Προσπαθώ να βγάλω άκρη και να αντιληφθώ ποια είναι η ύπαρξη του παρόντος θέματος και ο τρόπος κρίσης αυτού του ανθρώπου, ο οποιός μαζί με τον Πολυδούρη, κατ'εμέ, θα έπρεπε να είναι εδώ και δεκαετίες παραδείγματα προς μίμηση. Ωστε την παρούσα φάση του χρόνου να έχουμε να λέμε για τους μεταγενέστερους πάνω στο παγκόσμιο στερέωμα.
Γιατί γράφει έτσι; Αν γράφει αλλιώς; Αν χρησιμοποιεί το ένα ...το άλλο....
Ξέρω ότι όταν έχεις χρήματα, αγοράζεις και κατασκευάζεις ότι θες. Έτσι έκανε και ο Παπαθανασίου μετά το Chariots Of Fire. Άρχισε να δέχεται τις χρηματικές απολαβές του και δημιούργησε αυτό που είδαμε στις φώτο, στούντιο που από οτι γνωρίζω το έχει ταμάμ ίδιο και αποθηκευμένο για να μην του λείπει τίποτα του ανθρώπου. Ηχογραφεί τα πάντα μόνος του,μόνος του τα παίζει,μόνος του δημιουργεί. Όλα ζωντανά και στον χρόνο τους παιγμένα στις μπομπίνες. Ο Άνθρωπος τότε έτσι έμαθε να δημιουργεί και έτσι συνεχίζει να δημιουργεί.
Να ζήσει...να δημιουργεί να τον ακούμε.
Τα σέβη μου κύριε Παπαθανασίου.
υ.γ. Κατά τ'άλλα...να έχουμε να λέμε και να γράφουμε...και όπως είχε πει και ο Ζούγα σε ένα λάιβ: ''Κανε πιο κει ρε μα...κα...να περάσει ή φίρμα...οργανοπαίχτη!''