vagelism

Mια εξαιρετικη ασκηση που μοιραστηκε με ολους μας καποια στιγμη η Εμμανουελα και σας εκανα transcribe σε pdf. Ολες οι καλες ιδεες συνηθως σε κάνουν να σκεφτέσαι.. H 2η ειναι μια άσκηση δικης μου επινόησης που πατάει πάνω στην ιδεα της Emmanuelle. Kρατηστε επίσης αυτο που λεει και η ιδια...τα μονα και τα διπλα πρεπει να ειναι στο ιδιο Level και χωρις accents. Kατι που δεν σαν λεει ειναι οτι μπορείτε να ξεκινησετε {και τις 2} και με αριστερο. Εnjoy E._Caplette_stick_control_exercise.pdf Combination_stick_control_exercise.pdf

Nα προσθεσω οτι η μοναδικη που δεν βαζω με το σωρό των Youtube drummers ειναι η Emmanuelle που ενω εχει τα chops ξερει ακριβως που κ ποσο να τα διαθεσει. Η Ανικα επισης που προσφατα ειχα κανει ενα μικρο αφιερωμα..επισης υπερπαιζει..αλλα οπως ειπα δεν παιζει covers..αλλα πανω στα δικα της κομματια..-οποτε δεν μπορω να πω κουβεντα. Καλημερες σε ολους.

Αλματα μεσα στα στυλ δεν ξερω αν θα δουμε πλεον...{βεβαια δεν βαζω το χερι μου 100% στην φωτια.} Μικρα βηματα ομως, εγω προσωπικα βλεπω καθε μερα. 2-3 ακομα μπαντες που σκεφτονται out of the box.

Θα ..διαφωνησω με την τοποθετηση του Λακη.. H μουσικη συνεχιζει κ εξελισσεται {ισως οχι του γουστου σου} αλλα ακομα και στο ροκ ιδιωμα βγαινουν συνεχεια νεα πραγματα και μετεξελιξεις του στυλ. Το θεμα ειναι να εχεις ανοιχτο μυαλο και ανοιχτο αυτι για μενα. Tωρα αν περιμενεις την συνεχεια του ροκ που εφτιαχνε ο Κλαπτον το 80 τοτε ναι μαλλον εχεις δικιο. Δεν μπορεις επισης να περιμενεις παρθενογεννεση. Ολοι καπου πάτησαν . Ενδεικτικα μερικες μπαντες που σε εμενα αρεσουν Mogwai explosions in the sky Βοn Iver Porcupine tree κ.α

Αφου εγινε μια γενικη συζητηση... Στο δικο μου ματι το μπα- τουλαχιστον οπως το χρησιμοποιουν καποιοι εδω μεσα...φτανει σαν μια ειρωνικη διαφωνια. Και για αυτο το λογο, δεν προκειται να το χρησιμοποιησω ποτε . Νομιζω ενα συμφωνω/ διαφωνω θα ηταν αρκετο.

Mε τα ιδια κομματια...ειλικρινα δεν ξερω..ειναι μια πολλη υποθετικη ερωτηση.. Δεν νομιζω οτι θα εγραφαν τα ιδια κομματια. Με κομματια ιδια βαρυτητας ομως, πιστευω οτι σιγουρα θα τους προσεχε ο κοσμος. Αν θα εκαναν την ιδια καριερα ίσης αξιας μεσω youtube...?... Ας παρουμε για παραδειγμα την Sia..ειχε καριερα και προ youtube..αλλα με το Chandelier, πλεον παιζει η σε μεγαλα φεστιβαλ η σε αρκετα μεγαλους χωρους {ανω των 10.000} Αλλο ενα παραδειγμα ειναι οι Snarky Puppy..που πλεον και αυτοι θελουν μεγαλους χωρους για να παιξουν - και παιζουν σε πολυ σημαντικα Jazz festivals Ο Jacob Collier επισης κανει τουρνε την Αμερικη και ειναι καθαροαιμος youtube καλλιτεχνης. Πιστευω οτι ενας καλλιτεχνης που εχει φτασει 2-3 δις views στο youtube πλεον θελει σταδια η πολυ μεγαλους χωρους Τωρα αν θα ειναι απο κατω κοπελιτσες ουρλιαζοντας το ονομα του... Παντως πιστευω οτι ο παραγοντας τυχη πια δεν χρειαζεται μιας και οπως ειπα το Youtube δινε ισαξιες ευκαιριες,..το ταλεντο υπηρχε- υπαρχει και θα υπαρχει... Μονο οι εταιρειες λειπουν και οι μεθοδοι χειραγωγησης του κοινου.

