Jet72

Ωραίο είναι, και πλούσιο ακουστικά και έχει και το coolness που του πρέπει. Μία γνώμη μόνο, για το συγκεκριμένο ηχητικό ύφος, θα περίμενα κάτι περισσότερο από Ι - V - IV. Επίσης θα περίμενα κάποιες επιπλέον νότες (μεθ΄ εννάτης, ενδεκάτης κλπ) στις συγχορδίες, για να αμερικανίσει περισσότερο (αν αυτό είναι αυτό που ψάχνεις).

Ένας κοντούλης, καραφλούλης, ασχημούλης, ντυμένος σαν τον κυριούλη της απέναντι πολυκατοικίας, στέκεται σε πολύ καλές θέσεις στα Charts για δεκαετίες, πουλάει τρελά, γεμίζει στάδια μόνος ή με τη μπάντα του, με το τραγούδι του, τα τύμπανα και το πιάνο του. Δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει που ξέρει να το κάνει σωστά. Χέιτερς γκόνα χέιτ.

Τουλάχιστον κράτησαν το στερεότυπο του Νο 1....

Νομίζω ότι το off-white / εκρού)(*) είναι μία ασφαλής επιλογή για strat, οπότε ψηφίζω υπέρ! (*) τόσο που να κάνει κάποιο contrast με το λευκό pickguard...

... και παίρνω το μι καντίνι στην τσέπη.

Τα 21 φαίνεται πλέον απλά vintage. 22 ναι, η μισή ροκ είναι σε γραμμένη σε ΜΙ / ΛΑ οπότε μπορεί να θες να δώσεις ένα ΡΕ τερματισμένο στο 22 και μετά bend προς ΜΙ ! Αλλά στα 21 τι να κάνεις...

Α μπράβο, στην άσπρη που έβλεπα δεν ήταν ορατή η σκιά του φάλτσου. Βέβαια αυτά η φτωχή Yamaha τα είχε από τα μέσα του 80....!

To plate που πιάνει το μπράτσο με το σώμα, γιατί ΔΕΝ είναι παραλληλόγραμμο ; (παρά το γεγονός ότι το σώμα τελειώνει με παραλληλόγραμμο σχήμα... ) Edit - το βρήκα, contoured neck heel.

Αναμένοντας το decal του λογότυπου, ολοκληρώθηκαν τα βαψίματα. @rgxinap θα επικοινωνήσουμε σε πρώτη ευκαιρία (να υποθέσω ότι βρήκες τα στηρίγματα και ό,τι άλλο χρειάζεται το trem ? )

Partially Spam αλλά.... Το ότι γίνεται τόσο μεγάλη προσπάθεια από κάποιους για να πιάσουν τον ήχο των ηχογραφήσεων μισού αιώνα πίσω (και βάλε) λέει κάτι για το τι αφήσανε οι τότε καλλιτέχνες σε μας....

Λοιπόν αγαπητοί μου, τα πράγματα έχουν προχωρήσει. Τι πιο χαρακτηριστικό από ένα banana headstock! Βέβαια αυτό παραπέμπει στην 5150 της Kramer και όχι στην αρχική Frankenstrat. Tελικά λίγο ψάξιμο αποκάλυψε ότι ΚΑΙ η Frankenstrat έχει φορέσει Kramer banana headstock (και υπάρχει και αδιάσειστο πειστήριο, το βίντεο κλιπ του Feels So Good). Το καλύτερο που είδα στο συγκεκριμένο κλιπ είναι ότι στην περίπτωση αυτή το headstock ΔΕΝ είναι βαμμένο κόκκινο στην πίσω πλευρά του (όπως συμβαίνει με την 5150 - και ήταν κάτι που δεν μου άρεσε). Όλα καλά λοιπόν, και ευνοϊκά. Έτσι, παραγγέλθηκε ένα φτηνό κινέζικο μανίκι το οποίο ήρθε σε τρεις εβδομάδες - και χωρίς έξτρα δασμούς, φόρους κλπ. Τέλεια! Πάμε λοιπόν, μαύρο, ταινίες, άσπρο, ταινίες, έτοιμος για το κόκκινο - και πρόβα για χαλκομανία Kramer που θα φτιάξει φίλος μοντελιστής. ΥΓ Ναι, δεν υπάρχει πρόβλεψη για locking nut στο συγκεκριμένο neck - αν όμως βρω θα δούμε τι θα γίνει...

