LK

Ρε συ είπαμε: Ναι, ότι δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, είναι αληθές. Θα φύγουμε όμως σε άλλα μονοπάτια, αλλά δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι so called «υπερευαίσθητοι». Πολλοί χρησιμοποιούν την «υπεραυαισθησία τους» κατ' επίφαση, για να δικαιολογήσουν άλλα πράγματα. Τέλος η διάκριση ψυχολόγου – ψυχιάτρου δεν έγινε με νομικό υπόβαθρο ;D ;D. Ψυχολόγους θα συναντήσεις ενδεχόμενος στην ανακριτική και στην εγκληματολογία. Το ίδιο και ψυχίατρους. Ή στα πλαίσια του σωφρονιστικού κώδικα. Υπάρχει άλλωστε και η Δικαστική Ψυχολογία. Ανέφερα σε ποιές εκφάνσεις της δικής μου επαγγελματικής δραστηριότητας επί του πρακτέου κυρίως ήρθα σε επαφή με αυτούς τους δύο κλάδους. Είδες εξαρχής ότι απέφυγα να τους ορίσω (αν και έχω σαφή εικόνα) , όταν το ζήτησε και ο Νίκος. Φυσικά το πώς θα ερμηνεύσει ο καθένας αυτό που είπα , είναι και αυτό θέμα ψυχολογίας. :P :P ;D ;D ;D

Αυτό ακριβώς προσπαθώ να πω πολύ ώρα τώρα. Αν ο καθένας μας μπορούσε (αυτόβουλα- παραμερίζοντας τον εγωισμό του) να κάνει αυτή την αναγωγή ή την κάθε αντίστοιχή αναγωγή σε τέτοια σημεία αναφοράς, εν τέλει δεν θα τα θεωρούσε προβλήματα. Χωρίζει κάποιος με την καλή του και κλαίει! Αντί να πει, δόξα τον Θεό, είχαμε και μια σχέση (λίγο ξεκούραση και μετά πάμε για άλλα). Δηλαδή τι να πουν και οι άλλοι που έχουν να σταυρώσουν γυναίκα από το 1980! ;D ;D ;D Damn it!

Αν όμως δεν είχες atari, τι θα σου έκρυβαν; Πως θα επιβαλλόταν η τιμωρία;; :P

Μα και εγώ σιγά τα αυγά είπα ρε Νικόλα (για τέτοιου είδους θέματα χαρακτηρίζοντας τα ως "προβλήματα πολυτελείας"). Να υποθέσω ότι αυτό που σου συνέβη δεν το θεώρησες τόσο μεγάλο κακό (το να σου κλείσουν τον υπολογιστή). Φαντάζομαι τα κατάφερες τελικά.

Καμία αντίρρηση. Το αν ο πατέρας όμως δεν αφήσει την κόρη του να πάει στο party και αυτό της δημιουργήσει «τραύμα» (δεν πιστεύω ότι θα δημιουργησει γι' αυτο και τα εισαγωγικά- θα το ξεπεράσει του χρόνου που θα την αφήσει) εξακολουθώ να το θεωρώ «πρόβλημα πολυτέλειας». Ή αν θες , για να μη φύγω από το θέμα, και με αφορμή το video (δεν μιλάω για το video- δεν την ξέρουμε αρκούντως την περίπτωση), το να πει ένας γονιός το παιδί του "σταμάτα πια με το play station και διάβασε" (έστω και με ανεβασμένο τον τόνο της φωνής), το πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ τους γι΄αυτό το λόγο, εξακολουθώ να το θεωρώ «πρόβλημα πολυτέλειας», που δημιούργησε η υπερ αφθονία (αντικείμενο ενδεχομένως της παιδαγωγικής- η οποία έχει μέσα της και τη διδακτική ψυχολογία- αλλά σίγουρα όχι της κλινικής ψυχολογίας) . Ναι , το ότι μπορεί να υπάρχουν και περιπτώσεις βαριάς μορφής εξαρτήσεων που αφορούν την κλινική ψυχολογία ή και την ψυχιατρική, δεν λέμε το αντίθετο. Είπα , με βάσει τις δικές μου προσλαμβάνουσες και αυτές καταθέτω όταν γράφω την άποψή μου, δεν είναι οι περιπτώσεις αυτές ο κανόνας. Τα περισσότερα παιδιά προτιμούν π.χ. το παιγνίδι από το διάβασμα διότι έτσι είναι η φύση του ανθρώπου και όχι διότι έχουν εξάρτηση χρείζουσα ψυχολογικής ή ψυχιατρικής βοήθειας. Αν ήταν έτσι, δεν θα κάναμε βήμα χωρίς να πάρουμε πριν τηλέφωνο τον ψυχολόγο ή τον ψυχιάτρό μας.