Στο μονο που θα διαφωνησω στο εξαιρετικο κειμενο σου φιλε Χ ειναι οτι δεν υπαρχει πια η εννοια της μπαντας.. Η δισκογραφια πεθανε αλλα η μουσικη βρηκε το τροπo να επιζησει. Mουσικοι και μπαντες ξεφυτρωνουν καθε μερα και το youtube δινει ΙΣΑΞΙΟ βημα σε ολους να προμοταρουν την δουλεια τους.. Προσωπικα θεωρω οτι η μουσικη και τα συγκροτηματα βρισκονται στην καλυτερη εποχη ever... Δεν εχουν αναγκη ενα logo μιας τελειωμενης εταιριας που θα τους ρουφηξει μεχρι το μεδουλι για να γινουν γνωστοι. Δεν εχει αναγκη επισης τα ραδιοφωνα.. Προσωπικα ανακαλυπτω καθε μερα νεα προσωπα - εξαιρετικους τραγουδοποιους και σοβαρες μπαντες. ..και το Youtube εχει δωσει παρα πολλα σε αυτο. {ειπα...η εφευρεση του αιωνα} Σε ευχαριστω για την πολυ σωστη κατα τα αλλα τοποθετηση σου.

Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ σε ένα σχετικά καινούργιο φαινόμενο που εγώ ονομάζω Υou tube drummers . Αυτός ο καινούργιος τρόπος να στήσουμε ? ένα όνομα στην μουσική βιομηχανία, θεωρώ ότι έχει αρχίσει και επηρεάζει πάρα πολύ την νέα γενιά τυμπανιστών {που τα θέλει όλα και τα θέλει γρήγορα}, και θα αναλύσω γιατί βρίσκω επικίνδυνα αυτά τα παιξίματα για την {ομαλή} εξέλιξη κάθε νέου drummer . Αυτή η νέα κατηγορία τυμπανιστών, όσο και αν εμπνέει τα νέα παιδιά να ξεκινήσουν το όργανο – θεωρώ οτι εδραιώνει μια νέα τάξη προσέγγισης των τυμπάνων που πιστεύω οτι είναι ανεδαφική σε πραγματικές συνθήκες . {για οποιαδήποτε χώρα και μουσική πραγματικότητα} Πως ξεκίνησε. Το Υou tube συνέχεια λέω ότι για εμάς του μουσικούς είναι η εφεύρεση του αιώνα. Είναι ένα τρομερό εργαλείο. Αλλά κάθε μεγάλη εφεύρεση πάντα ενέχει και του κινδύνους της. Aπο τους πρώτους You tube drummers που εγώ είδα, ήταν ένας Νοτιοαφρικανός πιτσιρικάς drummer ονόματι Cobus Potgieter που ανέβαζε βιντεάκια {υπερ}παίζοντας πάνω στα αγαπημένα του ποπ κομμάτια. Μετά ακολούθησαν κι άλλοι όπως η Meytal Cohen που προσπαθούσε να παίξει Tool με δωδεκάποντες γόβες αλλά και ο Casey Cooper. Αν πληκτρολογήσετε τις λέξεις drum cover στο Youtube θα δείτε πλέον πέρι τίνος πρόκειται και πόσο μόδα έχει γίνει. Καταρχήν να πώ οτι δεν είναι όλα άσχημα στο οτι τα παιδιά κάνουν αυτό που κάνουν- γιατί όπως έγραψα , εμπνέουν κόσμο στο να ξεκινήσει το όργανο αλλά και να μελετήσει σοβαρά. Μέχρι εδώ καλά. Πολλά απο αυτά τα παιδιά κάνουν πραγματικά εξαιρετικές αλλά και πολύ ακριβές παραγωγές με ωραίο ήχο. Στήνουν μικρόφωνα και κάμερες γύρω γύρω για να καλύψουν τα γούστα και του πιο απαιτητικού τους τηλεθεατή και προσλαμβάνουν ηχολήπτες και σκηνοθέτες για το Post production editing. Πολλοί έχουν τραβήξει με τα views τους το μάτι των εταιρειών που δίνοντας τους endorsements, απαιτούν ακόμα πιο πολύ θέαμα – ακόμα πιο ζογκλερικά παιξίματα με μοναδικό γνώμονα την ..κονόμα.. Πολλά απο αυτά τα παιδιά φτάνουν τις 70 - 100 χιλιάδες views με χιλιάδες subscribers. Στην αρχή όταν πρωτο-βλέπεις τα videos τους κυριολεκτικά..ψαρώνεις. Κάνουν πραγματικά πολύ δύσκολα αλλά και εντυπωσιακά παιξίματα..και ο τρόπος που στήνουν τις κάμερες σε κάνει να βλέπεις κάθε νότα τους απο πολύ κοντά . Tα τελευταία χρόνια μου έχουν ξεκινήσει αρκετοί μαθητές που η 1η τους κουβέντα ήταν ..τι γνώμη έχεις για τον Casey Cooper?..{ή αλλιώς Cooperdrummer} ή για τον Cobus. Στην αρχή δεν τους ήξερα και ρωτούσα με την αφέλεια του κωλόγερου ... - δεν τον ξέρω ..