LK

Να συμφωνησω. Όχι γιατι η Ελλάδα ήταν τόσο χάλια, αλλα γιατί η USA ήταν παράδεισος τότε,. ΤΩΡΑ όμως??? Τώρα η Ελλάδα είναι παράδεισος σε σχέση με την USA. Δειτε επ ευκαιρία το "Survivors Guide To Prison" του Matthew Cooke. "Today, you're more likely to go to prison in the United States than anywhere else in the world. So in the unfortunate case it should happen to you - this is the Survivors Guide to Prison. "

Ναι για εμενα μιλάω. Αρα μπορει να ειναι αυταπάτη. Οχι με τιποτα δεν θα ηθελα να παω μπροστα. Αφηστε με πισω να ξαναζω τα 80'ς και τα 90'ς.......all over again. Και στο ξανα λεω, ΗΜΟΥΝ σαφως χειρότερα σε ολους τους τομεις απο ό,τι τωρα, αλλα ΑΝΕΠΝΕΑ.....και ημουν ανέμελος (και δεν εχει να κανει με τις τωρινες υποχρεώσεις μου- παλι μονος μου είμαι χωρις νέες υποχρεώσεις ) εχει να κανει με την "καταπιεση" (έμμεση και άμεση) που υφιστάμεθα τωρα σε όλους τους τομεις (και δεν μιλαω με αφρομη το λοκ νταουν).

Για την Ελλάδα μιλουσα. Κοιτα εγω στα 90's ήμουν σε σχεση με τωρα, πολυ πιο ασχημος, πολυ πιο αγυμναστος, με χειρότερες γυναικες διπλα μου, με λιγότερα λεφτα και φυσικα σαφως πιο ανόητος. Ευχαριστως ομως γυρναγα τον χρονο πίσω σε εκεινα τα χρόνια (και ας περεμενα στην ίδια ηλικια με τωρα) ?

Ισχύει Πέτρο, αλλά ασε με να επιμένω. ΔΕΝ είχαμε ουσιστικά προβλήματα στα 90's (ο Δυτικός κόσμος) , ηταν ανέμελα (δεν τα θυμαμαι εγω ιδανικα) ......θυμίσου την ειδησεογραφία. Όλος ο πλανητης ασχολιόταν με το αν η Μονικα έκανε στοματικο στον Μπιλλ τον Κλήντον.? Απο το 2008 και μετα το ενα κακο πισω απο το άλλο, και ολο και πιο περίπλοκα.

Τα πράγματα είναι απλά και έχουν ερευνηθεί. Η ευτυχία πού θα νοιώσει ένας άστεγος αν τον πάρεις απο τον δρόμο και τον βάλεις σε ενα ζεστό υπόγειο είναι εκατο φορές μεγαλύτερη απο το να πάρεις εναν απο μια γκαρσονιέρα και να του δώσεις ρετιρέ οροφοδιαμερισμα και 1000 φορες μεγαλύτερη απο το να πάρεις εναν απο ρετιρε οροφοδιαμερισμα και να τον βάλεις σε τριπατη μεζονετα.

Τωρα στα σοβαρα. ΟΠΟΙΟΣ προτιμάει τo πρωτο setup από το δεύτερο , να με κανει πλοκ στο FB, unfollow στο Insta ....και στο twitter, Είναι θέμα φιλοσοφίας .&- ?

