Jet72

Με τον κίνδυνο να καταστρέψω το παρόν νήμα, ... .... ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Clapton θεωρείται τόσο μεγάλος... !

Πάντως καλύτερα λίγο βαρετό και αρκετά ποπίζον παρά πολύ κουλτουροαργόσυρτο και πολύ - μα πολύυυυ - βαρετό. Πριν διαβάσω τα σχόλια και πριν το ακούσω, περίμενα ότι θα ήταν κάτι φλοϋντίζον με τεράστιες εισαγωγές και τραβηγμένα σόλο. Οκ λοιπόν. Μπορούσαμε και χωρίς αυτό, αλλά σίγουρα μπορούμε και με αυτό!

Ε, ας βάλουν και έναν μεσαίο μαγνήτη να μοιάζει περισσότερο...

Lessons in Love - Level42, Mark King Σημάδεψε τα μουσικά μου eighties αναφορικά με το μπάσο.

Δεν ξέρω αν όταν τον ακούω εστιάζω περισσότερο στο τι παίζει ή στο πως το παίζει. Σε κάθε περίπτωση ένας πραγματικός King μας άφησε τόνους μουσικής κληρονομιάς. Είμαστε ευγνώμονες.

Όντως το έκανες "δικό σου" - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Με μια ζωηρή μπάντα σε ένα συνοικιακό λαϊβάδικο νομίζω ότι θα έκανες πολύ κόσμο να γυρίσει προς το stage. Μου άρεσε. :)

Τα θεωρητικά κλπ πες ότι θα τα βρεις στα βιβλία... Ο δάσκαλος όμως θα σε βοηθήσει στη φυσική τεχνική. Θα σου βάλει σωστά τα χέρια και θα σου κάνει τη διαφορά μεταξύ πρακτικού μουσικού και μουσικού-μαθητή. Όταν κάνεις κάποια μαθήματα (δεν εννοώ δυο και τρία...) και κάτσεις πλάι στον ... παλιό σου εαυτό (δηλαδή κάποιον που μαθαίνει μόνος του κιθάρα) θα καταλάβεις ότι ήταν σωστή η απόφασή σου - υπό την προϋπόθεση ότι θα έχεις καλό δάσκαλο (ό,τι και αν σημαίνει αυτό - ξέρεις, ο δάσκαλος στο ιδιαίτερο θέλει και "χημεία") και βέβαια ότι μπορείς να διαθέσεις τα χρήματα (το μη καλλιτεχνικό κομμάτι της συζήτησης... ) Καλή αρχή. ΥΓ Α, το πιο σπουδαίο. Δάσκαλος + μελέτη. Δάσκαλος χωρίς μελέτη είναι δάσκαλος χωρίς... εσένα.

Μια χαρά μου ακούγεται. Αν έπρεπε ντε και καλά να αλλάξω κάτι ίσως να το ήθελα λίιιγο πιο σκληρό (αλλά αυτό μπορεί να έχει να κάνει και με τον τρόπο παιξίματος, αίσθησή μου ότι μπορείς να το παίξεις και λίγο πιο επιθετικά το ριφφ).

Σε συνέχεια της απάντησης του degdekis με την οποία συντάσσομαι: Δες το πιο απλά. Στο ηλεκτρικό θα έχεις καμπάνα ήχο ο οποίος όμως δεν θα είναι φυσικός. Στο κλασσικό θα έχεις τον αληθινό, ατελή και φυσικό ήχο συν κόστος συν συντήρηση κλπ κλπ. Με δεδομένο ότι δεν είσαι σολίστας αλλά μάλλον μαθητής στα περίπου ξεκινήματά του, νομίζω ότι είναι καλύτερη περίπτωση το ηλεκτρικό. Εκτός από τα διάφορα πρακτικά (μεγάλο πράγμα να μπορείς να μελετάς βράδυ και να μην ενοχλείται κανείς) έχεις και το αβαντάζ ότι μπορείς να κάνεις πολλά ωραία πράγματα με μία εξωτερική μονάδα ήχων στην οποία θα πριζώσεις το κλαβιέ σου σε ρόλο midi keyboard. Και σε κάθε περίπτωση όταν με το καλό φτάσεις στο επίπεδο όπου η τεχνική σου θα είναι τέτοια που θα απαιτείς ε σ ύ ένα "πραγματικό" πιάνο, ε, τότε μάλλον θα αξίζει να πάρεις ένα τέτοιο, και μάλιστα να είναι και καλό. Αν πάλι στην πορεία δεις ότι είναι καλή η μουσική αλλά δεν σε τρελαίνει το σολιστιλίκι και η σπουδή τότε θα σου έχει μείνει κάτι που θα έχει ίσως κάποια χρηστική αξία (μπορεί να σταματήσεις τις σπουδές αλλά να παίζεις μουσική γενικώς). Σε άλλη περίπτωση απλά θα σου μείνει το "έπιπλο". Όπως και να έχει, εύχομαι να έχεις καλές σπουδές αλλά πάνω από όλα να ευχαριστιέσαι όσο περισσότερο γίνεται και με όποιον τρόπο εσύ επιλέγεις αυτό το υπέροχο ταξίδι της Μουσικής που βγαίνει από τα δικά σου χέρια.

