Και βέβαια θα μας πάρει με τις λεμονόκουπες.
Είναι γνωστη η αντιπάθεια μεταξύ κοντόφθαλμων επιστημόνων-καλλιτεχνών,επιστημόνων-φιλοσόφων,φιλοσόφων-καλλιτεχνών και των μεταθέσεων τους.
Δικαίως είναι έτσι,αν αναλογιστούμε την ελιτιστική αυταρέσκεια της κάθε ομάδας.
Ο επιστήμονας τσαντίζεται γιατί νομίζει οτι κατι καλλιτεχνικό είναι προφανως και αναμφισβητητα όμορφο,ενω θεωρεί οτι κάτι επιστημονικό θέλει κόπο για να δεις την ομορφια του.
Ο καλλιτεχνης τσαντίζεται που τα αστέρια που πέφτουν δεν είναι αστέρια και του χαλάει ο ρομαντισμός.Πάει και βαφτίζει ταυτόχρονα κάθε αυθαιρεσία ως επιστήμη και καταλήγει να μαθαίνει ιστορία.
Ο φιλόσοφος λέει οτι κάτι είναι έτσι, επειδή αυτός το έθεσε.Εξ ου και το "η φιλοσοφία για την επιστήμη είναι ό,τι η πορνογραφία για τον έρωτα"
Οι ιδιοφυίες και αυτοί που έχουν κάτι να πουν, δεν κάνουν τέτοιους γελοίους διαχωρισμούς και έχουν στο μυαλό τους την αρμονία και την ομορφια σαν κάτι μοναδιαίο που διέπει αυτό που λέμε πραγματικότητα.Αυτή είναι αναζήτηση και τα άλλα τρίχες.
Αυτή είναι η γνώμη μου.