Δεν έχω Internet από το πρωί. Αυτές τις αράδες τις γράφω, κλέβοντας wifi από κάποιον γείτονα......καθώς περιμένω να το φτιάξουν. Με έχει λούσει κρύος ίδρωτας και θέλω να γίνει κολασμένα. Όχι γιατί είμαι εξαρτημένος, Θέλω να πληρώσω ΕΦΚΑ που λήγει η προθεσμία και θα φάω προσαύξηση. Μακάρι να ήμασταν στα 90's να πήγαινα να τον πληρώσω στον γκισέ (μια φορά τον χρόνο, όπως γινόταν παλιά - όχι κάθε μηνά, μαζί με ΕΝΦΙΑ-ΕΤΕΑΕΠ.......και άλλα καλούδια) (τώρα δεν μπορώ) και να έπινα και έναν καφέ στην επιστροφή (τώρα δεν μπορώ) ........στάση στον φίλο μου με το video club (ανοιχτό ακόμα, εκει κάνω έξοδο) , να νοίκιαζα Bruce Lee και θα σου λεγα αν το θελα το Internet . Και εγώ στις 20 crt που έχω δεν έχω συνδέσει κεραία σε καμία. Μονό VCR και DVD και multimedia players......και μια χαρά βλέπω τα πάντα. Πάω να χαϊδέψω την Sony KV-2032 ME μου του 1981 τωρα ?

philips matchline Πάντα το σκέφτομαι και αυτό και εγώ. Μήπως φταίει (και) η ηλικία μου; Σίγουρα ναι, δεν ενθουσιάζεσαι πια εύκολα, αλλά ναι όταν ανακαλύπτω νέα πράγματα (πράγμα δύσκολο) ξανά αισθάνομαι το ίδιο τράβηγμα στο υπογάστριο που σημαίνει ότι δεν απεμπόλησα την ικανότητα να χαίρομαι. Εχω σκεφτεί και όλες τις άλλες αναλύσεις.....π.χ. η προσκόλληση στο παρελθόν σημαίνει καταφυγή στην ασφάλεια. Και αυτό ισχύει, εν μέρει...οκ. Αλλά, όταν βλέπω μια philips matchline του 84 , ή ένα mazda RX7 του 1980.......καταλήγω ότι δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά στον ψυχισμό μου, απλά μου αρέσει η αισθητική και η φιλοσοφία της εποχής. Σκεφτείτε όταν καθίσαμε το πρώτον στα πρώτα 8Bit computers πόσο φουτουριστικό ήταν το Interface, τα γραφικά........μια υπόσχεση για το μέλλον.....και το μέλλον ήρθε και πλέον ανοίγεις το pc....και η πρώτη σελίδα ειναι τα social media (φοβερή εξέλιξη) ....με φωτο το ταψι με τον μπακλαβα και την "κουκλιτσα" με duck face..... 2 much reality και κορεκτιλα από το 2000 και μετά .......καμιά σχέση με την μαγεία των προηγούμενων 70's, 80's και 90's δεκαετιών......και δεν φταίει ότι δεν είμαι παιδί πλέον. Στα 80'ς βλέπαμε μια ταινία και ήταν ταυτόχρονα και ντοκιμαντερ. Μαθαίναμε για αμάξια, μηχανήματα......ρούχα μέσα από αυτές..... Μέτα το 2000 μονο reallity.....κάτι τύποι και τύπισσες κλεισμένες σε ένα σπίτι....να κάνουν το τίποτα. Δεν έχει μαγεία η εποχή, δεν χάσαμε εμείς την ικανότητα να μαγευόμαστε.

Και αυτό το θυμάμαι.

Φυσικά και το ίδιο ισχύει και με την μουσική. Μέχρι ενός σημείου, όταν είχα 300 δίσκους βινυλίου, θυμάμαι ακριβώς για τον καθένα, πώς, γιατί και με τί λεφτά τον πήρα. Μετά χάθηκε η μπάλα . Βιώνοντας την εποχή απαξίωσης του LP, τα έπαιρνα εκατό – εκατό από το ebay , έναντι πινακίου φακής. Καλά δεν το συζητάμε τώρα με το ιντερνετ. Θυμάμαι ακόμα και τώρα, εκείνο το υπέροχο πρωινό του 1984 που δεν πήγα εκδρομή με το σχολείο για να κρατήσω τα λεφτά και όταν οι συμμαθητές μου ταξίδευαν με το πούλμαν, εγώ χώθηκα στο δισκάδικο και πήρα το “perfect strangers” των DP. Θυμάμαι ακόμα και το φως του ήλιου που έπεφτε από έξω πάνω στο ράφι με τους δίσκους του καταστήματος..........