Adamo το 'χεις. Θα πέρναγα σίγουρα πολύ καλά αν σε άκουγα σε κάποιο live. Επιτέλους μία ελληνικη φωνή που τραγουδάει ψηλά χωρίς να ζορίζεται.

Τι ωραίο να βλέπεις ότι κάποιοι κρατάνε ακόμη. Λοιπόν, αυτό το τραγούδι πάντα μου άρεσε, ίσως γιατί ήταν "της εποχής", ίσως γιατί έχει το στυλ των παραγωγών που μου αρέσουν, ίσως γιατί... ποιος ξέρει. Ο κος Richard Page των Mr. Mister. Πολύ καλός ήχος Live, τύφλα να έχουν τα στουντιακά. Απλά λόγω ηλικίας λείπει το νεύρο στην σκηνική παρουσίαση (αλλά και στον κόσμο). Δεν πειράζει. Και άμα είναι να έχεις παρέες, ε, να είναι καλές. Ringo, Toto κλπ

Μωρέ ας έπαιζα καθαρά τα δεκαταεκτα μου και ας κινδυνευα να με πουν και σρεντερ. Όσα δεν φτάνει η αλεπού...

Μου θυμίζει κάτι συζητήσεις του '90 του στύλ... - Ωραίο το hundai το coupe, το βρήκα και σε καλή τιμή, δεύτερο χέρι αλλά σαν καινούργιο... - Καλά, γιατί δεν κοιτάς την νέα SLK που έχει... κλπ κλπ... Με άλλα λόγια, κάθε τι έχει τον άνθρωπο που θα το εκτιμήσει και θα το αξιοποιήσει. Είχα δει κάποτε αγγελία του τύπου "πουλάω το SH-201 γιατί μάλλον είμαι presetάκιας". Ok, δεν του έκανε γιατί δεν του έδινε αυτό που ήθελε. Όπως δεν θα του το έδινε ούτε το Phatty, ούτε το Moog του Emerson ούτε τίποτα. Κρατήστε όμως και αυτό: το συγκεκριμένο forum είναι tech forum οπότε δικαιολογούνται κάποιες ίσως λίγο υπερβολικές τοποθετήσεις.

Ένα από τα καλύτερα γλυκανάλατα, αυτό: καθώς και ...άλλο ένα από τα καλύτερα γλυκανάλατα, αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=BxYpsB_jdH8

Η έννοια "πειραματικός" πιστεύετε ότι περιγράφει σε κάποιο βαθμό τον Ι.Ξ. ?

Πάντα είχα την γνώμη ότι ο Ι.Ξ. έκανε το όνομά του βασιζόμενος κυρίως στο γεγονός ότι ο πολύς κόσμος δεν μπορούσε να καταλάβει το περίβλημα της επιστήμης με το οποίο κουκούλωνε την τέχνη που υπηρετούσε (που πολλές φορές δεν θα ήθελα να την πω Μουσική αλλά μάλλον "Ηχητική"). Στην παραπάνω θέση βάλτε εισαγωγικά όπου εσείς νομίζετε... Το παραπάνω σχόλιο μην το λάβετε ως αρνητικό, το λέω με πολύ σεβασμό για τον συγκεκριμένο Έλληνα που άφησε το αποτύπωμά του - ειδικά - στο εξωτερικό.

