theStratWithin

Το να σε βολεύει το μανίκι είναι πολύ σημαντικό...Από την άλλη εγώ προσωπικά την παλιά μεξικάνικη στρατ μου, παρ'όλο που το μανίκι με βόλευε πολύ, με αλλαγές μαγνητών δε μπόρεσα να τη φέρω σε ήχο που να με ικανοποιεί...Δεν άλλαξα ποτέ tremolo block βέβαια, έχω διαβάσει ότι κάνει διαφορά, αν έχει το λεπτό χάλκινο, κ βάλεις το χοντρό ατσάλινο.. Ίσως αυτό να βοηθάει.

Εσύ του έκανες κάποια μετατροπή - πχ του έκοψες κανα κομμάτι - ή το χρησιμοποίησες αυτούσιο; Οι φωτογραφίες με ξεγελάνε.

@ doubletrouble Ποιό είναι αυτό από τα Praktiker; Τί είναι; Πες πες πες πες ;D

Τουλάχιστον κάποιοι λίγοι έχουν την αξιοπρέπεια να το παραδεχτούν (όπως ο Θανάσης Παπ/νου)

SPOILER ALERT: ..Εναλλακτικό όνομα: Paradise Lost - Garden of Evil :P

Τον καλύτερο "επικήδειο" για τον Cohen τον διάβασα από τον blogger Γελωτοποιό: Καμμία θλίψη. Ο άνθρωπος έζησε και έδωσε. Έφυγε πλήρης έργων και ημερών. Αυτό που με κάνει και αναρωτιέμαι, είναι γιατί οι φίλοι και τα προφίλ στο faceboοk είναι όλα γεμάτα από "θλίψη" για το θάνατο του Cohen. Αποκλείεται να είχαν ασχοληθεί όλοι αυτοί εκτενώς με τον Cohen - άντε να ήξεραν 5-6 τραγούδια του, και να είχαν πραγματικά αγαπήσει 2-3. Έτσι κι αλλίως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη μουσική. Κατέληξα στο συμπερασμα ότι, έστω και υποσυνείδητα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι αυτοί οι "μεγάλοι" που φεύγουν, αφήνουν κενά πίσω τους. Δεν έχουμε με ποιούς να τους αντικαταστήσουμε. Μάλλον οι καιροί παραείναι κυνικοί για τους πραγματικά ονειροπόλους, τους ανεπίδεκτους οραματιστές. Και αντί να τους αναδεικνύουν, να τους δίνουν χώρο, τους περιθωριοποιούν. Πάντως ο Cohen έγραφε γ@μάτα κομμάτια μέχρι το θάνατό του. Δε μπορεί παρά να πίστευε πραγματικά σε αυτά. Μόνο έτσι μπορεί να κάνεις κάτι τέτοιο. Ας θέσουμε τις βάσεις να γεννηθούν οι νέοι Cohen. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε εύκολα, αλλά τους χρειαζόμαστε.

Στο Nosotros στα Εξάρχεια κάνανε δωρεάν μαθήματα κιθάρας, τζουρά κ θεωρίας της μουσικής πριν κάποια χρόνια, 1-2 φορές τη βδομάδα. Ψάξε για το πρόγραμμα των μαθημάτων. (Υπ'όψιν ότι είναι πολιτικός χώρος, όχι ότι θα σου ζητήσει κανείς πιστοποιητικό φρονημάτων βεβαια.) Το Κοινωνικό Ωδείο του Δρογώση στο Βύρωνα; (Δεν ξέρω αν κάνει μόνο σε παιδάκια, είναι δωρεάν πάντως.) Τσέκαρε αυτό εδώ για δημοτικά πολιτιστικά κεντρα http://www.tzaba.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=106 Μια φίλη μου έκανε μέχρι πέρσι αρχάριο βιολί στο δημοτικό Ωδείο Ζωγράφου, πλήρωνε σχετικά λίγα κ το επίπεδο ήταν μια χαρά, φέτος δεν ξέρω τί κάνουνε. Ήταν σ'εκείνο το πάρκο που είναι πάνω από το Badminton. edit: σόρρυ τώρα είδα ότι θες για ΛΑΪΚΗ κιθάρα, είναι λίγο εξεζητημένο, δεν ξέρω. Για δες στο Nosotros μπας και.

3:49. Ορίστε, τί κερδίζω; Μπορώ να έχω το fb της σγουρομάλλας με το λουλουδάτο;

Στα σοβαρά όμως, θα συμφωνήσω με αυτό Μερικά πλάνα / ιδεούλες παραπάνω θα το έκαναν πολύ πιο ενδιαφέρον. Ξερω' γω, χιουμοριστικό κοντινό στις κοπέλες κ να σε θαυμάζουν.. Να σου φτιάχνουν κανα ποτό.. (Βέβαια όλα αυτά είναι δουλειά, κ $$.)

