Jet72

Ωραίος ο SF. Ωραίες.... ρίμες, έτσι και τις βρει ο Μυθριδάτης των Ημιζ θα κάνεις μεγάλη επιτυχία - αλλά θα είναι χιπχόπ! Αντέχεις;

Μα γιατι να ειμαστε αρνητικοι; Ο Εμινεμ ειναι κορυφαιος σε αυτο που κανει - το οποιο βεβαια δεν ειναι μουσικη, αλλα βεβαια και ποιος ειμαι εγω που θα βαλει ορια στην Τεχνη....

Σόρρυ για το σπαμ (γιατί δεν έχω πρόταση για φτηνό κιτ) αλλά τι εννοείς ακριβώς F-16 project? Σχετίζεται με το γνωστό μαχητικό; ???

Κατόπιν των ανωτέρω, από χτες το Yamaha κοσμεί οπτικά και ... ηχητικά το σαλόνι μας! Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας, J72

Πυξ Φλόυντ,,,! ;D

Αγαπητοί συμφορουμίτες Συζητιέται η αγορά φτηνού ηλεκτρικού πιάνου για... οικιακή χρήση: είδαμε (ξεκινώντας από αρμόνιο) ότι υπάρχει η διάθεση του παιδιού να προχωρήσει ενώ παράλληλα... όλο και κάτι θα σκαλίζει ο μπαμπάς... Αλλά πάμε για κάτι low budget. Μία πρόταση (την οποία είδα από κοντά) είναι αυτή της Yamaha YAMAHA P-45 B Stage Piano ÎαÏÏο | eNakas music Είδα όμως και αυτό, με σκαμπό και βάση, περισσότερα Watt στα ηχεία και χαμηλότερη τιμή https://www.thomann.de/gr/thomann_sp_320_digital_piano_bundle.htm Δεν μπορώ όμως να έχω άποψη για το πιάνο του Thomann.... Βλέπω ότι έχει καλύτερα ηχεία, δεν ξέρω όμως την ποιότητα του ήχου (στα demo του σάιτ του Τhomann το Yamaha φαίνεται πάντως να έχει πιο καθαρό βασικό ήχο πιάνου). Περισσότερο όμως με προβληματίζει το θέμα του service / support. Αν πάθει κάτι το Yamaha θα πάω στον Νάκα (όντως; ). Αν πάθει κάτι το Thomann τι κάνω; Φαντάζομαι ότι δεν θα είμαι ο πρώτος που έχει τέτοιους προβληματισμούς! Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις όποιες απαντήσεις σας! Jet72 ΥΓ ανοικτός και σε άλλες προτάσεις στο ίδιο χαμηλό πάντα budget...

Θέλω ελαφρύ αλκοολούχο, δίχαλο, βερμούδα, άμμο, ηλιοβασίλεμα και πίσω να ακούγεται το track/συμμετοχή ενώ παράλληλα σκέφτομαι: τι cool μουσικάρες, που πάνε και τις βρίσκουνε;;; ;D

Αν και στα αθλητικά δηλώνω απλός φίλαθλος, στα μουσικά του StelAndre δηλώνω Οπαδός ;D

Με γοητεύει το γεγονός ότι έχεις αξιοποιήσει τον εξοπλισμό σου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Βλέπω πολύ κόσμο να έχει τόνους hardware και να μην μπορεί να βγάλει τίποτα πέρα από τα βασικά και αναμενόμενα. Τελικά και τα synths είναι όπως τα φυσικά όργανα: ο παίκτης κάνει τη διαφορά. Μπράβο, μου άρεσαν ΚΑΙ τα δύο, το καθένα με τον δικό του χαρακτήρα.

Αυτό το compu-funk αποτέλεσμα πολύ μου άρεσε. Λες και έβαλες στο ίδιο μπλεντερ τον Alan Parsons στα ορχηστρικά του μαζί με τους Future Sound of London και βέβαια πολλή δόση cosdrίλας ( καλό είναι αυτό! ) Η αραβιά στο τέλος είναι το αναπάντεχο κέρασμα. Με μια λέξη: ωραίο (ς) !

