Καταρχήν σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές και τα καλά λόγια ( ;D ) και συγνώμη που δεν κατάφερα να απαντήσω πιο σύντομα μιας και αυτές τις μέρες είμαι πολύ πηγμένος... :(
Να πω μερικά πράγματα για το νέο μου απόκτημα:
Καταρχήν άργησε εκνευριστικά πολύ να έρθει Ελλάδα (έφυγε από Γερμανία στις 22/10 και την παρέλαβα στις 5/11) και ενώ είχα ζητήσει από τον τύπο που μου την πούλησε να μου τη στείλει αεροπορικώς και ασφαλισμένη, η κιθάρα ήρθε οδικώς...
Υποπτεύομαι ότι δεν έφταιγε ο πωλητής αλλά το Deutsh Post σε συνεργασία με τη DHL η οποία αποστέλλει (από ότι έμαθα) τα δέματα οδικά με φορτηγά που πηγαίνουν Τουρκία και απλά κάνουν νωρίτερα μια στάση στη Θεσσαλονίκη να ξεφορτώσουν ότι έρχεται Ελλάδα και συνεχίζουν. Τα πακέτα μετά, στέλνονται από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για περαιτέρω διαλογή και αποστολή στους παραλήπτες... >:(
Anyway...τέλος καλό όλα καλά...Η κιθάρα έφτασε επιτέλους στα χέρια μου, συσκευασμένη και μέσα στην αυθεντική θήκη της:
Προσέξτε το "πρόστυχο" φούξια ..."βιλούδου"... ;D
Ήδη γνώριζα ότι η κιθάρα ήταν παιγμένη και είχε κάποιες φθορές, αλλά εξεπλάγην θετικότατα όταν την είδα να έχει πολύ λιγότερες φθορές από αυτό που φανταζόμουνα.
Απλά ο πωλητής είχε γράψει σε αηδιαστικό βαθμό λεπτομέρειες για τις "φθορές" που έχει η κιθάρα, τόσο που κόντεψε να με ξεπεράσει στο ...ψείρισμα της κιθάρας. ;D ;D
Γυαλισμένη, προσεγμένη και αν εξαιρέσει κανείς τη μερική οξείδωση που έχουν υποστεί τα μεταλλικά μέρη (καπάκια μαγνητών, κλειδιά), θα έλεγε κανείς ότι η κιθάρα είναι σαν καινούρια...;D
Έχει φοβερό curly maple όπως βλέπετε στις photos το οποίο είναι πιστευω όσο ..."κατσαρό" και έντονο χρειάζεται. Δεν είναι too much (κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι υπερβολικό και δε μου αρέσει ιδιαίτερα...) αλλά ούτε και ανύπαρκτο, δίνοντας έτσι στην κιθάρα μια πιο κλασσάτη όψη ;)
Το βάρος της μου έκανε εντύπωση: ενώ δεν είναι σε καμιά περίπτωση βαριά, είναι όμως περισσότερο από όσο φανταζόμουνα για μια semihollow κιθάρα. Από την άλλη, η εμπειρία μου σε τέτοιου είδους όργανα είναι μικρή, οπότε δεν μπορώ να την κρίνω αντικειμενικά...
Με το που την κράτησα και ... την έπαιξα λίγο ασύνδετη (μη γελάς Χαρίλαε ;D) μου έκανε ΦΟΒΕΡΗ εντύπωση η άνεση, το playability και η αίσθηση οικειότητας που ένιωσα κατευθείαν! Δεν μου φάνηκε με λίγα λόγια ότι έπιανα μια ξένη κιθάρα, αλλά μια δική μου που απλά είχα λίγο καιρό να τη χρησιμοποιήσω...Προφανώς αυτό ισχύει λόγω του ότι η κιθάρα είναι παιγμένη (είναι του 2002) και επομένως "στρωμένη" ;)
Όσον αφορά το "fat neck" της Gibson, έχω να πω το εξής (κλέμμένο από ατάκα ενός φίλου):
Είναι FAT για αδερφές ;D ;D ;D ;D
Τι να μας πει και η Gibson και τι να μου κάνει αυτό το γιαλαντζί-Fat, όταν πχ έχω παίξει με το (ανετότατο κατά τα άλλα) 1" ρόπαλο της Blackie (@apos: πρόσεξες ότι δεν είπα "μου" ε? ;D) ???
