LK

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Ναι αλλά δεν είναι απαραίτητο να φταίει αυτός. Δεν θέλω (ούτε και εσύ- το ξέρω) να το πάμε στο ποια είναι καλλίτερη. Είναι άλλωστε εντελώς αδιάφορο. Εμένα ας πούμε μου «μίλησε» πιο πολύ η Αμερικάνικη country από την Ελληνική Δημοτική. Ναι είχε το αβανταζ να είναι ξένη – άρα εξωτική. Από την άλλη η Ελληνική Δημοτική είχε το αβαντάζ να είναι στα «πόδια μου» πιο εύκολα και άρα να με συμπαρασύρει και πιο άνετα κοντά της. Ναι δεν έχω τις προσλαμβάνουσες για την πρώτη….αλλά έκτοτε την έψαξα (όσο και όπως μπορούσα) . Φυσικά μπορεί κάποιες από τις πηγές μου να ήταν παραπλανητικές. Μπορεί να έπεσα και θύμα προπαγάνδας. Τι σημασία όμως έχουν όλα αυτά, όταν στο τέλος της ημέρας , ένα απλό τραγούδι με κάνει να χαμογελάω; Αυτό που γράφεις είναι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που εννοώ/ αναζητώ. 10000000%!!!!!!! xctly!!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

@ Sfaku Θα μείνω λίγο σε αυτό Χωρίς να έχω την πεποίθηση ότι εκπροσωπώ κανέναν , άρα δεν είμαι καν αντιπροσωπευτικό δείγμα ;D ;D, όχι δεν μου έρχεται να κτυπήσω παλαμάκια. Χωρίς σκέψη όμως μου έρχεται να φύγω. ;D ;D Κατά τα άλλα, ναι η ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή σου, σίγουρα σε κάποιο σημείο επηρεάζει και τη δική μου συμπεριφορά.

Να το πώ και πιο απλά: Το «I don't need no Cadillacs, you can't put no hay bails in the back It won't cross a creek or tow no heavy load», είπα ότι το βρήκα ποιητικό Μια πολύ γρήγορη μεταφορά -προσαρμωγή στα Ελληνικά (φυσικά βιαστικά και άδικη): «Δεν μου κάνουν οι maserati, δεν εκφράζουν τον χωριάτη. Δεν χωράνε το σανό όταν στον κάμπο οδηγώ» ;D ;D ;D ;D Αυτό θα μου φαινόταν γελίο. Και αναρωτιέμαι, τι φταίει που το ένα μου φαίνεται ποιητικό και το άλλο γελίο. Η μουσική που το συνοδεύει; Η επιλογή των λέξεων και της σύνταξης στον στίχο; Τα βιώματα; Το ότι το ένα είναι πιο εξωτικό, ως ξένο;

@ Κώστα Λογικό είναι να μπερδευτείς διότι το θέμα εξελίσσεται και από το ένα πάμε στο άλλο. Σύνοψη: Αφορμή στάθηκε αυτό το τυχαίο παράδειγμα. Και είπα το πρώτο με ενθουσίασε , το δεύτερο όχι Συνέχισα: Και αναρωτήθηκα Ναι , και με αφορμή το country παράδειγμα, το επικέντρωσα στη συγκεκριμένη θεματολογιά, ας την ονομάσουμε , έστω και αδόκιμα, "αγροτική". Στο ενδιάμεσο , έγινα πολλές, πάρα πολύ ενδιαφέρουσες σφίνες (όπως π.χ. "οπτικοποίηση" παραστάσεων / υπέρ έκθεση, που μπορεί να οδήγησε σε κορεσμό/ αισιοδοξία vs μελαγχωλία,/ επιρροή μουσικής προτίμησης και στο πως μας κάθεται ο στίχος κ.λ.π) . @Σπύρο αυτό με την προφορά το αντιλαμβάνομαι άνετα και εγώ , πόσο μάλλον ένας που μιλάει την ίδα γλώσσα. Πιο πολύ για τη χρήση των λέξεων/ σύνταξη και το συνολικό αποτέλεσμα μέσα στον στίχο αναρωτιέμαι, πώς ακούγεται . Αν κατάλαβα καλά, λες ότι στον Αμερικάνο αστό, του ακούγεται και αυτού "κάπως". Αν το ξέρεις θετικά, ναι μου λύνεις μια απορία.

