τα τελευταία χρόνια, επειδή έχουμε ωραία τεχνολογία, έχει γίνει πολύ της μόδας να μετράμε ό,τι (νομίζουμε οτι) μπορούμε να μετρήσουμε. Έτσι επειδή έχει καλή διακριτική ικανότητα η μαγνητική τομογραφία παίζουμε με το να βρίσκουμε διαφορές σε ανατομικά ζητήματα του εγκεφάλου ανάμεσα σε διάφορες ομάδες. Το σύνηθες που μετράται σε αυτή την οικογένεια ερευνών είναι οι διαφορές στην ποσότητα της φαιάς ουσία του εγκεφάλου, δηλαδή η ποσότητα κυτταρικών σωμάτων (πυρήνες) έναντι νευραξόνων (καλώδια). Η φαιά ουσία είναι ένα "μέγεθος" που αλλάζει συνεχώς και μάλιστα στη μητέρα αυτών των ερευνών -αυτή που έδειξε 1η οτι οι μουσικοί έχουν περισσότερη φαιά ουσία από τους μη μουσικούς- το δείγμα δεν περιείχε γυναίκες, ακριβώς για το λόγο οτι η ποσότητα αυτή μεταβάλλεται με τον κύκλο της περιόδου! Φανταστείτε δηλαδή πόσο απέχει αυτό που μετράμε από αυτό που συμπεραίνουμε και τελικά καταναλώνουμε ως επιστημονική είδηση.
Having said that, μπαίνω στην ουσία: τέτοιες διαφορές έχουν και οι gamers με τους μη gamers, οι σκακιστές από τους μη σκακιστές, οι ράπερς από τους μη ράπερς κλπ. Καμία έρευνα δεν καταλήγει σε ευρήματα του τύπου "μια στροφή από το συνειδητό στο ασυνείδητο" ή "οι κιθαρίστες είναι πνευματικοί, διαισθητικοί άνθρωποι", γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει καμία μέτρηση που να μας δίνει ενδείξεις για έννοιες που προσπαθεί να ορίσει η Φιλοσοφία.
Επίσης, ο νεκρός σολωμός "αντιδρά" εγκεφαλικά σε διαφορετικές εικόνες ανθρώπων σε διάφορες κοινωνικές περιστάσεις: http://www.wired.com/2009/09/fmrisalmon/
http://blogs.scientificamerican.com/scicurious-brain/ignobel-prize-in-neuroscience-the-dead-salmon-study/
Πάμε στα σημαντικά όμως.
Δεδομένου του οτι:
α) οι μουσικοί έχουν περισσότερη φαιά ουσία από τους μη μουσικούς
β) το να βλέπεις τσόντες μειώνει τη φαιά ουσία
μπορούμε να πούμε με ασφάλεια οτι οι μουσικοί επιτρέπεται να βλέπουν τσόντες ;D