Πηγαινε στο κοντινότερο σημειο ανακύκλωσης ηλεκτρικων συσκευών της περιοχής σου και θα βρεις πεταμενες 10 crt τουλάχιστον......

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Αλλά κρύβει και μια παγίδα. Και εγώ αν ανοίξω τους σκληρούς μου τωρα και γενικά το αρχείο μου , θα βρω πάνω από 5000 τίτλους ταινιών (συλλεγω 40 χρόνια ταινιες). Ούτε εγώ ξέρω πόσες ταινίες σταμάτησα στο πρώτο 5 λεπτο και δεν τις είδα πότέ, επειδή κάτι μου την έσπασε. Μπορεί να είχα δίκιο, μπορεί όμως να έχασα και ταινιάρες (είναι πολύ αδικο να μην αφήνεις να εξελιχθεί μια ταινία.....να δεις που το παέι.....έτσι στο 5 λεπτο). Τότε.....με την Γκρουντινγκ και τους 2 σταθμούς.....ειχες μια ταινία στο καθε πότε, και τη ΡΟΥΦΟΥΣΕΣ.....την εβλεπες όλη.....και στο τελος εκρινες αν σου άρεζε ή οχι...διότι αν την έκλεινες στο πεντάλεπτο η επόμενη επιλογή σου ηταν το ΤΙΠΟΤΑ ?

Παιζουν , με rotation , μια φορα την εβδομάδα η κάθε μια , για συντήρηση από καμία ταινία, αλλά δεν θα τις βάνω να παίξουν και σαρβάιβορ. ?

Ουτε την χρειάζεται ούτε την αντέχει ο ανθρώπινος νους τόση πληροφορία.

Την εβδομάδα που μας πέρασε και κατά τη διάρκεια μια φωτογράφησης, σαν ανόητος που είμαι, κόλλησα ένα φωτιστικό 1000 watt στην τηλεόραση που είχα για καθημερινή χρήση (ευτυχώς, αν πάθαινε κάποια άλλη TV μου τίποτα θα αυτοκτονούσα) και υπερθερμάνθηκε (λογικό) και έλιωσαν στο σημείο εκείνο τα πλαστικά της και η οθόνη και άρχισε να βγαίνει και καπνός και .…μόλις που την πρόλαβα μην πιάσει και φωτιά. Φυσικά την πέταξα και την αντικατέστησα ΑΜΕΣΑ, με μια smart LG 24άρων ιντσών (δεν είχε άλλες πλέον "κανονικές" ) ....με 140 € και 12 δόσεις…..... Ασχολήθηκα κάνα μισάωρο μαζί της, και είδα ότι έχει δωρεάν ένα «μπουκέτο» διαδικτυακών καναλιών (μέσω Ethernet ή wi-fi σύνδεσης) το Rakuten TV, με πάνω από 60 κανάλια . Φυσικά έχεις τα γνωστά Ελληνικά, και τη δυνατότητα σύνδεσης usb για να βλέπεις και ταινίες. Και ξαφνικά σκέφτηκα πόσο φθηνή είναι και πόσα πράγματα μπορείς να δεις σε αυτή…........και θυμήθηκα την πρώτη μας έγχρωμη tv , την GRUNDIG SUPER COLOR A6600 SERIE ST3020 (1981),που ο πατέρας μου πλήρωσε τα μαλλιοκέφαλα του να την αποκτήσουμε, και είχαμε δύο κανάλια…..και ούτε καν VCR (πήραμε πολύ αργότερα το 1987). Και θυμήθηκα επίσης με πόση λαχτάρα περίμενα και είδα (την ώρα προβολής , όχι όποτε θέλω On demand) , το "victory” του 1981 του John Huston στην ΕΡΤ1 (θα το ξαναδώ σήμερα που το θυμήθηκα, τιμής ένεκεν, αλλά δεν θα είναι το ίδιο) , μια ταινία που περιμέναμε όλη την εβδομάδα όλοι στο σχολείο να δούμε, και αφού την είδαμε , την άλλη μέρα σε όλα τα διαλείμματα του δημοτικού τη συζητούσαμε με τους συμμαθητές μου (δεν ασχοληθήκαμε με το πολιτικό θέμα, δεν μας ένοιαζε, αλλά φυσικά με την μπάλα.…που έπαιζαν)…...και διαπίστωσα πως μετά από 40 χρόνια θυμάμαι και την tv και την ταινία και τις συζητήσεις με τους συμμαθητές μου και το feeling, και λέω ανάθεμα και αν μετά από μια εβδομάδα θυμάμαι τι είδα στην νεα LG και πως ήταν η ίδια η Tv, πώς μύριζε όταν ζεσταινόταν οι πύκνωνες της και αυτό το καφέ της ξύλο…...(που δεν έχει) . Τα πράγματα άλλαξαν, προς το χειρότερο αν με ρωτάτε, οι «πολυτέλειες» μας έκαναν μαλθακούς και αχόρταγους με μόνιμη ανηδονία, και το συνδέω και με το άλλο θέμα που τρέχει για την ....κατάθλιψη.