Μα είπα αν υποθέσουμε ότι το έχει κάνει, για να εξελιχθεί η κουβέντα. Προσπαθώ να γράφω προσεκτικά για να μην παρεξηγούμαι. Μάλλον δεν τα καταφέρνω. Είδαμε ένα video, φυσικά ολιγόλεπτο, και επισφαλές στο να βγάλουμε συμπεράσματα. Με αφορμή αυτό το video, κάνουμε μια κουβέντα, που μπορεί να επεκταθεί και σε γενικότερα θέματα. Ένα θέμα π.χ είναι πως συμπεριφερόμαστε σε ένα παιδί που παρουσιάζει «αντικοινωνική» συμπεριφορά. Ένα άλλο θέμα είναι κατά πόσο ένα παιδί και μέχρι ποιάς ηλικίας (δεν μιλάω νομικά) είναι άμοιρο ευθυνών. Από πότε μπορούμε να του πούμε χωρίς να το «πληγώσουμε»; : «Σταμάτα το αυτό, είσαι μεγάλος πιά» κ.ο.κ.

Μα ρε συ Bloody το παρουσίασες σαν αξίωμα. Αυτό ήθελα να σου πω. Αυτό έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσες του καθένος και αν θέλεις και με το πως βλέπει τα πράγματα εν γένει. Δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο. To "my best case scenario" μπορεί για κάποιον να είναι το "his worst". Και το αντίθετο. Επί του ουσιαστικού: Εγώ προσωπικά συμφωνώ σε όλα αυτά. Αν όμως υποθέσουμε ότι μέχρι τώρα δοκίμασε τον ήπιο τρόπο, είσαι έτοιμος να της συγχωρήσεις το ξέσπασμα; Στο παιδί αναγνωρίζεις κάποια ευθύνη; Προσωπικά εγώ τον "άγριο" τρόπο δεν τον αποκλείω, όταν τα άλλα δεν πιάνουν, αλλά πρακτικά δεν μπορώ να τον εφαρμόσω με τίποτα (τώρα μιλάω ως θείος- ναι με κάνει ό,τι θέλει ;D).

Υπάρχει επ' αυτού στατιστική μελέτη; Στην τελική με αφορμή ένα video, είπαμε κάποιες σκέψεις μας. Η δική σου άποψη για το Video ποιά είναι; Εμένα θα με ενδιέφερε να τη διαβάσω.

Εγώ αυτό είπα; Απόκλειες το ενδεχόμενο να μην υπήρχε το πρόβλημα και να το γέννησε το συγκεκριμένο περιστατικό; (δεν έχουμε πλήρη εικόνα της σχέσης- μπορεί τελικά μονό η παρατεταμένη απομόνωση του παιδιού να ενόχληση τη μάνα) Ναι, πιστεύω πως αρκετά θέματα , διαφόρων ειδικοτήτων και επαγγελμάτων (για να μην παρεξηγηθώ) , αν υπάρχει κοινός νους , μπορούμε να τα επιλύουμε μόνοι μας (ειδικά πλέον με τις γνώσεις-πληροφόρηση που έχουμε). Δεν χρειάζεται να μου πει πλέον ο καρδιολόγος π.χ. ότι το κάπνισμα κάνει κακό. Θεωρώ ότι η πλειοψηφία των προβλημάτων τέτοιου ύφους (προς Θεού όχι και όλα- υπάρχουν και σοβαρότατα-), που ανακύπτουν στη σύγχρονη μέση αστική οικογένεια , είναι "προβλήματα πολυτέλειας" (έστω και καταχρηστικά/ αδόκιμα ας ονοματιστεί έτσι), που αν η κάθε πλευρά σκεφτόταν απλά λογικά, δεν θα υφίσταντο. Υπήρξα στον χορό, ως παιδί.

