασική επιχειρηματολογία των υποστηρικτών της δουλειάς του σε αυτό το νήμα ("σεμνός δουλευταράς").

ευχαριστώ πολύ makam, μόλις είδα να με παραθέτεις τρόμαξα οτι δεν θα έχω πού να κρυφτώ. Η αλήθεια είναι οτι το κείμενό μου είναι επιθετικό, αλλά απλά και μόνο επειδή δεν ήθελα να γεμίσω με περισσότερες υποσημειώσεις. ΔΕΝ φορτώνω τη χρεωκοπία στο Φοίβο, αυτή είναι μια απολύτως λανθασμένη ανάγνωση. Περιγράφω το περιβάλλον μέσα στο οποίο ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μεγάλωσα (γιατί εδώ γεννήθηκα και μάλιστα στην εποχή που ήταν παχιές οι αγελάδες) όπου η λέξη lifestyle είχε θετική σημασία και ήταν ένα επιτηδευμένο αντικείμενο επιδίωξης. Αυτά τα πράματα ήταν λανθασμένα και ήλπιζα οτι με την εξαθλίωση (είτε υπαρκτή είτε επερχόμενη για άλλους) θα τα είχαμε αποδιώξει. Αλλά όχι και να τα εκτιμάμε αποκομμένα από το περιβάλλον που ευδοκιμούν. ΚΑΝΕΙΣ δεν είπε "μ' αρέσει ο Φοίβος", είπατε "μ' αρέσουν κανα 2 κομμάτια", "είναι καλός επαγγελματίας", κλπ.

