Δεν ξέρω αν παίρνει και εμένα η μπάλα με αυτά το τελευταίο, επειδή ήμουν από αυτούς που δεν συμφωνούν με τα solos, σε κάθε περίπτωση και με κάθε επιφύλαξη σου απαντάω.
Θα δανειστώ το παράδειγμά σου για τον γραπτό λόγο, που αναλογικά παρέθεσες. Αν δεις (και διαβάσεις) λ.χ. μια δικαστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών , θα είναι κατά μέσο όρο 3-5 σελίδες, θα σε πάει- θα σε φέρει ….θα σου βγάλει την ψυχή και στο τέλος θα σου πει αυτό που θέλει….και αν καταλάβεις!! Αν διαβάσεις μια απόφαση δικαστική του Αρείου Πάγου, θα είναι κατά μέσο όρο μισή σελίδα! Μισή σελίδα τόσο μεστή σε δικανική σκέψη , τόσο συμπυκνωμένη σε νομικές έννοιες και τόσο άρτια συντακτικά! I suppose you can catch my drift. Το «less is more» που είπαν κάποτε κάποιοι στη Βαϊμάρη είναι γενικότερα φιλοσοφία ζωής, που είτε την ασπάζεσαι είτε όχι. Προσωπικά άργησα να το καταλάβω, αλλά όταν το ένοιωσα με απελευθέρωσε σε όλα τα επίπεδα, και όχι μόνο μουσικά.
Για τον Mr superfunk, ο οποίος δεν έχει ανάγκη της δικής μου υπεράσπισης (και καταχρηστικά απαντάω για λογαριασμό του) , μπορώ να σου πω και εγώ ότι το ύφος του είναι (από όσο τον ξέρω από τον γραπτό του λόγο – διότι δεν τον γνωρίζω και δεν με γνωρίζει) πάντοτε χιουμοριστικό (με μια διαβάθμιση από απλά κρύο μέχρι ιδιοφυές) ….αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ειρωνικό. Γνώμες όλοι ζητάμε, απαντήσεις παίρνουμε με το style του εκάστοτε που μας απαντά. Από εκεί και πέρα τις αξιολογούμε μόνοι μας.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι το ύφος και η πρόθεση στον γραπτό λόγο είναι δύσκολο να διαπιστωθούν.