vagelism

εγω γενικα δεν ειμαι του γκαζιου...αλλα του φρενου. και οσες φορες τα χρειαστηκα , το Bmw σταματησε στον ποντο χωρις να κουνηθει ο μπροστινος τροχος καθολου. Νομιζω οτι { και }αυτο πληρωνεις σε μια μηχανη τετοιου επιπεδου. Ωραια τα On off..αλλα με ενα Transalp που ειχα...ολο κατω ημουν.{με σημαντικοτερο ενα καταγμα επιγονατιδας που με ταλαιπωρησε για ενα χρονο σχεδον } οταν μου σταμτησε μια στην Κηφισιας στη μεση του δρομου.

Τον συναντουσα τα καλοκαιρια στην Χιλιαδου. Τα ειχαμε πει κανα δυο φορες..Θυμαμαι τον ρωτουσα για το Καμπιγκ.. Ωραιος τυπος. Κριμα...

Φοβερο το PanEuropean..φοβεροι κ οι Ισπανοι που κ εμενα μου εκανε εντυπωση το ποση προσοχη εδιναν στους δικυκλιστες.

το ειχα 6 χρονια..ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ!!! Συμφωνω σε ολα οσα λες..

φιλος τι μου θυμησες... 2 απο τις πιο ροκ στιγμες μου σε μηχανη.. Καλοκαιρι του 09...με ενα Beverly 500..εκανα 6000 χλμ..απο Ιταλια.- Νοτια Γαλλια - και τον γυρο της Ισπανιας...Ειδα καταπληκτικες συναυλιες κ το Beverlaki ουτε καν ιδρωσε { με 2 ατομα παρακαλω πανω} Το επομενο καλοκαιρι αγορασα αυτο το χρεπι {125 Honda Bonus} απο τον τυπο που πουλησε τις μηχανες στους Top Gear..και εκανα το Ho chi minh - Hanoi εν μεσω μουσωνα..

εχω κανει ταξιδι με αεροπλανο..με τρενο με πλοιο κ με αυτοκινητο.. Η εμπειρια να ταξιδευεις με μηχανη..ειναι απλα "κατι αλλο" που μονο οποιος το εχει ζησει μπορει να το καταλαβει. Φυσικα δεν ειναι για ολους. Η Harley ειναι εμπειρια....αν κ αυτη που ειχα οδηγησει εγω...μετεφερε πολλους κραδασμους στο σωμα μου κ με κουρασε. Η bmw που οδηγαω τα τελευταια χρονια ειναι απιστευτη ταξιδιαρα.. ξεκουραστη θεση οδηγησης..με εξαιρετικη ροπη οταν την χρειαζομαι, built in σιντιερα να ακουμε ταξιδιαρικα κομματακια κ αλλα πολλα gadjet οπως cruise control...κλπ...

ενω σεβομαι απολυτα το μουσικο αισθητηριο ενος απλου ακροατη...φανταζεστε τι θα ειχε συμβει αν ειχε επικρατησει αυτο κ μονο αυτο σαν μεσο να αναγνωρισουμε την καλη μουσικη? Αν η κυριουλα που ειχε το ΚΨΜ της Columbia ειχε κ ενα γραφειο οπου ακουγε τις παραγωγες κ αποφασιζε πριν εκδοθουν...? Δεν θα ειχαμε ακουσει το 50% της μουσικης που εχουμε ακουσει σημερα {σαν μουσικοι} Και το λεω...γιατι οποτε στο δωματιο μου ακουω...Miles, Corea, Plini, Holdsworth, Vai, Satriani, Henderson...και οτιδηποτε ορχηστρικο , η αντιδραση της γυναικας μου ειναι... Προσωπικα σεβομαι κ χρησιμοποιω την αποψη της για την απλοτητα που ακουει . Με εχει βοηθησει πολυ σε περιπτωσεις Overplay - groove κλπ..αλλα μεχρι εκει. και ειναι λογικο.. Η γυναικα μου {αρα κ καθε απαιδευτο αυτι} θελει να ακουσει ωραιους στιχους , μια καθαρη μελωδικη γραμμη χωρις διασπασεις κ παρεμβολες κ ενα ωραιο groove που ομως σεβεται τα ορια του κ δεν καπελωνει την μελωδια. Οταν αυτα ειναι ok...ο εγκεφαλος της μπορει να σκεφτει αν του κανει η οχι. Η γυναικα μου θελει μια ωραια μελωδια κ κατι να την χορεψει..Τοσο απλα.

το πρωτο που χανει καποιος αναπτυσσοντας την τεχνικη..ειναι η αγνοτητα και η παιδικοτητα με την οποια αντιλαμβανεται την τεχνη του. Ολα περνανε απο φιλτρα..κ το "ισως" κ το "μηπως" γινονται μερος της καθημερινοτητας του. Ευλογημενοι οσοι καλλιτεχνες καταφεραν να φτασουν σε ενα "επιπεδο" χωρις να χασουν ακριβως αυτα. O Picasso ειχε τοποθετηθει αρκετα επι του θεματος. All children are artists. The problem is how to remain an artist once he grows up. – Pablo Picasso It takes a long time to become young. – Pablo Picasso It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child. – Pablo Picasso

ο χαιρετισμος...αναμεσα σε μηχανοβιους ειναι κατι που κ εμενα με συγκινει..κ να ξερεις οτι ειναι global.