Για να μην ακούγονται τα ηχεία του psr απλά κάρφωσέ του ένα βύσμα στην έξοδο των ακουστικών ;)

Είναι προφανές ότι τραγουδάς σωστότερα τώρα (γιατί το μισό τραγούδι νομίζω είναι στο τι ακούς ως τραγουδιστής παρά στο τι τραγουδάς, η διαδικασία είναι ένα συνεχές κούρδισμα της φωνής...) Αλλά η αρχική version πάντα θα έχει την αξία του αυθόρμητου, του πρώτου, είναι βιντατζιά όπως και να το κάνεις.... ;D Ωραίος σε κάθε περίπτωση. ΥΓ και το πιάνο ψιλοθερίζει. Εύγε!

Χτύπησες εκεί που πονάει... Ήμουν πολύ κορκολιακός από την εποχή του δίσκου του με την Μαρία Δημητριάδη, την εποχή δηλαδή ΠΡΙΝ το κοριτσομάνι των συναυλιών του. Άτυχος ο Στέφανος στην πορεία (προκαλώντας ο ίδιος την ατυχία του σε μεγάλο βαθμό - αλλά ας μην ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση), πραγματικά θα μπορούσε για δεκαετίες υπό άλλες συνθήκες να είχε κυριαρχήσει στο ελληνικό ποπ-ελαφρό στερέωμα - όπως και για κάποιο διάστημα έκανε. Ήταν χαρακτηριστική εξάλλου η άνεση με την οποία εκτοξεύθηκε στην κορυφή, πρακτικά ήταν θέμα απόφασης - και ίσως και εφαρμογής του ρητού "κάλλιο πρώτος στο χωριό", αφού ο πρωταθλητισμός της κλασσικής μάλλον δεν τον σήκωσε, παρά το φυσικό του ταλέντο. Τέλος πάντων, θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες (και του αξίζουν του συγκεκριμένου καλλιτέχνη γιατί είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση στον χώρο του). Βέβαια σε κάθε πρώτη ευκαιρία τόνιζε (και δεν δήλωνε απλά) ότι ΔΕΝ είναι τραγουδιστής. Ξέρετε, όποιος δεν μπορεί να τραγουδήσει απλά... ερμηνεύει. Το σύστημα βέβαια τον σήκωσε ΚΑΙ ως τραγουδιστή. Τι θέλω να πω με όλα αυτά: η ερμηνεία του αγαπητού cos_dr συγκρίνεται με αυτή του Στέφανου και στέκεται μια χαρά. Νότες που δεν ανεβαίνουν ως τη συχνότητά τους, φράσεις που δεν πατάνε σε πολύ συγκεκριμένες νότες κλπ ΑΛΛΑ χωρίς να μπορείς να πεις ότι ΔΕΝ σου αρέσει - γιατί δεν ακους φάλτσο, απλά ακούς αυτή την περίεργη ερμηνεία που κάνουν οι συνθέτες όταν τραγουδούν οι ίδιοι τα τραγούδια τους... Τέλος, η χροιά (που μάλλον ή την έχεις ή δεν την έχεις) έχει ενδιαφέρον και λυρικότητα. Για να το πω απλά: καριέρα ως τραγουδιστής μάλλον ΔΕΝ θα κάνεις αγαπητέ αλλά αν κάνεις οτιδήποτε με τη μουσική και κάπου χρειαστεί να βάλεις και φωνητικές χορδές τότε οκ φίλε, μια χαρά το 'χεις ΚΑΙ εκεί!