Αν καταλαβαίνω καλά, είναι αυτή η αίσθηση του "χαλαρού μπουζουκτσή" που έχει ο Μalmsteen όταν παίζει γρήγορα αλλά χωρίς θεατρινισμούς;

... και αυτό το λέει μάλλον για καλό - και θα συμφωνήσω. Ηχάρα αλλά και έξυπνες φράσεις. Μου άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, είσαι ένας μικρός guitar hero(*). ;D (*) Το "μικρός" έχει να κάνει μόνο με την .... εμπορικότητα. Κατά τα άλλα το μόνο που σου λείπει είναι να πας στο 1985 / Αμερική, παραπάνω... μαλλί και μία g(l)amάτη μπάντα. Δεν ξέρω αν θα αγόραζα το LP σας :-) αλλά σίγουρα θα το αντέγραφα σε κάποια TDK που θα έλιωνε στο walkman μου. Ωραίες εποχές! ;)

Για να τελειώνουμε παιδιά: οι αληθινοί άντρες δεν βλέπουν Eurovision αλλά ποδόσφαιρο: http://www.tlife.gr/Article/news-fili/0-9-61948.html

Χαίρομαι που όντως η φετινή Eurovision ως διαγωνισμός τραγουδιού έβγαλε πρώτο το καλύτερο (προσωπική προφανώς η άποψη) τραγούδι και όχι κάτι άλλο. Αν το κομμάτι το έλεγε πχ η Adele θα ήταν Top 10 για το υπόλοιπο 2014... Επίσης χάζεψα με το σκηνικό. Απίθανη παραγωγή, μπράβο στους διοργανωτές. Περίμενα ότι οι δικοί μας θα μάζευαν κάτι περισσότερο, αν μη τι άλλο το τραγουδάκι μας (αν και δεν είναι του στυλ μου) ξεχώριζε από τη μάζα. ΥΓ Για τα "άλλα" έχω άποψη (προφανώς) αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να την πω εδώ (όποια κι αν είναι).

Αν μη τι άλλο έχει καταφέρει (άσχετα αν αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους) να έχει προσωπικό στύλ και ήχο / και αυτό ίσως ένα από τα "βασικά συστατικά της επιτυχίας". Με τρελαίνει το πως κάνει το picking του, με έναν τρόπο χαλαρό...

Κάπου είδα ένα τόπικ με κούκλες κιθάρες ή κάπως έτσι... Νομίζω ότι εκεί πρέπει να βάλω ένα link προς τα εδώ. Συγχαρητήρια, είναι πραγματικά καταπληκτική και ... ύπουλα άγρια!

Ενδιαφέροντα τα όσα διαβάζω! Στα πρόχειρα, αυτό είναι το μπράτσο: και για την ιστορία, αυτή είναι η κιθάρα, έχει έξτρα μαγνήτη, επιλογείς (ανεξάρτητους) και βέβαια μία ιδέα από ένα αγαπημένο θέμα...

Όχι, αλλά προφανώς είμαστε παιδιά των 80s και πιθανολογώ ότι και συ όπως και γω δεν ψαχνόμασταν περισσότερο από το να ρωτήσουμε στον Νάκα...

Αγαπητοί: Μιλάμε για μία φτηνή eighties Yamaha SE100. Αρχικά το μπράτσο της ήταν βαμμένο (όπως και η υπόλοιπη κιθάρα) μαύρο. Κάποια στιγμή έγινε ένα total reset, τριψίματα κλπ και τότε είδα ότι το μπράτσο (αναφέρομαι πάντα στο πίσω μέρος, όχι στην rosewood ταστιέρα) ήταν αρκετά σκούρο (σε σχέση με αυτό που βλέπω τις περισσότερες φορές σε strat τύπου κιθάρες και το οποίο είναι ξανθόχρωμο). Αυτό δεν ισχύει στο μπράτσο που έχει το αντίστοιχα φτηνό Yamaha BB-200 μπάσο μου το οποίο είναι κανονικά... ξάνθόχρωμο. Μιλάμε λοιπόν όντως για... ξύλο καύσης ή απλά είναι και αυτό μια περίπτωση; Ευχαριστώ, J72 ΥΓ Ευελπιστώ κάποια στιγμή να ανεβάσω και φωτό...