Όχι , εννοούσα αν τα ακούσεις ξέχωρα, σε διαφορετικούς χρόνους , όχι το ένα πίσω από το άλλο. Π.χ. Αν ακούσω εγώ μια νότα, ή όποιος άλλος δεν έχει το απαραίτητο υπόβαθρο, σίγουρα δεν μπορεί να προσδιορίσει εύκολα ότι τώρα ακούμε π.χ. τη νότα Ρε.
Για να μην μακρηγορώ, δεν διαφωνούμε ότι το "Ρε" ακούγεται διαφορετικά από το "Σι" .
Επίσης δεν διαφωνούμε στο ότι ένας συνθέτης μπορεί να επέλεξε μια συγκεκριμένη τονική για κάποιο δικό του λόγο.
Αυτό που λέω (και το ξανα - είπα) είναι ότι ένα κομμάτι , αν παιχθεί το ίδιο ακριβώς, από άλλη τονική, μπορεί να μας ξενίσει διότι το συνηθίσαμε στην αρχική τονική, και όχι διότι είναι λάθος (από άποψη αρμονίας ή καλλιτεχνικής έκφρασης ή ό,τι άλλο) από τη νέα τονική.
Το παράδειγμα του όγκου το έφερα και εγώ (στο καταπληκτικό παράδειγμα των Motley crue ;D). Εν πάση περιπτώσει, δεν χρειάζεται , σαν ευχή το διατυπώνω μην το παρεξηγήσεις , όχι σαν σύσταση, να είσαι λίγο “απότομος” (συγνώμη αν είναι η ιδέα μου) στις απαντήσεις σου. Όπως πολύ σωστά λες , συζήτηση κάνουμε. ;)