Μην μπερδεύεσαι, όσο ζει δεν τρέχει τίποτα. Μιλάμε για 50 ή 70 χρόνια προστασία μετά το θάνατο του δημιουργού.
"Η Πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο η ζωή του δημιουργού και
εβδομήντα (70) χρόνια μετά το θάνατό του, που υπολογίζονται από την 1η
Ιανουαρίου του έτους το οποίο έπεται του θανάτου του δημιουργού."
Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση ανώνυμων ή ψευδώνυμων έργων όπου εκεί:
"Για τα ανώνυμα ή ψευδώνυμα έργα η Πνευματική ιδιοκτησία
διαρκεί
εβδομήντα (70) χρόνια από την 1η Ιανουαρίου του έτους που έπεται
εκείνου κατά το οποίο το έργο κατέστη νομίμως προσιτό στο κοινό, εκτός
εάν, πριν από την πάροδο αυτής της χρονικής περιόδου, ο δημιουργός
αποκαλύπτει την ταυτότητά του ή το υιοθετηθέν από το δημιουργό
ψευδώνυμο δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την ταυτότητά του, οπότε
εφαρμόζονται οι γενικοί κανόνες."
Τέλος:
“Η διάρκεια προστασίας ενός οπτικοακουστικού έργου λήγει εβδομήντα
(70) έτη μετά το θάνατο του τελευταίου επιζώντος μεταξύ των ακόλουθων
προσώπων: του κύριου σκηνοθέτη, του σεναριογράφου, του συγγραφέα
διαλόγων και του συνθέτη μουσικής που γράφτηκε ειδικά για να
χρησιμοποιηθεί στο οπτικοακουστικό έργο."
Πιστεύω ότι ήταν μια κίνηση εναρμόνισης της ΕΕ συνολικά με τις κείμενες εθνικές νομοθεσίες των χωρών μέλων με άμεσο σκοπό το ενιαίο της χρονικής ισχύος.
Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω και κάποια πραγματάκια, που μπορεί να αφορούν κάποιος με το ενδεχόμενο και της διεθνούς καριέρας:
Κρίσιμος για το εφαρμοστέο δίκαιο είναι ο ορισμός της «χώρας προέλευσης του έργου» (country of origin of the work).
H προστασία στη «χώρα προέλευσης του έργου» καθορίζεται από την εθνική νομοθεσία.
Μπορεί όμως να δημιουργηθούν ορισμένα προβλήματα ως προς τη «χώρα προέλευσης του έργου» π.χ. Έλληνας με διαμονή στη Γαλλία δημοσιεύει για πρώτη φορά βιβλίο στην Ιαπωνία!
Κάποιο κανόνες, επιγραμματικά, ερμηνείας ως προς τη «τη χώρα προέλευσης» είναι οι εξής:
1. Αν το έργο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε χώρα της Ε.Ε. (π.χ. στην Ελλάδα) , η Ελλάδα είναι η χώρα προέλευσης του έργου.
2. Αν το έργο δημοσιεύτηκε συγχρόνως σε διάφορες χώρες της Ε.Ε. και η διάρκεια προστασίας διαφέρει στις χώρες αυτές (π.χ. Ελλάδα 70 χρόνια, Γερμανία 70 χρόνια, Ισπανία 60 χρόνια , ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ΠΑΝΤΑ), η χώρα που παρέχει τη βραχύτερη διάρκεια προστασίας είναι η χώρα προέλευσης.
3. Αν το έργο δημοσιεύτηκε συγχρόνως σε χώρα προέλευσης της Ε.Ε. και σε χώρα εκτός Ε.Ε. π.χ. Στην Ισπανία και στην Ινδία, η χώρα της Ε.Ε. είναι η χώρα προέλευσης του έργου.
4. Αν το έργο πρωτοδημοσιεύτηκε σε χώρα εκτός Ε.Ε. αλλά ο δημιουργός είναι υπήκοος χώρας της Ε.Ε. (π.χ έργο Ιταλού στην Κίνα) , η χώρα της Ε.Ε. της οποίας ο δημιουργός είναι υπήκοος είναι η χώρα προέλευσης του έργου.
ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ:
Α) Στα κινηματογραφικά έργα, χώρα προέλευσης είναι η χώρα της Ε.Ε. στην οποία ο παραγωγός έχει την έδρα του,
Β) Στα αρχιτεκτονικά έργα και τα έργα γραφικών και πλαστικών τεχνών που ενσωματώθηκαν σε ακίνητο, χώρα προέλευσης είναι η χώρα στην οποία ανεγέρθηκε το ακίνητο.