με ποιούς παίζει...? απαντούσα. Γνωρίζοντας κάθε μαθητή καλύτερα, ανακάλυπτα οτι δεν είχαν ιδέα ποιοι ήταν, τρανταχτά ονόματα της ντραμιστικής ιστορίας. Ήξεραν μόνο αυτούς και αυτούς είχαν σαν ήρωες. Ομολογώ οτι αυτό με προβλημάτισε Προβληματισμένος και εγώ, άρχισα να τα ψάχνω λίγο περισσότερο αυτά τα παιδιά και με έκπληξη ανακάλυψα οτι οι περισσότεροι, δεν ..έπαιζαν με ανθρώπους. Μηδέν δισκογραφία – μηδέν μπάντες. Το κόλπο τους ήταν μονάχα αυτό. Να παίζουν ποπ /ροκ covers για το You tube. Και αυτό επίσης μου έκανε εντύπωση...Πως γίνεται..τόσο καλοί μουσικοί να μην παίζουν με ανθρώπους.? Να σας πώ επίσης οτι, για χρόνια είμαι κάθετα αντίθετος σε όλο αυτό το στήνω κάμερες, μικρόφωνα και φώτα και παίζω για το Υou-tube. Δεν ξέρω να δουλεύω προγράμματα ηχογράφησης και δεν σκοπεύω να μάθω ποτέ. Δεν ξέρω να δουλεύω επίσης προγράμματα video editing. Θεωρώ οτι ο κάθε ένας μας είναι ειδικός στην δουλειά του. Τα τύμπανα με κρατάνε αρκετά busy ακόμα. Εγω είμαι εξειδικευμένος μουσικός ο άλλος είναι εξειδικευμένος ηχολήπτης ή σκηνοθέτης. Δεν μου αρέσει να τα μπερδεύω αυτά και να προσπαθώ να το παίξω ηχολήπτης ξοδεύοντας 100 ώρες για κάτι που για κάποιον ειδικό χρειάζεται ένα μισάωρο. Ωστόσο - έχω video παρουσία στο you-tube. Ότι video ανεβάζω είτε είναι audio , είτε είναι One take video απο ένα κινητό χωρίς καθόλου post παρεμβολές. Δεν πάω επίσης κομμωτήριο πριν απο κάθε λήψη και δεν φοράω τα «καλά» μου..πριν τραβήξω οτιδήποτε. Και αυτό γιατί θεωρώ οτι όποιος ακούει σοβαρά μουσική θα καταλάβει αν παίζω και τι παίζω- ασχέτως τι φοράω και πάνω σε τι παίζω. Ο τρόπος που δουλεύω είναι, οτι κομμάτι θέλω να ηχογραφήσω – το μελετάω σπίτι με τα ηλεκτρονικά και μετά το ηχογραφώ σε studio με φυσικά τύμπανα και ηχολήπτη Παράλληλα όμως είδα οτι είχα εκατοντάδες takes απο εξωτερικές ηχογραφήσεις που είχα βιντεοσκοπήσει για να ακούσω τι ακούγεται. Κάποια απο αυτά τα takes ήταν καλά και τα ανέβασα . Mια μέρα έκανα δουλειές στο σπίτι ακούγοντας μουσική απο μια Playlist μου απο το You tube όταν ξεκίνησε να παίζει ένα απο τα κομμάτια μου στον υπολογιστή. Όση ώρα το άκουγα – σκεφτόμουν… ποιός παίζει αυτό το κομμάτι.. τόσο too much.? Άρχισα να βλέπω όλα αυτά τα video απο την αρχή – αλλά αυτή την φορά έκλεινα την οθόνη. Ανακάλυψα οτι πολλά απο τα video μου , είχαν υπερ –παιξίματα μέσα. Και ενώ είχα δεί το κάθε video 10 φορές πριν το ανεβάσω..δεν τα είχα παρατηρήσει. Αυτό που ανακάλυψα κλείνοντας την οθόνη μου , είναι ότι {για μένα} η μουσική είναι τελικά μια μονοδιάστατη διεργασία/εμπειρία. Είναι μόνο για το αυτί. Όταν η μουσική εμπεριέχει και την διάσταση της όρασης, εκεί το πράγμα θεωρώ οτι με μπερδεύει. Ίσως γιατί το μάτι εντυπωσιάζεται πιο γρήγορα απο το αυτί.? Δεν ξέρω. Αλλά έκτοτε, τα video takes μου τα «ακούω» αρκετές φορές με κλειστή οθόνη πριν τα δώ, και το ίδιο κάνω σε ότι κομμάτι μουσικής μ αρέσει απο το youtube . Άρχισα να κάνω το ίδιο και με όλους αυτούς τους πιτσιρικάδες. Να τους ακούω με κλειστή οθόνη..και αυτό που ανακάλυψα είναι ο κύριος λόγος που όλοι αυτοί δεν παίζουν με μπάντα. Τα παιξίματα τους δεν μπορούν να «περάσουν» με μπάντα. Υπερπαίζουν σχεδόν όλοι..και είτε δεν το καταλαβαίνουν είτε ποντάρουν οτι κανείς δεν θα κλείσει την οθόνη. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να έχει δημιουργηθεί ένα κατεστημένο. Μια μόδα τύπου - αφού όλοι το κάνουν εγώ ποιος είμαι να πάω κόντρα...?? Δεν λέω οτι τα Play along δεν έχουν εκπαιδευτική αξία. Ίσα ίσα που τα προωθώ και τα χρησιμοποιώ στην δουλειά μου σαν ένα εξαίρετο εκπαιδευτικό εργαλείο. Για μένα ένα play along σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος μουσικός , όχι για να παίξεις πάνω του οτι έχεις και δεν έχεις μπας και σε κάνει star εξασφαλίζοντας σου παράλληλα και το πρώτο σου endorsement. Με την αντιμετώπιση τους απο τους συγκεκριμένους έχω μάλλον πρόβλημα. Τα overplays αλλά και το συνολικότερο attitude που αυτά τα παιδιά καθιερώνουν σαν νόρμα απέναντι στην μουσική . Νιώθω οτι οι περισσότεροι δεν παίζουν πλέον για το αυτί..αλλά για το μάτι. Με τον τρόπο προσέγγισης τους {άθελα τους φυσικά}, εκπαιδεύουν μια νέα γενιά που τους θαυμάζει και μακροπρόθεσμα, θα προσπαθήσει να μιμηθεί έναν εντελώς άκυρο τρόπο να παίζει το όργανο. Γιατί ..αν είσαι 16 χρονών και δεις 100 χιλιάδες views σε ένα τέτοιο video, 20.000 Like και αμέτρητα θετικά comments..δεν είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι – ότι κι αν σου λέει ο δάσκαλος σου περί Less is more κλπ...είναι γεροντίστικες παρωχημένες βλακείες. ...Και μετά αυτό το παιδί θα βγεί εκεί έξω..προσπαθώντας να παίξει με ανθρώπους.. Ένας άλλος λόγος που θεωρώ οτι όλοι αυτοί δεν παίζουν με ανθρώπους είναι το γεγονός οτι δεν έχει καμιά σχέση να παίζεις ένα play along{στο τι θα παίξεις} – με το να στήσεις /οδηγήσεις αλλά και να διατηρήσεις το groove σε μια μπάντα. Όχι οτι το πρώτο είναι εύκολο, αλλά το να groove-αρεις μια μπάντα είναι απείρως πιο δύσκολο. Και είναι πραγματικά εύκολο να την μπερδέψεις με ζογκλερικού τύπου παιξίματα. Οπότε όσοι εκεί έξω διαβάζετε αυτό το κείμενο και παράλληλα βλέπετε αυτά το videos..να σας πώ οτι δεν είναι αυτό -το πραγματικό drumming παιδιά. Πραγματικό drumming είναι να καταφέρεις να εδραιώσεις ένα {συνολικό} time, groove and feel..αλλά και να μπορέσεις να γίνεις μια όμορφη βάση για να νιώσουν άνετα οι συμπαίκτες σας- παίζοντας σωστά πάνω απο όλα. {απλά εκεί που χρειάζεται και πολύπλοκα εκεί που χρειάζεται} Η δική μου γενιά έμαθε τι εστί drumming ακούγοντας τους Masters του οργάνου που είχαν χιλιάδες δίσκους δισκογραφία αλλά και ώρες πτήσης σε Live. Οι ίδιο έμαθαν τι περνάει και τι όχι - εμπειρικά παίζοντας με ανθρώπους οχι πάνω σε κομμάτια με κομμένα τα τύμπανα. Και αυτό στην συνέχεια μάς δίδαξαν. Οχι ότι δεν είχε και τους δικούς της ζογκλέρς η δική μου γενιά..αλλά θεωρώ οτι ήξεραν να διαθέσουν τα chops τους εκεί όπου έπρεπε. Μουσικοί όπως ο Billy Cobham, Buddy Rich, Dave Weckl , Dennis Chambers κ.α , όλοι είχαν 2 τρόπους που ήξεραν να παίξουν. α} σαν sidemen δίπλα σε άλλους και β} στις προσωπικές τους μπάντες, με τους ίδιους σαν Bandleaders. Πολλές φορές έχω δεί πραγματικά εξαιρετικούς μουσικούς να μην χτυπάει το τηλέφωνο τους . Το να είσαι καλός μουσικός δεν σημαίνει μόνο να κατέχεις την τεχνική αλλά και να ξέρεις που αλλά και πόσο να την εφαρμόζεις. Τι προτείνω... Καταρχήν αν σας αρέσουν αυτού του είδους οι drummers, κάντε το πείραμα να τους ακούσετε με κλειστή την οθόνη...και σκεφτείτε αν αυτό το άκουσμα θα σας άρεσε σε δίσκο. Συγκρίνετε επίσης το παίξιμο τους με το original track. Αν εξακολουθεί να σας αρέσει –μάλλον, μόλις σπατάλησα 5 λεπτά απο το χρόνο σας. Αν όχι - ξαναγυρίστε στους Masters και στους δίσκους και τα cd τους παιδιά. Ίσως έτσι ανακαλύψετε την πραγματική μαγεία της μουσικής και της αίσθησης που προκαλεί το ταξίδι του ήχου απο το αυτί.. στον εγκέφαλο. Δεν είναι τυχαίο μάλλον ότι όλοι μας όταν θέλουμε να συγκεντρωθούμε στην μουσική- συνήθως...κλείνουμε τα.. μάτια. Βαγγέλης Μουλακάκης.

