o Levitin έχει δείξει πως perfect pitch διαθέτουν σε ένα βαθμό όλοι, ακόμα και οι μη μουσικοί. Ζήτησε από τους συμμετέχοντες στην έρευνά του να διαλέξουν ένα κομμάτι που το ξέρουν πολύ καλά και να το τραγουδήσουν. Αναλύοντας τις ηχογραφήσεις βρήκε οτι ένα μεγάλο ποσοστό το τραγουδούσε από το σωστό τόνο και οτι οι υπόλοιπες "απαντήσεις" κατανέμονταν γύρω από το σωστό τόνο με κανονικό τρόπο. Τελοσπάντων με αυτή τη μελέτη και άλλες κατέληξε οτι ίσως η ικανότητα του απόλυτου αυτιού είναι ψιλοκοινή, αλλά η ειδικότερη και δυσκολότερη να συναντάται (ικανότητα) είναι αυτή της ονομασίας των διαστημάτων, δηλαδή η αντιστοίχιση του αντιλήμματος (=προϊόν της αντίληψης) με την ονομασία του (ετικεττοποίηση).
Γι΄αυτό τα άρθρα στο ίντερνετ που υπόσχονται την κατάκτηση αυτής της ικανότητας προτείνουν στρατηγικές αντιστοιχίσεως των νοτών (ή των διαστημάτων) με άλλες διαδικασίες πέραν της ονομασίας (νότα με χρώμα (οπτική), διάστημα με οικείο κομμάτι (ear master), τόνος με κίνηση, κλπ). Η πολυαισθητηριακή ενοποίηση έχει δειχθεί με αρκετή σαφήνεια σε τρομπετίστες, οι οποίοι δίνουν μεγαλύτερες αποκρίσεις στον εγκεφαλογράφο στην περίπτωση που ακούν έναν τόνο και ταυτόχρονα δέχονται και έναν ερεθισμό στα χείλη, σε σύγκριση με τις περιπτώσεις που παρουσιάζεται μόνο το ένα από τα δύο ερεθίσματα, αλλά και από το άθροισμά τους.
Τελοσπάντων, για να μην το κουράζω, υπάρχει συγκεκριμένη (πολύ ενδιαφέρουσα) βιβλιογραφία/αρθρογραφία για το θέμα, πχ:
http://daniellevitin.com/levitinlab/articles/2008-Levitin-MMM.pdf
http://daniellevitin.com/levitinlab/articles/1999-Levitin-IJACS.pdf