@ con_bass Ναι, έχω υποστεί και εγώ πολλές φορές καταπόνηση οπτικοακουστική (και με ποντιακά), όπως όλοι μας. ;D Με είχαν αναγκάσει κατά το παρελθόν (όντας μικρός :P) να παρακολουθώ χοντρές κυρίες να πάνε πάνω κάτω (αυτές και το λίπος τους ;D ;D) , παριστάνοντας ότι χορεύουν παραδοσιακούς χώρους καθώς και τα πρίμα που έβγαιναν από τα αμφιβόλου προέλευσης και ρύθμισης ηχεία….μου έξυναν τα αυτιά, κάνοντάς τα να θέλουν να ματώσουν. ;D Από την άλλη , ναι επίσης το έχω παίξει cool γόης, κάτω από τους ήχους κάποιου αμερικάνικου τραγουδιού….περνώντας όντως καλά σε ένα bar (just having fun...όπως θα έλεγε και κάποιος Αμερικάνικος στίχος π.χ. . Φτάσαμε σε σημείο το "απλά περνάω καλά" να είναι ένοχο σε ένα στίχο, διότι δεν προάγει , ξέρω και εγώ τι, μεγάλες ιδεές;;; ) . Άρα καταλαβαίνω τι θες να πεις. Προσεγγίζεις το όλο θέμα και σκηνοθετικά / σεναριακά, και μόνο σύμφωνο με βρίσκεις. Λες να φταίει αυτά; Δεν ξέρω…επιφυλάσσομαι. Λες να φταίει ΚΑΙ αυτό. 1000%. @ noe13 Κατάλαβα πως το εννοείς, απλά το επεξέτεινα.. Μην ανησυχείς ήσουν σαφής και συμφωνώ. @ ΣΦ Κοίτα ΔΕΝ μου αρέσουν οι γενικεύσεις. Όπως είπα και στην αρχή ΔΕΝ ήταν αυτός ο σκοπός του thread. Παρ΄όλα αυτά προέκυψε και μάλλον έτσι είναι όμως , τι να κάνουμε ;D ;D. Η αλήθεια είναι ότι το ρεπερτόριο μου (και οι γνώσεις μου) στην εγχώρια σκηνή δεν είναι το ίδιο με αυτό στην ξένη. Παρ’ όλα αυτά από το πρωί ψάχνω στο μυαλό μου να ανακαλέσω μερικά όντως εύθυμα (και σε ρυθμό και σε στίχο) ελληνικά τραγούδια…και δυσκολεύομαι. Και μη μου πει κανείς τη συννεφούλα.. :P ;D ;D ;D ;D