Δεν είπα εφευρίσκουν. Είπα γεννώνται , από τον πολυτελή τρόπο ζωής. Δεν το είπα ως επιχείρημα, αλλά ως καταγραφή της παρελθοντικής πραγματικότητας. Θέλω να πω, αν δεν έγινα ακόμα αντιληπτός, ότι πολλά προβλήματα, τα οποία «η βόλεψη μας» ή "η εξέλιξη" , πες το όπως θες, δημιούργησε, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι δεν θα υφίσταντο ως προβλήματα, αν δεν υπήρχε αυτή η «πολυτέλεια». Στο παράδειγμα του video. Αν δεν υπήρχε η «κεφαλή», το youtube και η camera…..ίσως να μην διαπιστώναμε ποτέ το τυχόν πρόβλημα συννενόησης μητέρας – τέκνου (αν τελικά υπάρχει). Μπορεί να υπήρχε και να εκδηλωνόταν σε άλλες εκφάνσεις συνύπαρξης τους , μπορεί και όχι. Αν η μάνα σκεφτόταν, πιο απλά π.χ. : δόξα το θεό το παιδί μου είναι υγιές και έχει να φάει, και ήταν ευχαριστημένη με αυτό, ή αν το παιδί σκεφτόταν , η μάνα μου με παρέχει ασφάλεια και τροφή, ίσως να μην γινόταν τίποτα από αυτά. Αν αυτό χρειάζεται να τους το πει ψυχολόγος , με γειά τους με χαρά τους. Εγώ μπορώ να το σκεφτώ μόνος μου.

Ναι με πρόλαβες...δες το edit ανωτέρω.

Ίσως πάλι να έχουμε και εδώ, το ίδιο θέμα ορισμών «ψυχολογίας» και «ψυχιατρικής». Το ότι το ένα (το πρώτο) ενδέχεται να οδηγήσει στο άλλο (το δεύτερο) δεν αποκλείεται. Το ότι (όπως είπε και ο Νίκος), ανάγουμε πλέον οιαδήποτε συμπεριφορά ως «ψυχολογικό θέμα» , χρείζουσας υποστήριξης ειδικού (ψυχολόγου), επίσης δεν αποκλείεται. Για να πάρω σαφή θέση, η μέχρι τώρα εμπειρία μου , μου έχει δείξει ότι συνήθως συμβαίνει το δεύτερο. Επίσης αν πρόσεξες στο αρχικό μου post , έγραψα: Αυτό εννοώ ως "πολυτέλεια". Ότι αυτά τα προϋπήρχαν ακόμα και της ίδιας της επιστήμης της ψυχολογίας. Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν». Αφού εξασφάλισαν τα πρώτα , μερικοί επεκτάθηκαν και στα δεύτερα. Υπό αυτή την έννοια «πολυτέλεια», εκτός αν και εδώ τίθεται συντακτικό ή γραμματικό θέμα μη συνεννοήσεις. Θεωρώ για να σου δώσω να καταλάβεις, και το πρόβλημα που επιλύει ο ειδικός μηχανικός αυτοκινήτων, ως "πρόβλημα πολυτέλειας", χωρίς να χρειάζεται να πετάξω στον κάλαθο των αχρήστων την ειδικότητά του. edit: Θα μου πεις , μα να μην εξελιχθεί η ζωή. Ναι! Αλλά θα σου πω και το άλλο. Αν μπορούσαμε όλοι να σκεφτούμε ότι το βασικό σε αυτή τη ζωή είναι να έχουμε την υγεία μας (ψυχική και οργανική) και μετά τα βασικά για να επιβιώσουμε, ίσως πολλά από τα ονομαζόμενα ¨ψυχολογικά προβλήματα" (σχώρα με Σπύρο ;D), να ενέπιπταν στις περιπτώσεις αυτό-ίασης.