Aμα έχεις θείο τον θεο Nusrat Fateh Ali Khan τραγουδας...ετσι... Θυμαμαι τον Jeff Buckley να λεει για τον Nusrat...Ηe is my Elvis. Ο καταπληκτικος Rahid

Αν ησασταν μπαντα το συνολικο άκουσμα θα ηταν μια χαρα. Αλλα επειδη εσυ εισαι ο bandleader..προσωπικα θα ηθελα το μπασο σου λιγο πιο πάνω στην μιξη Κατα τα αλλα μια χαρα groovy και ωραια παιξιματα απο ολους. well done

Eνα μικρο αφιερωμα σε 2 μεγαλες κατ εμε τραγουδιστριες - Ο λογος για τις διδυμες Tanya και Nicki Wells. Kαλη ακροαση. Αυτο εχει πολυ ενδιαφερον..αλλα η Νicki ανεβαινει μετα το 12.00 Και η εξισου καλη Tanya

Nομιζω οτι αν ηθελε να κλειδωσει το πνευματικο του δικαιωμα ακομα και μετα θανατον θα το ειχε κανει. ..νομιζω οτι θα ηταν ευκολο για αυτον.. Τωρα..η δεν προλαβε γιατι δεν ειχε σκεφτει οτι θα εφευγε τοσο νεος...ή.. το αφησε φλου...μιας και τα λεφτα ειναι πολλα...{Λες και ειχε αναγκη...λεμε τωρα.} εγω κλινω προς την 1η περιπτωση.

O μπαγασας ηταν τοσο καλος που παραβλεπω ακομα και το λεοπαρ μπλουζακι με το χαμηλο ντεκολτε.

Ενας απο τους μουσικους που πιστευω οτι σιγουρα θα μας απασχολησει στο μελλον ειναι ο Cory. Τον πρωτοειδα να παιζει με τους Snarky..αλλα απο τοτε η καριερα του εχει απογειωθει και κανει παντα εξαιρετικα πραγματα.. Eνα μικρο video αφιερωμα για οποιον θελει να τον ψαξει καλυτερα. Mε Snarky Puppy Με τον επισης εξαιρετικο Yoran Vroom με τον Micheal League στηνουν μια καταπληκτικη γκρουβα early days στην.. εκκλησια{που αλλου....}

Mε τρομαξες γιατι και εγω δεν το εχω συναντησει το Βreak..{ οι μεν Big band παρτες γραφουν fill οι δε ροκ που εχω συναντησει - εχουν τα break συνηθως γραμμενα {του παιχτη} και φοβηθηκα μηπως ειναι Ελληνικο το κολπο...αλλα πάλι...Ελληνικο γιατι με Αγγλικη λεξη ? Ειναι ορος της Jazz μαλλον που τον δανεισε και στα υπολοιπα στυλ. Βρηκα αρκετες αναφορες https://en.wikipedia.org/wiki/Break_(music) εδω διαβασε το σημειο που λεει Comparison with similar techniques. https://en.wikipedia.org/wiki/Fill_(music)

παιδια συγνωμη που επεμβαινω..αλλα..με τις θερμοκρασιες που επικρατουν στο cargo δεν εχουν προβλημα οι κιθαρες σας? Μια φορα εδωσα πιατινια σε cargo {σκληρη θηκη} και μολις τα πηρα στο αεροδρομιο τα πιατινια ηταν ακομα παγωμενα. Απο τοτε ολα μεσα στην καμπινα και πανω απο το κεφαλι μου μην βαλει κανας καφρος την αποσκευη του πανω τους. Βεβαια εχουν ξυπνησει και οι αεροπορικες .Προσφατα ταξιδευα με φιλο μπασιστα προς Κρητη και του ζητησαν εξτρα εισιτηριο αν ηθελε να βαλει το μπασο διπλα του.{αλλιως cargo} ΑEGEAN Η πλακα ειναι οτι μπηκαμε μεσα στο αεροπλανο και ειδαμε 3-4 κιθαριστες να βαζουν τις κιθαρες τους στα ντουλαπια απο πανω,,

ακριβως...πηγε να βαλει το επομενο θεμα ο Gadd..αλλα ηθελε κι αλλο ο Ερρικος. Τωρα ποιος εκανε λαθος...

Ακριβως Χαρη αλλα δεν το οριζω εγω. Καπου βρηκα τον ορισμο τους και αυτος ηταν και ο λογος γεννησης αυτου του αρθρου. Η αληθεια ειναι οτι πριν μερικα χρονια και εγω θεωρουσα οτι οι 2 λεξεις βασικα ελεγαν το ιδιο πραγμα και απλα καποιοι χρησιμοποιουσαν την μια και καποιοι την αλλη. Αλλα.. it makes sence να υπαρχουν 2 λεξεις - το ενα σημαινει χρωματισε - στολισε οπως σωστα εκφραζεσαι και το αλλο σπασε το ρυθμο για να βαλεις το θεμα {κ ξυπνα τους χχαχαχα} Θεωρω οτι ολοι οι μουσικοι πρεπει να γνωριζουμε την διαφορα. Μπορει ενας κιθαριστας να μην ξερει τι θα παιξει ο ντραμμερ του σε ενα σημειο...αλλα μπορει να ξερει αν αυτο που θελει να ακουσει ειναι ενα fill η ενα Break.

sorry αν αναβιωνω παλιο θεμα...αλλα...δεν ξερω ποια ειναι αυτη η τυπισσα αλλα εχει φτιαξει εργο τεχνης.