@ Στράτο, από αυτά που έγραψες, δεν ισχύει μόνο κάτι. Ισχύει το 99%. Βρίσκω δε την ανάλυσή σου εξαιρετική Και εννοιολογικά αλλά και τεχνικά. Ξεκινάς από μια συντακτική ανάλυση….ακριβώς αυτή τη διπλή άρνηση…..αυτό το «don' t need no» και το φτάνεις…..νοηματικά πλέον εκεί που πρέπει. Μπορεί να μην χρησιμοποιούσα τις λέξεις σου…αλλά ναι, αυτό ακριβώς που περιγράφεις αισθάνομαι και εννοώ. Άρα κρατάω, αυτό που επιγραμματικά είπα στην αρχή, διότι δεν ήξερα που θα πάει η κουβέντα…..ώστε να επικεντρωθώ σε αυτό. Έχουμε να κάνουμε με ένα απλό στιχουργικά κομμάτι. Όμως έχουμε στον αντίποδα, προσεκτική επιλογή λέξεων (και νοηματικά αλλά και «μουσικά» μέτρο/ ήχος) , καθώς και προσεκτική σύνταξη . Παράδειγμα εκεί που λέει «I don't need no Cadillacs, you can't put no hay bails in the back»…θα μπορούσε άνετα να λέει…: «I don't need no Cadillacs, you can't put no hillbillies in the back»…και αυτομάτως θα το έκανε καγκουριά…και σε νόημα και σε αισθητική. ;D ;D ;D Δεν θέλω να συνεχίσω την γραμματική ανάλυση, ούτε την νοηματική, αφενώς διότι με κάλυψες….αφετέρου….διότι μάλλον συμφωνούμε και συννενούμαστε 100%. ;) Θα το επεκτείνω λίγο στο αντίθετο του, για να απαντήσω και στον noe13 ταυτόχρονα. Ναι, το έχω καταλάβει με την κλάψα, καταρχήν δεν τη θεωρώ απαραίτητα πρόβλημα, αρκεί να μην γίνει συνήθεια και αν υπάρχει μόνο εκεί που της αρμόζει. Έχω ακούσει ας πούμε σε πολυφωνικό μοιρολόι τον εξής στίχο: «ποιό είναι αυτό το λείψανο στο χρυσαφί κοφίνι» . Ήταν από τις σπάνιες φορές που ανατρίχιασα…. Δεν έχει σημασία από τι , αλλά ανατρίχιασα. Δεν το ξεκίνησα αρχικά αυτό το thread, έχοντας στο μυαλό μου το Ελληνική μουσική (μελαγχολία) vs Αμερικάνικη (αισιοδοξία), αλλά είναι κάτι που στην πορεία προέκυψε και μάλλον ισχύει. Ναι, ο βομβαρδισμός Αμερικανικών παραστάσεων ισχύει σε πολλά επίπεδα, όπως και ο Ελληνικός. Προσπάθησα πριν γράψω το thread να είμαι αντικειμενικός και αποστασιοποιημένος. , κάπου το ανέφερα και πιο πριν. Μου αρέσει όπως εξελίσσεται η κουβέντα γιατί μπαίνουν και παράμετροι που αρχικά δεν υπολόγισα, αλλά και διότι βλέπω πως μερικοί προβληματισμοί, δεν είναι μόνο δικοί μου. Θα επανέλθω ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και αύριο , ίσως με νέες διαπιστώσεις. ;D ;D ;D

Έμειναν και αγρότες...όσοι έμειναν :P ;D ;D Το τέμπο είναι όντως Bluegrass ;D ;D ;D ;D ;D Έτσι να μην φεύγουμε από την country :P :P :P

Σύμφωνοι. Κατά αντιστοιχία όμως δεν θα έπρεπε να με κάνει να χαίρομαι και περισσότερο;; Αν έχεις κάνα πρόχειρο , ρίχτο προς ανάλυση.... ;D ;D ;D ;D ;D

Τίθεται όμως και αλλιώς το θέμα. Μήπως η απλή θεματολογία, συνεπικουρούμενη από απλές (όχι απλοϊκές) λέξεις, που απαρτίζουν τους στίχους…στη μητρική μου γλώσσα (την οποία κατά τεκμήρια κατέχω καλλίτερα) με ξενίζε;;; (ίσως γιατί έχω άλλες απαιτήσεις; ) Μήπως σε μια άλλη γλώσσα μπορεί η χρήση απλών λέξεων - νοημάτων να μου φαντάζει πιο εξωτική;; (Αν και η τριβή μου πλέον με την Αμερικάνικη γλώσσα δεν υστερεί κατά πολύ από την Ελληνική). Είμαι περίεργος με άλλα λόγια , πως ακούγεται στα αυτιά ενός Αμερικάνου αυτό που εμένα μου ακούγεται , όπως μου ακούγεται. Του ακούγεται, όπως μου ακούγεται το αντίστοιχο δικό μας Ελληνικό; Μιλάω πάντα για το παράδειγμα που έδωσα στο πρώτο post.

