Reborn

Είναι απλό. Η boss το κάνει καλά και δε με έχει ληστέψει ποτέ. Το λέει βέβαια ένας μη ψαγμένος με το θέμα. Εμένα μου αρέσει περισσότερο η κατεύθυνση και η αισθητική που παίρνει η εταιρεία με τα συγκεκριμένα πετάλια (τρελάθηκα και με το space echo, αλλά εδώ το πήγε πολύ παραπέρα).

Το αφήνω εδώ για να λέω σε κάνα χρόνο πως το έλεγα. Αυτό θα γίνει το πιο πολυσυζητημένο πετάλι της δεκαετίας.

Εμένα μου αρέσει και το carbon copy της Mxr, λίγο πιο σκοτεινό από το dm από ό,τι θυμάμαι, διαψεύστε με διαφορετικά. Πάντως, το dm είναι σοβαρό πετάλι. Επειδή δεν έχω δοκιμάσει το waza, έχετε βρει διαφορές;

Θα το δω τώρα! Ωστόσο έχω μια τελευταία χαζή απορία: όταν πάω να αγοράσω τους μαγνήτες, τώρα μοντέλα έχουν περίεργες ονομασίες. Από τα συμφραζόμενα βγάζω ότι για neck παίρνουν μπροστά στο τέλος την ονομασία “N” ή “for neck”, βλέπε: https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_little_59_strat_neck_pickup.htm?glp=1&gclid=EAIaIQobChMIqJqQtJ_C_wIVUZR3Ch0PWQqAEAQYAyABEgIlzfD_BwE Στο duckbucker όμως (και σε κάθε είδος μαγνήτη από ό,τι βλέπω) δεν αναφέρεται πουθενά ο όρος middle. Βάζουμε τον neck ακόμη κι αν είμαστε σε θέση middle; Πχ: https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_ssdbr1n_wh_duckbucker.htm

Μέσα από τη διατριβή που έχεις κάνει για τους μαγνήτες άρχισα και εγώ να βλέπω κάποια πιο συγκεκριμένα πράγματα... Είδα αυτό το everything axe set που προτείνει η Seymour Duncan που είναι κοντά σε αυτό που συζητήσαμε και για κάποιο λόγο με ενθουσιάζει σαν ιδέα! https://www.seymourduncan.com/single-product/everything-axe-set

Περισσότερο αυτό που με συγκλονίζει (γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκα σοβαρά), όσο αστείο και να είναι, θα έχω επιτέλους μια strat χωρίς θόρυβο! Δεν άντεχα άλλο με αυτό το πράγμα, να με συγχωράτε οι φεντεράδες. Το άκουγα και με βασάνιζε. Είναι , μεταξύ άλλων, σοβαρός λόγος που σταμάτησα να παίζω με ηλεκτρικό ήχο σε μια φάση :P

Καλά και εγώ περισσότερο για ακραίο σκηνικό το είπα! ?

Να ρωτήσω, ο 59 είναι ο κλασικός δλδ ο Γκιμπσοναίος; Παίζεις άμα λάχει και κάνα «τζαζιστικό» φάση; Και επίσης: αν βάλω στη μέση τον noiseless στις θέσεις 2 4 θα μαι noiseless τελείως; Έχω καταλάβει καλά;

Ουάου, τέλεια σκέψη! Θέλω να το ψάξω… τα μοντέλα αυτά των μαγνητών ποια είναι;

Καλησπέρα παιδιά! Έχει πέσει στα χέρια μου αυτή η κιθάρα, η παλιά έκδοση που φοράει στο bridge τον Jeff beck της Seymour duncan(ο sh-4;). Είμαι τελείως άσχετος από μαγνήτες, αλλά σίγουρα καταλαβαίνω ότι οι άλλοι δυο δεν πολύ στέκονται δίπλα του. Τι neck και middle προτείνετε να βάλω; Σίγουρα θέλω καθαρότητα και ένταση. Δεν έχω εμμονή με vintage Strat ήχο, έχω μια παλιά παραδοσιακή Strat για αυτό. Ας βγει και πιο… μεταλλάδικο - σούπερ στρατ το σετ (που λέει ο λογος). Αυτό είναι το μοντέλο! Ευχαριστώ!

Ώρες ώρες μου λείπει και εμένα το Cubase. Είμαι χρόνια στο logic και έχω σιχαθεί τη στροφή στην ηλεκτρονικούρα. Σκέφτομαι καιρό να το γυρίσω, αλλά παραμένει πανάκριβο αυτό το συνεχόμενο update που να πάρει.

Κρατάω ότι το wow factor έχει χαθεί. Κάποτε με δίδασκαν εδώ μέσα και εκεί είναι που λυπάμαι.

Όσον αφορά το θέμα, πετάω κάποιες διάσπαρτες σκέψεις: Είναι πολύ καλή ιδέα ένα silent bouzouki, αν και υπάρχει ήδη. Ιδανικό για μελέτη. Μπουζουκίστες υποφέρουν τα βραδιά άπραγοι σπίτι, ενώ εγώ πχ με τη Yamaha Slg-200 του δίνω και καταλαβαίνει. Επίσης, ο Fishman παρέχει ωραία impulse responses με το aura spectrum. Γιατί όχι μια direct ηχογράφηση; Κάθε εργαλείο που έχει δυνατότητες να κας κάνει καλύτερους με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε πεδίο είναι ευπρόσδεκτο. Για το 10χορδο μπουζούκι δεν έχω άποψη, είναι σαν τις 7χορδες κιθάρες. Δεν φτάνει το μυαλό μου σε εμένα τον καψερόν που τρομάζω να κουμαντάρω 6.

1. Δεν υπήρξε ποτέ μετάβαση σε λαϊκό. Όλα λαϊκά λέγονταν. 2. Χονδρικά, στα 40s υπήρχε τρίχορδο μπουζούκι, άντε και άλλοι τύποι μπουζουκιού, όπως το τετράχορδο με άλλο κούρδισμα (D-A-D-A). Στα 50s δειλά ακόμη, αλλά όντως συναντάται δισκογραφικά το 4χ με standard tuning. 3. Ο Χιώτης έχει Ήδη όγκο αμιγώς κιθαριστικης δισκογραφίας προ και παράλληλα του μπουζουκιού που χρήζει μελέτης. Δεν χρειάζονται μετατροπές. Transcription φτάνει.

Χαλαρώστε λίγο με τον Meola γιατί αυτά που διαβάζω κατά του είναι μαύρα μεσάνυχτα και φανερώνουν ελλιπείς γνώσεις πάνω τουλάχιστον στην εξέλιξη της κιθάρας και του αυτοσχεδιασμού γενικότερα. Μόνο το κομμάτι «ακουστικός ήχος» και «ρυθμική αλογία» να πιάσουμε θα μιλάμε ώρες. Γούστο του καθενός, αλλά πέραν αυτού πρέπει να προσέχουμε τι γράφουμε με σιγουριά γιατί μας διαβάζει κόσμος. Το ίδιο ισχύει και για τον Vai σε αλλά θέματα, αλλά κάποιοι με τον Meola το παρατράβηξαν. Δεν το λέω σαν οπαδός, αλλά σαν κατά κόρον ακουστικός κιθαρίστας με μεγάλο σεβασμό σε άτομα που τον εξέλιξαν και δεν τον παραμέρισαν. Πριν κλείσω και πατήσω αποστολή, ομολογώ ότι φοβάμαι μην κράξετε μέχρι και τον Beato στο βίντεο που ανεβάζω με τέτοια φορά που πήρατε κάποιοι.