Πολλές φορές έχω συναντήσει σε παρτιτούρες την λέξη fill σε συγκεκριμένα σημεία που ο συνθέτης ζητάει να γεμίσουμε με κάτι..αλλά και πολλές φορές έχω ακούσει να λένε τα υπόλοιπα μέλη μιας μπάντας « εδώ θέλει Break» προς τους drummer. Yπάρχει όμως μια βασική διαφορά που πολλοί drummers αλλά κ μουσικοί απο όλα τα όργανα αγνοούν όταν αναφέρονται στην λέξη break ή την λέξη fill για όλα τα γυρίσματα ή τα «σπασίματα» του ρυθμού που ενδεχομένως κάνει ένας drummer. Αφού και οι 2 λέξεις σημαίνουν πάνω - κάτω το ίδιο..ποιά απο τις δύο λέξεις είναι η σωστή λοιπόν...? Η απάντηση είναι ότι και οι 2 λέξεις είναι σωστές {κ πρέπει να χρησιμοποιούνται}, απλά δεν έχουν το ίδιο νόημα. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να εξηγήσω την διαφορά ανάμεσα στις δύο. Καταρχήν να εξηγήσω γιατί εφευρέθηκαν αυτοί οι 2 ορισμοί..και γιατί είναι καλό να γνωρίζουμε όλοι μας την διαφορά. Η έννοια του break θεωρώ οτι εφευρέθηκε εξ ανάγκης , σαν σύνθημα, για να «ξυπνήσει» τους υπόλοιπους μουσικούς στις εναλλαγές ανάμεσα στα μέρη ενός κομματιού. Απο το Ιntro στο couplet, απο το couplet στο refren κλπ. Εμείς, σαν drummer μπορεί να βλέπουμε 16 μέτρα απο το Intro στο Couplet..αλλά ένας κιθαρίστας μπορεί να βλέπει μια σειρά απο 4 ακόρντα Χ 4 επαναλήψεις. Είναι πολύ εύκολο να ξεχαστεί και να νομίζει οτι ο 4ος κύκλος είναι ο 3ος..κλπ... Το ίδιο εύκολο είναι επίσης να ξεχαστεί ένας τραγουδιστής που ενδεχομένως να μην βλέπει τίποτα - απλά να ακούει μια σειρά απο ακόρντα και να είναι on cue περιμένοντας για να μπεί. Ένα δυνατό γύρισμα στα τύμπανα σημαίνει λοιπόν ότι το intro πχ τελείωσε – ξεκινήστε τα ακόρντα του κουπλέ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που το 99,9% των break καταλήγουν στο 1 του νέου θέματος. Το break μαζί με το Crash στο 1, υποδηλώνουν που τελειώνει το θέμα αλλά και που είναι το 1 του επόμενου θέματος. Ένα break χωρίς το crash στο 1, δείχνει ατελές όσο κ ευφάνταστο να είναι, αλλά και συχνά μπερδεύει τα μέλη της ορχήστρας. Αυτός ο κανόνας {το crash sto 1} μάλλον έχει περάσει στο υποσυνείδητο όλων των μουσικών αλλά και το απλών ακροατών τα τελευταία 50-60 χρόνια απο την στιγμή που ξεκινήσαμε όλοι μας να ακούμε μοντέρνα μουσική. Tώρα η έννοια του fill νομίζω οτι γεννήθηκε περισσότερο για λόγους χρωματισμού αλλά και γεμίσματος του χώρου . Ο drummer συνήθως στα τελειώματα μουσικών φράσεων μέσα στο ίδιο θέμα, άκουγε απο 4μετρο σε 4μετρο ή από 8μετρο σε 8μετρο ελεύθερο χώρο..και έκανε μικρούς χρωματισμούς για να σπάσει την μονοτονία. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο άλλο σοβαρό λόγο πέρα απο τους χρωματισμούς. Αρα.. Fill έχουμε όταν κάνουμε κάτι {λίγο}για να «χρωματίσουμε» το ρυθμό μέσα στο ίδιο θέμα μιας φόρμας. Και..Βreak έχουμε όταν κάνουμε κάτι για να σπάσουμε το ρυθμό απο θέμα σε θέμα. Έχω εντοπίσει επίσης άλλη μια χρήση της λέξης fill σε παρτιτούρεs Βig Band μουσικής. Σε αυτές τις μουσικές η λέξη fill συνήθως υποδηλώνει χώρο για μεγάλο γέμισμα ή σόλο για τον drummer. • Γιατί μας βοηθάει να γνωρίζουμε την διαφορά ανάμεσα στίς δύο λέξεις: Θεωρώ ότι κάθε μουσικός αλλά τουλάχιστον ο drummer πρέπει να γνωρίζει την διαφορά ανάμεσα στις 2 λέξεις {ακόμα και όταν κανείς άλλος στην μπάντα δεν το κάνει} . Αυτή η διαφορά μπορεί να καθορίσει αισθητά την απόφαση, του τι θα παίξει για να χρωματίσει ή να σπάσει το ρυθμό. Κάτι λίγο{fill} γιατί είναι στο ίδιο θέμα....ή κάτι πολύ {break} γιατί προετοιμάζει το αυτί του ακροατή απο θέμα σε θέμα. Στο παρακάτω κομμάτι θα δείτε, πως έγω εφαρμόζω το fill και το Break στο παίξιμο μου. {Αν και θα γίνει λίγο too much το κομμάτι με τόσα fills k breaks, θα παίξω όλα τα fills & breaks για καθαρά εκπαιδευτικούς λόγους.} Το κομμάτι είναι ένα funky blues 12μετρο από το Berklee Practice method βιβλίο του Ron Savage και Casey Scheuerell και ονομάζεται Leave me alone. H φόρμα του κομματιού είναι{ Ιntro - Α-A – Β -Β- Α.} To Α και το B είναι 12μετρα. To intro είναι 4 μέτρα..Στο 4o μέτρο του Ιntro θα κάνω Break για να βάλω το 1o A. Ξεκινώντας το Α: Θα κάνω fill στο τέλος ΚΑΙ των 5 τετραμέτρων του Α και break στο τέλος του 6ου για να βάλω το Β. Αν και συγκεκριμένο κομμάτι το Α και το Β είναι τα ίδια ακόρντα , απλά παίρνει σόλο το σαξόφωνο.., θα θεωρήσω το Β σαν ρεφρέν και άρα βάζω break πρίν το ξεκινήσω. Το Β είναι πάλι 2 Χ 12μετρα και ακολουθώ την ίδια τακτική. Στο τέλος των 5 τετραμέτρων του Β παίζω fills και στο 6ο παίζω break για να με ξαναγυρίσει το σένιο στο Α. Αυτή τη φορά το Α είναι μόνο 12μετρα για το τέλος. Θα κάνω μικρά fill απο το 4ο στο 5ο μέτρο απο το 8ο στο 9ο και η coda με πάει στο φινάλε που παίζω κάτι για να καταλήξω στο kick που συμβαίνει με τους υπόλοιπους. Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Bαγγέλης Μουλακάκης.