Κάπως έτσι το αισθάνομαι, ναι τώρα είμαστε πιο κοντά, και ξανά λέω...ίσως και να λειτουργώ υποσυνείδητα. Το λέω δε διότι πάντα απολάμβανα τις απλές ιδέες , τα απλά θέματα σε ένα τραγούδι. Μου αρέσει ένα τραγούδι να μιλά για καθημερινά , απλά πράγματα, ακόμα και "ανάξια"....να γίνουν τραγούδι, αλλά να με κάνουν χαρούμενο . ;) Δεν αναζητώ (πάντα- ίσως και ποτέ) υψηλά νοήματα.

Μια άλλη προσέγγιση που κάνω είναι η παρακάτω: Ο συγκεκριμένος Αμερικάνικος στίχος (και πολλοί άλλοι) ….έχει μια αισιοδοξία. Προάγει τον αγροτικό τρόπο ζωής, περήφανα, και δεν διαστάζει να απαρνηθεί καταναλωτικά σύμβολα, απαξιώνοντας τα , με το απλό σκεπτικό ότι ΔΕΝ μου κάνουν για την (στην) καθημερινότητά μου. Ο Αντίστοιχος Ελληνικός (και πολλοί άλλοι) , όσο αλήθεια και να βγάζει….βγάζει και μια μιζέρια, μια πικρία….η οποία, έστω και υποσυνείδητα, με αποστρέφει… Από την άλλη μπορεί απλά να το χάνω… ;D ;D ;D ;D ;D ;D edit: @ oxtaxordos Δεν μιλάω γενικά για τον Ελληνικό στίχο , με παρεξήγησες. ;D @ Κανιμώθριος ομοίως με ανωτέρω. Μιλάω Θεματολογικά. Όχι γενικά ;) Εννούσα το αντίστοιχο θεματολογικά, είτε αφορά Ποντιακό, είτε έντεχνο, είτε ρεμπέτικο...είτε είτε...

Ναι, δεν τίθεται θέμα "χασίματος" στη μετάφραση. Δεν έχουμε να κάνουμε με αυτό....και τα δύο γράφηκαν απευθείας στη γλώσσα των (για τα παραδείγματα που έθεσα μιλάω) . Και δεν μπορούμε να μιλάμε μεταφορικά , για «μετάφραση» θεματολογίας. Αγροτική παραγωγή έχουν και οι δύο χώρες.. Εγώ από αυτό που είπε ο noe13 κρατάω "την επιλογή των λέξεων". Είναι ένα θέμα.

Ναι , νομίζω καταλαβα τι λες. Άρα υποστηρίζεις την άποψη (πιθανολογείς δηλαδή ) ότι μπορεί να μην μου αρέσει γιατί δεν είναι σωστά επιλεγμένες οι λέξεις;;; Το σκέφτηκα και αυτό. Δεν είμαι σίγουρος. Από την άλλη με ξενίζει (επιμένω σε αυτό το ρήμα) και η ίδια ή θεματολογία όμως (όταν έχει περιαφθεί τον Ελληνικό στίχο) , που και εδώ και αν είναι το οξύμωρο , μιας και ο Ελληνικός λαός είναι αγροτικός.

