Πω πω...Δε μπορώ να ακούω άλλα "στανταράκια"...
Με κούρασε η διασκευή σου. Πολύ προβλέψιμη. Δεν άκουσα ούτε μία φράση δική σου, πρωτότυπη, έστω κάτι που να μου δείχνει:
1) τι νιώθεις πραγματικά εκείνη τη στιγμή
2) πόσο έχεις ψαχτεί με το ... όργανό σου...
Άσε που από τόνο δε "πατάς" πουθενά.
Αναπνοές 80s. Ενορχήστρωση μηδέν. Χτυποκάρδια τύπου Beverly Hills...
Αμάν ρε παιδιά, ξεκολλήστε λίγο με τα ίδια και τα ίδια...
ΥΓ: για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η μόνη ψιλο-ευχάριστη στιγμή ήταν τα 11.4χιλιόκυκλα που ακούγονται στο 0:09 (μετά από ένα πρόχειρο μετασχηματισμό Fourier που έκανα, χόρτασα αρμονικές στο συγκεκριμένο lick).