Αποσπασματικά τα διάβασα....και διαγώνια. Για εμένα δεν είναι θέμα μελωδίας. Υπάρχουν μουσικές....ατονικές....η free jazz.....που όχι δεν έχουν μελωδία, αλλά αγγίζουν και τον θόρυβο, αλλά τις θεωρώ εξαιρετικές. Νομίζω το πρόβλημα με την τραπ δεν είναι η μουσική είναι κυρίως οι ηλίθιοι στίχοι (η θεματολογία) και οι ηλίθιες φάτσες τους. ?

Show biz.....άλλοι κανόνες. :p

Στην επικαιρότητα ήρθε και τώρα, το παρατήρησες και εσυ ανωτέρω, χωρίς καν να βγάλει νότα, να ρισκάρει μια κακή εμφάνιση και να πληρώσει αυτον τον μαναντζερ .....πως τον είπες. :p

Δεν γνωρίζω τη (νομική) σχέση Καναλιου- παρουσιαστή- καλλιτέχνη. Είναι συμβαση έργου, είναι συμβαση εξαρτημένης εργασίας, είναι σύμβαση υπέρ τρίτου.........; Η κάθε μια έχει τις ιδιαιτερότητές της. Εγω καταλαβάινω πώς και τί εννοείς. Λες π.χ οτι ο freelancer είναι θεμιτό να χάσει μια αμοιβή με αντιστάθμισμα π.χ προβολή. Λογικό μου ακούγεται....και το βασικότερο ρεαλιστικό. Η δική μου η σκοπιά άλλωστε δεν μπορεί να εφαρμoστεί ΠΟΤΕ στην πράξη, μιας και προαπαιτεί συνολικό εμπάργκο από όλους. Προσωπικά , τέλος, ΔΕΝ θα πήγαινα ποτέ τζάμπα την TV (αν και έχω κάνει πολλές δουλειές τζάπμα). Δεν την πιστεύω σαν μέσο, θεωρώ το κοινό της χαμηλού επιπέδου, και η όποια προβολή μου θα μου έφερνε κόσμο -πελατεία που δεν θα μπορούσα στην τελική να συνεργαστώ. Με λεφτά θα πήγαινα.....it's just a job. ?

