"Επίσης, υπάρχουνε είδη μουσικής που ο στίχος είναι υποδιέστερης σημασίας ή και ανύπαρκτος, εκεί τι γίνεται? "
Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα.Θα προσπαθήσω να αναπτύξω την προσωπική μου άποψη χρησιμοποιωντας μεγέθη στον τομέα που νομίζω οτι έχει κάποιο μέλλον,την ηλεκτρονική-πειραματική με στοιχεία jazz μουσική (Cinematic Orchestra,Niels Petter Molvaer,Red Snapper,etc). Παρατηρώ οτι εγχώριες παραγωγές υστερούν έναντι ξένων εξαιτίας-φοβάμαι-νοοτροπιάς.Δηλ. είτε παραείναι jazz και δικαιολογημένα δεν μπορούν να σταθούν στον κορεσμένο αυτό τομέα της δισκογραφίας(γιατί κάποιος να πάρει έναν καινουριο δίσκο ενώ ξέρει οτι υπάρχει πληθώρα παλιων και σίγουρα καλύτερων δίσκων που δεν έχει ακούσει αλλά αν επιλέξει κάποιον τυχαία θα τον βρει τουλάχιστον καλό?) ή παραείναι πειραματική (με την καλή και περισσότερο με την κακή έννοια).Και κάνω αυτό το διαχωρισμό ειδικά εδώ γιατι ξέρω οτι υπάρχουν πολύ καλοί μουσικοί που φοβούνται να πειραματιστούν γιατί θα τους "μαλώσουν" τα πτυχία τους και απ'την άλλη υπάρχουν μουσικοί με ιδέες που δεν μπορούν να τις υλοποιήσουν σε κάτι καλό λόγω μουσικών ελλείψεων και αναλώνονται σε κακό θόρυβο (πλεονασμός?)επειδή είναι κάτι διαφορετικό.Και αν οι τελευταίοι αποφασίσουν να προχωρήσουν τη μουσική τους παιδεία ώστε να καταφέρουν να φτιάξουν κατί πρωτότυπο και συνάμα μουσικό,κάπου στην πορεία χάνονται και εκπίπτουν στην πρώτη κατηγορία.
Εύχομαι να μην είναι έτσι τα πράματα και να τα βλέπω μόνο εγώ έτσι....
Tyra Olsen