O παραπάνω τρόπος σύγκρισης είναι άτοπος.
Ποια ποσοτική διαφορά δείχνει?...έχω την εντύπωση ότι κάτι θέλεις να πεις αλλά δεν το εκφράζεις καλά και ίσως για αυτό δεν μπορώ να το ακολουθήσω ως συλλόγισμό.
Ισως αν πεις ποια ποσοτική διαφορά δείχνει ή νομίζεις ότι δείχνει αυτή η σύγκριση, να μπορέσω να το κατανοήσω και κατά συνέπεια να το εξηγήσω καλύτερα.
Μερικές σκόρπιες σκέψεις (που δεν αφορούν τον πυρήνα του θέματος αλλά τα επιμέρους σχόλια που γίναν μετά)
...αν ριπαρεις ένα δίσκο βινυλίου σε οποιαδήποτε συχνότητα δειγματοληψίας, το πιθανότερο είναι ότι αν ακους διαφορα, θα οφείλεται στην απόδοση του convertor, η οποία μπορεί να είναι διαφορετική σε διαφορετικα sample rates.
...ο καλύτερος ήχος ενός βινυλίου (debatable) δεν οφείλεται στην απουσία 0 και 1, αλλά μάλλον στην απουσία του κακού limiting
... to 44.1 είναι "αρκετό" για να είναι χαρούμενα τα αυτιά μας, αν και στο στούντιο πολλοί προτιμούμε υψηλότερα sample rates για λόγους που αφορούν την ψηφιακή επεξεργασία (κυρίως το compression και το limiting ακούγονται καλύτερα στα 96ΚHz) (αλλά και αυτό είναι συζητήσιμο και αφορά το προσωπικό setup του καθενός), αλλά και για συμβατότητα στο μέλλον (που πολύ πιθανών το 96KHz ναι είναι το στανταρ)
...το ότι στο πείραμα του LK ακούγονται διαφορές που σε κάποιες περιπτώσεις είναι "εύηχες", μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι τα λιγότερο λεπτομερή συστήματα καταγραφής και αναπαραγωγής μπορεί απλά να κομπλιμεντάρουν την απόδοση των ηχείων μας ή και του χώρου. H ταινία και οι κεφαλές ενός μαγνητοφώνου πχ με την φυσική τους ιδιότητα να συμπιέζουν το δυναμικό εύρος (και μάλιστα με πολύ εύηχο τρόπο) αλλά και να μικραίνουν το συχνοτικό εύρος, ίσως είναι αυτό ακριβώς που χρειάζονται τα ηχεία μας (ή η συγκεκριμένη δουλειά)
...ποτέ μην γυρνάς την πλάτη σου στο SRC (Sample rate conversion) (και ειδικά σε αυτό που γίνεται από κακούς αλγοριθμους) γιατί θα έρθει να σε δαγκώσει και μπορέι να σε οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις.
Αποστόλης