Γιατί δεν υπάρχουν serials παραγωγές τηλεοπτικών καναλίων; Επίσης με τον όρο εφημερίδα πιστεύω ότι καλύπτεται και ο ηλεκτρονικός τύπος. Δεν έχει τέλος σημασία ποιός είναι ο εργοδότης και άρα υπόχρεως προς καταβολή αμοιβής, αλλά αν πρέπει να αμοίβονται. Εγώ δεν είπα ότι πρέπει να τους πληρώσει ο τηλεοπτικός σταθμός ή ο παρουσιαστής......προφανώς πρέπει να τους πληρώσει ο παραγωγός (αδίαφορο αν ειναι εξωτερική ή εσωτερική παραγωγή) ή εν πάσει περιπτώσει ο εργοδότης / κύριος του έργου (για να μιλάμε νομικά σωστα- αν πρόκειται για σύμβαση έργου), όποιος και αν είναι αυτός . Το ερώτημα είναι αν πρέπει να πληρωθουν ή όχι, και όχι ποιός πρέπει να τους πληρώσει.

@yameth Εμένα η διαφωνία μου έγκειται στο εξής. Δεν μιλάμε για μια ευκαιριακή περαντζάδα από την tv. Π.χ. μια συνέντευξη σε ένα πρωινάδικο. Οκ εκεί να πας δωρεάν , να διαφημιστείς, να σε θυμηθούν και όσοι σε ξέχασαν.....να σε μάθουν όσοι δεν σε ξέρουν κ.ο.κ. Εδώ μιλάμε για μια εκπομπή που είναι στημένη πάνω σε καλλιτέχνες, που οι καλλιτέχνες είναι το προϊόν της εκπομπής (ασχέτως αν γίνεται rotation αυτων των καλλιτενχών) . Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Είναι σαν να λέμε ότι οι ηθοποιοί στα τηλεοπτικά σήριαλ δεν θα έπρεπε να πληρώνονται, αλλά να το θεωρούν διαφημίση, μπας και πάει να τους δει κάποιος στο θέατρο. Δεν μπορούμε συλληβδην να αντιμετωπίζουμε το medium TV ως διαφήμιση, γιατί τότε ΚΑΝΕΙΣ δεν θα έπρεπε να πληρωνεται σε αυτην. Ουτε ο δημοσιογραφος (τον εμαθαν στην Tv , και παιρνουν την εφημεριδα)....κ.ο.κ.

@yameth Βρε καλά τα λες. Απλά τοσο οι μοδελες οσο και οι καλλιτέχνες, εχουν και άλλες πηγές εσόδων. Το dedicated περιοδικό ή μουσική εκπομπή δεν έχουν και αν θεωρητικά έκαναν εμπάργκο ΟΛΟΙ στο τζάμπα , θα έσβηναν σε μια νύχτα. ...αλλα αυτό είναι ουτοπικό. Στα σοβαρά τώρα, εν ετει 2021 υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέπουν ροή tv? Αυτό είναι πιο μεγάλο θέμα συζήτησης.

Δεν ξερω...δεν την βλέπω...σχωρα με ?

Εγω είπα πως θα έπρεπε να γίνεται, απαντώντας στον"προβληματιμό" Όχι τι γίνεται. Παντου αυτό γίνεται..... Πάντα και παντού υπάρχουν κάποιοι που θα χαλάσουν την πιάτσα ή θα ρίξουν τις τιμές....ή θα πάνε τζάμπα. Μήπως η vogue π.χ. πληρώνει τις μοδέλες....τις λενε μπήκατε στη vogue ...θα ανεβει το κασέ σας...θέλετε και λεφτα;

Εγώ τα έχω πιο ξεκάθαρα στο μυαλό μου. Θεωρητικά αν είχαν αρνηθεί όλοι οι καλλιτέχνες να πάνε δωρεάν, θα μενε ο host μόνος του να τραγουδάει αυτός. Αρα θα έπρεπε να κάνουν ενα άλλο arrangement. Πχ εσυ βάζεις την τέχνη σου ή την μούρη σου....ή και τα δύο, εγω τα μηχανήματα, τη συχνότητα. ....το broadcasting εν πάσει περιπτώσει, και ο,τι βγάλουμε απο τις διαφημίσεις. ....50-50 ή 60-40 ή......90-10....αλλά οχι και τζάμπα. Το τζάμπα δεν το θέλει ούτε ο Θεός.