Παιδιά αν κοιτάξετε προσεκτικά, μπροστά από τους ποπούς υπάρχει ένας τύπος που σρεντάρει σε μια Ibanez!

1) Βάζοντας JJ προενισχύτριες (12ax7) σε ενισχυτή παλιότερα είχα δει αισθητή αλλαγή προς γλυκότερο, ζεστότερο, πιο σκοτεινό, πιο "ζουμερό", πιο μαλακό και, στ'αυτιά μου, πιο fender-ίσιο ήχο. Με λιγότερο ενοχλητικά πρίμα, λιγότερο σκληρά μεσαία και πιο χαλαρά (λιγότερο σφιχτά) μπάσα. Είχα 3-4 από αυτές κ είχαν όλες το ίδιο αποτέλεσμα, οπότε στο μυαλό μου τις έχω έτσι τις JJ 12ax7. 2α) Πειραματίσου εκτενώς με το eq του ενισχυτή. Απ' ό,τι είδα έχει διαφορετικά eq για κάθε κανάλι - μπορείς να το χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. 2β)Αν έχεις πετάλι eq με πολλές (6, 7, 10) μπάντες, βαλ'το μπροστά απ'τον ενισχυτή και πειραματίσου. Και να μη βγάλεις άκρη με τα eq, θα ξέρεις περίπου προς τα πού θες να κινηθείς συχνοτικά (για καμμιά μόντα ή αλλαγή μεγαφώνου). 3) Υπάρχουν πετάλια που προσομοιώνουν fender eνισχυτές (πχ Τech 21 blonde, Boss deluxe reverb και bassman). Απλά τα αναφέρω, δεν τα'χω δοκιμάσει [είχα δοκιμάσει όμως το Tech 21 Livepool (εξομ. vox ac30) κ μου φάνηκε συμπαθέστατο]. Αλλά σε πρόβα/live θα'ναι μανούρα αν το θες μόνο για το καθαρό. 4) Μπορείς να αλλάξεις μεγάφωνο, πχ προς κάτι πιο ζεστό-γλυκό. Αλλά είναι ρίσκο για περιττά έξοδα γιατί δεν ξέρεις από πριν το αποτέλεσμα. Ψάξε ίντερνετ σε forum μήπως έχουν πειραματιστεί άλλοι. 5) Μόντα σε τεχνικό (αλλαγή κάποιων caps κτλ). Ψάξε ίντερνετ σε forum. 6) Πούλα τον κ πάρε fender ;D

Εγώ νομίζω ότι το relic είναι μια σκηνοθεσία. Όπως όταν φοράς τα "ροκ ρούχα σου" και νιώθεις πιο "αλητεία", όπως όταν είσαι καλοντυμένος γίνεσαι λίγο πιο επιτηδευμένος στη συμπεριφορά, έτσι και όταν παίζεις την relic στρατ σου ταυτίζεσαι πιο εύκολα με κάποιον εικονικό αλήτη ροκ ήρωα που γυρνάει τη χώρα με μια παλιά κιθάρα φορτωμένη γ***σια και περιπέτεια. Οι άνθρωποι το κάνουν συνέχεια αυτό. Απλά αν είσαι πολύ ορθολογιστής δεν αφήνεις εύκολα τον εαυτό σου το πιστέψει.

Υπάρχουν λαμπάτοι που την παλεύουν και σε χαμηλές εντάσεις, κι άλλοι που χρειάζεται να τους ανοίξεις για να ακουστούν πραγματικά καλά.. Το έμαθα κι εγώ τώρα με τον mashall vintage modern. :( Πόσο έχει ένα attenuator; Το βάζουμε μπροστά ή στη λούπα;

Εγώ τον Laney Cub 10 τον είχα για κανα χρόνο, με αυτόν έπαιζα μόνο. Έχω και κλιπάκια ήχου, όμως υπάρχουν κ στο ίντερνετ κ εξάλλου αν μένει Αθήνα ο οp είναι εύκολο να τον δοκιμάσει. Όπως είπα, πιστεύω αξίζει μια δοκιμή. Πολύ γλυκός καθαρός ήχος, μπασάτος για 1x10" και όχι ιδιαίτερα boxy. Ήχος tweedomarshallίζων κ στυλιστικά ευέλικτος. Πολύ καλή συνεργασία με πετάλια. Όσο ζεσταίνεται τόσο γλυκαίνει ο ήχος. Ικανοποιητικότατος κ σε χαμηλές εντάσεις. Πολύ φορητός (8kg;). Φτηνός. Αρκετά δυνατός για jam με ηλ/κά drums. Έξοδος για καμπίνα (δε θυμάμαι Ω). Το μόνο που δε μ'άρεσε ήταν μια ελαφριά έλλειψη δυναμικών, και το overdrive του όταν ανέβαζες πολύ το gain. Αλλά