Η ροκιά, και δη η κλασσικοροκιά, είναι στυλ που ή το αποκτάς και σου μένει, ή το φοράς σα μόδα και περνά.
Στα 40-45 φαίνεται ο πραγματικός ροκάς. Διότι κατ΄αρχήν αυτός έζησε τον 5ο αιώνα του κλασσικού ροκ. Έτσι, αν νοιώθει ακόμα ότι πιέζεται από τις καταστάσεις που τον περιβάλλουν, αν ψάχνει διέξοδο στα μοντεράτα τετράμπιτα, και στα γλυκά σόλα της ηλεκτρικής, αν η όλη παρουσία του (ντύσιμο - εμφάνιση - συμπεριφορά) δείχνει ότι έχει αποκυρήξει το "είμαι πετυχημένος - θέλω να πετύχω" στυλ, αν τη βρίσκει ακόμα με την ίδια μουσική που την έβρισκε πριν από 25-30 χρόνια...
Ροκ δεν είναι απαραίτητα επανάσταση. Είναι όμως προσωπική απελευθέρωση. Βεβαίως, το ροκ δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να φτάσει κανείς σε αυτήν. Ούτε είναι κακό να μην είναι κάποιος ροκάς. Ας είναι αυθεντικός κι ας είναι ότιδήποτε...