Jet72

[quote author=mustafank link=topic=203396.msg803817#msg803817 Αυτό, που κατάλαβα, πάντως, είναι ότι θα πρέπει να κάνω (πέρα από την προσωπική μελέτη) πρόβες, μόνο, με τον ντράμερ, ώστε, ρυθμικά, να γίνουμε ένα. :D

Ένα σχόλιο που θα μπορούσα να κάνω είναι ότι ο μπασσίστας κάνει πολύ αισθητή την παρουσία του και όταν ΔΕΝ παίζει, στις παύσεις (βλέπε πχ ρέγγε...) μιας και "αδειάζει" τον συνολικό ήχο της μπάντας. Παίζοντας λίγο μπάσσο παλαιότερα είδα ότι - εκτός από το ότι σε πονάει η κλείδα σου και η πλάτη με τη ζώνη και το τόσο βάρος - υπάρχει πολλή ενέργεια που βγαίνει από το συγκεκριμένο ξύλο. Και μπορεί να είναι κάποιες φορές "εύκολο" αλλά έχει τεράστια ευθύνη στο συνολικό άκουσμα. Και ναι, παρέα με τον ντράμμερ πάντα! ΥΓ Είναι το άτιμο το μπάσσο ύπουλη πώρωση πάντως....

Υπάρχει πάντα και η λύση το τραγούδι σου να το παίξει στο πιάνο ο Μίμης Πλέσσας. Απλά του λες σε τι τόνο το θες και ... το παίζει (αυτό - ειδικά στο πιάνο - πρέπει να θέλει ΠΟΛΥ κουράγιο για να το κατακτήσεις ως ικανότητα... ).

Αν θεωρείς ότι κλέβεις αλλά κανείς δεν μπορεί (ούτε και εγω...) να βρει το ορίτζιναλ τότε μάλλον είσαι... πολύ καλός! Σαν επένδυση σε δραματική σκηνή γαλλικής ταινίας με περιεχόμενο κοινωνικό - δραματικό. Πολύ μου άρεσε πάντως.

Πάντως η κιθάρα-φετιχ των αμερικανών (και όχι μόνο ροκάδων) που την έχουν και ως μουσειακό έκθεμα, η Franken-strat του EVH, ήταν κάτι σαν partcaster απο "δεύτερα" ξήλα. Όσο για την Kramer (5150), νομίζω ότι ως εταιρία δεν την ήξερε κανείς πριν... Ο παικταράς κάνει την φίρμα "φίρμα". Αν όμως δω κάποιον άγνωστο (σε μένα) γενικό παίκτη σε ένα μικρό λαϊβάδικο, σίγουρα θα προσπαθήσω να δω τη γράφει η... ούγια.

Δύο πράγματα προς βελτίωση: 1. Καλύτερο... σημάδι στα bends, 2. Φρόντιζε να μην "κάθεσαι" τόσο συχνά πάνω στην τονική στις καταλήξεις των φράσεων. Όχι ότι ισχύει στην πραγματικότητα αλλά η εντύπωση που μου άφησε το κομμάτι ήταν ότι στο 30% του κομματιού άκουγα το "Mi". Κατά τα άλλα: Ωραίος ήχος (που ήθελε και λίιιιγο reverb ή κάτι τέτοιο - @SF, να βάλει λίγο... echo? ) Τεχνικά νομίζω ότι είσαι σε τέτοιο επίπεδο που μπορείς να ""βγάλεις μουσική" από τήν κιθάρα σου. Γενικώς μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον το όλο πράγμα. Μπράβο, καλή συνέχεια και περιμένουμε... νεότερα!

Να πω και μια γνώμη ως ακροατής και όχι ως παίκτης; Καλό playlist είναι αυτό που λες "κάτσε να δούμε τι θα παίξουνε επόμενο και την κάνουμε" - και τελικά φτάνεις να φεύγεις τελευταίος. Με άλλα λόγια, πρέπει να υπάρχει και το στοιχείο της έκπληξης!

Πρόβλημα; Ξέρεις πόσα χρόνια προσπαθώ να το κάνω αυτό επίτηδες όταν παίζω?