Φυσικά σου επιτρέπεται. Αν μου το εξηγήσεις και εσύ, μπορεί να συμφωνήσω και εγώ.

Αν έχεις όρεξη και θέλεις , μου το αναλύεις λίγο παραπάνω αυτό που εννοείς;

Λοιπόν θα επιμείνω λίγο ακόμα. ;D ;D ;D ;D ;D Το να πεις «καρδιολογικό πρόβλημα» δεν είναι λάθος. Συντακτικά μιλάμε για επιθετικό προσδιορισμό. Γραμματικά μιλάμε για επίθετο, παράγωγο από όνομα , με κατάληξη σε –κός, που ( από αναλογία προς άλλα παράγωγα ή με ορισμένες φθογγικές παθήσεις) παρουσιάζεται σε -ικός Καρδιολόγος, - καρδιολογικός (επίσης παρουσιάζονται (άλλα παράγωγα από ονόματα επίθετα) και σαν ,–ακός, -ικός , -υκός, -εικός) ;D ;D ;D ;D

Ανοίγεις μεγάλη και ενδιαφέρουσα "γραμματική" συζήτηση ;D ;D ;D ;D

Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα σε ένα τέτοιο λυπηρό ζήτημα και μάλιστα φίλου σου. Τότε γιατί μου κάνεις τη ζωή δύσκολη και με βάζεις να γράφω; ;D ;D

Απαντάς με τρόπο όμως Νίκο, που σημαίνει ότι καταρχήν δεν δέχεσαι τη διάκριση. Αν την δεχόσουν , δε θα χρειαζόταν ο ορισμός μου για να στην κάνει σαφή, μιας και είναι προαπαιτούμενο ότι την κατέχεις (τη διάκριση) για να τη δεχθείς. Θα έμπαινα σε "χωράφια" όχι δικά μου αν προέβαινα Εγώ σε ορισμό (και εξ ορισμού δεν θα τον δεχόσουν από εμένα, αντιτάσσοντάς με το επιχείρημα του μη ειδικού- και θα είχες και δίκαιο) . Παρ’ όλα αυτά, έχοντας λόγω δουλειάς έρθει σε επαφή με το θέμα…..(αρκετά περιστατικά «ακούσιας νοσηλείας» κατά τον Ν. 2071/92 – η ως λόγος άρσης καταλογισμού σε Ποινικές υποθέσεις) , είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς ψυχιάτρους και να μου δώσουν τα φώτα τους. Επίσης λόγω δουλειάς έχω έρθει σε επαφή και με ψυχολόγους (σε επίπεδο κυρίως συμβούλων γάμων σε περιπτώσεις επικείμενων διαζυγίων). Αν τέλος το νόημα της ερώτησής σου είναι πως εγώ συμπεραίνω ότι η περίπτωση του νέου έιναι «ψυχολογική» και όχι «ψυχιατρική», έχοντας ως δεδομένο ότι 1ον Δεν είμαι ειδικός και 2ον Το δείγμα που έχουμε είναι ελάχιστο, ναι δεν διαφωνούμε. Αλλά εγώ με αφορμή αυτή την περίπτωση μίλησα γενικά. Και το ξαναλέω, ότι ναι τα εγνωσμένα από ειδικούς «ψυχολογικά προβλήματα» τα θεωρώ πολυτέλειες. Τα εγνωσμένα από ειδικούς «ψυχιατρικά προβλήματα» τα θεωρώ ασθένειες.