Λοιπόν, ακουγα μια κομματάρα, το "Country by the Grace of God" από Chris Cagle ;D ;D και κόλλησα στους εξής στίχους; «I don't need no Cadillacs, you can't put no hay bails in the back It won't cross a creek or tow no heavy load». Εμένα, που δεν είναι η μητρική μου γλώσσα τα Αμερικάνικα , μου ακούστηκε ποιητικό (είχε μέτρο- πολύ ωραία για το είδος μελωδία φωνής- και μου άρεσε και η επιλογή των λέξεων). Το αντίστοιχο, σε οιοδήποτε μουσικό είδος Ελληνικό όμως με ξενίζει, π.χ Το «Έρθαν οι εμπόρ να παίρνε τσάμπα τον καπνόν τον χωριάτεν κι ερωτούνε σον λογαριασμόν» . Και δεν είμαι άσχετος με το θέμα. Τουναντίον. Και ποντιακή καταγωγή έχω, και την καταλαβάινω τη διάλεκτο άπταιστα, και συγγενείς αγρότες έχω, και έχω απασχοληθεί (έστω εν είδη παιχνιδιού) σε καπνοκαλλιέργεια, και Νομικός σύμβουλος της Ένωσης Γεωργικών Αγροτικών Συνεταιρισμών Κοζάνης -Σερβίων είμαι για 12 έτη ;D ;D ;D ;D, και ξέρω πολύ καλά τι εννοεί αυτός ο στίχος. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, αλλά υπάρχει καμία ιδέα του τι μπορεί να φταίει.;; ;D edit: Πάντως, σε ένα πρώτο επίπεδο (ύστερα από έντονη αυτοκριτική) κατέληξα στο ότι δεν φταίει ότι ίσως να προτιμώ το ένα μουσικό είδος, πιο πολύ από το άλλο, και έτσι να επηρεάζομαι και στιχουργικά.

Περίεργο είχε παιχτεί πολύ και όταν βγήκε, αλλά και συνεχίζει. Από την άλλη δεν μπορούμε να τα ξέρουμαι και όλα...τόσα που είναι. ;D Δεν κάμνει τίποτις :P

Θα σταθώ σε αυτό. Χωρίς να διαφωνώ σε όλα τα άλλα που λες. Πιστεύω ότι η μουσική δεξιότητα είναι (και) πολιτισμική/ βιωματική. Αν πάρω οποιουσδήποτε Έλληνες (που έχουν κάποιες βάσεις) …είτε από την Άρτα , είτε από τα Γιάννενα είτε από οπουδήποτε και τους αφήσω για κάνα χρόνο στο L.A. και καταφέρουν να το νοιώσουν φυσικό τους περιβάλλον , είμαι 100% σίγουρος ότι θα αλλάξει εντελώς η μουσική τους.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ serial!

Αυτές είναι τρεις φράσεις κλειδιά, που περιγράφουν ακριβώς την κατάσταση. Στην τελευταία μόνον θα προσέθετα τη λέξη "εγχωριοι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ελληνοφωνοι καλλιτεχνες"

@ Terry Κοίτα από άποψη ήχου…..οι Planet of Zeus είναι πολύ πιο κοντά και στα ακούσματά μου. Το video τους όμως δεν μου άρεσε τόσο. Εξηγούμαι: Εννοώ τα πλάνα της μπάντας. Πρόκειται για «soundtrack» σε ταινία μικρού μήκους , γυρισμένη από Έλληνα σκηνοθέτη, στις Η.Π.Α. . Τα πλάνα της ταινίας ….είναι καταπληκτικά. Τα πλάνα όμως της μπάντας….πέραν ότι τα θεωρώ λίγο ανακόλουθα με το video…πιστεύω ότι υστερούν κατά πολύ από αυτά των Heritage….και σε φωτογραφία και σε σκηνοθεσία….και σε μοντάζ. Στα + όμως των planet…το performance της μπάντας , που είναι πιο πώρωση. Όπως και να έχει μιλάμε πάντως για τρεις πάρα πολύ καλές δουλείες…και μόνο ενθαρρυντικό μπορεί να είναι αυτό.

