Πάντως ρε παιδιά αισθάνομαι πολύ κwλόφαρδος. Κάποτε (μια δεκαετία + πριν) είχα αγοράσει μία fender standard mexico. Στην τύχη διότι δεν ήξερα τπτ σχεδόν αλλά μου άρεσε το κλασικό της εμφάνισής της συν ότι ήταν ένα αναγνωρίσιμο όργανο. Σήμερα αν και την έχω παρατημένη όταν την πιάνω σκέφτομαι ότι έτσι πρέπει να είναι μία strat.
Μετά από πολλά χρόνια αγόρασα μία gibson studio. Την πήρα κατόπιν ώριμης σκέψης και πολλών δοκιμών. Πανέμορφη άσπρη (κατά τη γνώμη μου). Με εβένινη ταστιέρα που είναι σαν βούτηρο. Παχουλή και σκληρή. Όταν παίζω μαζί της σκέφτομαι "τι ωραίο όργανο".
Μετά από αρκετά χρόνια από την δεύτερη κιθάρα (μεσολάβησε και μία ακουστική που έφυγε πάραυτα) αγόρασα την κιθάρα του θέματος. Ήθελα κιθάρα με "γκάζια" και floyd 80τήλας. Ε δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Λεπτό μπράτσο, τέλειο το τρέμολο (η φέντερ ξεκουρδάει μπαμ μπαμ).
Τελικά ξέρετε τι καταλαβαίνω? Έχω μία αγάπη για τα όργανα. Μπορεί σπουδαίος παίχτης να μην έγινα, το καταυχαριστιέμαι όμως. Άντε και στην επόμενη και στα δικά σας. 8)