Νίκο, για να είμαστε σίγουροι ότι δεν λέμε άλλο πράγμα, συμφωνούμε στη διάκριση «ψυχολογικά προβλήματα» με «ψυχιατρικά προβλήματα»; Τα πρώτα τα θεωρώ πολυτέλειες , τα δεύτερα ασθένειες αναγόμενες σε αυτό που ανέφερα πριν ως «οργανική υγεία» .

Αν εννοείς ότι δεν είναι τόσο απλές οι ανθρώπινες σχέσεις..ίσως να έχεις δίκαιο. Αν όμως έμεναν χωριστά ….ναι τόσο απλό θα ήταν (τίποτα δεν θα συνέβαινε) ;D. Κατά τα άλλα , εδώ τα λες όλα: Δεν θέλω να λαϊκίσω αλλά όπως έλεγε ο και ο Don Johnson στο «Ηarley Davidson and the Μarlboro Μan», θυμάμαι πάντα κάτι που μου έλεγε ο Πατέρας μου , όταν με έβλεπε κάπως: «Να σου πώ τι έχεις Λάκη; Πάσχεις από καλοπέραση». «Εμείς δεν είχαμε να φάμε» . Τότε δεν το καταλάβαινα….τώρα το κατάλαβα Κάθε φορά που τώρα πλέον πάω να ξανακυλήσω σε μονοπάτια μελεγχωλίας, μου έρχεται αυτή η ατάκα στο μυαλό και έρχομαι στα ίσα μου. Αυτού του είδους τα θέματα (ουσιαστικής επικοινωνίας κ.λ.π) , αν τα ονομάσουμε (έστω και αδόκιμα) συλλήβδην «ψυχολογικά θέματα» κατά τη γνώμη μου προκύπτουν αφού έχεις λύσει όλα τα άλλα «θέματα επιβίωσης» οργανικής και οικονομικής. Αν η μάνα δούλευε όλη την ημέρα, προφανώς δεν θα ήταν στο σπίτι όλη την ημέρα για να βλέπει τι κάνει ο κανακάρης της και να τα παίρνει με αυτόν. Αν το μπουμπούκι της δεν είχε, αμούστακο παιδί ακόμα, τον εξοπλισμό ενός φτασμένου επαγγελματία στο χώρο του, ίσως να έκανε κάτι άλλο. Τα προβλήματα της μέσης αστικής οικογένειας , που έχει λύσει τα προς το ζειν και χαίρει άκρας οργανικής υγείας, τα θεωρώ πολυτέλειες και ιδανικά για σενάρια κακών tv serials. :D

Ωραίος και ατμοσφαιρικότατος! Μπράβο ρε! Πολύ καλό!

Τα προβλήματα της συγκατοίκησης….(εγώ εκεί εντοπίζω το θέμα). Οιαδήποτε σχέση να έχεις με κάποιον....σχέση γονέα -τέκνου, ερωτική, αδερφική, φιλική.....αν κάποιος κάνει κάτι όλη την ημέρα (ξάνα και ξανά και ξανά ) θα σου τη δώσει. ;D Εδώ όταν εγώ ηχογραφώ ή κάνω video θέλω να με βαρέσω. ;D ;D

Εννοείται ότι δύο κύριοι θα περιμένουν την Κυρία. Μην τρελαθούμε κιόλας! Καλά τους έκανες! ;D ;D ;D

Τώρα το άκουσα και εγώ! (έβλεπα μπάλα ;D) Μπράβο και στους τρεις σας!!! Πάρα πολύ καλό!! Και ωραίο κομμάτι διαλέξατε!

Εγώ πάντως αν έκαμνα γκρούπ και έπρεπε να του δώσω ένα μόνο ρόλο (πέρα από τραγουδιάρη δηλαδής) θα τον ήθελα για bass player.Πολύ με αρέζει. Μπά δεν νομίζω να ζητάει πολλά! ;D