Αυτό που λες περιγράφει μία πραγματική "τεχνητή νοημοσύνη". Πραγματική, όπως περιγράφεται στα βιβλία φαντασίας εννοώ, μηχανές που να "σκέφτονται" και να προσομοιώνουν ακόμη και το συναίσθημα. Το θέμα έχει απασχολήσει τη φιλοσοφία της επιστήμης εδώ και τουλάχιστον 3 δεκαετίες και είναι ακόμα αντικείμενο ενδιαφέροντος.
Προς ώρας οι αλγόριθμοι που έχουμε δεν ειναι ΑΙ (όπως έχει ορισθεί τουλάχιστον) αλλά δίκτυα που διαβάζουν τεράστιο όγκο πληροφοριών και προσπαθούν να λύσουν προβλήματα. Όπου προβλήματα βάλε σύνθεση μουσικής, αναζήτηση στο δίκτυο, βελτιστοποίηση διαφημίσεων, λύση δύσκολων μαθηματικών προβλημάτων. Τέτοια δίκτυα "ταίζουμε" όλοι μας καθημερινά, π.χ. μηχανή αναζήτησης της google, youtube, φωτογραφίες που ανεβαίνουν στα διάφορα σόσιαλ κ.λ.π.
Η λογική δε διαφέρει και πολύ από την εκμάθηση του ίδιου μας του εγκεφάλου. Ένας ακτινολόγος με εμπειρία 20 ετών έχει δει τόσες ακτινογραφίες που αμέσως κρίνει, τουλάχιστον τις απλές περιπτώσεις, και μπορεί να ζητήσει εξετάσεις προς μία κατεύθυνση ή μια άλλη. Έτσι κι ένα δίκτυο που θα το ταίσεις 1000000000 ακτινογραφίες θα είναι σε θέση να κάνει κάποια παρόμοια κρίση. Στη θεωρία τουλάχιστον ειναι εφικτό.
Ενώ η ιδέα δεν ειναι καινούργια, η ύπαρξη του ίντερνετ που συλλέγει δις δεδομένα ανά δευτερόλεπτο αλλά και η ανάπτυξη αντίστοιχων εργαλείων (π.χ έτοιμα πλέον modules σε γλώσσες προγραμματισμού) καθιστά την εξάπλωση των τεχνικών αυτών ραγδαία. Δεν είναι τυχαίο που συναντάς τα νευρωνικά δίκτυα σε όλους του τομείς της επιστήμης σήμερα (εντάξει ειναι και λίγο χιπστεριά).