Περιμένα να ακουσω τα πρώτα 20'' ώστε να πάρω τη γενική αίσθηση και τελικά να μην γράψω τίποτα... Τελικά ξεχάστηκα και το άκουσα όλο: θυμήθηκα την ταινία, τον δίσκο, σε βινύλιο, μετά σε CD, να τον ακούω άπειρες φορές, ειδικά στο συγκεκριμένο ταξιδιάρικο theme που παρουσίασες. Η πλειονότητα των ήχων σου πλησιάζουν στο απόλυτο το αυθεντικό. Αλλά και ως αρμονίες κλπ δεν ένιωσα να χάνω κάτι από το ορίτζιναλ (δεν κατάλαβα κάπου να έχεις κάνει απλοποιήσεις κλπ) Καταπληκτική δουλειά ;) Α, και αν κανείς πει το κοινότυπο "τόσο ίδιο που είναι δεν καταλαβαίνω ποιο το νόημα, ας βάλω και το ορίτζιναλ άμα θέλω", μη χαλαστείς. Απλά να ξέρεις ότι ζηλεύει ;D

Αυτό να παίζει στο μπαρ και να μην σε αφήνει να κάτσεις ήσυχος στο σκαμπό σου... ;D Πολύ μου άρεσε, και ως ιδέα και ως εκτέλεση και ως αποτέλεσμα. Μπράβο παιδιά!

Αυτό που συνήθως είναι αστείο όταν τραγουδάει κάποιος είναι να καταλαβαίνεις ότι προσπαθεί να μιμηθεί κάποιον άλλο. Στην καλύτερη περίπτωση ακούς μίμηση, στη χειρότερη κακή μίμηση. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που ακούς ΔΕΝ είναι ο άνθρωπος που τραγουδάει. Θα έδεινα τα πάντα (λέμε τώρα...) να είχα τη χροιά του Julio Iglesias. Πιστεύω όμως ότι όταν θα πρωτοάρχισε να τραγουδά μπορεί εκείνος αντίστοιχα να έδινε τα πάντα για να είχε τη χροιά κάποιου άλλου! Τελικά έκανε καριέρα με τη δική του καταπληκτική φωνή. Α, και για κάποιους μπορεί η φωνή του να είναι αστεία ή σπαστική ή κουραστική ή μονότονη ή.... Αν μου επιτρέπεις, υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία θα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. 1. Να τραγουδάς τα κομμάτια εκεί που "σε παίρνει" και όχι εκεί που τα λέει ο αρχικός εκτελεστής τους. Θα δεις στη πορεία ότι κάποιοι τραγουδιστές τραγουδούν ακριβώς πάνω στη δική σου φωνή. Όταν θα λες τραγούδια τους στη δική τους τονικότητα η χροιά σου θα είναι καλύτερη από ό,τι συνήθως. Εμένα πχ ο Κότσιρας μου κάθεται μια χαρά στη φωνή μου, τον Νταλάρα τον βλέπω (τονικά) με το κυάλι. ( Τονίζω εδώ ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να τραγουδάς εντός της έκτασής σου και για λόγους ερμηνείας αλλά και για λόγους υγείας, οκ; ) 2. Αν τραγουδάς αγγλικά / γαλλικά κλπ, πρόσεξε το θέμα της προφοράς. Ναι, και πάλι ένας είναι ο Julio που τραγουδάει με τόλμη και γοητεία "δερζ ε ματζικαλ σκάι ιν δε μπιουτιφουλ νάιτ" (αν το πούμε εμείς θα ακούγεται σαν Θώδη στο αρσενικό της, με όλη τη συμπάθεια που της έχω... ). Καλή προφορά χωρίς υπερβολές στον ξένο στοίχο έχει μεγαλύτερη αξία από την χροιά. Αν τελικά έχεις ΤΟΣΟ πολύ ιδιαίτερη χροιά, ε, σκέψου ότι μπορεί να είσαι προικισμένος και να μην το εκτιμάς, τι να πω.... Αρκεί να βρεις το δικό σου στυλ. Σε κάθε περίπτωση αυτό που αρχικά και αυτόματα εισπράττει το κοινό από τον τραγουδιστή - άσχετα με τη χροιά της φωνής - είναι η αυτοπεποίθηση που εκπέμπει. Καλή επιτυχία σε όποιο επόμενο βήμα σου!