Ακούστε μια φανταστική ιστορία που μου έλεγε ο παππούς μου : Κάποιος παρήγαγε πολλά σκατά, αλλά μερικά σκατά δεν ήταν τόσο σκατά, αλλά σίγουρα καλύτερα από τα σκατά όσων δεν πληρώνονται για να χέζουν. Επιπλέον, αυτά τα σκατά πούλησαν πολύ εκείνη τη μακρινή εποχή που υπήρχαν δισκογραφικές και λουλουδού δεν ήταν όποια κι όποια στις καλές πίστες. Τότε για να είσαι παρκαδόρος δεν έπρεπε να είσαι σαν το λέτσο και μάλιστα μερικές από τις σημερινές πορνοσταρ ηχογραφούσαν με melodyne παρέα με ανερχόμενους παίχτες reality που μπορούσαν εν δυνάμει να πλασάρουν σκατά χαμηλότερου κόστους, αλλά στην ίδια λιανική τιμή (οι λεγόμενοι φτηνοί εργατικοί κwλee). (εδώ ακούμε Τζούλια - Στόχος είναι τα λεφτά και προσέχουμε το στίχο τομή "τι ωραία πισίνα που έχεις/το pH της να ελέγχεις") Λίγο αργότερα, αυτοί που αγόρασαν πολλά σκατά και δεν είχαν πλέον χώρους αποθήκευσης, αλλά και επειδή πέρασε η εποχή που έπρεπε να έχεις μέσο για να μπεις στο κλαμπάκι να δεις κανα στρινγκάκι (τότε που κάθε νοικοκυριό είχε το πολύ μέχρι 2 στρινγκς και τα υπόλοιπα εσώρουχα ήταν οι σημερινές περιοδοκυλότες) ή που υπήρχε περίπτωση να φας πόρτα αν με την παρέα σου σχηματίζατε ορχιδεόκαμπο και "θα χάλαγε η εικόνα του μαγαζιού", έπαψαν να αγοράζουν σε μεγάλες ποσότητες. (εδώ θυμόμαστε οτι η πραγματική προ ιντερνετ πειρατεία βασίστηκε ακριβώς πάνω στην ιδέα οτι ο κόσμος δίνει το πολύ 5€ για να αγοράσει ένα προϊόν ελαφριού περιεχομένου. Απόδειξη αυτού η περιεκτικότητα σε Θλίβο στις στοίβες των πάλαι ποτέ πλανοδίων. Αποτέλεσμα αυτού η απαξίωση της μουσικής τέχνης ως εμπορικό προϊόν, γιατί έκτοτε "μουσικό εμπορικό προϊόν"="αρπαχτή/φούσκα") Εξάλλου οι τότε ενεργοί πολίτες έλεγαν οτι κατά βάση τζαζ άκουγαν και σκατά αγόραζαν τα Σάββατα για τη φάση. Φυσικά, τότε δεν ήταν τα πράγματα περίπλοκα όπως είναι σήμερα. Τα λεφτά έμπαιναν κάθε 1η και 15 οπότε υπήρχε πλεόνασμα ώστε οι κάθε λογής βιβλιοφάγοι να καίνε πεντοχίλιαρα κάτω από τη λικνίζουσα ελευθέρας βοσκής. Και κανένα κακό κίνητρο από τους παραγωγούς. Αυτό βγάζω, αυτό παρουσιάζω, αυτό πουλάω κύριοι και αυτή είναι η δουλειά μου. Δεν σε ανάγκασα να το αγοράσεις. Και αν ποτέ δεν εχεις να το πάρεις, δεν ξέρω πως θα ζούσες χωρίς αυτό. Μετά δεν ξέρω πώς πάει γιατί με έπαιρνε ο ύπνος. ΥΓ. Ντρέπομαι να συζητάω για τον Χ που επωφελήθηκε από κάποιες αποδεδειγμένα στραβές συνθήκες. Κι εγώ θα το έκανα στη θέση του και δεν τολμώ να ξεστομίσω τη λέξη ίθοσ.Το θέμα είναι οτι αν συμμερίζεστε αξία στα πολιτιστικά πεπραγμένα ενός σεμνού δουλευταρά, τότε θα πρέπει να είστε ενημερωμένοι οτι πράγματι μαζί τα φάγαμε και βρισκόμαστε στο σωστό τόπο και χρόνο. ΥΓ2. Δε χρειάζεται να παρουσιάσουμε δικό μας χιτ για να συγκριθούμε με έναν καλλιτεχνικό κολοσσό. Νόμιζα οτι ήταν αρκετό το παράδειγμα του συναδέλφου Van Gogh, αλλά φευ. Ίσως αρκεί το γεγονός οτι οι διάσημοι καλλιτέχνες που παρακολουθούμε και σεβόμαστε ουδέποτε επείνασαν, αλλά και ποτέ δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, πάνω στα ζητήματα που εδώ συζητάμε σαν να υπάρχει κάτι να συζητήσουμε. ΥΓ3. Ρε, της Στουκίδη το καινούριο (ΟΚ) το έχετε ακούσει? ________ Τα ονόματα και οι περιστάσεις είναι προϊόντα φαντασίας και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Κάτι αρκετά σύμφωνο με την περιγραφή σου είναι το particle reverb της Line6. Aν ψάχνεις κάτι τέτοιο αλλά δεν θέλεις να πάρεις πολυεφέ, μπορούμε να βρούμε ποιο πετάλι μοντελοποιεί (αν είναι πετάλι και όχι κάτι ιδιαίτερο-δυσεύρετο). YΓ. ωραίο το κομμάτι σου :)

ευχαριστώ πολύ όλους για τις απόψεις. @S9F : η κιθάρα μου είναι Lakewood @ez : ωραία άποψη

+1 (και ενός κοινού μας φίλου η επισκευασμένη 335 είναι από τις καλύτερες που έχω ακούσει ;) )

έχω ακούσει όλα σου τα κομμάτια που έχεις ανεβάσει εδώ. Συμφωνώ οτι έχεις στόφα τραγουδοποιού και ότι αυτό είναι μάλλον από τα καλύτερά σου. Ο λόγος που δεν είμαι φαν όμως είναι οτι χάνεις σε μερικά σημεία τα οποία ίσως εμποδίζουν τις συνθέσεις σου να βρουν το δρόμο τους (όποιος και να είναι αυτός). Το ένα σημείο είναι οι τεχνικές ατέλειες στη φωνή και το άλλο η υπερβολή στην ερμηνεία (αυτό που λένε για τους ηθοποιούς οτι "υπερπαίζουν"), τα οποία όμως συνδυάζονται και μειώνουν την αξία της αρχικής ιδέας. Ο λόγος που ακούω πάντα κάθε καινούριο σου κομμάτι είναι για να δω αν άλλαξε κάτι σε αυτά που σχολιάζω και θα συνεχίσω να ακούω είτε έτσι είτε αλλιώς. Αυτά, πολύ ειλικρινά και φιλικά :)

