Ρωτώ τους συμφορουμίτες που δεν θεωρούν τα όρια σωστά ή λογικά:
" εφόσον ο κάθε ένας έχει διαφορετική ανοχή ποια θα ήταν η "σωστή" αντιμετώπιση από το νόμο; Να τσεκάρει με τεστ κίνησης, νοητικά, αντανακλαστικών κάθε οδηγό εμπλεκόμενο σε ατύχημα; "
Το αλκοόλ επιδρά στο νευρικό μας σύστημα και ως εκ τούτου πιστεύω ότι πολύ σωστά τίθεται ένα κάτω όριο, διότι αυτό είναι ένα μετρήσιμο κριτήριο, και πιθανότατα η ποσότητα αυτή (x g / lit ) να είναι επαρκώς επιβαρυντυντική για το μέσο άνθρωπο.
Είναι σχετικά γνωστό ότι το πόσο σε "πιάνει" το αλκοόλ εκτός από πολλούς παράγοντες που αφορούν στον τρόπο ζωής μας, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από συγκεκριμένα γονίδια. Αυτό σημαίνει απλά, ότι κάποιοι δε μεθάνε λόγω της φύσης τους και μόνο. Με την λογική λοιπόν της εξατομικευμένης εξέτασης θα θεωρούσα λογικό να γίνεται το ίδιο και με τα ναρκωτικά. Αφού αντίστοιχα γονίδια καθορίζουν το πόσο "φτιάχνεσαι" με το x ναρκωτικό.
"Κύριε αστυνόμε, 2 σπιντάκια πήρα, αλλά δε πιάνουν εμένα. Έχω καλό γονίδιο."