...και τι γαματο τριο ηταν αυτο...

Μερικά κομματια για οποιον θελει να εξασκησει λιγο το αυτί του σε odd time καταστασεις Ενας παραδοσιακος Αγριλαμας {Αναποδος Καρσιλαμας 3-2-2-2} Eνα 7αρι απο τον Sting. Eνα ωραιο 5αρι απο τον Ibrahim που γυρναει σε 4αρι στο Β To Winter sun απο τους δικους μας SINGULARITY. TO A εγω το βγαζω 6 5 5 9 5 { 222 , 23,23,2223,23} Μια περιεργη φορμα απο την Tori που τα πειραζει πολυ.

16/1 και μετραμε ηδη 2... δεν μπηκε καλα ο χρονος... και η Sinead δεν βλεπω να βγαζει το 18..

Ψαχνοντας λιγο περισσοτερο μηπως εγραψα ανακριβεια σχετικα με τον τροπο που η Δυτικη μουσικη αντιλαμβανεται τα odd time κομματια...{σε σχεση με τις Βαλκανικες χωρες αλλα και την Ασια} αρχισα να το ψαχνω περισσοτερο. {Βασικα φοβηθηκα μηπως αναπαρηγαγα την θεωρια που ειχα μάθει απο την δασκαλα μου στο ωδειο και σας λεω και εσας αρλουμπες.} Η αληθεια ειναι οτι επεσα πολυ συχνα πανω στις λεξεις Western theory of music οποτε τελικα δεν θεωρω οτι μου ελεγε μπουρδες...και γενικα δεν εχω ακουσει πολλα δυτικοτροπα κομματια που πατανε σε groopings.. Μετα σκεφτηκα οτι η μουσικη ειναι απλα μουσικη...λαθος δεν υπαρχει - και οι 2 τροποι σωστοι ειναι {το ακουσμα αλλάζει} αρα ενα ανοιχτο μυαλο / συνθετης θα τους ειχε και τους 2 στην παλεττα του. Ξερω οτι ο Ζαππα πχ γουσταρε τραγουδια απο Βουλγαρια οποτε δεν θα μου κανει εντυπωση αν ακουσω κανα grooping στις συνθεσεις του. Ο Vai επισης σαν ψυχοπαιδι του, στο anwers του Passion and warfare κανει ενα 7/8 grooping πανω στα 4 που ακουγεται πολυ Βουλγαρικο... Ενδιαφερον βρηκα σε αυτες τις αναλυσεις. η μια απο ενα Τουρκο . I read comments in here talking about 5/8 7/8 and 9/8 (with 9, I mean 4+5 and not 3+3+3) as metric structures "developed" and used by some progressive musicians. For somebody trained as a classical Western musician, it may seem so; but actually here in Turkey and throughout the whole Balkan area, including Asia minor (Turkey, Bulgaria, Greece, Albania, Macedonia; Kosova, etc.) we have all of these meters as part of our traditional folk musics and ordinary people dance to these meters in weddings! These meters are termed as "aksak" meters (means "irregular" in Turkish) and they are easy to internalise if you perceive them as combinations of 2/8 and 3/8. The music also reinforces this grouping idea with accentuation. Then you have all these different combinations: (all of them exist whereas the most frequently used are the ones where 3 is at the end): 5/8 (2+3 or 3+2); 7/8 (2+2+3 or 2+3+2 or 3+2+2) and 9/8 (2+2+2+3 or 2+2+3+2 or 2+3+2+2 or 3+2+2+2). Και αυτή απο εναν Αμερικάνο. Music can be expressed anyway you like. Written notation and music theory are convention and language that attempt to represent the music. That being said I will attempt to address your question, based on Western music notation and terminology. The confusion and variety of answers to your question, "What is the 'theory' behind 'odd time signatures'?", seems to stem from various interpretations of the term "odd". Some of the answers are interpreting the word "odd" to mean unfamiliar or simply different than mainstream 4/4. Other answers being offered are focusing on the number of beats in the time signature and are using the word "odd" to describe what could also be termed as "irregular", which may be less ambiguous. First let's look at the denotative meaning of "odd" as it pertains to music theory and time signatures. By definition (music theory definition in terms of Western music notation) there are a finite number of ways (or combinations) to count the number of beats and to subdivide those beats. If you are using the term "odd" as the opposite of "even" (and not odd as in strange or unfamiliar, or odd as in irregular), then this applies to the subdivisions of a single beat, or the pulse grouping. In subdividing a beat into pulses there is only odd or even. Even means dividing the beat into two equal parts (or groupings of two) and the term for this is called "simple". Odd means dividing the beat into three equal