Δυστυχώς όχι, έπιασα τις Gibson για το λόγο οτι έχω συναντήσει πολλές επισκευασμένες. Το προσωπικό μου ενδιαφέρον είναι για μια ακουστική που έχω που έχει επισκευαστεί και παίζει άψογα εδώ και χρόνια, και παρότι είναι μάλλον η καλύτερη από τις κιθάρες μου είναι και η πρώτη που σκέφτομαι να σκοτώσω όταν "δεν έχω να πάρω φρυγανιές" ;D ;D ;D. O λόγος που σκέφτομαι αυτή πάντως είναι άσχετος με το τρακάρισμα (;D), αλλά παραδέχομαι οτι θα αγόραζα μια τέτοια κιθάρα το πολύ στο 1/3 της αρχικής της τιμής, γι αυτό και ρωτάω και άλλες γνώμες. (στην πραγματικότητα ΔΕΝ θέλω να την πουλήσω γιατί όποτε την πιάνω (σπάνια μιας και είναι dreadnought και "δεν κάνει" για αυτά που παίζω πλέον) ξέρω οτι κρατάω ένα πολύ καλό όργανο που δύσκολα θα είχα την ευκαιρία να ξανααποκτήσω :) )

Είναι ένα κομμάτι ΣΠΑΣΜΕΝΟ ξύλο που ΚΟΛΛΗΘΗΚΕ και από ΠΑΝΩ ΒΑΦΤΗΚΕ. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία (νομίζω κανείς δεν νοιάζεται για το τι θεωρεί ο καθένας "επισκευασμένο" ή "άριστο") να συμπεράνω οτι θα αγόραζες (αυτή που λέω εγώ επισκευασμένη) στην τυπική τιμή που πωλείται μια μεταχειρισμένη?

δηλαδή εσύ μια σπασμένη κιθάρα που έχει κολληθεί (και δεν έχει το παραμικρό οπτικοακουστικό ψεγάδι) θα την έλεγες (αγόραζες ως) άριστη?

όχι και είναι πολύ εύκολο να κρυφτεί σε μερικές περιπτώσεις το ψεγάδι. Η κουβέντα γίνεται για τίμιες περιπτώσεις (kate me είναι απατεώνας αυτός που πάει να πουλήσει επισκευασμένο όργανο ως "σε άριστη κατάσταση")

μα έτσι δεν θα ήξερες αν φτιάχνεται το όργανο (ακόμα και ένας πολύ καλός μάστορας δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά αν μετά την επισκευή το όργανο θα παίζει "σωστά"). Προφανώς αν είναι να στο χαρίσουν δεν σε ενδιαφέρει αυτό. Λοιπόν, μια σπασμένη και επισκευασμένη (στο headstock) πχ 335 των 1500€ πόσο θα την παίρνατε?

ναι το θέμα αφορά σε κιθάρες κλπ, αλλά γράψε ό,τι θες ;D Προσθέτωντας στις παραμέτρους, δεν είχα ποτέ ακουστική κιθάρα που να μην έχει φουσκώσει πίσω από τον καβαλάρη (μια που έχω τώρα έχει βαθουλώσει μπροστά του). Σε τέτοιες περιπτώσεις, στη δική ΣΟΥ κιθάρα, αρχικά ανησυχείς, αλλά σε καθησυχάζει ο μάστοράς σου οτι "αφού δεν έχει ανοίξει, δεν θα ανοίξει ποτέ". Και πάλι όμως για μια "ξένη" κιθάρα δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα κάτι τέτοιο και μάλλον δεν θα αγόραζα μία που μοιάζει ετοιμόρροπη.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις κύριοι, συμφωνώ μαζί σας btw αλλά θα ήθελα να ακούσω και αλλες απόψεις :) post-political value? ;D