@ Theod Πολύ καλό και αυτό! Θα έλεγα ότι το Heritage είναι πιο «κινηματογραφικό», fincher –ίζει επικύνδυνα το video. To master reset πιο «θεατρικό» Το ίδιο (πολύ καλό) pattern κατά τα άλλα με την μπάντα. Εδώ νομίζω καλείται να διαλέξει πλέον ο καλλιτέχνης. Όταν είναι δε και πρώτη δουλειά (ή από τις πρώτες) είναι μεγάλη η πρόκληση , το δέλεαρ να δείξεις το πρόσωπο σου , τη μούρη σου. ;D ;D Και για λόγους ματαιοδοξίας, αλλά και για πρακτικούς…να σε μάθει ο κόσμος. Και αν δείξεις τη μούρη σου …τι θα κάνεις; Μουσικός είσαι , το όργανό σου θα βαράς. ;D ;D ;D Από την άλλη αν δεν έχεις τέτοια θέματα…..the sky (and the budget ) is the limit. Μπορείς να κάνεις και ταινία μικρού μήκους. 'H να κάνεις ένα girl panic (αν είσαι duran-duran) ή ένα freedom (αν είσαι ο George)…..αλλά αυτά είναι άλλα κυβικά. :P ;D ;D Άρα κλείνοντας, το θεωρό θεμιτό….λογικό….και όμορφο ……τα 2/3 των πλάνων σου να δείχνουν την μπάντα….να παίζει (να παίζει για video όμως…όχι όπως στο studio/ εκτός αν μιλάμε για καλλιτεχνική βιντεοσκόπηση της ηχογράφησης) . Αυτά ;D ;D ;D

Σε αυτό συμφωνώ….αλλά είναι και η «εύκολη λύση». Δηλαδή εννοώ βάζουμε την μπάντα σε Live παράταξη και κοπανιούνται. Ασφαλές αποτέλεσμα διαφορετικά αναγκαστικά το επόμενο επίπεδο είναι η υπερπαραγωγή. ;D Εμένα το μπάσο καλά μου ακούγεται (εννοώ συχνοτικά στο Mix, έχει τον χώρο του) , μάλλον το έγγραψε πενάτο (δεν ξέρω αν ήταν rickenbacker) και θα το ήθελα να το δω και με πένα στο video…δεν ακούμε δα και pattituchi. ;D Ίσως ένα πιο γρήγορο montage να κάλυπτε κάποια προβλήματα εκρηκτικότητας/ νεύρου, όπως αυτά που επισημάνθηκαν….αλλά από την άλλη μπορεί να ζάλιζε και να έκαμνε το στομάχι μας να γυρνά, όπως τα λούνα πάρκ στις ταινίες του Hitchcock. ;D Πάντως, το video ειδικά , είναι σεμιναριακό για το είδος (industry standard) ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Ναι, ο τραγουδιστής έχει όλο το πακέτο. ;D

Η σκηνή με τον πρωταγωνιστή ήταν πολύ cliché….παρ’ όλα αυτά ήταν τόσο τέλεια γυρισμένη που με ενθουσίασε. ;D Το video για το μουσικό style είναι αυτό ακριβώς που πρέπει και σε αισθητική και σε τεχνική. Αν με χάλασε κάτι (λεπτομέρειες βέβαια), είναι το παίξιμο του drummer. Δεν είχε θεατρικότητα, νεύρο, ……να το "χορέψει" το κομμάτι, για να το απογειώσει. Το παιδί έπαιξε , όπως ακριβώς θα το έπαιζε στο studio….αλλά εδώ είναι video clip. ;) Τεσπα….ένα ελαφρυντικό του δίνω, το ενδεχόμενο να μην άκουγε καλά το playback αν βαρούσε πιο δυνατά και φυσικά δεν έλεγε να βγει με ακουστικά.

Σήμερα πήγα για smalltalk στο «κιθαρομάγαζο» που συχνάζω και ο εκεί ιδιοκτήτης (κατά βάση πολύ καλός φίλος), πάνω στην κουβέντα μου έδειξε τα παιδιά , τα οποία είναι από Άρτα. Με ενθουσίασε και ο ήχος και η εικόνα τους. Χωρίς να είμαι τρελός fan αυτής της σκηνής, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι έγινε εξαιρετική δουλεία σε όλα τα επίπεδα. Και όλα στην Ελλάδα.