Mojo ?

Αγαπητέ argytar Στο ίδιο κλιπ μου παίζεις και VH και You Give Love a Bad Name. Ε, πως να μην μου αρέσει! Και strat και power και ολίγη από Gibson. Και με χαρακτήρα! Πολυεργαλείο η συγκεκριμένη, συγχαρητήρια!

Μπραβο του. Ας το βαφτισουμε φορο τιμης γιατι αλλιως θα μπουμε στη λογική του ποια η αξια κλπ κλπ...

Θα περίμενα τρία χρυσά-τύπου βιδάκια και θα ήταν σουπερ οκ.

Μπράβο για το τεχνικο κουράγιο αλλα και το οτι άντεξες το ρισκο!

Πραγματικός ταχυδακτυλουργός! Ό,τι αρνητικό και αν σκεφτώ βλέποντας / ακούγοντάς τον θα είναι απλά προϊόν της... ζήλιας μου! Με την ευκαιρία, όλο αυτό που βλέπω μερικές φορές σχετικά με το tapping και τις tapped αρμονικές απαιτεί (εκτός της τεχνικής) άπειρους κομπρέσσορες, κάργα gain, σουπερλόου άΚΣιον ή απλά είναι σουπερδάχτυλα;

SF είσαι εγγύηση. Το να φτιάχνεις soundscapes έχει τη δική του μαγεία, πρώτα από όλα για τον δημιουργό (ο οποίος "χάνεται" στο κυνήγι του αποτελέσματος) και μετά για τον ακροατή (ο οποίος "χάνεται" στο αποτέλεσμα). Ειδικά για τον πρώτο, νομίζω ότι η μισή μαγεία είναι στο ότι δεν ξέρεις τι θα βγει στο τέλος, σε πάει λίγο από μόνο του το κομμάτι.... SF ισχύει το παραπάνω ή "ακούς" νοητά το κομμάτι και προσπαθείς να το αποτυπώσεις;

Εγω θα πω πως οταν αγορασα μπασσο ξεχασα για λιγο την κιθαρα. Ενιωθα ο αρχηγος, ο χωριςεμεναδενγινεται. Αλλα γιατι να βαζεις περιορισμους; Εισαι ακομη πολυ νεος. Και ακους μεταλ οπότε... κιθάρα. Αν ακουγες φανκ κλπ θα ελεγα μπασσο. Μην περιορίζεις τον εαυτο σου αν δεν χρειάζεται να περιοριστεις. Σημασια εχει οτι θες να πιασεις χορδες και πάλι!!!! Η επιλογη θα γινει ισως μονη της.

Από ό,τι έχω δει στο YT στα live του, δεν πας για να ακούσεις τον Bonamassa. Πας για να ακούσεις ένα είδος μουσικής που είναι φτιαγμένο εξ ορισμού για να ακούγεται live ΚΑΙ μπροστά έχει έναν εκπληκτικό παίκτη, τον Bonamassa. Ψηφίζω ΝΑΙ, αν και δεν θα ήθελα να είναι στο Ηρώδειο, θα προτιμούσα να ήταν σε κάποια μεγάλη κλειστή σάλα.

Ακριβώς αυτό έκανα όταν άκουγα μουσική (από μέταλ έως σοφτ ποπ) στα 80s. Τέρμα μπάσα, τέρμα πρίμα, κάτω τα mids.

Αν και φυγαμε απο το αρχικο ιστορικο θεμα ('78) να πω ότι το OU812 εχει εναν περίεργο ηχητικό χαρακτηρα (το στουντιο? η μίξη? η ηχογράφηση? ) που μου αρεσει ιδιαιτερα. Ηχος ωμός και κατεργασμενος ταυτοχρονα, δεν ξερω πως γινεται....

Υπαρχει, ναι, εγω. Χωρις να κανω συγκριση με τον Ροθ, ο Σαμυ ηταν τότε τοσο καλος που του αξιζε η θέση. Αλλα και ως κομματια, τα προτιμώ περισσότερο. Ειπαμε, στα 13-15...

Φαντάσου ας πούμε τι ζημιά πάθαμε εμείς, που σε τέτοια ηλικία είδαμε το .... Top Gun! Και μετά το video clip του Dreams των VH με τους Blue Angels και ήρθαν όλα μαζί και έδεσαν....