@Waterfall-K: Απορίες / σχόλια: 1. Ζηλεύω. Δεν το λέω με την κακή έννοια, απλά... ζηλεύω! 2. Θα περίμενα κάποιον μικρό midi controller σε τέτοια θέση που να μπορείς να παίξεις ακόμη και όταν είσαι καθιστός για edit. 3. Οι m.contr. (αριστερό μέρος του Rig), οι πάνω, είναι παιξable ? Φαίνεται να έχουν μεγάλη κλήση. 4. Το δεξί μέρος του Rig δεν είναι ασταθές λόγω βάρους; Αυτό είναι γενικότερη απορία, πως μπορεί κανείς να παίξει γρήγορα ή "βαριά" σε keyboards τα οποία βρίσκονται τόσο ψηλά σε τέτοιου τύπου stand? Σε κάτι πιο "σκαλωσιά" το καταλαβαίνω αλλά και στο δικό μου διπλό stand που είναι ανάλογης κατασκευής, το SH ταλαντώνεται όταν γίνεται... απόπειρα σόλο. Καλόπαιχτα και πάνω από όλα... καλά κέφια!

Να συμπληρώσω κάτι που μου είναι πάντα αγαπητό, γλυκό, τραγουδιστό και πιανιστικά ενδιαφέρον: Γιώργος Χατζηνάσιος.

Πως τα καταφέραμε και πάλι μιλάμε για τον Βαγγέλη (όχι ότι αυτό είναι κακό ;) )... ο οποίος δεν έχει και πολλή σχέση με αυτά που κάνει ο JMJ... Ο JMJ είναι κάτι σαν παιδικός μου ήρωας, αλλά πλέον τον έχω απομυθοποιήσει τελείως. Ειδικά αυτή η ποπ διάθεση στο live του μου φαίνεται πολύ "κάπως". Θεωρώ ότι μετά το 1990-94 θα έπρεπε να είχε κάνει άλλα πράγματα. Στράβωσε όμως η κατάσταση με το Oxygene 7-13, εκεί φαινόταν ότι άρχιζε το πράγμα να ανακυκλώνεται. Μεικτά συναισθήματα... ::)

Πάντως μεγάλη τιμή του κάναμε του Ιταλού... Τόσες σελίδες και τόσο ... Malmsteen είναι δύσκολο να μαζέψεις με τη μία! Μωρέ μπράβο του! ΥΓ και εκτός των άλλων είναι και η κιθάρα του άχαρη! ;D Μπορεί να είναι καλή ως όργανο αλλά... γενικώς δεν μου κάνει το όλο πράγμα ενδιαφέρον. Κρίμα γιατί ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει "καεί" παίζοντας.

Πάντως στα μέχρι τώρα αποτελέσματα φαίνεται ότι ο κόσμος θέλει την αίσθηση του ροκ του Hendrix. Το λέω αυτό γιατί ως δεύτερος φαίνεται ο Satch ο οποίος - κατά δήλωσή του - αυτό που παίζει (ή τέλος πάντων αυτό που έχει στο μυαλό του παίζοντας) είναι "κατά 99% Hendrix".

Cool λόγω strat. Μπορώ να πω ότι αν άκουγα να παίζει ακριβώς τα ίδια αλλά με Les Paul τότε θα έλεγα ότι δεν μου αρέσει. Λίγο περίεργο; Μπορεί. Πάντως μας αρέσει- δεν μας αρέσει, έχει καταφέρει σίγουρα ένα πράγμα: να έχει δικό του ήχο και στυλ, να τον ακους και να λες "ωχ, ο Μάαααλμστηην" ! ;D