Noμιζω οτι το συγκεκριμενο θεμα πεφτει στην κατηγορια των θεματων που ολοι δικιο εχουμε κ ολοι αδικο. Η αληθεια ειναι νομιζω καπου στη μεση - κ το συγκεκριμενο θεμα το εχουμε αναπτυξει πολλες φορες ανταλλασοντας αποψεις σε commercial μουσικες. Εγω χαιρομαι που στο συγκεκριμενο θεμα διαβασα τεκμηριωμενες αποψεις {ο καθενας απο την μερια του} χωρις δογματισμους κ φανατιλικια. Τετοιες συζητησεις θεωρω οτι με κανουν καλυτερο κ μου ανοιγουν το μυαλο σαν ανθρωπο κ σαν μουσικο

εδω για αλλους εμειναν στο 1975!!!??

ειλικρινα ομως , περιμενω με ενδιαφερον την δικη σου τοποθετηση επι του θεματος.

το ξερω πλεον αυτο Νικο..Πιστεψε με το ξερω. Χρονια πολλα

Δεν ξερω αν συμφωνω με τους διαχωρισμους σου. ας πουμε ο Holdsworth που σ αρεσει κιολας.. Ειναι καποιες φορες και τα 4. Δημιουργος - οργανοπαιχτης -αυτοσχεδιαστης κ εκτελεστης πιστος {των θεματων του ενδεχομενως }. Νομιζω.. οτι δεν χρειαζονται αυτοι οι διαχωρισμοι γιατι περιπλεκουν περισσοτερο το θεμα που ανοιξες{με}???

για μενα η Αλεξιου ειναι η απολυτη Ελληνιδα τραγουδιστρια..

ειτε πεις το ενα ειτε το αλλο στο δικο μου μυαλο δεν υπονοει οτι πιστευεις οτι ο Chet Baker ειναι καλυτερος η χειροτερος του Miles. Υπονοεις οτι σε αγγιζει. Aυτο το σεβομαι κ εγω κ φανταζομαι θα το σεβοταν κ ο Miles. Εχεις το δικαιωμα της αποψης σου για τον Chet..αλλα η αποψη σου εχει κατ εμε χαμηλοτερη βαρυτητα απο εναν Jazz. Τρομπετιστα ακομα κ αν εσυ εισαι μουσικος {αλλα οχι τρομπετιστας}. Προσωπικα εχω τις αποψεις μου για ολο το φασμα των μουσικων οργανων..αλλα οταν συνομιλω με ανθρωπους που εκτιμω οι οποιοι ειναι αυθεντιες στο οργανο τους...γυριζω αυτοματα σε student mode..και γινομαι μαθητης απο την αρχη.

να σου κανω μια ερωτηση? Γιατι διαχωριζεις τον μουσικο σε τρεις τυπους? Για μενα ειναι ενας τυπος. Ο μουσικος Ειτε δημιουργος ειτε εκτελεστης ειτε σκυλας ειτε οτιδηποτε.

Δεν ξερω αν η αποψη μας ως μουσικοι {οποιασδηποτε φυσεως} εχει μεγαλυτερη η μικροτερη βαρυτητα απο αυτη του απλου ακροατη αλλα στο Νοιζ με αυτη τη ιδιοτητα ολοι μας δεν γραφουμε ?? Ως μουσικοι? Εχετε δει παιχνιδι Μαγειρικης που οι κριτες δεν ειναι επαγγελματιες Σεφ? Σιγουρα ειμαστε πιο {ειδικοι} σε σχεση με το αυτι ενος απλου ακροατη..που ακουει ενστικτωδως κ αποφασιζει χωρις πολυ σκεψη αν του κανει η οχι σε δευτερολεπτα. Ενα μικρο παραδειγμα που μπορω να θυμηθω...ειναι οτι σαν παιδι δεν μπορουσε να καταλαβω γιατι ολος αυτος ο ντορος με τον Χατζηδακη...απλα δεν μπορουσα... Μεχρι που εμαθα λιγο κιθαρα κι επαιξα την μπαλαντα των αισθησεων αν θυμαμαι καλα... Επαθα πλακα με τα ακορντα του. Τον λατρεψα. Ενας μαθητης μου επισης...σιχαινοταν τους Floyd..μεχρι που επαιξε το Comfortably numb.. Hρθε στο επομενο μαθημα κ μου ειπε οτι καθε φορα που το παιζει του σηκωνεται η τριχα.. Αυτο ειναι η δυναμη κ η μαγεια να γνωριζεις μουσικη..Αυτο κατ εμε μας διαχωριζει - καμια φορα φυσικα ομως μας χαντακωνει γιατι το αυτι μας εχει χασει την μαγεια της απλοτητας ενος απλου τραγουδιου...και δεν μπορει να αναγνωρισει/ δεχτει οτι μπορει να υπαρξει ποιοτητα σε 3 ακορντα. Αυτο προσωπικα μου πηρε πολλα χρονια δουλειας.

αθανατο ΧΤ... σημερα πετυχα στο δρομο ενα XR..Και με πηραν τα ζουμια