Θα ήθελα να γράψω πολλά, και για την τεχνική αλλά και για τη μελωδικότητα - φρασεολογία των σόλο σου. ;) ;) ;) Όμως επειδή είμαι μεγάλος φαν σου, δυστυχώς δεν θα είχαν ιδιαίτερη αξία.... ;D Εκπληκτικό (ς).

Προφανώς και κουβαλάει τον ήχο της εποχής του αλλά ως "κανονικό τραγούδι" (τι να σημαίνει αυτό άραγε... ! ) δεν μπαγιατεύει - τουλάχιστον στα δικά μου γούστα. ΥΓ Ray ωραίο το κομμάτι, έμαθα κάτι πολύ ενδιαφέρον (Steel Dan) που αγνοούσα!

Το κομμάτι είναι κάτι σαν Art of Noise με ολίγη από Alan Parsons. Θα το άκουγα πολύ ευχάριστα σε κάποιο club!

Το ότι έχεις ακούσει πολλά κιλά Σατριάνι είναι φανερό - το ξέρουμε άλλωστε, και εμείς το ίδιο έχουμε κάνει. Το ότι μπορείς όμως και ανασυνθέτεις τα σατριανικά ερεθίσματά σου σε νέα κομμάτια είναι κάτι που προφανώς μπορείς πλέον να κάνεις με αρκετή άνεση. Δηλώνω φαν για πολλοστή φορά. Δικός σου, όχι (μόνο) του Σατριάνι!

Κοίτα τι έχουμε στη διπλανή μας πόρτα - και μένουμε στους Σατριάνηδες και στους Βάιδες.... Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό. Τεχνικά, καλλιτεχνικά και ηχητικά ήταν ΤΕΛΕΙΟ - οκ, τουλάχιστον για τα δικά μου προσωπικά γούστα.

Ο ΕVH το γύρισε σε rw εσχάτως. Φτιάχνει ήχο?....

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Για τον χρόνο που αφιερώνω στην κιθάρα μου (max μισή ώρα την εβδομάδα, ναι, τόσο λίγο...) και πολύ μου είναι το RP55 ! ;D

Και μόνο το γεγονός ότι δεν είναι σαφές το ερώτημα μπορεί να είναι ένδειξη ότι δεν υπάρχει το πρόβλημα που φοβάμαι... Άρα βγάζεις κανονικά τις αρμονικές που θες σαν να έπαιζες με κάποιο αναλογικό overdrive / ενισχυτή κλπ;

To Digitech rp55 φαίνεται να είναι φτιαγμένο για εμένα. Για όλους αυτούς τους τύπους που στην εφηβεία τους μάζευαν χαρτζηλίκι για να αγοράσουν άλλο ένα πεταλάκι και που στο τέλος η κιθάρα τους έβγαζε μία φασαρία με ολίγη από εφφέ. Τώρα, λίγες δεκαετίες μετά, το low budget story συνεχίζεται - πλέον για τελείως διαφορετικούς λόγους. Η ερώτηση είναι η εξής: η συμπεριφορά του RP55 (ή ανάλογων καταστάσεων) σε αρμονικές / tapping κλπ(*) είναι αντίστοιχη αυτής ενός πεταλιού; (*) αναφέρομαι στην κλασσική περίπτωση όπου το distortion / overdrive λειτουργεί ΚΑΙ ως compressor και βοηθάει στο να ακούγονται οι ήχοι που στην πραγματικότητα είναι ασθενείς ως σήμα. ΥΓ αν κάτι δεν το περιγράφω καλά.... είμαι ανοικτός σε πάσης φύσεως επισημανση, διόρθωση κλπ. THNX !