Μερικά σχόλια, προσπερνώντας κλισαρισμένες απαντήσεις του στυλ "δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχουν αυτές οι ψηφοφορίες" κλπ. Στεναχωριέμαι για αυτούς που δεν ψήφισα και χαίρομαι για τον Satch που μαζεύει δίκαια. Ψήφος δική μου: EVH. Και ως παικταρά και ως αγαπημένου. Εξηγούμαι δια του παραδείγματος: κάποτε διάβαζα (δεν θυμάμαι που) ότι ο M. Jordan ήταν πολύ μεγάλος παίκτης όχι γιατί κάρφωνε πετώντας, όχι γιατί πέταγε και σκόραρε, όχι γιατί... κλπ κλπ.... αλλά γιατί έκανε ό,τι έκανε ΚΑΙ έπαιζε ΚΑΙ άμυνα. Κατ΄αντιστοιχία: EVH όχι μόνο γιατί είναι innovative, γρήγορος (αλλά όχι εξαντλητικός), περίεργος κλπ κλπ στα σόλα του αλλά και για όλα όσα κάνει μέσα στο κομμάτι. Ακούγοντας ένα καλό V.H. κομμάτι (ναι, υπάρχουν V.H. και εκτός του Jump) δεν χρειάζεται να περιμένω το ξέφρενο guitar's-hero-show-off-solo. Ο evh είναι συνεχώς πάνω στο κομμάτι, αλατοπιπερίζοντας όπως αυτός ξέρει. Και απολαμβάνω ιδιαίτερα τον τρόπο που παίζει όταν δεν κάνει ούτε tapping, ούτε αρμονικές...

EVH, J.S., Vai κλπ κλπ και Άκης Τουρκογιώργης!

Ένα παράπονο για το αγαπημένο μου πλαστικό και εύκολο SH-201, το οποίο φαντάζομαι ότι ισχύει και για άλλα μοντέλα της Roland: θα περίμενα το D-beam να έχει μεγαλύτερη εμβέλεια (δηλαδή να κουνάω χέρι από πιο ψηλά) και όταν επιλέγω να το χρησιμοποιήσω για το pitch να μην αλλάζει νότες (πρακτικά δουλεύει σε ημιτόνια) αλλά να είχε συνεχή απόκριση οπότε να μπορούσα να κάνω bend όλη την οκτάβα με το D-beam ή (που λέει ο λόγος) να το χρησιμοποιήσω σαν Theremin. Κρατώ και μία επιφύλαξη μήπως τους κατηγορώ τσάμπα και πρόκειται για setting που μου διαφεύγει. Και επειδή δεν είμαι αχάριστος, δεν θα παραπονεθώ για το ότι το συγκεκριμένο όργανο δεν έχει aftertouch. Αυτά!

To JD800 είναι πλέον και αυτό vintage? Ρε πως γέρασα... Καλή επιτυχία, ενδιαφέρουσα προσπάθεια! ;)

Εναλλακτικά, αντί να δώσουν πολλές φωνές ας δώσουν ένα μονοφωνικό συνθι, αναλογικό και φτηνό. Αναλογιά στον λαό τώρα!

Αυτός που το θέλει ξέρει γιατί το θέλει(*) (και το λέει και σωστά: "Μόοογκ" ). Πάντα φιλικά, J72 (*) και προφανώς είναι και νοσταλγός. Αλλά αυτό δεν είναι κακό...

Αχ αυτά τα ξύλα... Αν και δεν είναι το σωστό τόπικ... έχω την απάντηση: Είναι σωστό ότι οι strat έχουν πιο άμεσο attack? Επίσης, το attack δεν είναι πιο έντονο με σκληρότερες πένες;

Νομίζω ότι πλέον δεν τρώμε τον μύθο του ότι "το μη εμπορικό είναι ποιοτικό". Πάνε αυτά...

Μπρόβο κύριοι. Αν παίζατε δίπλα στον πάγκο με το ποτό μου θα πέρναγα πραγματικά καλά και πάνω από όλα... cool. Keep up the funky job!

Πάντως αυτό το grammy είναι σαν να το πήραμε εμείς οι ίδιοι οι ακροατές. Έεεεεεεετσι! Μα αφού είναι, τι να κάνουμε; ;D Πέρα από την πλάκα, το γενικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει... ελπίδα. Μπράβο τους! ΥΓ και λίγο Greg Phillinganes να ανέβαζαν στη σκηνή δεν θα με χάλαγε...

Τι είναι τούτο; Βάλανε το VOLUME κάτω κάτω;