parts (or groupings of three) and the term for this is "compound". The terms for the number of beats (which is denoted by the denominator in a time signature) are: duple = two beats triple = three beats quadruple = four beats Taking all combinations of {simple, compound} with {duple, triple, quadruple} yields all the "regular" time signatures: simple duple simple triple simple quadruple compound duple compound triple compound quadruple Examples time signatures (all of these are "regular"): simple duple = 2/2 (cut time), 2/4, 2/8 simple triple = 3/2, 3/4, 3/8 simple quadruple = 4/2, 4/4, 4/8 compound duple = 6/8 compound triple = 9/8 compound quadruple = 12/8 Anything else that does not fit into the above categories has many names such as complex, asymmetric, irregular, unusual, and yes "odd". Examples of irregular: 5/8, 7/4, 7/8, etc... For these types, all of these meters must at some point be broken down. A decision must be made as to how they should be counted and grouped, which determines what beats are stressed or accented. Proof of this is the varying opinions on how to count Pink Floyd Money. Some say, it is 3/4 + 4/4. Others say it is 4/4 + 3/4. Another seems to say it is a crippled 8/4. That is, the last beat is the next down beat... it just keeps losing one beat each measure. They are all valid perceptions. But if you want to be 100% sure, go ask Roger Waters. If a composer is concerned and particular about how their irregular time signature is counted and stressed they can use an "additive" notation, which is yet another term to add to the list of terms for irregular. For example, they will literally write 4/4 + 3/4 on the staff instead of writing 7/4. The composer can also ensure a complex time signature is counted they way they intend by grouping the note heads. And since we are talking terminology, there is also "irrational" time signatures such as 3/10 or 5/24. But I do not want to go there. As for Rush, I agree with someone's statement that Rush does not say "let's make a complex time piece of music to really stimulate theorists." I think Getty and Neil look at their poetry (lyrics), the rhythm and metrics of the words, and put it to music. And they have natural feel and economy of meter. If their poetry only needs 7 beats in one stanza, but then needs 4 or 8 beats in the refrain, then so be it... they write it that way, instead of filling out the musical measure with extra notes. Of course their drummer has a clear command of meter and rhythm. They all do, they think that way, it is natural and not forced. Although I also think they are very "white", and for them maybe it is a way of being "funky". (Please do not take that as being racial. It is just a way of describing feeling in music. The Bee Gees are funky too, but that is some British, white, funk. I am merely suggesting that Rush's use of meter may be in their mind funky, but it is some white Canadian funk.) But I digress. As I said, my reply to your question is coming from Western music notation. Other countries and cultures are not quite as "brain washed" as we are in the U.S. In the U.S. since the age of recording, record producers, radio stations, and the music industry have influence the listener as to what is considered "good music". This industry only exposes the public to a very narrow spectrum of music in order to monetize and make profit. The average American listener cannot hear beyond an 8 beat pattern and if it is not symmetrical we consider it "off beat". That is not necessarily the listener's fault, but is a result of the brain washing. Other cultures do naturally think in patterns that are much longer and have complex syncopation, all which Western music would classify as irregular. Indian Jhaptal 10-beat pattern, counted 2-3-2-3. African rhythms built on 25-beat patterns. For the under exposed, unaccustomed listener it is hard for our brains to allow for this. We are always trying to find a cyclic half point in the phrase that is not there.