Πέραν της πλάκας όμως, το μπράτσο είναι "χορταστικό" αλλά προσωπικά, δε θα το έλεγα σε καμιά περίπτωση fat...
Τα τάστα έχουν πολύ μικρή φθορά και στο παίξιμο δεν έχει ούτε fret-outs ούτε τίποτα!!! Το μόνο που χρειάζονται είναι πιθανόν, ένα γυαλισματάκι γιατί έχουν λιγάκι οξειδωθεί από τον ιδρώτα.
Επίσης εντύπωση μου έκανε η rosewood ταστιέρα. Μου φάνηκε πολύ κοκκινωπή εν συγκρίσει με ΟΛΕΣ τις ταστιέρες που έχω δει κατά καιρούς σε Fender και Fender-οειδή:
Στη συνέχεια τη δοκίμασα στον Hot Rod Deluxe μου:
Πρώτη εντύπωση: ΣΟΚ και ΔΕΟΣ από τον κλασσικό/vintage-ιάρικο/bluesy/γλυκό ήχο που έβγαλε παίζοντας "καρφί" στον ενισχυτή!!! :)
Βέβαια, λόγω του ότι τα αυτιά μου έχουν συνηθίσει τον Fender ήχο, δε σας κρύβω ότι ενεργοποίησα για πρώτη φορά τον Bright Mode του ενισχυτή και έκοψα αρκετά τα μπάσα, για να φέρω την κιθάρα πιο κοντά στα μέτρα μου.
Μετά από τα πρώτα licks, τις φρασούλες, τα "o-Θεός-να-τα-κάνει-jazzy" παιξίματα κλπ κλπ συνειδητοποίησα 2 πράγματα:
1) η κιθάρα από μόνη της σε "πάει" αλλού παικτικά. Σε αναγκάζει να παίξεις με τρόπο που δε θα έπαιζες πχ σε Fender. Πχ προσωπικά που παίζω λίγο βίαια στις Fender, έπιασα τον εαυτό μου σε στιγμές να χτυπάω πολύ απαλά τις χορδές, ή να παίζω περισσότερο με δάκτυλα κλπ κλπ.
2) χρειάζομαι ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ μαθήματα κιθάρας...Δε γίνεται να έχω τέτοιο όργανο και να παίζω σαν κουλός... ::)
Τα pots μου φάνηκε ότι λειτουργούν με πολύ χρήσιμο τρόπο. Εν αντιθέσει με τις Fender πχ όπου οι περισσότεροι από εμάς παίζουμε με το Volume στο 10 (άντε το πολύ πολύ στο 8-9), στην 335 είδα, ότι ΟΛΕΣ οι θέσεις από 0-10 του Volume είναι ΧΡΗΣΙΜΕΣ!!! Πχ με αρκετά κομμένο το volume και στη μεσαία θέση (όπου παίζουν και οι 2 μαγνήτες) βγάζει έναν πολύ ωραίο ακουστικό τόνο, πολύ χρήσιμο για ρυθμικά μέρη σε ένα κομμάτι ;)
Τελειώνοντας να πω ότι δεν ξέρω αν το συνολικό mojo και vibe που αποπνέι το όργανο έχει επηρεάσει θετικά την άποψή μου για ποιότητα κατασκευής και τον ήχο της κιθάρας, αλλά η ουσία είναι ότι είναι η πρώτη φορά που νιώθω ότι έχω κάτι ΠΟΛΥΤΙΜΟ στην κατοχή μου ;)
ΥΓ: @Earendil ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΡΕ!!! ;D