Παιδιά καλημέρα. Οφείλω να ζητήσω μια συγγνώμη που δεν έγινα κατανοητός και η ευθύνη είναι καθαρά δική μου.
Όταν έγραφα "καλλιτέχνης" δεν αναφερομουν αποκλειστικά στους δημιουργους/συνθέτες ενός έργου,αλλά σε οποιονδήποτε (όπως και να λέγεται αυτός) αναλάμβανε αυτην την διαδικασία.
Και εκεί εντάσσεται η τοποθέτηση μου(μιας και αναφέρθηκε και πιο πάνω), η διαδικασία της μίξης και του τελικού μάστερ κατά την γνώμη μου ,ίσως δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί τεχνικά αλλά καλλιτεχνικά.
Θεωρώ πως η τόσο τεχνική προσέγγιση της παραγωγικής διαδικασίας έχει μακελεψει την δημιουργικότητα, με αποτέλεσμα τόσα διαφορετικά είδη μουσικής να ακούγονται σαν ένα.
Οφείλω να ομολογήσω πως ακόμη υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις πάντως, οι οποίες αφενός είναι σαν να μην υπάρχουν και αφετέρου τείνουν να εξαλειφθούν μέσα σ'αυτό το αβυσσαλέο κυνήγι της τελειότητας του ήχου.
Η οποία "τελειότητα" τι είναι τελικά και γιατί να μας αφορά όλους κατά τον ίδιο τρόπο;
Η δημιουργία δεν θα έπρεπε να σταματά στην σύνθεση και στην ενορχήστρωση αλλά να συνεχίζεται σε όλη την παραγωγική διαδικασία, όχι μερικώς αλλά σε ολόκληρο το φάσμα της.
Αυτός είναι και ο λόγος πιστεύω που η μουσική μας δίνει την εντύπωση ότι εξελίσσεται, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από εντύπωση.